Oι πληρωμένες διακοπές του Adam Sandler
Στο Μαζί με το Ζόρι, τη νέα ταινία του που μόλις κυκλοφόρησε, ο 47χρονος 'κωμικός' αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι δεν χρειάζεται ταλέντο, εναλλαγή ή σκληρή δουλειά για να πας μπροστά. Αρκεί να έχεις καλούς φίλους, τους οποίους να προσέχεις σαν τα μάτια σου.
- 18 ΙΟΥΝ 2014
”Ναι, οι ταινίες μου είναι όντως απλά δικαιολογίες για να κάνω πληρωμένες διακοπές. Ξεκίνησα με το 50 First Dates. Ήταν γραμμένο για να γυριστεί σε κάποιο άλλο μέρος. Οπότε είπα ‘Φανταστείτε να το γυρίζαμε στη Χαβάη. Θα ήταν τέλεια’. Και οι παραγωγοί το δέχτηκαν λέγοντας ‘Πολύ artistic αυτή η ιδέα’. Από τότε δεν σταμάτησα να προτείνω μέρη‘
Ναι, τόσο ξεδιάντροπα παραδέχθηκε ο Adam στον Jimmy Kimmel (με αφορμή το Μαζί με το Ζόρι που τον βρίσκει να κάνει οικογενειακές διακοπές με την Drew Barrymore στη Νότια Αφρική) αυτό που όλοι μας υποψιαζόμαστε. Ότι δηλαδή κάνει εντελώς την πλάκα του.
Μια ‘πλάκα’ που κρατάει τρεις δεκαετίες τώρα, από την πρώτη δηλαδή στιγμή που ο ετοιμόλογος γιος της Ρωσοεβραϊκής καταγωγής δασκάλας που τον θεωρούσε τέλειο (‘Της έλεγα ότι η μύτη μου είναι γιγάντια και μου έλεγε ότι είναι τέλεια’) ανέβηκε να κάνει stand up σε club της Νέας Υόρκης πριν τον τσιμπήσει το Saturday Night Live (σ.σ. ένα φεγγάρι έπαιζε τον φίλο του Theo Huxtable στο The Cosby Show).
Τότε που, εντελώς προφητικά, βγήκε και προέβλεψε την επιτυχία που θα κάνει.
Αν και ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν φανταζόταν ότι οι ταινίες του θα είχαν συνολικά έσοδα 3 δις δολάρια, θα ήταν παντρεμένος με μοντέλο, θα ζούσε σε έπαυλη στην Χαβάη και ότι ο τραπεζικός του λογαριασμός θα ήταν της τάξεως των 300 εκ. δολαρίων.
Επίσης, το πιο σημαντικό από όλα, ότι θα είχε εδώ και δεκαετία δική του -σούπερ επιτυχημένη- εταιρία παραγωγής η οποία θα έφτιαχνε όλες τις δικές του ταινίες. Όπως επίσης όλες τις ταινίες (επίσης συνήθως γελοίες-βλέπε Deuce Bigelow) των φίλων του.
Εννοείται πως τον έχουμε ήδη κράξει για το υποκριτικό του ‘μεγαλείο’. Γενικότερα και ειδικότερα για το Jack and Jill, μια ταινία στη οποία έσπασε όλα τα αρνητικά ρεκόρ κερδίζοντας ταυτόχρονα βραβείο χειρότερου αντρικού και γυναικείου ρόλου στα Χρυσά Βατόμουρα.
Εννοείται πως συμφωνούμε ότι είναι γελοίο ότι όλοι οι ήρωες του είναι ψιλο-χαζοί, ψιλο-κακοί και φοράνε πάντα ότι βερμούδα και t-shirt έτυχε να έχει η ντουλάπα του.
Εννοείται ότι και σε εμάς κάνει εντύπωση πως ηθοποιοί όπως οι Jennifer Aniston, Nicole Kidman, Salma Hayek και Al Pacino έχουν καταδεχθεί να παίξουν στις -εντελώς εφηβικής καφρολογικής- ταινίες του. Οι οποίες, ωστόσο, τον έχουν μετατρέψει σε ζωντανό θρύλο στα Αμερικάνικα κολέγια.
Επίσης, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, εννοείται πως δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουμε τις καλές στιγμές του (You Don’t Mess with the Zohan), τις πολύ καλές στιγμές του (Spanglish, Anger Management) ή να μιλήσουμε για το πως μας έχει εκπλήξει και συγκινήσει σε δραματικούς ρόλους (Punch-Drunk Love, Reign Over Me, Funny People).
Ο λόγος όμως που μιλάμε εδώ και τώρα για αυτόν, ο λόγος που μπαίνει σε αυτή τη στήλη, είναι για το γεγονός ότι το παλικάρι έχει καταφέρει να εκπληρώσει το μεγαλύτερο όνειρο κάθε άντρα. Να δουλεύει, να βγάζει λεφτά και να σπάει πλάκα με τους φίλους του. Και μάλιστα σε καθημερινή βάση.
Φίλους που πίνουν νερό στο όνομά του. Φίλους (Chris Rock, David Spade, Kevin James, Rob Schneider) που στρέφονται σε εκείνον όταν έχουν οποιαδήποτε ανάγκη.
Και αυτό, ακριβώς αυτό, είναι ένα ταλέντο που οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε. Όπως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι διαθέτει σπάνια -για σταρ του βεληνεκούς του- αυτογνωσία. Εκτός και αν σας έρχεται στο μυαλό κάποιος άλλος που θα έβγαινε μπροστά σε χιλιάδες ιδιοκτήτες κινηματογράφων, σε σχετικό συνέδριο στο Las Vegas, για να συστήσει τον εαυτό του ως εξής.