O σύγχρονος Γολγοθάς του Sadam

Λίγα είναι γνωστά για τον άνθρωπο πίσω από το ψευδώνυμο. Για την αλήθεια πίσω απ’ τα νταραβέρια, τις αλητείες και τα οπαδιλίκια που με ταλέντο στριμώχνει στα κομμάτια του. Για την ιστορία με τον Dof και τον ΛΕΞ, με τους οποίους έπιασε μικρόφωνο. Άλλωστε, το μόνο πλάνο που έχει κυκλοφορήσει με τον ίδιον σε συνθήκες καθημερινότητας ήταν από τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ του Beats Pliz, όταν και φάνηκε ένα άτομο που είχε απίστευτη χαλαρότητα. Ένα άτομο-μάλαμα, όπως μου μετέφερε όποιος τον γνώριζε προσωπικά.

Η κυκλοφορία του άλμπουμ Γολγοθάς στάθηκε αφορμή για μια συζήτηση με τον ράπερ από τη Σαλούγκα, που σε εκπληκτικά γρήγορο χρόνο σκαρφάλωσε στον θρόνο που του αναλογούσε, όπως δείχνει και το cover του δίσκου.

Δεδομένου ότι το ελληνικό rap game μοιάζει τα τελευταία χρόνια σαν άλογο που τρέχει με χίλια, τι απασχόλησε το κεφάλι σου πριν κάνεις το release για το άλμπουμ;

Η αλήθεια είναι ότι δεν με απασχόλησε κάτι, μιας και ήμουν πολύ αφοσιωμένος στην παραγωγή του άλμπουμ. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου όλον αυτόν τον καιρό είναι να λέω στο studio «Πάμε Κώτσο» [σ.σ. Dof Twogee].

Πότε είπες μέσα σου, «τώρα είναι έτοιμο, ολοκληρωμένο»;

Ακολουθούσαμε εξ’ αρχής [σ.σ. με τον Dof Twogee] το πλάνο το οποίο είχαμε θέσει και νιώσαμε έτοιμοι μόλις ολοκληρώσαμε τον αριθμό των τραγουδιών που είχαμε βάλει στόχο. Είχαμε σκεφτεί αναλυτικά από πριν τους ράπερ και τους παραγωγούς με τους οποίους θέλαμε να συνεργαστούμε και δεν προχωρούσαμε σε επόμενο κομμάτι, εάν αυτό που δουλεύαμε δεν έδινε στον δίσκο τα χαρακτηριστικά που έλειπαν.

Ακούγεσαι πολύ δεμένος με τον Dof, πέρα από το κομμάτι της μουσικής.

O Dof είναι ένας Άγιος άνθρωπος – με άλφα κεφαλαίο. Το λέω επειδή τον έχω ταλαιπωρήσει πάρα πολύ και δοκιμάζω συνεχώς την υπομονή του. Έχει τύχει να πάω στο στούντιο άυπνος, ξενυχτισμένος, σε περίεργη κατάσταση, µε τα κομμάτια µου γραµµένα διάσπαρτα σε χαρτιά και να φεύγω από το στούντιο µε το "City Boys". Χωρίς αυτόν πραγματικά δεν θα γινόταν τίποτα πράξη.

Παίζει κάποιο ντεσού πίσω από τον δίσκο; Κάποια ιστορία για το πώς γράφτηκε;

Κάτι που δεν είναι γνωστό είναι ότι πάντα γράφω χεράτα σε κόλλα χαρτί. Ή οτιδήποτε παραπλήσιο τύχει να βρεθεί εκείνη την ώρα μπροστά μου. Για παράδειγμα, αποδείξεις λογαριασμών, χαρτοπετσέτες, οτιδήποτε.

Δεν μπορώ να αποφύγω να ρωτήσω το προφανές. Ποιος είναι ο δικός σου Γολγοθάς;

Οτιδήποτε πιστεύω μπορεί να αποτελέσει Γολγοθάς. Και, αντίστοιχα, οποιοδήποτε άτομο το οποίο έρχεται σε ρήξη µε το κατεστημένο είναι σίγουρο ότι θα περάσει το δικό του σύγχρονο Γολγοθά. Για παράδειγμα, εάν ο Χριστός κατέβαινε στην κοινωνία του σήμερα, η αστυνομία θα ήταν εκείνη που, κατά την άποψη μου, θα τον χλεύαζε και θα τον τραβολογούσε, ενώ οι δικηγόροι και οι δικαστές αυτοί οι οποίοι θα τον καταδίκαζαν.

Γιατί ο δίπλα θρόνος στο cover είναι άδειος; Δεν έχεις βασίλισσα, ούτε σκήπτρο;

Γι’ αυτό και «µισή η καρδιά µου σαν την Κύπρο»! Απλώς καρτερώ την επιστροφή της στο ρημαγμένο µου παλάτι, µε την κορόνα να είναι τοποθετημένη στα γόνατα, σαν µία δήλωση αποποίησης του τίτλου προσωρινά. Δεν μπορεί να υπάρξει βασιλιάς χωρίς βασίλισσα, κατά τη γνώμη μου.

Τι σε σπρώχνει να γράψεις;

Ο Dof Twogee, φυσικά [σ.σ. «Έχω τον Κώτσο μου θυμίζει να ραπάρω», λέει στο "Nitro"].

Τι απαντάς σε όσους λένε ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντικό drill στην Ελλάδα;

Tο drill, το trap και το rap, πέρα από μουσική, είναι συμπεριφορά. Και αυτό κάποια στιγμή θα κριθεί. Πρέπει τα λόγια σου να συμβαδίζουν µε τις πράξεις σου. Όπως λέει ο λαός, ο ψεύτης και ο κλέφτης το πρώτο χρόνο χαίρονται! Εάν μέσα από τα τραγούδια μιλάει η αλήθεια σου, όποια κι αν είναι αυτή, θα γίνει σεβαστή. Από εκεί και πέρα, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τα λόγια και τις πράξεις του, είτε μιλάμε για τον χώρο της μουσικής είτε της κοινωνίας.

Για να το θέσω αλλιώς, έχει καθόλου Σικάγο και Μπρίξτον η Σαλούγκα και η Νικόπολη;

Η Σαλούγκα ήταν, είναι και θα είναι η «φτωχοµάνα» µας. Θα µας έχει πάντα «πεινασμένους» και το γεγονός αυτό θα παίζει πάντα ρόλο στο πως διαμορφώνεται η μουσική της, χωρίς να χρειάζεται να της βάλουμε συγκεκριμένη ταμπέλα. Η Νικόπολη είναι ο Λάζος και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού (γέλια). Την αγάπη µου! Εγώ έρχομαι από το κέντρο, από την καρδιά της πόλης με ό,τι σημαίνει αυτό.

Οπαδιλίκι, αλητείες, ναρκωτικά. Αν έκανες ποτέ παιδί, τι θα του έλεγες;

Αν χρειαστεί, να «µατώσει» για την οικογένεια και τη φιλία, να προσφέρει το µέγιστο δυνατό σε οτιδήποτε αγαπάει και να είναι δίκαιος. Ʃε όλους τους κινδύνους και τις παγίδες της εποχής του να προσπαθεί να ανταπεξέλθει µε αξιοπρέπεια και ήθος. Και τέλος, θα τον συμβούλευα όσο μπορεί να είναι κοντά στον θεό.

Εσύ τι θέλεις να προλάβεις πριν πεθάνεις; Έχεις σκεφτεί;

Έχω κάποια στο μυαλό μου: Να δω τον Luffy [σ.σ. κεντρικός ήρωας του One Piece] να γίνεται Βασιλιάς των Πειρατών –τώρα, είμαι κάπου στο πεντακοσιοστό-κάτι επεισόδιο–, να δω εξωγήινους στην ατμόσφαιρα και μια βασίλισσα στον δίπλα θρόνο, που λέγαμε. Ούτε ο Λευκός στην Παραλία με νοιάζει, ούτε το μετρό (γέλια).

Για να κλείσουμε, πάμε ένα από τα «αργεντίνικα συνθήματα» που λέει ο ΛΕΞ ότι γουστάρεις.

Το "La copa libertadores es mi obsession" της Boca Juniors. Το συγκεκριμένο μπορώ να το ακούω µέχρι και όταν θέλω να µε πάρει ο ύπνος µε ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Και φυσικά, το "Dale Boca".

Το album Γολγοθάς του Sadam κυκλοφορεί σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα και τις streaming υπηρεσίες από τη Minos EMI.

Συνέντευξη: Άγγελος Κλάδης
Επιμέλεια: Θοδωρής Κανελλόπουλος
Photos: Αrcho