Ο Χρήστος Καπενής θέλει να παίξει στις ταινίες του Wes Anderson

Το 1969, στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, μια μαθήτρια, κατά τη διάρκεια του μαθήματος της Ιστορίας, ρωτάει τον καθηγητή του πώς γίνεται οι Γερμανοί να σιώπησαν και να εθελοτυφλούσαν πάνω σε θέματα όπως το Ολοκαύτωμα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τότε, ο καθηγητής αποφάσισε να εντάξει τους μαθητές της τάξης σε ένα εβδομαδιαίο πείραμα σχετικά με το πώς γίνεται να καθοδηγηθούν και να ενδώσουν τρόπον τινά στο ακραίο πρόσωπο του φασισμού.

Ο καθηγητής Ron Jones μετέφερε στο χαρτί την εμπειρία του από εκείνη την περίοδο. Το βιβλίο ονομάστηκε Το Τρίτο Κύμα και οι περισσότεροι από εμάς το θυμόμαστε στην κινηματογραφική του εκδοχή δια χειρός Dennis Gansel.

Το Τρίτο Κύμα παίζεται στην εφηβική σκηνή του θεάτρου Χώρα τον τελευταίο ενάμιση μήνα και ο Χρήστος Καπενής υποδύεται τον Έντι, έναν από τους μαθητές εκείνης της τάξης.

(φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου)

Η πρώτη μας συνάντηση ήταν τυχαία, περίπου δύο χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον Πάνο Κοκκινόπουλο. Ο Χρήστος είχε έναν μικρό ρόλο στο ‘Frozen’, την πρώτη παράσταση που σκηνοθέτησε ποτέ ο Κοκκινόπουλος, ενώ εκτελούσε και χρέη βοηθού σκηνοθέτη.

Δεν είπαμε πολλά τότε, αλλά η αφοσίωση του στο θέατρο ήταν πάνω από λόγια. Φαινόταν. Αναδυόταν. Την επιβεβαίωσε με το που κάτσαμε για τη δική μας συνέντευξη.

“Νομίζω ότι μου ταιριάζει περισσότερο το θέατρο. Αν έπρεπε να κάνω μόνο θέατρο ή μόνο κινηματογράφο, θα διάλεγα το πρώτο. Η διαδρομή μέχρι να κατακτήσεις κάτι είναι πιο μαγική. Το θέατρο έχει σκαλοπάτια που πρέπει να ανέβεις”.

Μικρός μικρός ήθελε να γίνει γυναικολόγος. Μετά ήθελε να γίνει πιλότος και αργότερα καταστάλαξε στο ηθοποιός. Η Πληροφορική που σπούδασε πού κολλάει σε αυτό το σχήμα;

“Ήθελα να γίνω γυναικολόγος μάλλον επειδή έζησα από κοντά τη διαδικασία της δεύτερης εγκυμοσύνης της μητέρας μου, ενώ ήμουν 6 χρονών. Μου άρεσε αυτή η δουλειά. Τελικά σπούδασα Πληροφορική, αλλά δεν δούλεψα ποτέ, μόνο κάποιους φίλους μου βοήθησα με τους υπολογιστές τους. Καταλάβαινα ότι δεν θέλω την Πληροφορική, ενώ μια περίοδο είχα φάει ένα σκάλωμα να φύγω και να σπουδάσω Αρχιτεκτονική στην Ιταλία”.

Αντί για αυτό, ο Χρήστος σπούδασε Υποκριτική στη Σχολή Θεοδοσιάδη. Εκεί γνώρισε και τον Πάνο Κοκκινόπουλο. “Ήταν καθηγητής μου στα μαθήματα για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Αναπτύξαμε μια φιλική σχέση, σχεδόν οικογενειακή. Ήταν να κάνουμε μια ταινία μαζί, αλλά δεν προχώρησε. Μετά δουλέψαμε μαζί στο ‘Frozen’. Φυσικά έχω μάθει πολλά δίπλα στον Πάνο”.

Ο Χρήστος θα πρωταγωνιστήσει και σε δύο επεισόδια της 10ης Εντολής, η οποία επιστρέφει στον ALPHA (ναι, φανταστικό νέο, αγαπάμε βαθιά τη 10η Εντολή).

Τον φαντάζομαι να παίρνει τα θέατρα με τα σβάρνα στον ελεύθερό του χρόνο και του το λέω. “Κι όμως, στη ζωή μου έχω δει πολύ περισσότερο σινεμά απ’ όσο θέατρο. Έχω κινηματογραφική παιδεία. Η πρώτη ταινία που είδα ποτέ ήταν οι Ηλίθιοι του Τρίερ στην έκτη δημοτικού.

Στην πορεία είδα πολύ σινεμά. Μου αρέσει πολύ ο Ιναρίτου, ο Κιούμπρικ, η ιταλική σχολή (Παζολίνι, Μπερτολούτσι κλπ.), ο Κουροσάβα. Τους έχω πάρει με τη σειρά. Νομίζω ότι θα ταίριαζα περισσότερο στις ταινίες του Ιναρίτου”.

Σχεδόν ενοχικά που ξέχασε να τον αναφέρει, ο Χρήστος με διακόπτει απ’ την επόμενη ερώτηση και μου μιλάει για τον Wes Anderson. “Θαυμάζω πολύ τις ταινίες του. Μπορεί να έχω δει και επτά φορές την καθεμία. Θα ήθελα να παίξω σε όλες”.

Είναι από τους τυχερούς που ζουν απ’ το θέατρο. Σήμερα. Προς το παρόν. Στο παρελθόν, το έτυχε να κάνει μέχρι και τρεις δουλειές παράλληλα και να μη τα βγάζει πέρα. Στο Σκυλί του Ωρίωνα, υποδύεται τον Εκείνο, έναν χαρακτήρα που υφίσταται μια ολική μεταμόρφωση κατά τη διάρκεια του έργου. Αυτό επιδιώκει με κάθε του ρόλο. Να πάει ένα βήμα παραπάνω. Μέσα του. Εκεί που μετράει δηλαδή.

“Όταν ήμουν στη σχολή (σ.σ. Πληροφορική), στα τελευταία εξάμηνα, πέταγα την τσάντα από το εργαστήριο, ζητούσα άδεια να πάω στην τουαλέτα και έφευγα για την παράσταση που έπαιζα στου Ψυρρή. Ε, και δεν γυρνούσα ποτέ. Είχα φίλους που με κάλυπταν”.

Συζητάμε λίγο για τη θεατρικότητα της Αθήνας. Τον ρώτησα αν τη βλέπει κι αυτός όσο κι εγώ. “Το αστικό περιβάλλον της Αθήνας και οι άνθρωποι της έχουν θεατρικότητα. Το ίδιο και το φως της. Μπορείς ανά πάσα στιγμή και εντός ενός τετραγώνου να δεις το φωτεινό και το σκοτεινό της σημείο, το οποίο είναι άκρως θεατρικό”.

Τα σκοτεινά σημεία του Χρήστου είναι πολύ περιορισμένα.

Δεν ξέρω πόσο τρομακτικός ή ψυχοπαθής θα μοιάζει στη 10η Εντολή, αλλά είναι εύκολο να πιστέψεις ότι το σκοτεινό του σημείο είναι μόνο αυτό που περιγράφει πιο πάνω. Ο Χρήστος Καπενής είναι ένας πολύ ταλαντούχος νέος ηθοποιός, αρκετά γλυκός και ‘ήσυχος’ για να μη βγαίνει να το φωνάζει και αρκετά διακριτικός ώστε να μην ξεχωρίζει τους ηθοποιούς που θαυμάζει λίγο περισσότερο απ’ τους άλλους.

Εγώ, από την άλλη, είμαι αρκετά σίγουρος ότι σε λίγα χρόνια, ο κόσμος δε θα χάνει τις παραστάσεις του.

O Χρήστος Καπενής πρωταγωνιστεί στο ‘Σκυλί του Ωρίωνα’ κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και στο ‘Τρίτο Κύμα’ κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Θέατρο Χώρα.