Ο Βασίλης Αδαμίδης δεν έχει λόγο να γυρίσει στην Ελλάδα

Το Oneman βρέθηκε στο Νότιγχαμ και συζήτησε με τον Βασίλη Αδαμίδη για το βραβευμένο Πανεπιστήμιο που “κάνει 900 εκατ. με 1 δις λίρες τζίρο κάθε χρόνο”.  Οι Έλληνες και Ελληνοκύπριοι φοιτητές, οι λόγοι που το Πανεπιστήμιο του Trent είναι τόσο ξεχωριστό, η ζωή στην πόλη της κεντρικής Αγγλίας, αλλά και η Νότιγχαμ Φόρεστ των Ελλήνων ιδιοκτητών. Το σύστημα στην Ελλάδα που “σε εξοβελίζει αν δεν πας με τα νερά του” και ο σεβασμός, η αξιοκρατία και η πρόοδος στο Νότιγχαμ.

Τι είναι αυτό που κάνει το Πανεπιστήμιο του Trent τόσο ξεχωριστό;

Είναι μια σειρά πραγμάτων. Είναι το ακαδημαϊκό προσωπικό και η έρευνα που κάνουμε, η οποία είναι παγκόσμιας εμβέλειας. Είναι επίσης η ποιότητα των εγκαταστάσεων και οι επενδύσεις στις εγκαταστάσεις, όπως στα κτίρια και στις αίθουσες, στα κομπιούτερ, αλλά και στην τεχνολογία. Το τρίτο στοιχείο έχει να κάνει με το πόσο ευχαριστημένοι φεύγουν οι φοιτητές από το Πανεπιστήμιο, αλλά και το αν μπορούν να βρουν δουλειά, το αν μπορούμε εμείς να τους βάλουμε στη δουλειά και να τους στηρίξουμε. Σχεδόν το 95% των φοιτητών μας εργάζεται ή συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές έξι μήνες μετά την αποφοίτηση. Αυτοί είναι οι τρεις κύριοι παράγοντες που κάνουν ένα Πανεπιστήμιο επιτυχημένο.

Είμαστε ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο της Αγγλίας, μέσα στα πρώτα 15 σε αριθμό φοιτητών (περίπου 30,000) αλλά μέχρι πρόσφατα ήμασταν στη σκιά του University of Nottingham. Την τελευταία πενταετία όμως, υλοποιείται ένα φιλόδοξο στρατηγικό σχέδιο συνολικά, από τον Πρύτανη μέχρι τις Σχολές και τις υπόλοιπες υπηρεσίες, γίνονται σημαντικές και στοχευμένες επενδύσεις. Αφού πρώτα εξυγιάναμε τα οικονομικά μας, στη συνέχεια αυτά μπορούσαν να επανεπενδυθούν και να αναπτυχθούν τα campuses που έχουμε. Έχουμε campus και στο κέντρο της πόλης και έξω από αυτή στα περίχωρα, έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις. Προσελκύουμε περισσότερους φοιτητές και καλύτερης ποιότητας φοιτητές. Βρετανούς, Ευρωπαίους και διεθνείς.

Ο Βασίλης Αδαμίδης (δεξιά)

Τι μπορεί να σπουδάσει κανείς στο Nottingham Trent University;

Στο Nottingham Trent μπορεί να σπουδάσει κανείς από Νομική, μέχρι αρχιτεκτονική, μηχανική, οικονομικά, business, management, κοινωνικές επιστήμες. Το Πανεπιστήμιο ξεκίνησε την πορεία του το 1843 ως  Nottingham Government School of Design για να στηρίξει την τοπική κοινωνία που ήταν προσανατολισμένη κυρίως στην αγορά δαντέλας. Το Νότιγχαμ ήταν κυρίαρχη εξαγωγική βιομηχανία στην αγορά δαντέλας. Μέχρι και σήμερα η στήριξη της τοπικής κοινωνίας είναι ο προσανατολισμός του Πανεπιστημίου, άσχετα αν έχουμε ανοιχτεί και στη διεθνή κοινωνία.

Ο δικός μου ρόλος στη νομική σχολή εκτός από αναπληρωτής καθηγητής έρευνας και διδασκαλίας, είναι και ότι είμαι διευθυντής διεθνούς ανάπτυξης, οπότε γνωρίζω πολύ καλά πώς να προσελκύουμε διεθνείς φοιτητές. Ως Νομική Σχολή, έχουμε συνεργασία με δικηγορικά γραφεία, εταιρείες και άλλους φορείς στην κεντρική Αγγλία και στο Λονδίνο, αλλά και με ακαδημαϊκά ιδρύματα και φορείς παγκοσμίως, κυρίως όμως στην Ινδία, στο Μπαγκλαντές, στη Μαλαισία, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Καναδά και αλλού.

Ανάλογα με τη Σχολή αλλάζει και ο προσανατολισμός για το πού θα απευθυνθούμε. Για παράδειγμα για τη Νομική Σχολή, λόγω του ιδιαίτερου νομικού συστήματος της Αγγλίας (common law), δεν μπορείς εύκολα να απευθυνθείς για προσέλκυση φοιτητών σε χώρες που έχουν civil law, όπως στη Γερμανία, αλλά στην Βρετανική Κοινοπολιτεία, όπου έχουμε μια σειρά από συνεργασίες με αξιόλογα Πανεπιστήμια και προσελκύουμε χιλιάδες φοιτητές.

Το Nottingham Trent είναι αυτό που περιγράφουμε στην Ελλάδα ως δημόσιου χαρακτήρα Πανεπιστήμιο, μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, που όμως η χρηματοδότησή του προέρχεται από πολλές πηγές: δίδακτρα φοιτητών, επιχειρήσεις, κρατική επιχορήγηση. Το σύστημα είναι ανταποδοτικό και προσανατολισμένο στη μέγιστη δυνατή συνεισφορά του πανεπιστημίου στην κοινωνία και την οικονομία, στην έρευνα και τη διδασκαλία. Για παράδειγμα, η καλή έρευνα ανταμείβεται με μεγαλύτερη κρατική επιχορήγηση. Από την άλλη, υπάρχουν τα δίδακτρα των φοιτητών αλλά και το εισόδημα που δημιουργούμε μόνοι μας, είτε σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα είτε από κάποιες επιχορηγήσεις που μπορούν να γίνουν για ερευνητικά προγράμματα, είτε μέχρι στιγμής από την ευρωπαϊκή ένωση.

Έχουμε βραβευτεί δύο φορές ως Πανεπιστήμιο της χρονιάς. Πρόπερσι από τους Times, οι οποίοι μας βράβευσαν και πέρσι ως ‘Σύγχρονο Πανεπιστήμιο της χρονιάς’ και φέτος από τον Guardian. Αν δεις και τα rankings τα τελευταία χρόνια, ξεκινήσαμε από την 73η θέση και έχουμε καταλήξει να βρισκόμαστε στην πρώτη 15άδα, 12οι.

Επίσκεψη σε τοπικό κολέγιο του Μπαγκλαντές

Υπάρχουν Έλληνες φοιτητές;

Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες φοιτητές, από Ελλάδα και Κύπρο. Ειδικά στη Νομική έχουμε πολλούς φοιτητές από την Κύπρο, είτε στα προπτυχιακά είτε στα μεταπτυχιακά προγράμματα. Το Πανεπιστήμιο όμως έχει και αρκετούς Έλληνες καθηγητές, πλούσιο διδακτικό προσωπικό. Εγώ σπούδασα στην Αγγλία, έκανα όλα μου τα πτυχία στην Αγγλία, έκανα άσκηση ως δικηγόρος στην Ελλάδα, μέχρι που το 2010 αποφάσισα να ξεκινήσω διδακτορικό, διότι πάντα με προσέλκυε η ακαδημία. ‘Έκανα διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ και μόλις τελείωσα, ενώ παράλληλα δίδασκα στο Έξετερ, ξεκίνησα τις αιτήσεις για μόνιμη θέση σε Πανεπιστήμιο, είτε στο Έξετερ είτε αλλού. Έτυχε και το πρώτο που μου πρόσφερε μόνιμη θέση ήταν το Νότιγχαμ Τρεντ. Δεν μου βγήκε σε κακό και από τον Ιούλιο του 2015 βρίσκομαι εδώ.

Η αποστολή μας είναι να δίνουμε όραμα στη νέα γενιά. Θέλουμε φυσικά να προσελκύουμε τους παραδοσιακούς φοιτητές που θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους κάνοντας ένα πτυχίο, αλλά στόχος είναι κι η προσέλκυση και στήριξη φοιτητών από disadvantaged backgrounds. Έτσι προσπαθούμε να στηρίζουμε την τοπική κυρίως κοινωνία ώστε να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά να αλλάξουν τη ζωή τους. Το Πανεπιστήμιο είναι προσανατολισμένο στην κοινωνική και οικονομική ανέλιξη, ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον που επιτρέπει την κινητικότητα και τα όνειρα για όλα τα παιδιά. Για τους παραδοσιακά καλούς φοιτητές αλλά και για τα φτωχά, και κάποιες φορές περιθωριοποιημένα παιδιά που θα μπορέσουν να προοδεύσουν και να αλλάξουν τα στερεότυπα.

Η τοπική κοινωνία μας αγκαλιάζει, γνωρίζοντας βέβαια ότι το Πανεπιστήμιο συνεισφέρει σε αυτήν 900 εκατ. λίρες με 1 δις λίρες τζίρο κάθε χρόνο, όπως και οι τοπικές επιχειρήσεις, οι οποίες προσφέρουν θέσεις στους φοιτητές μας πολλές φορές πριν καν τελειώσουν τις σπουδές τους. Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι και φτιάχνουμε ένα συνολικό περιβάλλον φιλοεπενδυτικό και φιλοπρόοδο.

Πώς είναι η ζωή στο Νότιγχαμ;

Το Νότιγχαμ θα το χαρακτήριζα ένα μικρό Λονδίνο. Μια πόλη με 60.000 φοιτητές σε πληθυσμό 300.000 κατοίκων. Μοιάζει με την Πάτρα σε αυτό. Είναι μια σύγχρονη πόλη. Τελευταία στείλαμε περίπου 100 φοιτητές με 10 ακαδημαϊκούς, από διάφορες Σχολές, για μία εβδομάδα στην Κολωνία και στην Τιμισοάρα, πόλεις αδελφοποιημένες με το Νόττιγχαμ όπου και ως Πανεπιστήμιο έχουμε συνεργασίες (partnerships), για να δουν συνεργατικά πώς θα δημιουργηθεί η πόλη του μέλλοντος. Το Νότιγχαμ επενδύει στις νέες τεχνολογίες. Έχει ένα από τα καλύτερα συγκοινωνιακά συστήματα στη Μ. Βρετανία, μετά το Λονδίνο. Είναι μια διαδραστική πόλη, όπου στις στάσεις των λεωφορείων ή των τραμ, υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσα στον κόσμο που μπορεί να βρει πληροφορίες, με τον Δήμο, με την πόλη που παρέχει αυτές τις πληροφορίες, οι οποίες αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές είναι αξιόπιστες. Υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσα σε πολίτη και Δήμο. Είναι μια πόλη δυναμική, φιλόξενη, ζωντανή με 60.000 φοιτητές και φιλική προς τον πολίτη. Κάνει τη ζωή ευκολότερη. Έχει πολλούς πεζόδρομους, ειδικά στο κέντρο, έχει ασφάλεια εκτός από κάποιες περιοχές που έχουν ακόμα πρόβλημα εγκληματικότητας, όχι όμως στο κέντρο ή εκεί όπου συχνάζουν φοιτητές. Η ζωή είναι εξαιρετική. Ένα αξιόπιστο και ζωντανό περιβάλλον.

Υπογραφή μνημονίου συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο του Ερεβάν στην Αρμενία

Ποιες είναι οι διαφορές που εκτιμάς ότι υπάρχουν ανάμεσα στα ελληνικά Πανεπιστήμια και σε αυτό του Trent;

Όσο ποιοτικά κι αν είναι τα Ελληνικά πανεπιστήμια, οι διαφορές στον τρόπο λειτουργίας είναι χαώδεις. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι η αξιοκρατία που υπάρχει και η συνεχής αξιολόγηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων, των καθηγητών, των φοιτητών, όλου του διοικητικού προσωπικού. Αυτό που μαθαίνουμε είναι να λειτουργούμε μέσα σε ένα κράτος δικαίου, με κανόνες και κουλτούρα αξιολόγησης. Ένα περιβάλλον όπου θέλουμε την πρόοδο και όχι να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Και κυρίως υπάρχει ανταποδοτικότητα. Εφόσον κάνεις καλά τη δουλειά σου, σού παρέχουν τα εχέγγυα για να προοδεύσεις. Σου δίνουν κίνητρα, είτε αυτός είναι μισθός είτε καταξίωση. Και κοινωνικά και μέσα στη δουλειά σου.

Έχουν ξεκινήσει διάφορα προγράμματα που δίνουν όραμα και στο Πανεπιστήμιο και στα παιδιά που έχουμε και δουλεύουμε μαζί. Για παράδειγμα, με την ανάπλαση του γηπέδου της Νότιγχαμ Φόρεστ, έχουμε φτιάξει στρατηγικά πλάνα ως Πανεπιστήμιο, όλες οι εμπλεκόμενες Σχολές, για το πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε σε αυτό το πρότζεκτ. Οι φοιτητές εμπλέκονται σε αυτά τα πρότζεκτ ενεργά και έχουν το όραμα και το όνειρο του πώς θα κάνουν κάτι για να αλλάξει η τοπική κοινωνία. Οι περιοχές γύρω από το γήπεδο δεν ήταν οι καλύτερες περιοχές του Νότιγχαμ και αυτό δίνει όραμα σε όλους τους κατοίκους που μένουν εδώ γύρω, αλλά και στους φοιτητές μας να συνεισφέρουν. Αυτό που γίνεται είναι ένα κοινό πλάνο. Δε θα βγει κανείς χαμένος. Δημιουργούμε ένα περιβάλλον που είναι φιλοεπενδυτικό.

Πώς βιώνεις το γεγονός ότι ένας Έλληνας εφοπλιστής, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, έχει υπό την ιδιοκτησία του μια τόσο ιστορική ομάδα, τη Νότιγχαμ Φόρεστ;

Ως Έλληνας που ζει στο Νότιγχαμ και ως ενεργό μέλος και της εκκλησίας και της ελληνορθόδοξης κοινότητας που έχουμε, μια πολύ δυναμική κοινότητα αρκετών χιλιάδων μόνιμων κατοίκων, μπορώ να σας μεταφέρω ότι έχουμε μεγάλη υπερηφάνεια. Αυτά τα πράγματα δεν επικοινωνούνται, δεν μεταβιβάζονται στην Ελλάδα πολλές φορές. Η τοπική κοινωνία στηρίζει τέτοιες δράσεις, όταν μιλάμε για αναβάθμιση μιας ολόκληρης περιοχής, μέσω της ανάπλασης ενός γηπέδου. Δημιουργεί υπεραξίες και όλοι βγαίνουν κερδισμένοι. Όταν πηγαίνουμε στα μαγαζιά και μας μιλάνε για τη Νότιγχαμ Φόρεστ που έχει Έλληνα ιδιοκτήτη και έχει αυτά τα πλάνα, για εμάς είναι λόγος υπερηφάνειας. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε πολλούς λόγους ως Έλληνες να είμαστε υπερήφανοι. Κι όμως, υπάρχει κάτι πέρα από τα να κομματικοποιούμε τα πάντα, πέρα από το να πετροβολούμε και να συκοφαντούμε τα πάντα. Υπάρχει ένα σχέδιο κι ένα όραμα για μια ιστορική ομάδα μιας ιστορικής πόλης. Κι αυτό έχει κινητήριους μοχλούς που επενδύουν κι αναβαθμίζουν. Τελείως διαφορετική νοοτροπία.

Θα επέστρεφες στην Ελλάδα για δουλειά ή θεωρείς ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις;

Υπάρχουν κάποιοι λόγοι που έχουμε φύγει για το εξωτερικό. Κάποιοι λόγοι που παραμένουμε στο εξωτερικό και υπάρχουν λόγοι που κάποιοι δεν μας θέλουν στην Ελλάδα. Αν μου έλεγε κάποιος: Έλα, σου λύνουμε τα χέρια, θα είσαι ελεύθερος να δημιουργήσεις, να φέρεις την τεχνογνωσία από το Πανεπιστήμιο, θα γύριζα κι ας έπαιρνα λιγότερα χρήματα. Όλους μας πονάει και όλοι θέλουμε να γυρίσουμε στην πατρίδα μας. Είμαστε εδώ κυρίως για βιοποριστικούς λόγους, όχι γιατί περνάμε καλά. Δεν είμαστε βέβαια γιατί βγάζουμε τρελά λεφτά, αλλά μάλλον γιατί μπορούμε να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, να νιώθουμε γεμάτοι και παραγωγικοί. Το σύστημα στην Ελλάδα σε εξοβελίζει αν δεν πας με τα νερά του ή αν δεν είσαι κομματικοποιημένος. Σου κλείνουν όλες οι πόρτες. Εδώ υπάρχει αξιοκρατία, σεβασμός, από τον φοιτητή μέχρι τον πρύτανη. Από τον φοιτητή που δεν βάφει τους τοίχους του Πανεπιστημίου, που δεν απειλεί καθηγητές, σέβεται τον χώρο στον οποίο πληρώνει για να βρίσκεται και ξέρει ότι είτε ο ίδιος με τα δίδακτρα, είτε ο φορολογούμενος πολίτης, που είναι ο πατέρας του ή η μητέρα του, χρηματοδοτούν τα Πανεπιστήμια. Αυτοί πληρώνουν εμάς κι εμείς σεβόμαστε τα δίδακτρα που μας δίνουν, ανταποδίδουμε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, δημιουργούμε συνέχεια, προοδεύουμε, διορθώνουμε όποια λάθη ακούγοντας τη φωνή των φοιτητών και της κοινωνίας. Εδώ νιώθεις ότι ανταμείβονται οι κόποι σου. Στην Ελλάδα απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας. Δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε διαφορετικά. Είναι σαν ένα φυτό που ασφυκτιά. Να το βάζεις σε μια μικρή γλάστρα και να μην μπορεί να αναπνεύσει, να μην του βάζεις νερό. Βοήθησέ το και θα βγάλει καρπούς.