Οι συντελεστές του The Acolyte φέρνουν τα Star Wars στη νέα τους εποχή
Μία αποκλειστική συνέντευξη με τη δημιουργό και το καστ του The Acolyte, τη νέα σειρά Star Wars που έρχεται να συμπληρώσει σημαντικά κενά της ιστορίας.
- 4 ΙΟΥΝ 2024
Η Leslye Headland ζούσε και ανέπνεε Star Wars πολύ πριν το The Acolyte περάσει από το μυαλό της. Μόλις πέτυχε το The Russian Doll, το χιτ του Netflix όπου είχε σκηνοθετήσει επεισόδια, το πρώτο πράγμα που έκανε όπως θυμήθηκε σε συνέντευξή μας μαζί της μέσω Zoom απευθείας από το Λονδίνο, είναι να βάλει λυτούς και δεμένους να τη φέρουν σε επαφή με την Lucasfilms.
«Μπήκα στο σύμπαν ουσιαστικά με το να πιέζω τους πάντες στην Lucasfilm να ακούσουν την ιδέα μου και να με βοηθήσουν να την αναπτύξω», είπε. «Το πραγματικό κόλπο είναι το να γράψεις μία ιστορία που δεν χρειάζεται απαραίτητα να διαδραματίζεται στο σύμπαν των Star Wars. Μία ιστορία που εάν θα μπορούσες να την πάρεις και να τη βάλεις σε ένα σύγχρονο περιβάλλον, θα εξακολουθούσε να σε συναρπάζει.
Υπάρχει μία συναρπαστική οικογενειακή δυναμική στο The Acolyte, και υπάρχει επίσης η αντιπαράθεση του outsider με τους θεσμούς. Μόνο που το outsider είναι οι Sith και ο θεσμός οι Jedi».
Το The Acolyte θα κάνει το ντεμπούτο του στο Disney+ στις 5 Ιουνίου, κοστίζει περίπου 180 εκατομμύρια δολάρια για οκτώ επεισόδια και χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να φτάσει από το μυαλό της Headland στην οθόνη.
Επιχειρεί κάτι που, για όποιον έχει έρθει σε επαφή με το fandom των Star Wars, μοιάζει με άθλο: να ικανοποιήσει τόσο τους παλαιότερους φαν, και παράλληλα να αφηγηθεί μία εντελώς φρέσκια ιστορία, που δεν θα απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις για τα Star Wars.
«Ξέρω πολύ καλά τον διάλογο γύρω από τα Star Wars, ήμουν εντελώς βυθισμένη σε αυτόν πριν καν πάρω τη δουλειά», εξηγεί και προσθέτει γελώντας πως ο μόνος λόγος που δεν μοιάζει να βρίσκεται υπό κατάρρευση από το στρες είναι επειδή την έχουν βάψει για τη συνέντευξη.
«Γνωρίζω λοιπόν τα αρνητικά και τα θετικά που εμπνέουν τους ανθρώπους να γράφουν online για τα Star Wars, και έτσι πότε σκέφτομαι ότι οι φαν θα το λατρέψουν και πότε σκέφτομαι ότι θα το μισήσουν. Η μόνη συμφωνία που έκανα με τον εαυτό μου ήταν πως όποια κατεύθυνση κι αν ακολουθούσα, θα πρέπει πάντα να επιστρέφεις στην πορεία σου και σε αυτό που πιστεύεις ότι θα κάνει μία ιστορία καλή».
Για τους πιστούς, το The Acolyte έχει ένα σωρό Jedi και, μεταξύ άλλων, η εναρκτήριά του σκηνή λαμβάνει χώρα σε ένα εστιατόριο γεμάτο πολύχρωμους εξωγήινους – ένα νεύμα στην καντίνα Mos Eisley από την πρώτη ταινία Star Wars. Ταυτόχρονα η σειρά αγκαλιάζει αυτό που κάποιοι αποκαλούν «Νέο Πόλεμο των Άστρων», τα νέα κοπής Star Wars που θέλουν να ορίζονται από την ποικιλότητα και την επέκτασή τους πέρα από το έπος των Skywalker. Τα γεγονότα συμβαίνουν 100 χρόνια πριν το The Phantom Menace και εμπνέονται από τα κόμικ Star Wars: The High Republic. Πώς έμοιαζε το αγαπημένο μας σύμπαν όταν οι Jedi ήταν σε πλήρη εξουσία;
Στη σειρά πρωταγωνιστεί η Amandla Stenberg σε διπλό ρόλο ως πολεμίστρια με ράστα και με μία περίπλοκη σχέση με έναν Jedi Master που υποδύεται ο Lee Jung-jae από το Squid Game στον πρώτο του αγγλόφωνο ρόλο, η Jodie Turner-Smith του Queen & Slim που υποδύεται τη λεσβία αρχηγό μίας σύναξης μαγισσών, ενώ ο Φιλιππινέζος-Καναδός ηθοποιός Manny Jacinto (The Good Place) παρουσιάζεται στη σειρά ως σκιώδης έμπορος. Καθόλου τυχαία όλα αυτά όταν μιλάμε για την πρώτη σειρά που δημιουργείται από γυναίκα (ως τώρα γυναίκες έχουν σκηνοθετήσει επεισόδια του Mandalorian και του Obi-Wan Kenobi).
«Νομίζω πως την ευθύνη της σειράς τη σκέφτηκα περισσότερο όταν σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να την κάνω ή όχι, και αν ήταν κάτι που θα μπορούσα να διαχειριστώ, αν ήταν ένα φυσικό μέρος της πορείας της ζωής μου», εξηγεί η Stenberg όταν της λέω πως ήμουν στη μεγάλη αίθουσα του Star Wars Celebration όταν ανακοινώθηκε η σειρά και οι φαν έχασαν το μυαλό τους όταν εμφανίστηκε ως έκπληξη στη σκηνή ντυμένη Padme.
«Εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου. Η πίεση δεν είναι κάτι στο οποίο μπορείς πραγματικά να δώσεις ενέργεια. Πρέπει να αφεθείς και να μην την εξετάζεις. Πρέπει να επικεντρωθείς σε αυτό που κάνει τη δημιουργία τέχνης τόσο υπέροχη, δηλαδή τη φαντασία, την ιστορία και το πώς οι άνθρωποι συνδέονται με αυτήν. Είμαι πολύ τυχερή που μπορώ να κάνω ιστορίες για να ζήσω και να επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους εξαιτίας αυτού, οπότε προσπαθώ να μην σκέφτομαι τα αρνητικά».
Η Stenberg είχε δημιουργήσει τη σειρά έχοντας εξαρχής τη Stenberg ως κεντρικό πυλώνα στο μυαλό της. Η ηθοποιός δεν έχει απασχολήσει τη βιομηχανία μονάχα για το ταλέντο της που εκτείνεται από δράματα-εκπλήξεις όπως το The Hate U Give ή ταινίες τρόμου όπως το Bodies Bodies Bodies όπου ανανέωσε την εικόνα που μπορούν να έχουν οι Scream Queens, αλλά και για τον ακτιβισμό της σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως τονίζει ένας συνάδελφος που βρισκόταν και αυτός στη συνέντευξη, λογικά δεν θα είναι πάντα εύκολο να λέει τη γνώμη της.
«Οι γονείς μου με έκαναν πάντα να αισθάνομαι ασφαλής να είμαι ο εαυτός μου. Ποτέ δεν ένιωσα ότι έπρεπε να είμαι κάτι που δεν ήμουν. Κάθε φορά που με ενδιέφερε κάτι, μου έδιναν τους πόρους και τη φροντίδα γύρω από αυτό, ώστε να το ακολουθήσω μέχρι την ολοκλήρωσή του, συμπεριλαμβανομένης της καριέρας μου. Η μητέρα μου είναι πνευματίστρια και έχει πολύ θεμελιωμένες ιδέες γύρω από την ταυτότητα και το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Νομίζω ότι το είδος του εσωτερικού τρόπου που σκέφτεται σχετικά με αυτό, ότι δεν είμαστε το σώμα μας αλλά είμαστε κάτι βαθύτερο, μου δίνει μία αίσθηση περιέργειας και πάθους όταν πρόκειται να εξερευνήσω θέματα όπως η ταυτότητα. Είμαι ένα μη λευκό άτομο, είμαι γυναίκα, είμαι queer, όμως αναγνωρίζω ότι δεν είμαι μόνο αυτά, ότι είμαι ένα ον φτιαγμένο από ενέργεια όπως όλοι οι άλλοι».
Όσο για τα Star Wars, αυτός ήταν ένας κόσμος που έβρισκε ότι τη χωράει από μικρό παιδί.
«Ένιωσα σαν παιδί όταν μου προσφέρθηκε αυτή η δουλειά. Μου θύμισε κάπως τον τρόπο που ένιωθα όταν ήμουν 11 ετών, και ήμουν φανατική με το The Hunger Games, και έκανα cosplay ως Rue στην οντισιόν μου, και αργότερα έμαθα ότι πήρα τον ρόλο. Έχω τη ζωντανή ανάμνηση να χοροπηδάω πάνω-κάτω στο κρεβάτι της μαμάς μου και νομίζω ότι ένιωσα παρόμοια. Ένιωθα σαν να χοροπηδούσα στο κρεβάτι της μαμάς μου, αλλά τώρα ως ενήλικας.
Μεγαλώνοντας αγαπούσα τα Star Wars, ιδιαίτερα τα prequels. Τα αγαπώ ακόμα περισσότερο τώρα, γιατί έχει γίνει η δουλειά μου να μαθαίνω όσο περισσότερα μπορώ. Και είναι ένα από αυτά τα σύμπαντα που όσο περισσότερο μαθαίνεις, τόσο περισσότερο το αγαπάς, τόσο περισσότερο χάνεσαι μέσα του. Πάντα μου άρεσαν τα φανταστικά σύμπαντα και οι γαλαξίες, το πόση χαρά προσφέρουν στους ανθρώπους, και το πόσα μπορείς να μάθεις παίρνοντας σύγχρονες θεματικές και τοποθετώντας τες σε ένα πλαίσιο όπου η φαντασία σου είναι ελεύθερη. Τα Star Wars είναι εμβληματικά. Τη μέρα που μπήκα στο πλατό του Coruscant έκλαψα».
Μιλώντας για τον Coruscant, στη συγκεκριμένη σειρά τον «υποδύεται» το νησί Μαδέρα.
«Ήταν η απίστευτη locations manager μας, η Lindsey Powell, που ανέφερε πρώτη τη Μαδέρα στη σχεδιάστρια παραγωγής μας, τη Sophie Becher», περιγράφει η Headland. «Το νερό και τα βράχια ήταν η αγαπημένη μου τοποθεσία, αλλά ήταν επίσης και η μεγαλύτερη πρόκληση όσον αφορά την τοποθέτηση της κάμερας σε σταθερό και καθαρό σημείο. Ψάχναμε για ένα μέρος που θα μπορούσε να γίνει αρκετοί διαφορετικοί πλανήτες, και το έδαφος εκεί είναι τόσο όμορφο και τόσο ποικίλο. Κατέληξε να γίνει τέσσερις διαφορετικοί πλανήτες».
Ήταν ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον για τον Lee Jung-jae, αν και από το Squid Game μέχρι τις Κάννες όπου βρέθηκε πριν λίγα χρόνια για να παρουσιάσει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο Hunt, ο ηθοποιός-σκηνοθέτης έχει νιώσει ότι εκτοξεύτηκε στην κορυφή του κόσμου.
«Υπήρξαν δύο μήνες εκπαίδευσης πριν από το The Acolyte, όμως μου φάνηκε πολύ σύντομο διάστημα λόγω του όγκου της εκπαίδευσης που έπρεπε να κάνω», μας λέει. «Έπρεπε να εξοικονομήσω όλη μου την ενέργεια και να μπορέσω να τη διοχετεύσω με πολύ εστιασμένο τρόπο, ώστε να μπορέσω να εκφράσω την αύρα του Master Sol. Από τον τρόπο που στεκόταν, μέχρι τον τρόπο που περπατούσε, ή που κινούσε τα χέρια του.
Δεν ήταν εύκολο. Υπήρχαν επίσης πολλές χορογραφίες που έπρεπε να απομνημονεύσω. Υπήρχε μία σωματικότητα στον χαρακτήρα μου στο Squid Game, τον Hong Ji hoon, θα έλεγα όμως ότι ήταν εντελώς διαφορετική από το είδος της σωματικής υποκριτικής που έπρεπε να κάνω για τον Master Sol».
Ο χαρακτήρας του είναι ένας κατά τα φαινόμενα ιδανικός στα πρότυπα Jedi Master, στωικός και ηθικός. Όχι όμως και αλάνθαστος.
«Ως άνθρωποι, ζούμε όλοι με τύψεις, με πράγματα που προσπαθούμε να μην επαναλάβουμε στο μέλλον μας. Μία από τις βασικές θεματικές του Acolyte είναι η μάθηση από τα λάθη του παρελθόντος και το γεγονός ότι η ανθρωπότητα είναι σε θέση να αναπτυχθεί μέσα από τα λάθη της. Αυτό είναι ένα είδος εσωτερικού ερωτήματος που υπάρχει μέσα στον χαρακτήρα μου, τον Master Sol. Είναι ένα είδος αποστολής για έναν ηθοποιό το να μπορεί να μεταφέρει αυτό το θέμα στο κοινό. Είναι σχεδόν σαν πεπρωμένο. Ένιωσα πολύ ευγνώμων».
Η Rebecca Henderson, επίσης παρούσα στη συνέντευξη, κατέχει τον μοναδικό ρόλο που προϋπήρχε στα Star Wars – την εξωγήινη Jedi Master, Vernestra Rwoh.
«Δουλεύοντας ξανά με τη Leslie, την εμπιστεύτηκα ακόμα περισσότερο. Είμαι παντρεμένη μαζί της, οπότε την παρακολουθούσα να δημιουργεί όλη τη σειρά και ήταν απίστευτο να τη βλέπω ήδη από την πρώτη μέρα των γυρισμάτων να έχει καταφέρει πραγματικά τόσα πολλά. Στο τέλος του Russian Doll όπου δουλεύαμε μαζί – και αυτό τρία-τέσσερα χρόνια πριν – μου είχε πει πως θα άρχιζε να δουλεύει στα Star Wars αμέσως μετά.
Έπρεπε να περάσω από οντισιόν, έπρεπε να βρούμε έναν ρόλο, δεν ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα ήμουν στο Acolyte. Ένιωσα σαν ένα σύννεφο να με σηκώνει πάνω από το έδαφος, γιατί ήξερα ότι μπορούσα να εμπιστευτώ τη Leslie σε κάθε πτυχή αυτού του κόσμου. Δεν σπατάλησα χρόνο σε φόβο και περιττές προκλήσεις, ψυχικές ή μπλοκαρίσματα. Είναι τόσο ενδυναμωτικό το να μπαίνεις σε ένα σετ και να ξέρεις ότι οι άνθρωποι που το ελέγχουν σε στηρίζουν. Ήταν ευλογία».
Έχει παντελώς αβίαστη χημεία με τη Dafne Keen (Logan, His Dark Materials) και τον Charlie Barnett (Chicago PD, Russian Doll) στη συνέντευξη. Το υλικό που προέκυψε από την κουβέντα μας είναι λιγοστό, όχι γιατί δεν είχαν ενδιαφέροντα πράγματα να πουν, αλλά γιατί διασκέδαζαν τόσο πολύ μεταξύ τους που σώθηκε ο χρόνος. Η Keen πάντως είχε την πιο παλαβή ιστορία οντισιόν στην πρόσφατη μνήμη μου.
«Ήταν Ιούνιος στη Μαδρίτη. Η Μαδρίτη βράζει τον Ιούνιο και δεν υπάρχει θάλασσα. Έτσι πήγαινα στο σπίτι μιας φίλης μου που έχει πισίνα και ζει στην εξοχή. Είχα πάρει λοιπόν αυτό το λεωφορείο για να πάω, αλλά άρχισα να λαμβάνω emails από την Leslie. Η διαχείριση του χρόνου μου είναι τόσο κακή, οπότε της έλεγα ότι θα καταφέρω να φτάσω εκεί σε μία ώρα. Ψέμα! Ήταν μία διαδρομή δύο ωρών στα ισπανικά βουνά. Ξαφνικά μου λέει ότι είναι στη γραμμή. Κατεβαίνω από το λεωφορείο, αρχίζω να τρέχω και βρίσκω ένα βενζινάδικο στη μέση του πουθενά για να κάτσω και να στηρίξω κάπου το τηλέφωνό μου».
Όταν τη ρώτησε η Headland πού βρίσκεται, σκέφτηκε να πει ψέματα. Οι περισσότεροι αυτό θα έκαναν. Το γεγονός ότι είπε την αλήθεια, πως δηλαδή δεν υπολόγισε τίποτα σωστά και πως ήταν ανέτοιμη, εκτιμήθηκε από καρδιάς απ’ τη Headland και θέλησε να την ξαναδεί. Ο χαρακτήρας της, η εξωγήινη Jecki, είναι padawan του Master Sol και κρύβει την Keen πίσω από πολύωρο μακιγιάζ.
«Υπάρχει ένα ορισμένο επίπεδο ωριμότητας και ενηλικίωσης που έρχεται με το να βρίσκεσαι πολύ κοντά σε ενήλικες. Κάτι που έχω κάνει πάρα πολύ μιας που εργάζομαι από τα οκτώ μου χρόνια. Στην περίπτωση της Jecki, έχει υπάρξει κοντά σε Jedi Masters όλη της τη ζωή, και έχει αυτό το συναίσθημα που αποκτάς όταν σε ρίχνουν στα βαθιά και σου δίνουν τόσες πολλές ευθύνες. Πρέπει να ενηλικιωθείς πολύ γρήγορα. Πραγματικά συνδέθηκα μαζί της σε αυτό, σε σχέση με την πίεση που σου ασκείται όταν σου λένε ότι είσαι καλή σε κάτι σε νεαρή ηλικία, και γεννιέται ο φόβος ότι μία μέρα θα σταματήσεις να είσαι καλή επειδή ήταν απλώς κάτι που είχες οργανικά όταν είχες παιδί».
«Αισθάνομαι ηλίθιος που το λέω, αλλά έχω τρομερή κλειστοφοβία», μοιράστηκε μαζί μας ο Barnett. «Έπρεπε λοιπόν κάποια στιγμή να “πετάξω” χρησιμοποιώντας το Force, και ήμουν δεμένος με έναν ιμάντα, κάτω από πέντε στρώματα υφάσματος που έχει το κοστούμι μου. Σκέψου ότι έπρεπε να με ράψουν μέσα στον μανδύα μου και στη συνέχεια να με δέσουν στον ιμάντα. Φρίκαρα, δεν θα πω ψέματα. Ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα. Το άντεξα, είχα απίστευτη υποστήριξη. Και ήταν τόσο διασκεδαστικό! Μόλις πέταξα σκέφτηκα ok, θα τσιμπηθώ να δω αν το ζω στ’ αλήθεια! Όταν ήμουν στον αέρα σκεφτόμουν πως αυτό που ζω είναι απίστευτα κουλ».
Να τσιμπηθεί ήθελε και η Stenberg, όταν είχε την ευκαιρία να παίξει η ίδια το βιολί σε μουσικό κομμάτι που είχε και ενορχηστρώσει ο John Williams για το Acolyte.
«Η μουσική είναι ίσως το αγαπημένο μου πράγμα στον κόσμο. Είναι πραγματικά η πύλη μέσα από την οποία προσεγγίζω τη ζωή και ειδικά τους χαρακτήρες μου. Όταν ήμουν νεότερη, τα κινηματογραφικά μουσικά σκορ ήταν πραγματικά αυτό που με έκανε να παθιαστώ τόσο πολύ με το βιολί. Διάλεγα σκορ από διάφορες ταινίες που αγαπούσα, είτε ήταν οι Πειρατές της Καραϊβικής, είτε τα Star Wars, είτε το Φάντασμα της Όπερας.
Ήταν κάτι που μου άρεσε να κάνω ως χόμπι. Εάν ο 12χρονος εαυτός μου στα μαθήματα μουσικής μπορούσε να δει ότι μέσα από κάποια περίεργη σύμπτωση γεγονότων της ζωής μου, θα έφτανα στο σημείο όπου θα είχα την τιμή να παίξω κάτι που είχε ενορχηστρώσει για μένα ο John Williams, νομίζω ότι θα λιποθυμούσε. Το 12χρονο παιδί μέσα μου ήταν σίγουρα εκεί μαζί μου όταν το εκτελούσα».
Έχει σκοπό να ασχοληθεί και με άλλα πεδία πέρα από την υποκριτική. Να φτιάξει κι άλλη μουσική και να σκηνοθετήσει. Όλα αυτά χρειάζονται μία ισορροπία, που πιστεύει θα τη βρει.
«Η ισορροπία του Force στη σειρά και το γεγονός ότι έπαιζα δύο χαρακτήρες στο Acolyte, το yin και το yang, με έκαναν να σκεφτώ τα διαφορετικά μέρη του εαυτού μου ως ξεχωριστά το ένα από το άλλο, και να σκεφτώ πώς εμπλέκονται μεταξύ τους. Στο τέλος θα γίνουν όλα».
To The Acolyte στριμάρει αποκλειστικά στο Disney+ από τις 5 Ιουνίου.
