Ο τελικός του Ευρωμπάσκετ άλλαξε τη ζωή του Γιάννη Φιλέρη (και όλων μας)

“Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά. Πραγματικά είμαστε τόσο κοντά. Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα. Αργύρης Καμπούρης… 101-102. Και μόνο τέσσερα δευτερόλεπτα, 101-103. Θέλει προσοχή, ο Βάλτερς για τον Γιοβάισα σε σουτ τριών πόντων και η μπάλα έξω. Είναι το τέλος, η ελληνική ομάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης. Είναι μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του παγκόσμιου αθλητισμού“. Ακόμη και σήμερα, τριάντα χρόνια μετά από εκείνο το μαγικό βράδυ της 14ης Ιουνίου του 1987, βλέποντας το video του τελικού με την περιγραφή του αείμνηστου Φίλιππου Συρίγου, ανατριχιάζεις.

Αυτό που κατάφερε η Εθνική ομάδα μπάσκετ στον τελικό του 25ου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ήταν πραγματικά τόσο εντυπωσιακό, που κατάφερε ουσιαστικά να αλλάξει μια για πάντα τον τρόπο που βλέπουν οι Έλληνες όχι μόνο το μπάσκετ, αλλά και όλα τα αθλήματα. Χιλιάδες φίλαθλοι βρέθηκαν στο γήπεδο εκείνη τη νύχτα και έχουν ιστορίες να διηγούνται και στα εγγόνια τους, ενώ εκατομμύρια ήταν αυτοί που ξεχύθηκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν μέχρι το πρωί.

Ο Γιάννης Φιλέρης, διευθυντής της εφημερίδας “Φως των Σπορ”, αρθρογράφος του Sport24.gr και ομιλητής του επικείμενου GameChanger in Sports, ήταν μέσα στο γήπεδο εκείνη την ημέρα. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, έζησε τα πάντα και τα θυμάται φυσικά με κάθε λεπτομέρεια. Πώς ξεχνιούνται τέτοιες στιγμές άλλωστε; Με αφορμή την επέτειο των τριάντα χρόνων από την ιστορική κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας στιγμές από το βράδυ που έβγαλε όλη την Ελλάδα στους δρόμους. Με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του, μας μετέφερε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε μια άλλη εποχή, “χρυσή”, την εποχή του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των άλλων παιδιών. Μουσική παρακαλώ και πάμε…

“Στον τελικό τότε είχα διπλό ρόλο. Ήμουν στο γραφείο Τύπου της διοργάνωσης επιφορτισμένος για την ενημέρωση των δημοσιογράφων, αλλά ήμουν και συντάκτης της εφημερίδας ‘Πρώτη’. Έγραφα τον τελικό όπως και όλα τα παιχνίδια της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ”, μου εξηγεί βουτώντας στις αναμνήσεις.

Και μόνο η συμμετοχή της Εθνικής στον τελικό της διοργάνωσης ήταν άθλος.

Τριάντα χρόνια μετά είναι πολύ εύκολο να πεις ότι η Εθνική νίκησε την Σοβιετική Ένωση

Αν το έλεγες 10 ημέρες πριν αρχίσει το Ευρωμπάσκετ θα σου λέγαν ή ότι είσαι τρελός ή ότι κάπου πρέπει να πας να νοσηλευτείς με ψυχολογικά προβλήματα.

Πραγματικά ήταν αδιανόητο να το σκεφτεί η Εθνική ομάδα μπάσκετ, που η καλύτερή της θέση ήταν για πολλά χρόνια η 8η και μια φορά τρίτη στο 1949 σε Ευρωμπάσκετ στην Αίγυπτο. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι αυτό που έγινε ήταν ένα θαύμα”.

Ας κάνουμε ένα flash back και ας μεταφερθούμε στο 1987. Η “γαλανόλευκη” με κόουτς τον Κώστα Πολίτη προκρίνεται από τη φάση των ομίλων ως τέταρτη πίσω από Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία και Ισπανία. Οι διεθνείς μας σημειώνουν τρεις νίκες, ενώ γνωρίζουν και δύο ήττες. Η πρώτη νίκη έρχεται στην πρεμιέρα της διοργάνωσης με το 109-77 επί της Ρουμανίας.

Ακολουθεί η νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας με 84-78, ενώ έπειτα ήρθε η ήττα από την Ισπανία με 106-89. Η Εθνική μας δεν τα καταφέρνει ούτε απέναντι στην Σοβιετική Ένωση (69-66), ενώ συνέχεια παίρνει το θετικό αποτέλεσμα κόντρα στην Γαλλία με 82-69. Στα προημιτελικά του Ευρωμπάσκετ οι διεθνείς μας επικρατούν των Ιταλών με 90-78 και στα ημιτελικά νικούν τη Γιουγκοσλαβία με 81-77 εν μέσω αποθέωσης.

Στον τελικό της διοργάνωσης αντίπαλος είναι η Σοβιετική Ένωση, με την αναμέτρηση να εξελίσσεται σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι. Η κανονική διάρκεια του αγώνα βρίσκει τις δύο ομάδες στο 89-89, αλλά ο Αργύρης Καμπούρης έμελλε να γράψει τα πρώτα χρυσά γράμματα στην ιστορία της Εθνικής στην παράταση.

Ο Γιάννης Φιλέρης δεν θα ξεχάσει ποτέ του αυτές τις μοναδικές στιγμές. “Δεν το πιστεύαμε αυτό που γινόταν στο τουρνουά. Είναι αυτό το περίεργο του Ευρωμπάσκετ του 1987, ότι έβλεπες δηλαδή μια ομάδα που έρχεται, αλλά αν τα έβαζες κάτω και σκεφτόσουν τι ακριβώς έχει κάνει δεν μπορούσες να το πιστέψεις”.

Πώς έζησε όμως μέσα από το γήπεδο αυτά τα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα με το σκορ ισόπαλο 101-101;

Ατελείωτα τα τελευταία δευτερόλεπτα

Όλη η παράταση ήταν ατελείωτη, αλλά είχε αγωνία με τις βολές δύο φορές. Γιατί και οι βολές του Καμπούρη ναι μεν έκριναν τον αγώνα, όμως και του Ανδρίτσου ήταν πολύ κρίσιμες για να ισοφαρίσει. Λένε άλλωστε ότι οι βολές που βάζεις για να ισοφαρίσεις είναι πιο δύσκολες από αυτές που βάζεις για να κερδίσεις με την έννοια ότι όταν το ματς είναι ισόπαλο δεν έχεις τόσο άγχος”.

Ο Αργύρης Καμπούρης λοιπόν πηγαίνει στη γραμμή της φιλανθρωπίας. Απόλυτη σιωπή στο γήπεδο. Ευστοχεί στην πρώτη και αμέσως οι Έλληνες φίλαθλοι ξεσπούν σε φωνές. Ξανά σιωπή. Ο ‘τίμιος γίγαντας’ ευστοχή και στη δεύτερη και το κοινό στις εξέδρες παραλληρεί. Το σκορ είναι 103-101 και οι αντίπαλοι χάνουν την επίθεση. Το ματς λήγει και η Εθνική είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης. Εκεί μετά τι γίνεται;

 

“Απίστευτες στιγμές. Θυμάμαι ότι στο τέλος του αγώνα που είχε προηγηθεί όλη αυτή η ένταση από την εξέλιξη του ματς είχαμε σηκωθεί όλοι πάνω στις καρέκλες, δεν καθόταν κανείς. Είχαμε αγκαλιαστεί, χοροπηδούσαμε, τραγουδούσαμε.

Κάποιος συνάδελφος από τη χαρά του πέταξε μια τηλεόραση κάτω, η οποία προσγειώθηκε ακριβώς δίπλα μας

Το Ευρωμπάσκετ δεν είναι ένα απλό γεγονός, είναι το κορυφαίο γεγονός της δεκαετίας του ’80 και ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών για την Ελλάδα. Ο Γιάννης Φιλέρης συμφωνεί απόλυτα με την πρόταση αυτή.

“Είναι ένα ορόσημο για τον ελληνικό αθλητισμό. Αυτό το 12ήμερο άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε πλέον τον αθλητισμό, τους αντιπάλους, την ομάδα μας, τις δυνατότητές μας. Ακόμα και την έννοια αθλητικός συντάκτης για εμάς.

Άλλαξε η ζωή όλων, όχι μόνο των αθλητών

Εντάξει εκείνοι είχαν και τα πιο μεγάλα οφέλη, αλλά άλλαξε και η ζωή των δημοσιογράφων, των προπονητών και των φιλάθλων ακόμα, που είδαν πράγματα που δεν περίμεναν να δουν ποτέ στην Ελλάδα”.

Αυτά για αρχή, γιατί ο Γιάννης Φιλέρης έχει να διηγηθεί πολύ περισσότερα στο Game Changer in Sports στις 30 Μαΐου στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Εκεί παρέα με τους ήρωες του Ευρωμπάσκετ του 1987, τους Παναγιώτη Γιαννάκη, Νίκο Φιλίππου και Παναγιώτη Φασούλα θα καθίσουν στο ίδιο πάνελ και θα μας μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή.

Μια εποχή που η  Εθνική μεσουρανούσε και η ζωή όλων μας ήταν διαφορετική. Παράλληλα όμως θα συζητήσουν για το παρόν, αλλά και το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ.

Ακόμη περιμένεις; Κλείσε τη θέση σου τώρα για να βρεθείς κι εσύ εκεί.