Ο θρύλος του Peyton Manning

Ο Peyton Manning δε θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ.

Πριν 3 χρόνια, στο τέλος μιας ακόμα καλής-αλλά-απογοητευτικής-στο-τέλος σεζόν με τους Colts, άρχισαν οι ψίθυροι για το επικείμενο χειρουργείο στο οποίο θα υπέβαλε τον εαυτό του ο 34χρονος τότε quarterback. Τον Μάιο ήρθε η εγχείρηση στο λαιμό, όμως οι ψίθυροι για την κατάσταση του Manning δεν κόπαζαν.

Ύστερα από μήνες προπόνησης, και μερικές ακτινογραφίες αργότερα, οι γιατροί του είπαν πως πρέπει να συνεχίσει με ακόμα πιο προχωρημένη εγχείρηση. Και του είπαν πως, λόγω της ηλικίας του, δε θα ήταν καθόλου σίγουρο πως θα μπορούσε ποτέ να ξαναπασάρει στο NFL. Τον Σεπτέμβριο του 2011 ο Manning εγχειρίστηκε και πάλι. Θα έχανε όλη τη χρονιά. Ο κόσμος του NFL έμοιαζε όλο και απαισιόδοξος. Οι φήμες άρχισαν να γίνονται όλο και πιο έντονες: O Peyton Manning είχε παίξει το τελευταίο του παιχνίδι, ένα χρόνο νωρίτερα, εκείνη την άδοξη ήττα απέναντι στους Jets.

Το 2011 ο 35χρονος Peyton Manning εγχείρησε το λαιμό του σε 4 σημεία και δεν αγωνίστηκε ούτε ένα δευτερόλεπτο. Η καριέρα του έμοιαζε να έχει τελειώσει.

Δυό χρόνια μετά, καθώς ετοιμάζεται να αγωνιστεί στο τρίτο του Super Bowl, τα χρώματα της φανέλας του έχουν αλλάξει, ο αριθμός του είναι πάντα το 18, κι ο Manning έχει ολοκληρώσει την καλύτερη σεζόν που έχει παίξει ποτέ quarterback στην ιστορία του NFL.

***

Ο Manning στα 22

Στο Νόξβιλ του Τενεσί εδρεύει μια από τις διασημότερες κολεγιακές ομάδες, οι Tennessee Vols των 6 εθνικών τίτλων. Τον πιο πρόσφατο τον κέρδισαν το 1998, την τελευταία χρονιά που στο University of Tennessee φοιτούσε ένας ατσούμπαλος έφηβος με μεγάλο κούτελο και αφοπλιστικά παλιομοδίτικο αμερικάνικο χαμόγελο.

Ο Peyton Manning γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη, φοίτησε στο Τενεσί, ανδρώθηκε στην Ιντιάνα, αποθεώνεται τώρα στο Ντένβερ, η διαδρομή της ζωής του μοιάζει με έναν all-american χάρτη ή με διαφήμιση του Marlboro και των ‘αξιών που χάθηκαν’ ή κάτι εξίσου παλιομοδίτικο. Είναι σαν το παιχνίδι του: Σαν απομεινάρι μιας εποχής που φεύγει, με τους συναθλητές του της νέας γενιάς να επιδεικνύουν παικτικές αξίες πολλών διαφορετικών πτυχών που κάνουν το δικό του παιχνίδι να μοιάζει ξεπερασμένο. Όχι να μοιάζει- να είναι. Ο Peyton Manning είναι πια γέρικος σκύλος, όμως το κόλπο του ξέρει πια να το κάνει καλύτερα από ό,τι το έχει κάνει ποτέ άνθρωπος στην ιστορία. Ίσως είναι το απόλυτο σύμβολο μιας παλιάς Αμερικής, της Αμερικής που μένει πίσω στον 20ό αιώνα, κι αν είναι όντως έτσι, τότε είναι αποφασισμένος να της δώσει τον καλύτερο δυνατό αποχαιρετισμό.

Γεννήθηκε σε αθλητική οικογένεια, ο πατέρας του Archie Manning διάσημος quarterback των New Orleans Saints, o αδερφός του Eli Manning μετέπειτα quarterback των New York Giants και δις πρωταθλητής. Αλλά ξέρεις πως υπάρχουν κάποιες οικογένειες-κατεστημένα που σπρώχνουν τα νέα μέλη σε μια προκαθορισμένη κατεύθυνση (άπειρα παραδείγματα, στον αθλητισμό, στην πολιτική, στο σινεμά, παντού, δε χρειάζεται να πούμε, διάλεξε ένα, σκέφτεσαι τουλάχιστον μισή ντουζίνα αυτή τη στιγμή) και μετά υπάρχουν κάποιες φορές που ένα από αυτά τα ‘νέα μέλη’ ξεχωρίζει τόσο πολύ σε αυτό που κάνει, που σηκώνει ψηλά μαζί του και την οικογένεια. Συμβαίνει δηλαδή το ανάποδο.

Ο Peyton Manning δεν είναι διάσημος ως Manning, αλλά η δυναστεία Manning θεμελιώθηκε χάρη στον Peyton.

(Ναι, το ξέρουμε πως ο αδερφός του έχει περισσότερα δαχτυλίδια. Ναι, δεν έχει καμία σημασία.)

H ξεκαρδιστική και ακομπλεξάριστη διάφήμιση με όλο το σόι των Manning σε ένα άβολο ραπ.

Το 1998 ο Peyton επιλέγεται στο #1 του draft από τους Indianapolis Colts, ένα ιστορικό franchise το οποίο κάποτε, στην τελευταία του μεγάλη περίοδο, όταν βρισκόταν ακόμα στη Βαλτιμόρη, είχε για ηγέτη τον μεγάλο Johnny Unitas. Ο Unitas είχε αλλάξει το άθλημα κάνοντάς το να μοιάζει περισσότερο με αυτό που είναι σήμερα. Υπό μία έννοια ο Unitas πριν μισό αιώνα ξεκίνησε αυτό που σήμερα ο Manning τελειοποίησε.

Το 1998 στους Colts θα ξεκινούσε ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια του NFL.

Πίσω, στο Τενεσί, ο δρόμος που οδηγεί στο στάδιο των Vols ονομάζεται Peyton Manning Pass.

***

Ο Manning στα 30

“Για μένα, είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Πάντα θέλει να βελτιώνεται, πάντα γίνεται καλύτερος, και δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από την κορυφή.”

Τάδε έφη Tom Brady, το 2003.

Το Brady εναντίον Manning είναι η μεγαλύτερη αντιπαλότητα του σύγχρονου NFL, και μπορεί ο quarterback των Patriots να έχει κερδίσει περισσότερα πρωταθλήματα, μπορεί να παίζει στη μεγάλη δυναστεία των ‘00s, μπορεί να έχει κερδίσει τις περισσότερες μεταξύ τους αναμετρήσεις, όμως είναι, πώς να το εξηγήσω, μια από αυτές τις κόντρες όπου νιώθεις πως ο ένας αναδεικνύει στο έπακρο τις δυνατότητες μιας μεγαλειώδους μηχανής (ο Brady των Patriots) την ώρα που ο άλλος θα μπορούσε να αγωνίζεται για ομάδα Β’ Εθνικής και να την έχει φέρει σε αυτό το επίπεδο κόντρας.

Η κατάρα του Manning πάντα ήταν πως είναι τόσο αδιανόητα καλός, που κατέληγε ανταγωνιστικός ακόμα κι όταν η ομάδα του δεν έπρεπε να είναι. Πως είναι από αυτούς τους αθλητές-μηχανές που μπορούν να κάνουν ένα ομαδικό άθλημα ικανό να κριθεί με όρους ατομικού.

Όταν ο Manning βρίσκεται στο huddle το γήπεδο σωπαίνει και οι αντίπαλοι κρατούν την ανάσα τους.

Αναλογίσου αυτό: Τη χρονιά που έχασε λόγω χειρουργείου, οι Colts που είχαν προηγουμένως προκριθεί 9 συνεχόμενες σεζόν στα πλέι-οφ, έκαναν ρεκόρ 2-14. Η ίδια ομάδα. 2-14. Αυτό είναι σα να πάρεις τη Μάντεστερ Γιουνάιτεντ, να της αφαιρέσεις τον Άλεξ Φέργκιουσον και την επόμενη χρονιά όχι απλά να πηγαίνει όσο χάλια πάει φέτος με τον Μόις, αλλά να υποβιβάζεται.

Τόσο καλός είναι.

Για τα πρώτα 13 του χρόνια στους Colts δεν έχασε παιχνίδι, έπαιξε 208 συνεχόμενα, 227 αν συνυπολογίσεις τα πλέι-οφ. Η ομάδα πήγε στα πλέι-οφ 11 φορές, οι 9 συνεχόμενες. Κέρδισε 4 φορές το βραβείο του MVP. (Κανείς άλλος δεν το έχει πάρει πάνω από 3 στην ιστορία.) Έφτασε σε 3 τελικούς περιφέρειας. Πήγε σε 2 Super Bowl. Κέρδισε το ένα, μαζί με το MVP του τελικού.

Brady εναντίον Manning, η μεγαλύτερη κόντρα των ’00s

Το 2006 η κορυφαία του στιγμή ως Colt δεν ήρθε όταν σήκωνε το Lombardi (το μεγάλο τρόπαιο του Super Bowl), σιγάζοντας για πάντα τους ψιθύρους περί ανικανότητάς του να κερδίσει τα μεγάλα ματς, αλλά λίγες μέρες πριν, στον τελικό της περιφέρειας εναντίον των Patriots. Η ομάδα του “αιώνιου” Brady βρέθηκε να προηγείται με 21-3 λίγο πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο. Άλλη μια φορά που ο Manning δε θα τα κατάφερνε δηλαδή-

μόνο που αυτή τη φορά πήρε τον έλεγχο του στόρι του, εξαπέλυσε ένα τσαντισμένο comeback στο δεύτερο ημίχρονο, έκλεψε τη νίκη με 38-34 ένα λεπτό πριν το τέλος, και ολοκλήρωσε τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των τελικών περιφερειών.

Απέναντι στον Brady.

Το μόνο μεγαλύτερο comeback που έχει γίνει ποτέ από αυτό, θα το έκανε ξανά ο ίδιος ο Peyton Manning, και θα αφορούσε πλέον την ίδια του την καριέρα.

***

Ο Manning στα 35

Το 2011 δεν έπαιξε λεπτό. Η εγχείρηση στο λαιμό του ήταν τόσο λεπτή και προχωρημένη που θεωρήθηκε πως πράγματι δε θα επιστρέψει ποτέ. Όταν όμως, πεισμωμένος όπως πάντα, πέταξε κατάχαμα όλες τις αμφιβολίες σα να ήταν απλά ψίχουλα, οι Colts έπρεπε να σκεφτούν τι θα κάνουν.

Η χρονιά ιστορικού χαμηλού στην οποία βρέθηκαν δίχως τον ηγέτη τους είχε σαν αποτέλεσμα να επιλέγουν πρώτοι στο draft μετά από 14 χρόνια. Και, σε μια από αυτές τις περιπτώσεις όπου είναι πραγματικά λες και κάποιος σου χαμογελάει από εκεί ψηλά, το draft έφερε στο δρόμο τους το μεγαλύτερο quarterback ταλέντο από τότε που μπήκε στο NFL, ναι, ο Peyton Manning.

Όταν λοιπόν έχεις τη δυνατότητα να συνεχίσεις την παράδοση του Unitas και του Manning με αυτό τον τρομερό πιτσιρικά, τον Andrew Luck, πώς λές όχι, όταν ο τωρινός σου σούπερ σταρ έχει (στην καλύτερη περίπτωση) 2-3 χρόνια καριέρας ακόμα ή (στη χειρότερη, αν κάτι δεν έχει ‘κολλήσει καλά’) κάτι σαν δυο παιχνίδια;

O Peyton Manning κι ο Jim Irsay, συγκινημένοι, στην συνέντευξη τύπου που έδωσε τέλος στην κοινή διαδρομή των Colts και του #18 τους.

Έτσι, τον Μάρτιο του 2012 συνέβη το αδιανόητο: Οι Indianapolis Colts άφησαν ελεύθερο τον Peyton Manning. Σε μια συνέντευξη τύπου ακραίας συγκινησιακής φόρτισης, ιδιοκτήτης και παίχτης αντάλλαξαν αγκαλιές, φιλοφρονήσεις, κι άλλες αγκαλιές, και μπόλικα δάκρυα, καθώς έφταναν στην κοινού συμφέροντος απόφαση να χωρίσουν τις διαδρομές τους.

Ο Peyton Manning, στα 35, μόλις είχε γίνει ο πιο περιζήτητος free agent στην ιστορία του NFL.

***

Στη μεταγραφική περίοδο που ακολούθησε σχεδόν 1 στις 4 ομάδες του NFL τον προσέγγισε με τον έναν τρόπο ή τον άλλον.

Ο γραφικός πετρελαιάς Bud Adams των Titans διεμήνυσε στους ανθρώπους της ομάδας του κάτι του στυλ “αγοράστε μου τον Manning και δε με νοιάζει πόσο θα κοστίσει.” Οι ιστορικοί Dolphins έβαζαν τα ρέστα τους αλλά ο Manning με το ζόρι τους απάντησε στο τηλέφωνο επειδή του το ζήτησε σαν χάρη ο Dan Marino. Οι 49ers του Jim Harbaugh τον έφεραν στο Σαν Φρανσίσκο για να τεστάρουν τη δύναμη του χεριού του χωρίς άνθρωπος να πάρει χαμπάρι. Οι Seahawks τον ζήτησαν αλλά εκείνος δεν ταξίδεψε καν ως το μακρινό Σιατλ. Και η λίστα συνεχίζεται.

Για εκείνες τις φρενήρεις μέρες, όλο το NFL είχε πέσει στα πόδια ενός ανθρώπου που δεν ξέραμε αν μπορούσε ακόμα να πασάρει. Αλλά με το χέρι στην καρδιά, υπήρχε κανείς που δεν θα έπαιρνε αυτό το ρίσκο, όταν μπορούσε έστω σε μια ακραία πιθανότητα, να αποκτήσει τον Καλύτερο Που Έχει Αγωνιστεί;

(Ενδεικτικό είναι ότι ο φετινός τελικός της αντίπαλης περιφέρειας του Manning, ήταν ανάμεσα σε Σιάτλ και Σαν Φρανσίσκο, δύο από τις ομάδες που τον είχαν ζητήσει. Αυτός τους είπε όχι, κι εκείνοι προχώρησαν να φτιάξουν υπερομάδες βασισμένες σε 22χρονους quarterbacks νέας γενιάς. Φοβερό πώς καμιά φορά όλα λειτουργούν τέλεια για όλους.)

Ο John Elway παρουσιάζει το #18 για τους Denver Broncos

Εν τέλει νικητές στο μια-φορά-στην-ιστορία λαχείο του Ελεύθερου Manning, ήταν οι Denver Broncos. Στο μεγάλου υψομέτρου Κολοράντο, ο Manning θα είχε να αντιμετωπίσει ατμοσφαιρικές δυσκολίες (πάντα πρόβλημα για καθαρόαιμους πασέρ σαν αυτόν), αλλά θα είχε να αντιμετωπίσει ευκολότερους αντιπάλους, θα είχε στη διάθεσή του ένα ήδη καλό ρόστερ, και θα είχε την παρουσία του John Elway, του τελευταίου μεγάλου quarterback που κέρδισε Super Bowl στα βαθιά γεράματα.

Αυτά έπαιξαν ρόλο: Ο Manning ήξερε πως στην καλύτερη περίπτωση θα είχε ακόμα λιγοστά χρόνια καριέρας. Δύο. Τρία. Ίσως ένα. Ίσως και τίποτα. Όλα έπρεπε να είναι έτοιμα, άμεσα, εδώ και τώρα. Και οι Broncos, θυσίαζαν εν γνώσει τους τη δυνατότητα ανάπτυξης μιας ομάδας σε βάθος χρόνου (όπως έκαναν δηλαδή στο Σιάτλ και το Σαν Φρανσίσκο όταν έφαγαν πόρτα από τον Manning) για να γίνουν μέρος της ιστορίας, για να εκμεταλλευτούν τη σπάνια παρουσία ενός θρύλου που οι συνθήκες και η μοίρα είχαν φέρει στην πόρτα τους.

Ξανά: ελάχιστα από αυτά τα πράγματα είναι λογικά ή βγάζουν νόημα. Αλλά θα μπορούσες ποτέ να αρνηθείς έστω την πιθανότητα;

***

O Manning στα 37

Στους Broncos δε διαφέρει μόνο το χρώμα της φανέλας. Ο Manning πλέον αγωνίζεται φορώντας γάντι στο δεξί του χέρι, αυτό με το οποίο πασάρει. Στα 13 του χρόνια στους Colts δεν είχε φορέσει ποτέ. Το πρωτοέβαλε πέρσι κάποια στιγμή, σε ένα από τα τελευταία παιχνίδια της χρονιάς, επειδή στο Κολοράντο τον χειμώνα κάνει ψοφόκρυο και έπρεπε να προστατευτεί. Ίσως αυτό το νέο στοιχείο πλήγωσε την ακρίβειά του, καθώς ακολούθησε και μια αναπάντεχη ήττα στα πλέι-οφ. Μπορεί και να μην είχε σχέση, όμως ο ίδιος ο Manning μάλλον δε θέλει να αφήσει τίποτα στην τύχη.

Θυμήσου αυτό το γάντι.

***

Στα πρώτα του 5 παιχνίδια με την πορτοκαλί φανέλα των Broncos (πόσο περίεργο, έστω κι αν σταθερά έφερε το “18”, που οι Colts έχουν ανεπίσημα αποσύρει), ο ίδιος είναι ακόμα αβέβαιος, οι πάσες του όχι σίγουρες, του λείπει η αυτοπεποίθηση και στην ομάδα απουσιάζει αυτή η αίσθηση πως μπορούν να κερδίσουν τους πάντες. Στα πρώτα 5 παιχνίδια, οι Broncos έχουν ρεκόρ 2-3.

Από τότε μέχρι σήμερα, ο Manning και οι Broncos έχουν ρεκόρ 26-4.

Ναι, όλα πήγαν βάσει σχεδίου. Ζούμε την ξεκάθαρα ‘καλύτερη πιθανή εκδοχή’ των πραγμάτων. Ο λαιμός του Manning δεν ξεκόλλησε μια μέρα ενώ έκανε βόλτες. Η ομάδα γύρω του ανταποκρίθηκε στην έξαφνη αλλαγή πλάνων. Οι πάντες αφιέρωσαν 2 (και βλέπουμε) χρόνια από την καριέρα τους σε αυτή την ιδιόμορφη αθλητική παρένθεση.

Αλλά πάνω από όλα, είναι ο ίδιος ο Manning. Δυο καλοκαίρια πριν δεν ξέραμε αν θα έχει ποτέ ξανά τη δύναμη να πασάρει. Φέτος, ολοκλήρωσε μια σεζόν στην οποία έσπασε κάθε μεγάλο επιθετικό ρεκόρ (γυάρδες, touchdowns, πόντοι), για να ολοκληρώσει αυτό που στατιστικά ήταν η καλύτερη σεζόν που έχει κάνει ποτέ quarterback στην ιστορία, ηγέτης μιας επίθεσης που στατιστικά ήταν η καλύτερη στην ιστορία του NFL.

O Peyton Manning και ο Andrew Luck μετά το ματς με τους Colts

Η φετινή χρονιά τον είδε να επιστρέφει στην Ιντιανάπολη για να αντιμετωπίσει τους Colts που άφησε πίσω και τον Andrew Luck που τον αντικαθιστά (επάξια, κι όμως) εκεί. Και ενώ οι Colts ήταν καλύτεροι σε όλο το ματς, κάπου βαθιά μέσα μου δε θα πάψω ποτέ αφελώς να νιώθω (όχι να το πιστεύω, δεν ζούμε και κανά παραμύθι, απλώς να νιώθω) πως ο Manning δε θα μπορούσε ποτέ να ταξιδέψει στο Lucas Oil Stadium των μεγαλύτερών του θριάμβων και να κερδίσει την ομάδα της ζωής του. Το ξέρω πόσο βλακώδες ακούγεται, αλλά ταιριάζει καλύτερα στο παραμύθι.

Το φετινό παραμύθι φτάνει μέχρι τον μεγάλο δράκο, στην χειμωνιάτικη Νέα Υόρκη, σκηνή του φετινού Super Bowl.

Για όλη τη χρονιά μια από τις κυρίαρχες αφηγήσεις ήταν, “θα μπορέσει ο Manning να παίξει σαν Manning αν κάνει κρύο στο ανοιχτό γήπεδο του Νιου Τζέρσεϊ;” Ο Manning φέτος παίζει από την αρχή της χρονιάς με γάντι στο δεξί χέρι. Το θυμάσαι το γάντι που λέγαμε πιο πάνω; Το φόραγε φέτος ακόμα και σε παιχνίδια που δε χρειαζόταν. Για να συνηθίσει, προφανώς. Ο Peyton Manning προετοιμαζόταν όλη τη χρονιά για αυτό το ένα παιχνίδι.

Αποφασισμένος Manning!

Πώς το έλεγε πριν μια δεκαετία ο Tom Brady; “O Peyton Manning πάντα θέλει να βελτιώνεται”.

Φέτος πάτησε σαν οδοστρωτήρας οτιδήποτε βρήκε στο δρόμο του, αποφασισμένος όσο ποτέ πως θα φτάσει σε αυτό το ένα μεγάλο παιχνίδι, προετοιμαζόμενος για αυτό και για κάθε ειδική του συνθήκη. Μια τέλεια σεζόν αργότερα έχει κερδίσει για 5η φορά το βραβείο του MVP, έχει κεντήσει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του (και της καριέρας όλων των quarterbacks, ever), κέρδισε στον τελικό της περιφέρειας τον Brady ξανά, αυτή τη φορά πιο εύκολα και διαδικαστικά από ποτέ, και ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη, στην έδρα του αδερφού του, Eli, στοχεύοντας στο δεύτερο δαχτυλίδι.

(Και χωρίς να χάσει ποτέ το χιούμορ του!)

O Peyton Manning αφήνει πίσω τον Tom Brady

Είναι προφανές πως αν το πάρει θα πρόκειται για μια από αυτές τις αθλητικές ιστορίες που ούτε στο Χόλιγουντ δε θα τολμούσαν να σκεφτούν.

Αλλά ειλικρινά, είτε το πάρει είτε όχι, είτε επιστρέψει για άλλη μία σεζόν ή όχι, αυτή η τελευταία εξωφρενική διετία του Peyton Manning είναι ένα δώρο προς κάθε φαν του αθλήματος, προς κάθε φαν του αθλητισμού γενικότερα. Γιατί είναι το απόλυτο comeback story που έχει συμβεί. Γιατί πέτυχε, σαν μηχανή, δίχως καν να χρειαστεί περίοδο προσαρμογής ύστερα από ένα χρόνο στη ναφθαλίνη. Γιατί, πραγματικά τώρα, ποιος αθλητής τα κάνει όλα τέλεια τόσο μετά το προσδοκούμενο peak της καριέρας του;

Γιατί ο Peyton Manning θα έπρεπε να είχε σταματήσει το επαγγελματικό football αλλά, στα 37 του, είναι καλύτερος από όσο έχει υπάρξει ποτέ ο οποιοσδήποτε.

*Το 48ο Super Bowl θα μεταδοθεί ζωντανά από το FOX, μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, απόψε Κυριακή 2 Φεβρουαρίου.