Ο Χρήστος Κιούσης δεν είναι ένα συνηθισμένο πρόσωπο της τηλεόρασης

Υπάρχουν μερικά τηλεοπτικά πρόσωπα που μας είναι πολύ οικεία, αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα για αυτούς. Ένα από αυτά είναι ο Χρήστος Κιούσης. Δεν δίνει συνεντεύξεις και νιώθει αμήχανα όταν του ζητηθεί να το κάνει. Το πιο ενδιαφέρον ίσως στην ιστορία του Χρήστου Κιούση, είναι πώς λειτούργησε σε εκείνον η αντίθετη διαδρομή δηλαδή από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Το ραντεβού μας ήταν λίγο πριν την ραδιοφωνική του εκπομπή στον Imagine 89,7 που κάνει καθημερινά 13.00-15.00 μαζί με την Γεωργία Γιαννουλάκη.

(Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Τσακαλίδης/SOOC.photos)

Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες; Έτρωγες όλο το φαγητό σου μικρός και ψήλωσες; Και πόσο ψηλός είσαι ακριβώς;

“Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, τα μισά χρόνια στη Δάφνη και τα άλλα στην Πλατεία Παπαδιαμάντη. Το πρώτο μου σπίτι μάλιστα ήταν στην οδό Κανάκη, στον αριθμό 6. Αυτό μάλλον δεν το λες κι απλή σύμπτωση ε; Έτρωγα ελάχιστα φαγητά για να είμαι ειλικρινής και είμαι μάλλον η απόδειξη, ότι η υποβιταμίνωση δεν ανακόπτει την ανάπτυξη. Είμαι 1.90 περίπου και λέω περίπου, γιατί παλιά ήμουν 1.92, αλλά μάλλον η σπονδυλική μου στήλη άρχισε να κάθεται με το γήρας”.

Αλήθεια, τι κάνει ένας Αθηναίος και Παναθηναϊκός στη Θεσσαλονίκη;

“Είναι εσωτερικός μετανάστης μάλλον, αν και μετά από 19 χρόνια στη Θεσσαλονίκη περισσότερο θυμάμαι τον εαυτό μου εδώ παρά στην Αθήνα. Τώρα για το Παναθηναϊκός, πολλά μπορούν να αλλάξουν στη ζωή ενός άντρα, εκτός από την ομάδα με την οποία δέθηκε μικρός. Πράσινος για πάντα λοιπόν”.

Πώς συναντήθηκες, συνεργάστηκες και κουμπάρεψες  με τον Αντώνη Κανάκη;

“Συναντηθήκαμε όταν πρωτοανέβηκα το 1997 στη Θεσσαλονίκη για να εργαστώ στην παραγωγή του ΑΜΑΝ κι έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Εργάζομαι από τότε σε όλες τις τηλεοπτικές παραγωγές του Αντώνη και στους ραδιοφωνικούς του σταθμούς IMAGINE 89,7 και FLY 104 από διάφορα πόστα και ειδικότητες. Στην πορεία χτίστηκε κυρίως μια δυνατή ανθρώπινη σχέση και μου έκανε την τιμή να μου ζητήσει να βαφτίσει τη μικρή μου κόρη, πράγμα που δέχτηκα με χαρά”.

Όταν κάποιος θέλει να κάνει καριέρα στα media, συνήθως πάει από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Εσύ έκανες το ανάποδο και το κατάφερες; Βοήθησε η τύχη και οι περιστάσεις;

“Και η τύχη και οι περιστάσεις αλλά και η εργατικότητα, η προσαρμοστικότητα και φυσικά το ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που κάνει τηλεοπτικό πρωταθλητισμό στη Θεσσαλονίκη και δημιούργησε θέσεις εργασίας και περιβάλλον συνεργασίας”.

Τι αγαπάς στην Θεσσαλονίκη που ζεις πλέον τόσα πολλά χρόνια; Υπάρχει κάτι που ίσως σε εκνευρίζει στην πόλη;

“Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με ένα πιο ανθρώπινο μέγεθος από την Αθήνα. Έχει σε γενικές γραμμές πιο ζεστούς ανθρώπους και είναι ένα ωραίο μέρος για να μεγαλώνεις τα παιδιά σου. Με απογοητεύει η παντελής έλλειψη υποδομών στην πόλη και κάποια φαινόμενα μισαλλοδοξίας που παρατηρώ όλο και περισσότερο”.

Μπόρεσες ποτέ να συμβιβαστείς με αυτό το ‘χαλαρά’ της πόλης, που όλα λειτουργούν με τους δικούς τους ρυθμούς και ο χρόνος αποκτά άλλη διάσταση;

“Δεν είμαι μέλος μιας ομάδας που λειτουργεί χαλαρά επομένως δεν το αντιλαμβάνομαι έτσι. Το γεγονός πάντως ότι οι αποστάσεις είναι μικρότερες,  βοηθάει στο να υπάρχει περισσότερος ποιοτικός χρόνος μέσα στη μέρα”.

Έπαιζες μπάσκετ ή είσαι απλός θεατής; Σε βλέπω συχνά στο Twitter να σχολιάζεις αγώνες στο μπάσκετ και καταλαβαίνω ότι το προτιμάς από τα άλλα σπορ.

“Έπαιζα μπάσκετ μικρός στη Δάφνη και στον Πανελλήνιο, χωρίς κάποια ιδιαίτερη επιτυχία πρέπει να ομολογήσω. Μου άρεσε όμως πολύ το παιχνίδι και η ατμόσφαιρά του. Ευτυχώς για μένα βρέθηκε κάποια στιγμή ένας πολύ ειλικρινής άνθρωπος και προπονητής, που με παρότρυνε να ασχοληθώ περισσότερο με τις σπουδές μου”.

Τι σπούδασες ακριβώς;

“Αφού απέτυχα στην επιθυμία μου να σπουδάσω στο Ιστορικό Αρχαιολογικό, στράφηκα σε σπουδές Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στη Σχολή Σταυράκου”.

Υπήρξες για πολλά χρόνια πίσω από τις κάμερες. Ήταν εύκολη η μετάβαση μπροστά από αυτές και μάλιστα κατευθείαν σε μια εκπομπή που από την πρώτη μέρα φάνηκε ότι θα σημειώσει επιτυχία;

“Για να είμαι ειλικρινής, για εμένα ήταν πολύ εύκολη η μετάβαση αυτή. Προφανώς έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι συμμετείχα ήδη στην πολύ επιτυχημένη ραδιοφωνική μεσημεριανή εκπομπή του Αντώνη στο ραδιόφωνο. Περισσότερο μάλλον δυσκολεύτηκαν να χωνέψουν τη μετάβασή μου αυτή άτομα του περιβάλλοντός μου παρά εγώ”.

Υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητά σου που σε φέρνει σε δύσκολη θέση το γεγονός ότι είσαι αναγνωρίσιμο πρόσωπο; Που θα ήθελες να είσαι ξανά ο Χρήστος πίσω από τις κάμερες που δεν θα σε αναγνωρίσει κανείς;

“Ναι, δε θα ήταν άσχημα. Καλά μη φανταστείς ότι είμαι κι ο Έλβις όταν βγαίνω έξω , αλλά γενικά προτιμώ να περνώ απαρατήρητος κι έχω νομίζω και μια φυσική συστολή σαν άνθρωπος. Από την άλλη βέβαια, όταν σε πλησιάζουν άνθρωποι και με ζεστασιά κι ευγένεια σου λένε καλά λόγια, δεν είναι καθόλου δυσάρεστο”.

Θέλει κάποια συνταγή για να μπορέσεις να βγεις στον φακό ο εαυτός σου; Ένιωσες κάποια στιγμή σφιγμένος, ή έξω από τα νερά σου;

“Συνταγή τέτοια δε γνωρίζω να υπάρχει. Περισσότερο επηρεάζομαι από προσωπικά μου θέματα και προβλήματα. Δεn θα παρατηρήσετε πάντως εύκολα πότε είμαι σφιγμένος ή έξω από τα νερά μου. Μπορώ να προσποιούμαι ικανοποιητικά”.

Ασχολείσαι και με την οργάνωση της παραγωγής του Ράδιο Αρβύλα. Πολύς κόσμος δεν έχει καταλάβει ακόμα πόση δουλειά θέλει η εκπομπή αυτή να βγει στον αέρα. Από το 1 μέχρι το 10, λοιπόν, πόσες απαιτήσεις έχει αυτή η εκπομπή;

“Δεν μπορώ νομίζω να το εντάξω εύκολα σε αυτή την κλίμακα, έχω γενικά από μικρός ένα πρόβλημα με τις βαθμολογήσεις. Το Ράδιο Αρβύλα πάντως είναι μια πολύ απαιτητική εκπομπή στην προετοιμασία της, τόσο σε περιεχόμενο και ουσία, όσο και σε διαδικαστικά θέματα κι αυτό σίγουρα το καταλαβαίνουν άνθρωποι που είναι πραγματικοί επαγγελματίες του χώρου”.

Το ‘Ράδιο Αρβύλα’ κάποτε σατίριζε πολύ πρόσωπα ψυχαγωγικών εκπομπών και λιγότερο πολιτικά πρόσωπα, τα τελευταία χρόνια όμως αυτό αντιστράφηκε. Ήταν μια συνειδητή απόφαση; Δεν θέλατε να μείνετε αμέτοχοι σε αυτό που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια;

“Ήταν μια συνειδητή  προφανώς απόφαση του Αντώνη Κανάκη, απολύτως εναρμονισμένη με τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες στη χώρα μας, σε συνάρτηση με το ότι η εκπομπή προβάλλεται πια σε εβδομαδιαία βάση και γι αυτό έπρεπε να επικεντρωθεί σε πιο ουσιαστικά ζητήματα, με τις απαραίτητες πινελιές από τηλεοπτικές στιγμές  πιο ανάλαφρες”.

Θεωρείς ότι αν δεν έκαναν οι ‘Αρβύλα’ αυτά τα νούμερα τηλεθέασης, θα υπήρχε η ίδια ελευθερία λόγου;

“Θεωρώ ότι ο Αντώνης δεν μπορεί ούτε να αυτοπεριοριστεί, πόσο μάλλον να τον περιορίσει κάποιος άλλος στο θέμα της ελευθερίας του λόγου. Έχει προσωπικούς ηθικούς κώδικες και αξίες που δε μετριούνται στα ratings καμιάς εταιρίας”.

Ποιο πολιτικό πρόσωπο είναι αυτό που χάρισε στο «Ράδιο Αρβύλα» τις περισσότερες εμπνεύσεις;

“Η χώρα παράγει διαρκώς πολιτικά πρόσωπα από όλους τους κομματικούς χώρους που εμπνέουν σατιρικά. Σε επίπεδο σάτιρας οι Έλληνες πολιτικοί είναι dream team. Στην υπεύθυνη διακυβέρνηση και στην υπεύθυνη αντιπολίτευση, έχουμε σοβαρά προβλήματα. Νομίζω ότι στο παλμαρέ του Ράδιο Αρβύλα υπάρχουν διάφοροι πολιτικοί ‘ογκόλιθοι’…”.

Έχετε δεχτεί ποτέ απειλές από πρόσωπα που έχετε σατιρίσει; Το περιβάλλον της Θεσσαλονίκης θεωρείς ότι είναι πιο προστατευμένο σε αυτές τις περιπτώσεις;

“Το περιβάλλον της Θεσσαλονίκης είναι γενικά πιο προστατευμένο από όλες τις απόψεις σε σχέση με της Αθήνας. Οι απειλές τώρα είναι φαινόμενο ανάξιο λόγου”.

“Εσύ προσωπικά, πώς αντιστέκεσαι σε αυτήν την πολιτικο-οικονομική κατάσταση, καθώς η Ευρώπη καταρρέει; Μακριά από τις ώρες δουλειάς και τη σάτιρα, ποια είναι η άποψη σου για την Ευρωπαϊκή κρίση, όπως αποτυπώνεται και στην οικονομία, αλλά και το προσφυγικό;

“Είμαι πολύ προβληματισμένος κι απογοητευμένος από τη σχέση των ανθρώπων με το χρήμα. Είναι σα θαλασσινό νερό που διαβρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Δεν άφησε αναλλοίωτους ούτε τους χαρακτήρες μας, ούτε τον όποιο πολιτισμό χτίσαμε, ούτε φυσικά περιμένω να αλλάξει τίποτα. Η Ευρώπη έχει παραδοθεί σε αυτό που λέγεται “αγορές” και δεν υπάρχει καμιά περίπτωση κατά τη γνώμη μου να επικρατήσουν έννοιες όπως η αλληλεγγύη ή ο διαφωτισμός. Μετά το Θρησκευτικό εφηύραμε τον Οικονομικό μεσαίωνα κι από εδώ διέξοδος φοβάμαι δεν υπάρχει. Οι πρόσφυγες είναι παιδιά αυτού του μεσαίωνα και είτε αυτοί έρχονται εδώ, είτε γίνουμε εμείς πρόσφυγες και φύγουμε, πρόκειται για μια κατάσταση που ήρθε για να μείνει”.

Τα παιδιά σου που μεγαλώνουν θα τα ενθάρρυνες να φύγουν στο εξωτερικό για δουλειά ή σπουδές, το σκέφτεσαι σαν ενδεχόμενο;

“Δεν ξέρω αν θα τα ενθάρρυνα αλλά σίγουρα δε θα τα εμπόδιζα. Γενικά πιστεύω στις εμπειρίες και τη χρησιμότητά τους και κάθε νέος πιστεύω ότι θα έπρεπε να γνωρίσει κοινωνίες και δομές διαφορετικές από τις ελληνικές. Έχουμε πολλά πράγματα να αντιγράψουμε από το εξωτερικό κι άλλα να τα δούμε και να τα αποφύγουμε ως κακά παραδείγματα. Θα ήθελα λοιπόν τα παιδιά μου να ταξιδέψουν αρκετά, όπως βέβαια θα ήθελα κι εγώ”.

Υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σου που δυσκολευόσουν να τα βγάλεις πέρα οικονομικά και χρειάστηκε να ζοριστείς;

“Όχι και γι’ αυτό δυστυχώς ανακάλυψα την ορθή οικιακή οικονομία μεγάλος. Τώρα που έγιναν όλα δυσκολότερα, μετανιώνω παραγωγικά για προηγούμενες επιλογές και συμπεριφορές μου”.

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως απολιτίκ. Μάλιστα έχει γίνει και λίγο μόδα η α-πολιτικοποίηση των νέων. Φοβάσαι μήπως το «Ράδιο Αρβύλα», πέσει στην παγίδα να οδηγήσει τους νεαρούς τηλεθεατές, στο να σνομπάρουν τελείως την πολιτική και να μην ψηφίζουν;

“Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο πολιτικοποιημένη εκπομπή από το Ράδιο Αρβύλα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει τηλεοπτικό πρόσωπο που να έχει μιλήσει πιο ευθέως πολιτικά από τον Αντώνη Κανάκη. Αν κάτι οδηγήσει τους νέους σε απολιτίκ φάση, αυτό θα είναι η ποιότητα των πολιτικών που είναι στο προσκήνιο δεκαετίες τώρα. Πολιτικά υπεύθυνη στάση δεν είναι να χρησιμοποιείς την τηλεόραση για να παίρνεις τους νέους από το χέρι και να τους λες: “Έλα μαζί μου, εγώ ξέρω που πρέπει να πας”. Χορτάσαμε από πολιτικούς πατερούληδες σ’ αυτή τη χώρα. Οι νέοι πριν από τηλεθεατές είναι πολίτες. Ας βρουν μόνοι τους το δρόμο τους. Είναι και δικαίωμα και ευθύνη τους”.

Πιστεύεις ότι όταν η σάτιρα γίνεται εμμονική, με ένα πρόσωπο ή μία πολιτική κατάσταση, παύει να είναι σάτιρα; Υπάρχουν όρια;

“Η σάτιρα δεν μπορεί να είναι και εμμονική και σάτιρα. Είναι τυφλή. Περισσότερο τυφλή πάντως από την ελληνική δικαιοσύνη. Δε διορίζεται και δεν ελέγχεται από κανέναν υπουργό, γι αυτό και η κάθε λογής εξουσία είναι τόσο κομπλεξική με τη σάτιρα. Τώρα όσον αφορά στα όρια. Η έκταση της σάτιρας είναι ανάλογη με την έκταση του μυαλού. Πες μου πόσο είναι το εμβαδόν του εγκεφαλικού σου χωραφιού, να σου πω που ορθώνεται το τοιχάκι της περίφραξης”.

 

Βλέπεις πολλή τηλεόραση αναγκαστικά. Προλαβαίνεις να δεις κάτι άλλο στην ελληνική τηλεόραση; Υπάρχει κάποια τηλεοπτική δουλειά που σου αρέσει;

“Βλέπω προφανώς πολλή τηλεόραση λόγω δουλειάς, αλλά και γιατί μου αρέσει το μέσο. Βλέπω σχεδόν ότι έχει να κάνει με πολιτική και ειδήσεις, αλλά για προσωπική ευχαρίστηση παρακολουθώ αθλητικές μεταδόσεις και ξένες σειρές ή ταινίες. Τηλεοπτικά μου αρέσουν πολύ οι ωραίες συνεντεύξεις ανθρώπων που έχουν πράγματα να πουν και δεν ανακυκλώνουν το εγχώριο υποτιθέμενο star system”.

Η ελληνική τηλεόραση είτε αντιγράφει ξένα κόνσεπτ είτε επαναφέρει παλιές εκπομπές ξανά στο σήμερα. Για ποιο λόγο απουσιάζει η έμπνευση από την ελληνική τηλεόραση;

“Μάλλον γιατί πολλοί άνθρωποι της τηλεόρασης, λόγω του άγχους τους να υπάρχουν στο μέσο, υπεραναλώνονται σε αυτό, αντί να κάνουν δημιουργικά διαλείμματα πριν επιστρέψουν με κάτι πιο ειλικρινές και πρωτότυπο”.

Στο ΟΝΕΜΑΝ, έχουμε τη στήλη ‘Αιώνια διλήμματα’. Κάθε συντάκτης καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε δύο παρόμοια πράγματα και να επιχειρηματολογήσει για την επιλογή του. Για σένα βάλαμε το εξής δίλημμα. “Ραδιόφωνο ή Τηλεόραση;”. Αν έπρεπε να επιλέξεις ένα, ποιο θα ήταν και γιατί;

“Μάλλον θα σας εκπλήξω, γιατί θα διαλέξω την τηλεόραση. Με συγκινούσε πάντα η διεισδυτικότητά της και πιστεύω ότι στα κατάλληλα χέρια, είναι ένα συναρπαστικό λαϊκό μέσο. Το γιατί καταντά λαϊκίστικο, είναι ένα ερώτημα που θέλει πολύ χρόνο να απαντηθεί”.

Έχω διαβάσει στο μπλογκ σου ότι είσαι φανατικός της σειράς House of Cards. Πώς μετά τον Frank Underwood, καταφέρνεις και ασχολείσαι με τον Άδωνη και τον Γιάνη;

“Αυτοί μας έλαχαν δυστυχώς. Δεν βρίσκεις πάντως εύκολα πολυεπίπεδες προσωπικότητες σαν του Φρανκ στην ελληνική πολιτική σκηνή. Μπορεί να έχουμε κι εμείς κυνικούς, εξουσιομανείς και αμοραλιστές να μας κυβερνούν, αλλά είναι τόσο αμόρφωτοι και προβλέψιμοι οι περισσότεροι, που καταντούν βαρετοί. Άσε που δεν υπάρχει και μια Κλαιρ, να ομορφαίνει τους δικούς μας πολιτικούς διαδρόμους”.

Ποιες άλλες ξένες σειρές, έχεις παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια;

“Πάρα πολλές. Ξεχωρίζω όμως ως τις πλέον αγαπημένες μου εκτός από το House of Cards, το Killing, το Homeland, το δανέζικο Borgen, το Sherlock, το Game of Thrones, το The Americans, το Ripper Street, το The Bridge. Μάλλον είναι πάρα πολλές τελικά!”

Αν φας spoiler για κάποια σειρά, πώς αντιδράς; Ξέρεις υπάρχει κόσμος που μπορεί να γίνει πολύ κακός με αυτό!

“Δεν είναι και το καλύτερό μου, αλλά δε γίνομαι και υστερικός αν συμβεί. Μερικοί άνθρωποι εξάλλου είναι τόσο αδέξιοι στις περιγραφές τους, που δεν καταφέρνουν ούτε spoiler να κάνουν”.

Έχεις φανταστεί το ‘μετά’ του Ράδιο Αρβύλα; Υπάρχει περίπτωση να γυρίσεις στην Αθήνα;

“Δεν ασχολούμαι τόσο συστηματικά με το μέλλον! Πάντως ζούσα κι εργαζόμουν στη Θεσσαλονίκη και πριν το Ράδιο Αρβύλα. Έφυγα για συγκεκριμένους λόγους από την Αθήνα και δεν ξέρω αν έχουν εκλείψει αυτοί οι λόγοι για να επιστρέψω κάποτε. Είμαι πάντως υπέρμαχος του wherever I lay my hat is home”.

Δεν έχεις φανταστεί κάποια στιγμή να κάνεις κάτι μόνος σου;

“Το μοναδικό πράγμα που κάνω μόνος μου είναι το γράψιμο. Το που θα οδηγήσει δεν ξέρω, αλλά πάντως με γεμίζει και λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, ειδικά γιατί είναι εκτός του πραγματικού χρόνου”.

Τι κάνει ο Χρήστος Κιούσης στον ελεύθερό του χρόνο; Ποια τα ενδιαφέροντά του;

“Πηγαίνω βόλτες, βλέπω ταινίες, προσπαθώ να κάνω καμιά εκδρομή που είναι και το καλύτερό μου, εσχάτως η σύντροφός μου με μαθαίνει να πηγαίνω και θέατρο, γενικά της αφήνω τα κλειδιά του ελεύθερου χρόνου μας, γιατί είναι καλλιτέχνης σ’ αυτό. Όταν είμαι ολομόναχος διαβάζω, παίζω τένις ή μαστορεύω στο υπόγειό μου”.

Πώς μοιράζεις το χρόνο σου ανάμεσα στις υποχρεώσεις και τα παιδιά σου; Προλαβαίνουν να χορτάσουν τον μπαμπά τους;

“Ελπίζω να μη με χορταίνουν ποτέ! Εγωιστικό ε; Έχουμε νομίζω μια ικανοποιητική ποσότητα χρόνου μαζί, αλλά αρκετή δε θα την έλεγα σε καμιά περίπτωση. Όσο μεγαλώνουν απολαμβάνω ακόμα περισσότερο την παρέα τους. Περισσότερο πάντως με νοιάζει να είναι καλά και να περνάνε καλά κι εκτός από το χρόνο με τους γονείς τους, να έχουν φίλους , παρέες και γενικά ισορροπημένες ζωές χωρίς προσκολλήσεις κι εξαρτήσεις. Δεν είμαι λάτρης του ελληνικού μοντέλου οικογένειας”.

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις τον Ιούνιο αμέσως μετά το τέλος της σεζόν;

“Βλέπω περισσότερο τα παιδιά μου, περνάω περισσότερο χρόνο με τη σύντροφό μου, κάνω περισσότερες βόλτες, παίζω περισσότερο τένις. Γενικά δώστε μου εσείς χρόνο κι εγώ ξέρω πολύ καλά πως να τον γεμίσω…”

Και για το τέλος η πιο κλισέ ερώτηση, οι Ράδιο Αρβύλα θα συνεχίσουν του χρόνου;

“Η πιο κλισέ απάντηση: Είναι μόλις Μάιος!”