Ο Travis Rice προκαλεί τα όρια του δυνατού πάνω σ’ ένα snowboard

Το 2011, το sports action film ‘The Art of Flight’, κατάφερε να καθηλώσει τους φανατικούς και όχι μόνο των extreme sports, πετυχαίνοντας να γίνει η πιο πετυχημένη εμπορικά ταινία του είδους της, την τελευταία δεκαετία.

Έκτοτε, όλοι περιμέναμε με αγωνία και προσμονή την συνέχεια, την οποία μας φέρνει το Red Bull Media House σε συνεργασία με την Brain Farm και τον θρύλο του snowboard, Travis Rice.

Πρόκειται για το ‘The Fourth Phase‘, μια ταινία που ανεβάζει τον πήχη της περιπέτειας πολύ ψηλά. Η ιδέα γεννήθηκε όταν ο Travis εξερευνούσε μαζί με τον μέντορά του, Bryan Iguchi τη γενέτειρά του, το Wyoming το 2013. Tότε, σχεδίασε ένα ταξίδι 26.000χλμ. με σκοπό να ακολουθήσει τον υδρολογικό κύκλο γύρω από τον Βόρειο Ειρηνικό, εκεί όπου το χιόνι και ο πάγος δημιουργούν ένα μοναδικό περιβάλλον.

Στο ταξίδι του, ο snowboarder είχε μαζί του μερικούς από τους κορυφαίους του είδους, όπως οι Mark Landvik, Eric Jackson, Mr Iguchi, Pat Moore, Mikkel Bang, Jeremy Jones, Victor de Le Rue, Ben Ferguson.

Από τις ιαπωνικές Άλπεις στα ηφαίστεια της Ρωσίας και στα απομακρυσμένα μέρη της Αλάσκας, το crew είναι αποφασισμένο να εξερευνήσει τα στοιχεία της φύσης και της μοναδικής αλληλουχίας τους. Όμως το ρίσκο είναι μεγάλο και ο Rice ξέρει ότι θα πρέπει ο ίδιος να πάρει δύσκολες αποφάσεις.

Γυρισμένη εκ ολοκλήρου σε 4K ultra HD και διαμορφωμένη για Dolby Atmos και Dolby Vision, η ταινία The Fourth Phase χαράζει νέα μονοπάτια μέσα από ένα καλλιτεχνικό μείγμα δράσης, σεναρίου και κινηματογράφησης. Ένα film αφιερωμένο στις απεριόριστες δυνατότητες της περιπέτειας και της φύσης.

Ο πρωταγωνιστής κι εμπνευστής της ταινίας, Travis Rice, μίλησε για τις δυσκολίες του πρότζεκτ, τις προκλήσεις και την χαρά του τελικού αποτελέσματος.

To 2011, το ‘The Art of Flight’ κατάφερε να γίνει η πιο πετυχημένη εμπορικά ταινία action sports της δεκαετίας. Τι μπορούμε να περιμένουμε για το ‘The Fourth Phase’;

“Σ’ αυτή την ταινία φέρνουμε όλα τα αγαπημένα μας στοιχεία απ’ τα προηγούμενα πρότζεκτ και τα προσαρμόζουμε σ’ αυτή τη μεγαλύτερη και κάπως πιο στοχευμένη περιπέτεια. Στην ουσία της, αυτή η ταινία έχει να κάνει με το νερό και τη βύθιση, την ώρα που ζεις ένα backdrop με το snowboard”.

Τι σε ιντρίγκαρε περισσότερο σ’ αυτό τα ταξίδι;

“Όλα ξεκινάνε με το νερό, αυτή τη μαγική ουσία που περιβάλλει τον πλανήτη κι είναι υπεύθυνη για ολόκληρη τη ζωή, αλλά και για το μέσο μέσα στο οποίο ‘παίζουμε’ κι αφιερώνουμε τον τρόπο ζωής μας. Ήθελα να γίνει καλύτερα κατανοητός ο κύκλος που είναι υπεύθυνος για τη μεταφορά αυτής της ουσίας και το πώς δουλεύει ο καιρός στη Βόρειο Αμερική. Έτσι, ξεκινήσαμε να ακολουθούμε αυτό το ρεύμα”.

Ποιες περιοχές επισκεφτήκατε κατά τη διάρκεια του γυρίσματος και τι ιδιαίτερο είχαν;

“Όταν ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε αυτή την ταινία, έβαλα σαν στόχο να μην ‘τσουλήσω’ καθόλου σε μέρη που είχα ‘ξανατσουλήσει’. Αυτό εξελίχθηκε τελικά σαν μια μεγάλη περιπέτεια, αφού αναγκαστήκαμε να ταξιδέψουμε ακόμη πιο βαθιά και να διασχίσουμε δύσκολα εδάφη. Ξοδέψαμε τεράστια προσπάθεια στις Ιαπωνικές Άλπεις, μια περιοχή που θεωρείται ότι έχει απ΄ τις μεγαλύτερες ποσότητες χιονιού στον κόσμο, με κάποια απ’ τα μεγαλύτερα βουνά στην Ιαπωνία. Τα φυλλοβόλα δάση τους με τα γυμνά δέντρα προσφέρουν μια εξωτική αίσθηση το χειμώνα. Στα βορειοδυτικά, πρέπει να αναφέρω τη μυστηριώδη ρώσικη χερσόνησο του Kamchatka, την πιο ηφαιστειογενή περιοχή του πλανήτη, που περιβάλλεται από παγωμένο ωκεανό. Στα ανατολικά, όπου ταξιδεύουν οι άνεμοι και τα ρεύματα, βρίσκεται η Αλάσκα με τις ατέλειωτες παγετώδεις βουνοκορφές, που με τις κατάλληλες συνθήκες προσφέρουν το καλύτερο σποτ για snowboard στον κόσμο”.

Πώς κατάφερε το συνεργείο να πετύχει τα γυρίσματα σε τόσο δύσκολες περιοχές;

“Διαθέτουμε μια απ’ τις πιο απίστευτες, τρελές κι έμπειρες επαγγελματικές ομάδες του snowboard. Το γενναίο μας όραμα δεν θα γινόταν όμως ποτέ πράξη αν δεν είχαμε αυτό το συνεργείο κινηματογραφιστών, με τους οποίους είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε. Ο μόνος τρόπος που κατέστησε δυνατό το γύρισμα σ’ αυτές τις συνθήκες και περιοχές, ήταν η αποφασιστικότητα κι η αυταπάρνηση του συνεργείου να το καταφέρουν. Το μεγαλύτερο κομμάτι του εξοπλισμού μας δεν ήταν καν σχεδιασμένο να δουλέψει κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Θέλει ταλέντο, εμπειρία και γνώση, μαζί με την ικανότητα να λύνεις γρήγορα όποιο πρόβλημα προκύψει. Όλοι σε αυτό το πρότζεκτ, έδωσαν κυριολεκτικά το 110% των δυνάμεών τους”.

Η καλύτερη στιγμή για σένα κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας ποια ήταν;

“Χρειάστηκαν πολλά χρόνια δουλειάς για να φτάσουμε απλά μέχρι το σημείο που μπορούσαμε να ξεκινήσουμε να γυρίζουμε. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια αγαπημένη στιγμή, θα ήταν η συνεργασία με όλους όσους μας ακολούθησαν και δούλεψαν κάτω από τέτοιες δυσκολίες για να τα καταφέρουμε. Ευτυχώς, δεν είχαμε ούτε έναν τραυματισμό αυτά τα 4 χρόνια. Άλλη μια στιγμή που ξεχωρίζω, ήταν όταν ανέβηκα στα βουνά της Ιαπωνίας. Δεν είναι απλά ότι είναι δύσκολη η ανάβαση, αλλά κι ότι πρέπει να έχεις πολλή υπομονή. Μπορεί να περάσει ολόκληρος ο Ιανουάριος και να μην καταφέρεις να ανέβεις στο βουνό ούτε μια φορά, λόγω του κινδύνου χιονοστιβάδας και της χαμηλής σταθερότητας της περιοχής. Μελετήσαμε διεξοδικά τις συνθήκες και περιμέναμε για τις κατάλληλες συνθήκες και την κατάλληλη ομάδα για να ανέβουμε και να δουλέψουμε εκεί. Ακόμη, το γεγονός ότι κατάφερα να διασχίσω την αψίδα που ονομάζω “Moby Dick’s Blow Hole’ στο Wyoming, ήταν για μένα σπουδαίο. Περάσαμε δύο χρόνια προετοιμασίας για να διασχίσουμε αυτή την λεπτή γραμμή χιονιού και απαιτεί ιδιαίτερη τεχνική, οπότε ήταν μια σπουδαία μέρα όταν το πετύχαμε”.

Πώς ήταν μια τυπική ημέρα γυρίσματος;

“Προετοιμάζαμε την επόμενη μέρα το προηγούμενο βράδυ, αφού πρώτα μελετούσαμε τον καιρό και το χιόνι. Ο παραγωγός έστελνε αναλυτικές λεπτομέρειες για το πού θα πηγαίναμε, το πρόγραμμα των χρόνων, τον εξοπλισμό που χρειαζόμασταν και το γενικότερο πλάνο. Ξυπνούσαμε δύο ώρες πριν την ανατολή τρώγαμε ένα γρήγορο πρωινό, πακετάραμε το μεσημεριανό μας, ετοιμαζόμασταν και φεύγαμε. Ήμασταν όλη μέρα έξω. Το χειμώνα οι μέρες είναι μικρές κι έπρεπε να τις εκμεταλλευτούμε όσο μπορούσαμε. Εκεί έξω, ο καθένας είχε τη δική του αποστολή. Ήμασταν τόσο δυνατοί όσο ο πιο αδύναμος κρίκος. Προετοιμάζαμε τον εξοπλισμό μας και μετά ταξιδεύαμε προς την περιοχή που θα ‘τσουλούσαμε’, το οποίο θα μπορούσε να είναι όσο εύκολο όσο μια μεταφορά με λιφτ ή όσο δύσκολο όσο μια μετακίνηση με snowmobile για ώρες το βράδυ. Αρκετές φορές κάναμε γυρίσματα τα πρωινά με τον ήλιο να είναι πολύ χαμηλά στον ουρανό, κάτι που είναι ιδανικό για πλάνα μέσα στο χιόνι, εκτός απ’ την Ιαπωνία, όπου είχε τα δέντρα. Όταν το φως έπεφτε, προετοιμάζαμε την επόμενη μέρα”.

Η τέταρτη φάση του νερού, είναι μια σύλληψη του καθηγητή Gerald Pollack. Πώς σχετίζεται αυτή με την ταινία;

“Έχω διαβάσει την έρευνα του καθηγητή κι έχω δει την ομιλία του στο TEDx κι εμπνεύστηκα απ΄τον τρόπο που επανακαθόρισε ένα τόσο βασικό στοιχείο όπως το νερό. Η συγκεκριμένη θεωρία ήταν για μένα μια πηγή έμπνευσης, γιατί τελικά αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα πως υπάρχουν ακόμη τόσα να μάθουμε και να καταλάβουμε. Κι η ταινία άλλωστε ουσιαστικά για το νερό είναι. Ήθελα να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά στη σχέση μας με αυτό, ειδικά στο πως ο υδρολογικός κύκλος επηρεάζει τη δική μου και τη δουλειά των συναδέλφων μου. Όπως λέει κι ο Iguchi: “Αυτή τη διαδικασία ακολουθούμε, αυτόν τον κύκλο καβαλάμε”. Νιώθω επίσης ότι η θεωρία του κ. Pollach λειτουργεί σαν μια μεταφορά, αφού δείχνει την ενέργεια με την οποία το νερό αλλάζει καταστάσεις”.

Σε αυτό το ταξίδι στο Βόρειο Ειρηνικό, είχατε μαζί σας ορισμένους απ’ τους καλύτερους snowboarders στον κόσμο. Ήταν δύσκολη η διαδικασία της επιλογής;

“Ήταν ένα απ’ τα δυσκολότερα κομμάτια, υπάρχουν τόσοι snowboarders που θαυμάζω κι έπρεπε να επιλέξω ελάχιστους. Δυστυχώς δεν υπήρχε χώρος για όλους. Δεν θέλω όμως να πάρω πάνω την ευθύνη για την επιλογή, αφού οι προσπάθειες των ίδιων των αθλητών, ο χρόνος κι η ενέργεια που διέθεσαν για τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, τους έφερε σ’ αυτό το ταξίδι. Με τον Mark Landvik γνωρίζουμε καλά τι να περιμένει ο ένας απ’ τον άλλον. Υπήρχαν όμως και τύποι όπως ο Victor de Le Rue, τον οποίο δεν είχα γνωρίσει ποτέ από κοντά, όμως βλέποντας το στιλ του, ήξερα ότι ταιριάζει με αυτό που θέλαμε να κάνουμε στην Αλάσκα”.

Είναι επίσης γνωστό πως συμμετείχες και στην διαδικασία της κινηματογράφησης. Πήρες καθόλου μέρος και στο μοντάζ;

“Ήμουν ο υπεύθυνος για την τελική κατεύθυνση της ταινίας, θα πω απλά αυτό. Έσπρωξα προς την κατεύθυνση του να ρίξουμε μια πιο κοντινή ματιά στον υδρολογικό κύκλο που τόσο με ιντριγκάρει, κι ήθελα να κάνω μια ταινία σχετικά με το νερό. Το ίδιο όμως και το συνεργείο κι όλοι βάλαμε την ψυχή και την καρδιά μας σ’ αυτό το πρότζεκτ. Το μοντάζ ξεκίνησε όσο ήμασταν ακόμα στα μέρη των γυρισμάτων και κράτησε πάνω από χρόνο, αφού το υλικό ήταν ώρες ατέλειωτες. Η συγκεκριμένη ταινία έχει μεγαλύτερο βάθος απ’ όλα τα προηγούμενα πρότζεκτ μας κι είναι κι αρκετά προσωπική, ξεκίνησε σαν μια σωματική πρόκληση κι εξελίχθηκε σε κάτι πολύ μεγαλύτερο”.

Η ταινία ‘The Fourth Phase’ θα προβληθεί την Κυριακή 23 Οκτωβρίου στις 21.30, στο Adventure Film Festival. Μπορείτε να προμηθευτείτε το εισιτήριό σας εδώ.