Όλες οι επιτυχίες του Parov Stelar προέκυψαν κατά τύχη
Μιλήσαμε με τον Parov Stelar ή κατά κόσμον Marcus Füreder λίγες ημέρες πριν τις συναυλίες του στο Floyd, το νέο μεγάλο συναυλιακό venue της Αθήνας.
- 11 ΔΕΚ 2023
Μιλήσαμε με τον Parov Stelar ή κατά κόσμον Marcus Füreder λίγες ημέρες πριν τις συναυλίες του στο Floyd, το νέο μεγάλο συναυλιακό venue της Αθήνας.
Το online ραντεβού με τον Marcus Füreder είχε δοθεί για τις 11:00, ένα βροχερό πρωί στα τέλη Νοέμβρη. Περίπου 20 λεπτά πριν, μπήκα στο Zoom για ένα γρήγορο check και συνειδητοποίησα ότι ο Αυστριακός μουσικός είχε ήδη συνδεθεί στο meeting και περίμενε. «Είναι πρόβλημα να ξεκινήσουμε νωρίτερα, μήπως χρειαστούμε επιπλέον χρόνο στο τέλος;» με ρώτησε και αμέσως γνωριστήκαμε.
Την ώρα της συνέντευξης, βρισκόταν στην πατρίδα του στο καινούργιο του στούντιο που τώρα ετοιμάζει. «Μπορεί να ακούσεις μερικούς ήχους περίεργους στη συνέχεια, αλλά μην ανησυχείς. Κάνουμε μερικές τελευταίες δουλειές». Το όνομα στο Zoom έγραφε Marcus, όμως απέναντί μου είχα τον Parov Stelar, τον μουσικό, DJ, παραγωγό, συνθέτη, στιχουργό και εσχάτως εικαστικό, λίγες ημέρες πριν τα δύο live της ομώνυμης μπάντας του στο Floyd, το νέο μεγάλο συναυλιακό venue της πόλης.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις τον είδα, ήσυχο στο στούντιο του, ήταν να μάθω για τις διαφορές ανάμεσα στον Marcus Füreder και τον Parov Stelar, τον καλλιτέχνη που έχει καταφέρει να παντρέψει ιδανικά τη house με τη jazz και την ηλεκτρονική μουσική με την pop και το Hip-Hop και να κάνει όλον τον κόσμο να πηδήξει ψηλά στα live του.
Λοιπόν πες μου, ποιος είναι ο Parov Stelar και ποιος ο Marcus Füreder;
Ξεκινάμε δύσκολα βλέπω! Τα τελευταία χρόνια έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτοί οι δύο χαρακτήρες έρχονται όλο και πιο κοντά και μερικές φορές είναι δύσκολο να διαχωρίσεις τον κάθε χαρακτήρα. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά. Ο Marcus είναι και πατέρας και για αυτό μπορώ πάντα να κρατάω μια απόσταση μεταξύ αυτών των δύο.
Πώς σε άλλαξε η πατρότητα σαν άνθρωπο;
Βασικά συνήθιζα να δουλεύω μέχρι τις τρεις-τέσσερις το πρωί για να παράξω μουσική και όπως καταλαβαίνεις αυτό δεν μπορεί να συμβεί σήμερα, οπότε είναι μια αρκετά μεγάλη αλλαγή για μένα και επηρέασε και τη δουλειά μου. Επίσης, πλέον μπορώ να πω με σιγουριά ότι κατά τη γνώμη μου, η ζωή χωρίς παιδιά είναι ένα λάθος και ο γιος μου λειτουργεί σαν έμπνευση για μένα. Έρχεται μαζί μου στα τουρ και πραγματικά η ζωή μου έχει πολύ μεγαλύτερο νόημα από όταν έγινα πατέρας.
Έρχεται μαζί σου ήδη; Πόσο έχει φτάσει;
Ναι φυσικά! Είναι 11 τώρα και το καλοκαίρι που δεν έχει σχολείο έρχεται παντού μαζί μου.
Σου δίνει συμβουλές;
Κάθε μέρα! «Μπαμπά πρέπει να αγοράσεις αυτό ή να βάλεις αυτό το T-shirt σήμερα». Μου λέει συνέχεια τι πρέπει να κάνω και τον ακούω.
Από όταν ξεκινούσες την πορεία σου ως DJ στα τοπικά μπαρ στην Αυστρία στα 90s, πολλά έχουν αλλάξει στην μουσική βιομηχανία. Θυμάσαι ποια ήταν η μουσική που ονειρευόσουν να παίξεις εσύ ως παιδί;
Για να είμαι ειλικρινής, ως παιδί ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόμουν επαγγελματίας μουσικός. Βασικά ο στόχος μου ήταν να γίνω επαγγελματίας τενίστας.
Ποιο ήταν το πρότυπό σου στο τένις;
Το πρώτο μου πρότυπο ήταν ο Björn Borg και ακολούθησε ο John McEnroe. Αυτοί οι τύποι ήταν σαν ροκστάρ στην εποχή μου και με ενεργοποιούσαν να αγαπήσω κι άλλο το άθλημα.
Ναι, αλλά ήταν δύο τελείως διαφορετικές προσωπικότητες. Με ποιον ταυτιζόσουν περισσότερο;
Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο! Νομίζω νεότερος ταυτιζόμουν πιο πολύ με τον Borg και όσο μεγαλώνω γίνομαι περισσότερο McEnroe, ο οποίος έμοιαζε και με καλλιτέχνη. Και ήταν κιόλας! Το ξέρεις ότι ήταν μέλος μιας μπάντας; Στο court μπορεί να φαινόταν εξοργισμένος όταν φώναζε στους πάντες, αλλά γενικά δεν έπαιρνε τα πάντα τόσο σοβαρά. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης, τον λάτρευα.
Οπότε ας πούμε ότι πήρες κάτι από Borg στο στούντιο και κάτι από McEnroe στα live σου;
Ναι, αυτό νομίζω είναι ιδανικό. Δεν θα μπορούσα να βρώ κάτι καλύτερο (γέλια).
Και πότε οραματίστηκες τη μουσική που παίζεις σήμερα;
Ήμουν σχετικά μεγάλος όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική. Πρώτα ασχολήθηκα με τη ζωγραφική και τις τέχνες όταν ήμουν 18-19 και αργότερα η μουσική ήρθε στη ζωή μου, όταν έγινα παραγωγός. Όμως ήμουν πραγματικά πολύ κοντά στην ηλεκτρονική μουσική, όταν τα πρώτα techno, minimal και electro κομμάτια έσκαγαν και λίγο αργότερα δεν μου έφτανε μόνο να τα ακούω. Ήθελα να συνδυάσω αυτά τα είδη, μαζί.
Πώς συντηρούσες τον εαυτό σου μέχρι τότε; Έκανες άλλες δουλειές πριν γίνεις DJ;
Ναι, πάρα πολλές (γέλια)! Πρώτα από όλα είχα μια δική μου διαφημιστική εταιρεία, όταν ήμουν ακόμα 19. Αλλά αργότερα έπρεπε να σπουδάσω και για να σπουδάσω όπως καταλαβαίνεις χρειαζόμουν λεφτά. Οπότε έκανα τα πάντα. Πήγαινα από μπαρ σε μπαρ και καθάριζα τις βάσεις για τις βαρελίσιες μπύρες, πούλαγα σάντουιτς και τώρα που το σκέφτομαι έκανα πολλές «σκατένιες» δουλειές για να ζήσω. Αλλά έτσι είναι. Μαθαίνεις πολλά πράγματα από τέτοιες καταστάσεις.
Βρίσκεις κάτι κοινό μεταξύ αυτών των εργασιών και της μουσικής;
Αρχικά, κάθε μπαρ και κάθε κλαμπ πρέπει να δίνει και μια μέρα ρεπό σε κάθε είδος εργαζόμενο (γέλια). Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Όλες οι δουλειές χρειάζονται προσπάθεια. Είτε είσαι μουσικός, είτε δημοσιογράφος, είτε δουλεύεις σε ένα μπαρ, αν δεν το κάνεις με την καρδιά σου δεν θα είσαι επιτυχημένος.
Τι άλλο θυμάσαι από τα νεανικά σου χρόνια στην Αυστρία;
Πολύ χιόνι. Πάρα πολύ χιόνι. Πέρασα πολύ ωραία, γιατί ήμουν από τους τυχερούς που μεγάλωσαν στην επαρχία και όχι σε κάποια μεγάλη πόλη. Οπότε έμαθα σε μια ζωή χωρίς άγχη και βιασύνη και αυτό μου χάρισε μια γενικότερη ηρεμία στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Αυτή ήταν η φιλοσοφία μου και με καθόρισε. Σήμερα, ταξιδεύω συνέχεια και ξέρεις όταν αλλάζεις συνέχεια παραστάσεις και πόλεις, είναι πολύ εύκολο να σταματήσεις να πατάς στη γη. Αλλά εγώ μέσω αυτής της φιλοσοφίας που απέκτησα όταν μεγάλωνα, καταφέρνω να παίρνω δύναμη.
Γιατί ξεκίνησες να δημιουργείς μουσική;
Υπάρχουν μερικές διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Η πρώτη είναι ότι πιστεύω ότι η μουσική είναι η βασίλισσα των τεχνών. Δεν υπάρχει άλλη τέχνη, που θα σε κάνει να αισθάνεσαι τόσα πράγματα με τόση αμεσότητα. Για παράδειγμα, είσαι ερωτευμένος με μια κοπέλα στα 16 σου και συνδυάζεις με αυτήν ένα τραγούδι που άκουσες: πάντα θα θυμάσαι το τραγούδι αυτό με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Η δεύτερη απάντηση είναι τελείως διαφορετική. Ήμουν 20 ετών όταν είδα για πρώτη φορά έναν DJ να παίζει σε ένα κλαμπ. Όλες οι κοπέλες ήταν γύρω του, έπινε δωρεάν μπύρες και πληρωνόταν πολύ καλά. Τον είδα και είπα: «αυτή είναι η δουλειά μου».
Τι θα έλεγες σήμερα στον 20χρονο εαυτό σου που χάζευε εκείνον τον DJ στην Αυστρία;
Γαμημένε, μην ασχοληθείς με τη μουσική βιομηχανία (γέλια)! Αστειεύομαι. Η καλύτερη συμβουλή που θα έδινα στον νεαρό εαυτό μου ή σε οποιονδήποτε νέο θα ήταν να μην ακολουθεί καμία πεπατημένη. Να ακολουθεί μόνο την καρδιά του και αυτό που νιώθει εκείνη τη στιγμή ότι είναι το σωστό.
Καθώς έκανα το homework για τη συνέντευξή μας έπεσα σε ένα βίντεο σου πριν από 7 χρόνια στο YouTube με τον τίτλο «How to write a hit». Είναι όντως τόσο εύκολο;
Το θυμάμαι αυτό το βίντεο. Κοίτα, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Είναι αρκετά δύσκολο να φτιάξεις ένα hit γιατί αν προσπαθείς να δημιουργήσεις την επιτυχία, τότε δεν τα καταφέρνεις. Τα hits γίνονται τυχαία ή κατά σύμπτωση. Επίσης στις εποχές που ζούμε τώρα δεν αρκεί μόνο να γράψεις ένα κομμάτι που πιστεύεις ότι θα γίνει hit, αλλά να μπορείς να το πλασάρεις και σωστά. Οι πλατφόρμες μουσικής έχουν τεράστια επιρροή στην ίδια τη μουσική και τον τρόπο που παράγεται. Επομένως είναι ακόμη πιο σημαντικό το να μπορείς να κάνεις αυτή τη μουσική να ακουστεί και να γίνει «ορατή». Το να βρεις τον τρόπο ώστε ο κόσμος να δει και να ακούσει το τραγούδι σου, είναι πλέον πιο σημαντικό και από το ίδιο το τραγούδι, εάν θέλεις να κάνεις ένα hit.
Εσύ έχεις βέβαια εμπειρία στις επιτυχίες.
Ναι φυσικά, αλλά στη ζωή πολλές φορές τα πιο σημαντικά πράγματα γίνονται κατά τύχη. Αν γράψεις το σωστό κομμάτι τη σωστή στιγμή, μπορεί να γίνει επιτυχία. Αν το τραγούδι αυτό, το πάρει μια δημοφιλής ταινία, τότε το ακούν πολλοί άνθρωποι και το θέμα έχει κλείσει. Αυτό που κάνω εγώ είναι να γράφω με την καρδιά μου, χωρίς να σκέφτομαι πολλά και αν βγει, βγήκε.
Θυμάσαι κάποιο γνωστό κομμάτι σου που βγήκε κατά τύχη;
Όλα τους. Και αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχω το παραμικρό πλάνο όταν γράφω κομμάτια. Δεν γράφω κομμάτια σκεπτόμενος την κατεύθυνση που θα πάρουν. Όταν ολοκληρώνω βέβαια τη δουλειά, υπάρχουν μερικές φορές που έχω ένα προαίσθημα. Σκέφτομαι ότι αυτό είναι κάτι ιδιαίτερο. Βέβαια πολλές φορές κάνω λάθος. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα: Το Booty Swing ας πούμε αισθανόμουν ότι θα γίνει επιτυχία, αλλά το Sun δεν περίμενα ποτέ ότι θα έπαιζε τόσο πολύ.
Όταν αδειάζεις εντελώς από συναισθήματα και έμπνευση -αν ποτέ συμβαίνει αυτό- ποιο είναι το κίνητρό σου για να επιστρέφεις;
Αθλούμαι! Τα σπορ με κάνουν να αδειάζω εκ νέου το κεφάλι μου, αλλά με έναν σωστό τρόπο. Αυτό που έμαθα ωστόσο μετα από όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι πρέπει να κάνεις ένα διάλειμμα και σε αυτό το διάλειμμα να κάνεις κάτι τελείως διαφορετικό. Πέρνα χρόνο με τα παιδιά σου, αθλήσου, πήγαινε στην Ελλάδα για ένα φραπουτσίνο. Τέτοια πράγματα.
Η ζωγραφική και τα artworks με τα οποία ασχολείσαι σε βοηθούν επίσης να χαλαρώσεις;
Ναι, κατά έναν τρόπο! Βέβαια ξεκίνησα να ζωγραφίζω χρόνια πριν ασχοληθώ με τη μουσική. Το αστείο είναι ότι όταν φτιάχνω μουσική, πάντα έχω εικόνες στο μυαλό μου και αντιστοίχως όταν ζωγραφίζω, σκέφτομαι πάντα μουσικές. Για εμένα αυτές οι δύο τέχνες είναι «δίδυμες αδερφές». Σκέψου ότι μετά από ώρες στο στούντιο πολύ συχνά επιστρέφω στο σπίτι και ζωγραφίζω.
Μπορείς να μου αναφέρεις τρία μαθήματα που έλαβες μέσα από την ωριμότητα και την ενηλικίωση και που θα ήθελες να γνώριζες μικρός;
Πρώτα από όλα, έμαθα πώς σκέφτονται οι γυναίκες και πραγματικά θα ήθελα να το ήξερα μικρότερος (γέλια)! Το δεύτερο μάθημα που έλαβα είναι το να μην παίρνω τη ζωή τόσο σοβαρά. Αν διαβάσεις τις ειδήσεις θα μάθεις για τόσα φρικτά πράγματα που γίνονται συνεχώς, επομένως προσπάθησε να βρεις την ηρεμία με τους ανθρώπους που σε περιβάλλουν. Το τρίτο είναι να κρατάω 2-3 πολύ καλούς φίλους και να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και με αυτο που κάνω.
Θα σε επιστρέψω για λίγο στη σκηνή τώρα. Υπάρχει κάποιο τελετουργικό που ακολουθείς πριν βγεις στα live σου;
Μαζευόμαστε με την μπάντα στα backstage και πίνουμε παγωμένες μπύρες. Το κάθε μέλος της μπάντας φέρει τη δική του ιστορία και είναι στη δική του φάση, επομένως εκείνη είναι η ώρα που καλούμαστε να τις ενώσουμε. Βασικά μας βλέπω σαν σκιέρ, λίγο πριν βγούμε στη σκηνή. Όπως βλέπεις τους σκιέρ πριν την κούρσα τους να συγκεντρώνονται και να σκέφτονται τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν, έτσι είμαστε και εμείς. Εγώ σκέφτομαι το σόου, προσπαθώ να αισθανθώ το κοινό που μας περιμένει από κάτω και βγαίνω έξω.
Είσαι ένας εξαιρετικός ηγέτης όλα αυτά τα χρόνια για την μπάντα σου. Τι είναι αυτό που κάνει έναν καλό ηγέτη;
Το πιο σημαντικό από όλα είναι να έχει ενσυναίσθηση. Πρέπει να νιώθει τους άλλους. Εγώ δουλεύω με πολλούς μουσικούς, με πολλούς εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Δεν θέλω να τους διατάζω και να τους λέω ότι πρέπει να κάνεις, αυτό, αυτό κι αυτό. Θέλω να τους κάνω να νιώσουν το ταλέντο του διπλανού τους για να γίνουν μέρος του συνόλου.
Υπάρχουν ωστόσο και οι λίγες στιγμές που λειτουργώ σαν αφεντικό και τους λέω «αυτό πρέπει να γίνει έτσι». Αν λοιπόν είσαι καλός ηγέτης, θα το πεις αυτό με έναν τρόπο με τον οποίο θα εμπνεύσεις τον σεβασμό στα μέλη της ομάδας και δεν θα τους κάνεις να αισθανθούν φόβο. Φυσικά, όλοι κάνουν λάθη, ακόμα και τα «αφεντικά».
Τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; Θυμάσαι κάποιο χοντρό λάθος που έκανες;
Εγώ προσωπικά όταν καταλάβω ότι κάπου είμαι λάθος, ζητάω συγγνώμη από αυτόν που αδίκησα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοια, ναι. Θυμάμαι ένα λάθος μου πριν από χρόνια στην Ελλάδα. Βρισκόμουν πολύ κοντά στο burnout, ταξίδευα όλη την ώρα και αισθανόμουν ότι θα τα σκατώσω. Ένα live μας λοιπόν στην Ελλάδα πλησίαζε τα 60 λεπτά και πραγματικά ένιωθα ότι θα εκραγώ, οπότε σταμάτησα τη συναυλία εκεί. Παίξαμε μόνο για 60 λεπτά και απογοήτευσα τους fans και αυτό ήταν οπωσδήποτε λάθος μου.
Έχεις δηλώσει στο παρελθόν ότι η διεθνής καριέρα σου ξεκίνησε στην Ελλάδα. Τι θυμάσαι από τις προηγούμενες εμφανίσεις σου εδώ;
Θυμάμαι όλα τα lives μου στην Ελλάδα. Δεν κουράζομαι να λέω ότι για μένα η Ελλάδα είναι το δεύτερό μου σπίτι. Ξεκίνησα σε πολύ μικρά κλαμπ, στο Ρέθυμνο, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα κ.α. και κατάλαβα από νωρίς το πώς νιώθουν οι Έλληνες. Στα μικρά μέρη είναι πιο εύκολο να συνδεθείς πραγματικά με τους ανθρώπους και να καταλάβεις την ψυχή τους, ακόμα και αν η μουσική είναι στο τέρμα. Η εμπειρία που απέκτησα σε όλα αυτά τα μικρά μαγαζιά στην Ελλάδα, με έκανε να αισθανθώ και εγώ μέρος της.
Ίσως για αυτό είσαι εδώ και χρόνια ένας από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού.
Δεν μπορώ να το πω εγώ αυτό, αλλά αυτό που σίγουρα νιώθω είναι ότι μπορώ να αισθανθώ πλέον το τι θα πει ελληνική ψυχή. Οι Έλληνες είστε πολύ συναισθηματικοί και πολύ ειλικρινείς με τα συναισθήματά σας. Φυσικά, αυτό μπορεί να σας κάνει και να τσακώνεστε, αλλά αμέσως μόλις τα βρίσκετε, πηγαίνετε για μια μπύρα και είναι όλα καλά.
Σας λατρεύω αλήθεια. Περάσατε μια τεράστια οικονομική κρίση αλλά ποτέ δε χάσατε την αίσθηση του να απολαμβάνεις τη ζωή. Βγαίνατε έξω, περνάγατε καλά. Κάποτε είχα γράψει ένα κομμάτι με τίτλο «Don’t Believe What They Say» και είχα λάβει τόσα πολλά σχόλια από την Ελλάδα. Έλεγα τότε ότι αυτοί οι τύποι είναι σκεπτόμενοι. Ναι, ακολουθούν κάποιους κανόνες, αλλά δεν το κάνουν στα τυφλά, δεν υπακούν τα πάντα. Μου αρέσει αυτό.
Πιστεύω ότι οι Έλληνες ξέρουν και εκείνοι ότι τους καταλαβαίνω και ότι τα live μου στη χώρα σας γίνονται με πάθος και μέσα από την καρδιά μου. Οι συναυλίες στην Ελλάδα δεν είναι θέμα μπίζνας, ούτε για να βγάλουμε λεφτά. Γίνονται απλά για περάσουμε καλά μαζί και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Πόσο καιρό θα μείνεις αυτή τη φορά; Θα χρησιμοποιήσεις τον Lee Anduze πέρα από τη φωνή του και για οδηγό στην πόλη;
Έχουμε δύο σόου στην Αθήνα, οπότε λογικά θα μείνουμε 4-5 ημέρες. Ο Lee θα μπορούσε να μας βοηθήσει ναι. Θεωρώ ότι μετά από τόσα χρόνια ξέρω καλά την Αθήνα, όμως αυτός μένει μόνιμα εκεί, οπότε σίγουρα θα είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να μας καθοδηγήσει παντού.
Τι περιμένεις από τα live σου στο Floyd;
Θέλω να περάσω καλά. Τα τελευταία χρόνια έχω αποφασίσει να μην έχω τρομακτικές απαιτήσεις πριν από τα σόου μου και απλά να περιμένω να ζήσω τη στιγμή γιατί έτσι θα είναι μεγαλύτερες οι εκπλήξεις. Πιστεύω πάντως ότι οι Έλληνες θα το απολαύσουν, γιατί φέρνουμε μερικές αλλαγές στα live μας. Αποφασίσαμε να κάνουμε δύο μαζεμένα live στην Αθήνα και όχι ένα με πολύ περισσότερο κόσμο, ακριβώς για αυτό που σου έλεγα πριν. Για να βρεθούμε πιο κοντά στο κοινό.
Υπάρχει σωστή φόρμουλα για να περάσεις καλά σε μια συναυλία του Parov Stelar;
Βεβαίως. Να αγοράσεις εισιτήριο (γέλια)!
Ο Parov Stelar έρχεται στην Αθήνα, για δύο ξεσηκωτικές βραδιές στο Floyd, στις 15 & 16 Δεκεμβρίου. Εισιτήρια μπορείς να βρεις εδώ.
