Ο Σταμάτης Γαρδέλης ξέρει ότι κανείς δεν νικάει τον χρόνο

Ηθοποιός. Ταυτισμένος με τα ’80s όσο ελάχιστοι συνάδελφοί του. Εξαιρετικά ψύχραιμος, καθόλου αφοριστικός και σημαντικά προσγειωμένος για το τότε. Φανατικός του τώρα και του μετά. Πριν ξεκινήσει η εκπομπή άρχισε να απαγγέλλει αποσπάσματα του Φάουστ. Του πήρε λίγα λεπτά να προσαρμοστεί στο περιβάλλον και στη συνέχεια, ήταν ως συνήθως απολαυστικός και ως συνήθως όχι αυτό που θα περίμενε κανείς.

(φωτογραφία: Θοδωρής Μάρκου)

Αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης:

“Μεγάλωσα στη Δάφνη, έκανα έναν μεγάλο κύκλο στη ζωή μου, πήγα στο κέντρο, πήγα στα προάστια και ξαναγύρισα κοντά στη Δάφνη, στο Νέο Κόσμο”.

“Εξακολουθεί να υπάρχει το ταξίδι μέσα μου, αλλά όχι με γεωγραφικούς όρους πια. Όπως λέει κι ο ποιητής, τα μεγαλύτερα ταξίδια γίνονται από τα στενά όρια του δωματίου σου. Αλλά το ταξίδι σαν εμπειρία είναι συνυφασμένο με την πορεία μας στη ζωή. Δεν μπορείς να μείνεις ακίνητος, τα πάντα ρει”.

“Ποτέ δεν ήμουν τρελός με τις μηχανές. Δεν θέλω να είμαι τρελός με τίποτα. Δεν μου αρέσει που κλείνονται οι άνθρωποι σε ομάδες. Η μηχανή μου αρέσει σαν μέσο αποστάσεων, όχι ταχύτητας. Οι μόνες κόντρες που με συγκινούν είναι αυτές με τον εαυτό μου”.

“Ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανος είναι που έχω κόψει τα τσιγάρα εδώ και 14 χρόνια. Κάπνιζα πολύ. Ωραίο πράγμα το τσιγάρο, γι’ αυτό το ‘κοψα. Ιανουάριο νομίζω το έκοψα. Είχε προηγηθεί μια βραδιά που με μια παρέα είχαμε ξεμείνει από τσιγάρα και είχαμε μια αγωνία να βρούμε περίπτερο, ένα πράγμα… Λες, κάτσε ρε, τέτοια εξάρτηση; Ένας επίσης σημαντικός λόγος που ήθελα να το κόψω ήταν για να σταθώ ζωντανό παράδειγμα στα παιδιά μου, για να μην καπνίζουν. Δεν τα κατάφερα, καπνίζουν…”

“Κανείς δεν νικάει τον χρόνο. Ήταν τα ωραία χρόνια του ’80, τα ωραία χρόνια του ’90, του 2000 και τώρα είναι η πολύ ωραία μας στιγμή που μιλάμε για όλα αυτά”.

Ακούστε ολόκληρο το Rec με τον Σταμάτη Γαρδέλη:

“Τα χρόνια του ’80 παίζονται μέσα από τις ταινίες, τις επαναλήψεις, βλέπω με τρυφερότητα και με έκπληξη ότι ξαναβγάζουν αυτά τα χρόνια μπροστά με τις ταινίες. Βλέπουμε όλοι και αναπολούμε μια πιο αγνή εποχή, που υπήρχαν και βεβαιότητες. Ήταν κάπως πιο καθαρά τα πράγματα. Τώρα η εποχή είναι πιο συναρπαστική και ανακατεύεται σαν μια σούπα χαοτική, που κάτι θα βγάλει, προφανώς. Ή μπορεί να είμαστε λίγο πριν το ηφαίστειο, τη μεγάλη έκρηξη”.

“Ο μεγάλος μου γιος είναι στη Σχολή Καλών Τεχνών, ο μικρός ασχολείται με τον εκδοτικό οίκο της μαμάς του, το Φίλντισι. Είμαι πολύ περήφανος για τα παιδιά μου. Έχουν τον προσανατολισμό τους, τις σχέσεις τους, τις απορίες τους για τη ζωή, έχουν όλη την ανασφάλεια που έχουν σήμερα τα νέα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα έχουν και την ορμή των νιάτων και της ζωής. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι εμείς οι μεγάλοι ανησυχούμε περισσότερο -απ’ όσο πρέπει- για τα παιδιά”.

“Μου αρέσει πολύ το διαδίκτυο. Έχω τις επιφυλάξεις μου, θέλει ένα μέτρο, αλλά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις με την καλή έννοια. Είναι ένα παράθυρο που σε επικοινωνεί με όλο τον κόσμο. Αν υπήρχαν social media το ’80, δεν θα υπήρχε αυτή η εποχή. Αν υπήρχε κοινωνικά αυτή η ταχύτητα της επικοινωνίας, ακόμη και τον περασμένο αιώνα, μπορεί να μη γίνονταν οι παγκόσμιο πόλεμοι. Ή μπορεί ο παγκόσμιος πόλεμος που γίνεται σήμερα να βρίσκεται ήδη στα πρώτα του βήματα”.

“Η διαδρομή στο Άγιο Όρος είναι πολύ προσωπική. Είναι ένα αποκούμπι εσωτερικό για κάθε άνθρωπο που πιστεύει. Έχω μια πίστη μέσα μου, αλλά δεν μπορώ να στην εξηγήσω. Πιστεύω σίγουρα, δεν είμαι άθεος”.

Το Rec με τον Σταμάτη Γαρδέλη μεταδόθηκε το Σάββατο 17 Μαρτίου στο Ραδιόφωνο 24/7.