Όλοι κρύβουμε έναν Ben Stiller μέσα μας

Αν τολμήσω και χαρακτηρίσω τον  κύριο ‘Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη’ ως τον Woody Allen της γενιάς μας, τότε ο ίδιος θα πάθει κρίση πανικού και όλοι οι υπόλοιποι θα πέσουν να με φάνε. Κρίμα γιατί είναι εντελώς αλήθεια. Αρκεί να δεις το ζήτημα από τη σωστή οπτική.

Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ο γεννημένος μέσα στη σόουμπιζ (ένεκα των δυο διάσημων κωμικών γονιών του) σταρ το περνάει πλέον στην υπέροχη επαυλή του στη Χαβάη.

Μαζί με την γυναίκα του (με την οποία, μετά από 11 χρόνια και δυο παιδιά, φαίνεται να είναι ακόμη φουλ καψουρεμένος), τα 120 εκ. δολάρια προσωπικής περιουσίας του, τα βραβεία του (κυρίως του MTV και ένα Emmy), τα τρία franchise-παιδιά του (Meet the Parents, Night at the Museum-το τρίτο μέρος του οποίου γυρίζεται, Zoolander-το σίκουελ του οποίου γυρίζεται) και τα credits που έχει λάβει ως σεναριογράφος, πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης κωμωδιών όπως τα Zoolander και Tropic Thunder.

Επίσης με τη γνώση ότι σε μια καριέρα που ξεκίνησε πριν από 27 χρόνια, σπανίως οι εισπράξεις από ταινία του έπεσαν κάτω από τα 80 εκ. δολάρια.

Τότε γιατί, ακόμη και όταν οι παπαράτσι τον πιάνουν να κάνει SUP ή να γυαλίζει τη σανίδα του, το βλέμμα του θυμίζει αυτό του παρανοημένου ποντικού που τρέχει μέσα στον λαβύρινθο;

Ενώ η ίδια του η γυναίκα τον παρακαλεί να μάθει να χαλαρώνει πριν πάθει ταυτόχρονα έλκος, ανεύρισμα και καρδιακή προσβολή;

Η απάντηση είναι απλή.

Σε προσωπικό επίπεδο ο Ben έχει, όπως όλοι μας, κάτι να αποδείξει. Όχι στον εαυτό του, όπως θα ήταν υγιές, αλλά σε όλους εμάς εκεί έξω που τον θεωρούμε απλά αστείο.

Αυτός είναι ο λόγος που έπαιξε το 2010 στο εξαιρετικό -μελαγχολικό και στενάχωρο- Greenberg του Noah Baumbach.

Αυτός είναι ο λόγος που βρέθηκε αγκαλιά με μια βαλίτσα στην μέση της Βόρειας παγωμένης θάλασσας προσπαθώντας να βρει τον γκουρου φωτογράφο Sean Penn στο ‘Η κρυφή ζωή του Γουόλτερ Μίτι’.

Βλέπεις τώρα, που ο Stiller έχει κατακτήσει όλα τα άλλα, αναζητά το σεβασμό μας. Και ίσως ένα Όσκαρ κάπου στην πορεία. Α’ αντρικού ρόλου. Ή, ακόμη καλύτερα, σκηνοθεσίας.

Αυτά όμως είναι πράγματα που οφείλει να συζητήσει (ή ήδη συζητά) με τον ψυχαναλυτή του.

Όπως ήδη υποθέτω συζητά το πως αισθάνεται για το γεγονός ότι έχει ξεπεράσει τους γονείς του σε φήμη. Ή πόσο καταθλιπτικός είναι. Όπως οφείλει, άλλωστε, ως κωμικός.

Εκεί που θέλω εγώ να εστιάσω είναι στο μεγάλο του ταλέντο. Το να μας κάνει να γελάμε δηλαδή με καταστάσεις στις οποίες θα μπορούσαμε και εμείς να βρεθούμε μπλεγμένοι αν είχαμε γεννηθεί με το ίδιο τεράστιο σύννεφο μαύρου και άραχνου άγχους που κρέμεται από πάνω του και μοιάζει πάντα έτοιμο να πέσει να τον πλακώσει.

Στο παραπάνω βιντεάκι θα δεις ‘ξεκαρδιστικές’ σκηνές του Stiller που θυμόσουν και οι οποίες είτε περιλαμβάνουν σεξ με ένα κομμάτι πίτσας είτε όχι. Επίσης θα δεις δεκάδες άλλες που δεν ήξερες ότι υπάρχουν.

Και στο παρακάτω θα θυμηθείς άλλες 10.

Σε όλες το γέλιο προκύπτει από το βλέμμα του που εκπέμπει ταυτόχρονα θυμό, ψωρο-περηφάνια και απέραντη απελπισία.

Καθώς επίσης από το γεγονός ότι μοιάζει πάντα σαν να σφίγγει ταυτόχρονα όλους τους μυς (ναι, και τους γλουτιαίους) του μικροσκοπικού σωματός του.

Γιατί ο Ben Stiller δεν είναι Woody Harrelson ή Owen Wilson να εκπέμπει χαλαρότητα. Και σίγουρα δεν θα ήθελες να κλειστείς μαζί του σε κάποιο ασανσέρ αφού μοιάζει ανίκανος να σταθεί ακίνητος για πάνω από 5 δευτερόλεπτα.

Αλλά όλα αυτά που καθιστούν την καθημερινότητά του -παρά την επιτυχία του- από κουραστική ως εξοντωτική, τον μετατρέπουν στον πιο συνεπή κωμικό της γενιάς του.

Ναι, τo Blue Steel βλέμμα του Ζοοlander δεν είναι αντίστοιχο με ούτε το ένα χιλιοστό από το υπαρξιακό άγχος που μας έχει ‘σερβίρει’ όλα αυτά τα χρόνια ο -γνωστός και μη εξαιρετέος κλαρινίστας- Γούντι με τα τεράστια γυαλιά-ματομπούκαλα.

Aλλά, στο τέλος της ημέρας, και οι δυο τους δυο μόνιμα αγχωμένοι Νεουορκέζοι είναι. Μόνο που ο Stiller θα μπορούσε να είναι εμείς. Για την ακρίβεια είναι εμείς πριν κοιταχτούμε στον καθρέφτη, πάρουμε μια βαθειά ανάσα και χαλαρώσουμε.