“O Tom Hanks ενσαρκώνει τον καθημερινό άντρα όπως κανείς άλλος.”

Στο “Captain Phillips”, ένα από τα πιο έντονα θρίλερ επιβίωσης που θα δεις φέτος, ο Tom Hanks υποδύεται τον ομώνυμο ήρωα, έναν άντρα που βρίσκεται στο έλεος των πειρατών, και πρέπει να προστατέψει το πλοίο και το πλήρωμά του, όσο και τον εαυτό του.

Βασισμένο στην πραγματική, απίστευτη ιστορία του Captain Phillips, σκηνοθέτημένο με νεύρο και αγωνία από τον μάστορα του ρεαλιστικού σασπένς Paul Greengrass (“Bourne Supremacy”, “United 93”, “Bloody Sunday”), το “Captain Phillips” είναι από τις ταινίες που θα σε καθηλώσουν φέτος στη μεγάλη οθόνη.

Λίγες μέρες πριν βγει στις αίθουσες από την Feelgood Entertainment, το ΟΝΕΜΑΝ εξασφάλισε αποκλειστικά μια συνέντευξη του Greengrass, στην οποία μιλάει για την ταινία, για τη φρικιαστική πραγματικότητα μιας πειρατείας, αλλά και για τον σπουδαίο πρωταγωνιστή του, τον Tom Hanks.

Για το πώς είναι να δουλεύεις με τον Tom Hanks

Απλά τον αγαπώ σαν ηθοποιός. Μου έχει δώσει τόσες πολλές από τις αγαπημένες μου στιγμές του σινεμά, τις οποίες φυλάω σα θησαυρό. Όταν σκέφτεσαι το “Saving Private Ryan”, το “Apollo 13”, τον “Ναυαγό”, το “Φιλαδέλφεια”, και όλα τα υπόλοιπα – είναι ένας θαυμάσιος, ανθρώπινος ηθοποιός. Μπορεί να υποδυθεί τον καθημερινό άντρα όπως κανένας άλλος. Δεν νιώθεις πως έχει υπερδυνάμεις, είναι απλά ένας από εμάς, είναι όλο “Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω αυτό;”

Όταν αυτοί οι τέσσερις νέοι πειρατές ανεβαίνουν στο πλοίο, νιώθεις από το βλέμμα του Tom πως όλες οι βεβαιότητες που είχε ποτέ του, κάθε πραγματικότητα της εργασίας του, της ζωής του, έχουν ανατραπεί. Είναι το αίσθημα του σοκ, του τρόμου, του να νιώθεις ανήμπορος. Και μετά τα πάντα έχουν να κάνουν με τους τρόπους με τους οποίους αντιδρά σε μια κατάσταση έντονου κινδύνου, και το πώς αργά αλλά με σιγουριά επανακτά κάποιο από τον έλεγχο και βρίσκει την ανθρωπιά του μέσα σε αυτή τη λέμβο ανάμεσα στους υπόλοιπους.

Για το πώς είναι να δραματοποιείς μια αληθινή ιστορία.

Προφανώς είχαμε το βιβλίο του Richard Phillips (“A Captain’s Duty: Somali Pirates, Navy SEALs and Dangerous Days at Sea”), αλλά αυτό αρκούσε μόνο για να πει το πώς εκείνος αντιλαμβανόταν την ιστορία, από μέσα από τη λέμβο. Οπότε περάσαμε αρκετό καιρό εξερευνώντας τι είχε συμβεί από την άλλη πλευρά- το ιστορικό της πειρατείας, το πώς λειτουργούν αυτοί οι πειρατές, τι κάνει νέους άντρες να βγουν στη θάλασσα, τι είδους άντρες είναι. Και μετά το πώς λειτουργεί η αντίδραση του Αμερικάνικου Ναυτικού.

Μέρος της πρόκλησης ήταν να αποστάξουμε ό,τι έπρεπε από την αφθονία της αφήγησης με έναν τρόπο που να μπορούσε να μας δώσει τους χαρακτήρας στην καρδιά της ιστορίας. Υπό μία έννοια η καρδιά της ταινίας είναι η σχέση και η αντιπαλότητα ανάμεσα στον χαρακτήρα του Hanks, έναν καπετάνιου μοντέρνου κοντέιντερ πλοίου, κι ενός νεαρού καπετάνιου, αν θες να τον αποκαλέσεις έτσι, σε ένα πειρατικό. Αυτοί οι δύο χαρακτήρες αντιμάχονται για έλεγχο, και έχει ενδιαφέρον το πώς βλέπει ο ένας τον άλλον.

Για το πώς είναι να αποτυπώνεις μια θαλάσσια πειρατεία.

Με πολλούς τρόπους, θα μπορούσε να είναι μια ιστορία από το 1970, όπου ένα μάτσο πιτσιρίκια πάνε να ληστέψουν ένα ψιλικατζίδικο και σαν συνέπεια δημιουργείται μια κατάσταση πολιορκίας. Αλλά σήμερα αυτό συμβαίνει στο μέσον των ωκεανών, και δεν είναι ένα κατάστημα, είναι ένα πλοίο. Οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγαλύτεροι. Είναι πολύ πιο δραματικό. Και αφορά πολύ περισσότερο την παγκόσμια οικονομία. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει κιόλας, και γι’αυτό η πειρατεία είναι κάτι που παίρνουμε τόσο στα σοβαρά. Πάντα ήταν ένας μεγάλος κίνδυνος, από τις μέρες της Barbary Coast, πίσω στον 17ο αιώνα.

Για το πώς είναι να συζητά το φιλμ με τον πατέρα του, που ήταν στο Αγγλικό Ναυτικό.

Σκέφτηκα πως θα εξερευνήσω έναν κόσμο που θυμόμουν από όταν ήμουν παιδί. Ο πατέρας μου είναι αρκετά ηλικιωμένος τώρα, αλλά είχαμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις για το πόσο διαφορετικά, αλλά συνάμα παρόμοια, είναι τα πράγματα σήμερα. Τα πάντα έχουν αλλάξει κι όμως όλα είναι ίδια. Το να ταξιδεύεις στις θάλασσες ήταν πάντα και συνεχίζει να είναι σκληρή ζωή, και κίνδυνοι κάθε λογής δεν είναι ποτέ μακριά.

Για τη σκηνή που έκανε έναν ναύαρχο να δακρύσει.

Προσπαθούσαμε να μορφοποιήσουμε το τέλους της ταινίας όλη τη μέρα. Είχαμε γυρίσματα σε ένα πλοίο  πανομοιότυπο με εκείνο που είχαν πάει τον Captain Phillips, και πληροφορηθήκαμε πως πρώτα τον είχαν πάει στο ιατρικό δωμάτιο.

Η ουσία μιας ερμηνείας είναι πως είναι πάντα κάτι φτιαχτό, όμως υπάρχει ένα στοιχεία βαθύτατα αληθινό, αλλιώς δε μπορείς να ερμηνεύσεις. Πρέπει ειλικρινά να ταξιδέψεις κάπου με το μυαλό σου. Και ο Tom είχε περάσει τόσο καιρό υπό την απειλή όπλων… Κάναμε μόνο δυο λήψεις εκεί. Ήταν τρομερά, έντονα αληθινό. Ο Tom έχει αυτή την ικανότητα να χάνεται απόλυτα μέσα σε μια στιγμή. Του είπα, νομίζω μετά την πρώτη λήψη, “Κάτι γίνεται”, και λέει “Είναι αστείο, με το που κάποιος μου φέρεται όμορφα, όλες μου οι άμυνες καταρρέουν και νιώθω πως δε μπορώ να συγκρατήσω άλλο τον εαυτό μου.”

Θυμάμαι να βλέπω αυτή τη σκηνή έξω από την πόρτα, επειδή ήταν πολύ μικρό το δωμάτιο, και ο καπετάνιος του πλοίου ήταν εκεί, πολύ καλός κύριος. Κοιτάζω στο τέλος της λήψης, και βλέπω ότι ο καπετάνιος είχε δακρύσει. Τον είχε συγκινήσει βαθύτατα. Μου είπε, “Έτσι μοιάζει το σοκ”. Όταν ένας σπουδαίος ηθοποιός σε συγκινεί και σε κάνει να νιώσεις πως είδες κάτι που δε θα έβλεπες στην καθημερινότητά σου, αυτό είναι ένα προνόμιο. Το ξέρω πως όλοι πρέπει να λένε καλά πράγματα για τους ηθοποιούς τους, αλλά πραγματικά νιώθω πως είναι μια ξεχωριστή, πολύ ξεχωριστή ερμηνεία.

Από τις Katherine Heintzelman και Jennifer Rainey Marquez. Δημοσιεύτηκε αρχικά στο parade.com.