Ο Stanley Tucci ξέρει από καλή ζωή

“Όσο πιο δύσκολο είναι να φτιάξεις κάτι, τόσο πιο απολαυστικό είναι όταν πετυχαίνεις.” Ο Στάνλεϊ Τούτσι εδώ μιλάει για το πόσο του αρέσει να μαγειρεύει παέγια, αλλά θα μπορούσε να μιλάει για οτιδήποτε έχει πετύχει στη ζωή του.

Γεννήθηκε το 1960 στη Νέα Υόρκη από Ιταλούς γονείς από την Καλάβρια, πέρασε ακόμα κι ένα διάστημα της εφηβείας του στη Φλωρεντία. “Το μέρος που είμαι πιο ευτυχισμένος στον κόσμο είναι οπουδήποτε στην Ιταλία,” λέει. “Ο πατέρας μου ήταν καλλιτέχνης και ζήσαμε στη Φλωρεντία όταν ήμουν παιδί,” θυμάται. Η Ιταλική του καταγωγή είχε ως αποτέλεσμα, όταν μπήκε στον κόσμο του θεάματος, να υπάρχει ένας συγκεκριμένος τύπος ρόλου που του προσφερόταν συνεχώς.

“Ναι, ναι. Ιταλοί μαφιόζοι. Αν είχες λίγο σκούρο δέρμα, σκοτεινά μάτια, μαύρα μαλλιά, αυτός ήταν ο ρόλος σου.” Τότε που είχε μαλλιά, τουλάχιστον. Γιατί, κατά τα φαινόμενα, ο Τούτσι ξεπέρασε το typecasting με την ίδια ευκολία που ξεπέρασε και την ανάγκη για μαλλιά. Αφού έπαιξε ένα μάτσο μαφιόζους μες στα ‘80ς, σταδιακά άρχισε να ξεπερνά την ανάγκη του Χόλιγουντ να τον τυποποιεί, καταφέρνοντας να χτίσει ένα προφίλ καριέρας που για κάθε θεατή φέρνει στο νου και ένα διαφορετικό highlight.

Γιατί αυτό είναι το φοβερό με τον Τούτσι. Είναι καρατερίστας, είναι από τους ηθοποιούς που παίζουν 5 ρόλους τη χρονιά, αλλά κανείς δεν αναρωτιέται “αχ πού τον ξέρω αυτόν”. Όλοι ξέρουν τον Στάνλεϊ Τούτσι. Κι όλοι έχουν τον αγαπημένο τους ρόλο από τον Στάνλεϊ Τούτσι.

Σήμερα, έχει βραβευθεί με 2 Έμμυ, 2 Χρυσές Σφαίρες, έχει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, μεταπηδά από ανεξάρτητες ταινιάρες (“Margin Call”) σε αξέχαστους ρόλους σε κωμωδίες (“Devil Wears Prada”) κι από ανατριχιαστικούς villains (“The Lovely Bones”) σε ρόλους-κλειδιά σε μεγάλα μπλοκμπάστερ (“Hunger Games”). Απολαμβάνει πλέον ένα τέτοιο επίπεδο αναγνωρισιμότητας και αποδοχής, που όταν εμφανίζεται στην πορεία μιας σειράς (όπως ας πούμε στο τέλος του 1ου επεισοδίου του “Fortitude”), η αντίδραση όλων είναι πάντοτε ενθουσιώδης.

Στην αγγλική παραγωγή “Fortitude”, που παρακολουθούμε κάθε Τετάρτη στις 21.00 αποκλειστικά στο OTE CINEMA 1HD., ο Τούτσι υποδύεται τον DCI Μόρτον, έναν ερευνητή που ταξιδεύει στην απομονωμένη πόλη από το Λονδίνο, ώστε να βοηθήσει να ξεσκεπαστεί ο ένοχος. Είναι μια ταιριαστά διεθνής δουλειά για τον ηθοποιό, ο οποίος έτσι κι αλλιώς αγαπά το ταξίδι, έχοντας ζήσει στην Ευρώπη και στην Αμερική.

“Το Λονδίνο είναι η αγαπημένη μου πόλη,” εξηγεί, για το μέρος που πλέον ζει μόνιμα. “Έχει όλα τα σπουδαία της Νέας Υόρκης αλλά ακόμα διατηρεί την αίσθηση της μικρής πόλης. Και είναι και μια συγκλονιστική διεθνής μέκκα φαγητού.”

Α, ναι, επειδή ο Στάνλεϊ Τούτσι λατρεύει το καλό φαγητό. Η ταινία που τον βοήθησε να ξεφύγει από την τυποποίηση του Κακού Ιταλού ήταν το “Big Night”, μια ταινία συνέγραψε με τον ξάδερφό του και συν-σκηνοθέτησε, κερδίζοντας ένα σωρό διακρίσεις για το ανεξάρτητο σινεμά. Το φιλμ, εν έτει 1996, αφορούσε δύο Ιταλούς μετανάαστες αδερφούς που ανοίγουν ένα εστιατόριο στη Νέα Υόρκη, αποτελώντας έτσι μια διπλή κατάθεση από τον Τούτσι: Ότι θέλει πολλά περισσότερα από την καριέρα από το να παίζει μια ζωή ιταλικά στερεότυπα, και ότι αγαπάει το καλό φαγητό.

“Με τους γονείς μου δεν είχαμε πολλά λεφτά όταν μεγάλωνα,” λέει. “Δεν τρώγαμε συχνά έξω. Πάντα καθόμασταν και τρώγαμε σπιτικό φαγητό.” Αυτό μετατράπηκε σε πάθος για τον ίδιο. “Σε αντίθεση με τους περισσότερους άντρες, μου αρέσει να φτιάχνω πραγματικά πολύπλοκα πιάτα“, ομολογεί. Την τωρινή του, δεύτερη γυναίκα, την γοήτευσε όταν της μαγείρεψε ένα νόστιμο χοιρινό εξάλλου, αν και σύμφωνα με τον ίδιο το απόλυτο πιάτο για να γοητεύσεις είναι το ριζότο. “Παίρνει πολλή ώρα για να ετοιμαστεί, οπότε μπορείς να μιλάς ενώ το φτιάχνεις. Χρειάζεται φροντίδα και προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια, και μπορείς να δείξεις στην γυναίκα ότι έχεις καλά χέρια.”

Ο Στάνλεϊ τα λέει, όχι εμείς. Στα βουνά της Μαγιόρκα, ενώ γύριζε μια ταινία, έμαθε να μαγειρεύει σωστή παέγια. “Θέλει πολλή δουλειά, αλλά μου αρέσει ένα πιάτο που θέλει πολλή δουλειά. Όσο δυσκολότερα το φτιάχνεις, τόσο πιο πολύ απολαμβάνεις το αποτέλεσμα όταν πετύχεις.” Η ιστορία της ζωής του Στάνλεϊ Τούτσι μοιάζει να περιστρέφεται γύρω από την αγάπη του για το φαγητό και τα ταξίδια. Και τις γυναίκες της ζωής του.

Εκείνος λοιπόν της μαγείρεψε χοιρινό, εκείνη του έκανε δώρο αρραβώνων ένα γκριλ. “Ο δρόμος για την καρδιά ενός άντρα,” λέει. Οι δυο τους παντρεύτηκαν πέρσι και έκαναν το πρώτο τους παιδί φέτος. Η ‘Εκείνη’ είναι η Φελίσιτι Μπλαντ, ατζέντισα βιβλίων και, όχι δεν είναι συνωνυμία, αδερφή της Έμιλυ Μπλαντ. Το καλοκαίρι του 2012 παντρεύτηκαν, έχοντας προηγουμένως γνωριστεί πρώτη φορά στο κόκκινο χαλί του “Devil Wears Prada” το 2006.

Ο Τούτσι τότε ήταν παντρεμένος με την πρώτη του γυναίκα, Κέιτ. Οι δυο τους ήταν παντρεμένοι από το 1995 και είχαν μαζί 3 παιδιά, αλλά η τραγωδία τους χτύπησε όταν η Κέιτ διαγνώσθηκε με καρκίνο του μαστού. Απεβίωσε το 2009 ύστερα από μεγάλη μάχη, και ο Στάνλεϊ δε σταματά ποτέ να μιλάει για αυτή και να τη σκέφτεται. Το 2009 ήταν μια χρονιά αντιθέσεων για τον ηθοποιό, που από τη μία γνώριζε τεράστια επαγγελματική επιτυχία, με έναν ρόλο δίπλα στη Μέρυλ Στριπ στο “Julia & Julia” και τον θεοσκότεινο ρόλο του στο “Lovely Bones” του Πίτερ Τζάκσον, που τον έφερε στα Όσκαρ. Όμως τα έζησε αυτά δίχως την σύζυγό του στο πλευρό του.

“Το πρώτο ταξίδι που έκανα με την Κέιτ,” θυμάται γελώντας, “ήταν στο Φεστιβάλ Βενετίας και μετά στο Παρίσι.” Η βραδιά εκεί ήταν επεισοδιακή: “Μείναμε σε ένα ξενοδοχεία στο Παρίσι και κάποιος προσπάθησε να κάνει διάρρηξη από το παράθυρο. Είχαμε περάσει τέλεια εκείνο το βράδυ, γυρίσαμε στις 2 το βράδυ και άκουσα ένα θόρυβο, είδα τη σιλουέτα ενός άντρα να σκέκεται έξω από το παράθυρο. Η Κέιτ ούρλιαξε, εγώ πήδηξα από το κρεβάτι εντελώς γυμνός, άρπαξα τη λαβή του παραθύρου και τον έσπρωξα. Καλέσαμε τη ρεσεψιόν για να τους πούμε τι είχε γίνει και μας κατηγόρησαν ότι τσακωνόμασταν και σπάσαμε το παράθυρο! Φυσικά πήγαμε σε άλλο ξενοδοχείο.”

Η Φελίσιτι ήρθε στη ζωή του και άμεσα λέει τη βρήκε πολύ αστεία, πολύ καυστική. Το βράδυ που γνωρίστηκαν στο κόκκινο χαλί μαζί με την Κέιτ, πέρασαν ώρες μετά μιλώντας. “Βρήκα μια φωτογραφία με την Κέιτ και την Φελίσιτι από εκείνη την πρεμιέρα,” θυμάται. “Ήταν υπέροχα.”

Τώρα πλέον, ο Τούτσι επιλέγει πολλές από τις δουλειές του με σκεπτικό το να είναι κοντά στην οικογένειά του. “Δεν το κάνω μόνο για τα χρήματα. Δεν το κάνω για να έχω φήμη. Το κάνω για την πρόκληση.” Ναι. Όσο πιο δύσκολο το πιάτο, τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση. Οπότε εξηγείται και το πόσο ακραία διαφορετικά ρόλους θα τον βρεις να παίζει, δίχως μάλιστα ποτέ να φοβάται μια πρόκληση. Όσο κι αν διστάζει.

Θυμάται ας πούμε για το ρόλο του δολοφόνου στο “Lovely Bones”. Η Κέιτ δεν ήθελε να το κάνει. Ο ίδιος δεν ήταν σίγουρος. Αλλά το έκανε. Μεταμορφώθηκε, και ανατρίχιασε κάθε θεατή, κερδίζοντας υποψηφιότητα Όσκαρ. Λίγους μήνες μετά έπαιζε τον αξιολάτρευτο πατέρα στο “Easy A” με την Έμμα Στόουν. Κανένα πρόβλημα.

Ή επίσης, μιλάει για το πώς έχει παίξει συχνά το ρόλο του ‘γκέι φίλου’ σε διάφορες ταινίες. Όταν του προτάθηκε να παίξει στο “Burlesque”, ένα χρόνο μετά το “Devil Wears Prada”, το σκέφτηκε. “Δεν ξέρω αν θέλω να το κάνω αυτό,” είπε τότε στον παραγωγό της ταινίας. “Το έκανα αυτό.” Η απάντηση; “Τι είναι αυτά που λες; Τι έγινε που έπαιξες έναν γκέι χαρακτήρα; Πόσους στρέιτ χαρακτήρες έχεις παίξει; Γιατί όποτε κάποιος παίζει έναν γκέι νιώθει πως δε μπορεί να παίξει ξανά, ενώ μπορούν να παίζουν γκέι ξανά και ξανά;” Η απάντηση του Τούτσι; “Πολύ καλό point.” Και τέλος.

Μπορεί να είναι τόσο απλό, ότι στο εύπλαστο ερμηνευτικό του εύρος, μπορούν να ταιριάξουν τα πάντα; “Σε ένα πάρτι πριν χρόνια, η Μέρυλ Στριπ με ρώτησε αν θέλω να παίξω τον άντρα της σε μια ταινία που θα έκανε με τη Νόρα Έφρον.” Η ταινία ήταν το “Julie & Julia”. 3 χρόνια μετά το “Devil Wears Prada”, οι Στριπ και Τούτσι θα επανενώνοντας στην οθόνη παίζοντας δύο τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες, με μια τελείως διαφορετική αναμεταξύ τους δυναμική- όπως δηλαδή οφείλουν να κάνουν δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί με μεγάλο εύρος. Η Στριπ είπε στους παραγωγούς, “Ο Στάνλεϊ πρέπει να κάνει αυτή την ταινία επειδή είναι ο σωστός άνθρωπος για τον ρόλο”.

Ο σωστός άνθρωπος για το ρόλο. Και όχι μόνο γι’αυτόν- οι ηθοποιοί εξάλλου είναι σε μεγάλο βαθμό καθρέφτης της ζωής, των εμπειριών. “Οι τέχνες γενικότερα είναι απαραίτητες στη ζωή,” λέει. “Είναι σα να κρατάς έναν καθρέφτη στη ζωή, σου επιτρέπει να αναλογιστείς πράγματα για τη ζωή σου και να μάθεις. Είναι απελευθέρωση. Σου ανοίγει την καρδιά. Και είναι επίσης κάτι το πολύ όμορφο.”

Καθρέφτης για τη ζωή. Και ο Στάνλεϊ Τούτσι ξέρει να ζει. Πώς να μην είναι τελικά ο σωστός άνθρωπος για όλους τους ρόλους;

*Ο Στάνλεϊ Τούτσι πρωταγωνιστεί στο “Fortitude”, που προβάλλεται στην Ελλάδα κάθε Τετάρτη στις 21.00 αποκλειστικά στο OTE CINEMA 1HD.