‘Όλων μας ο χρόνος στη σειρά θα τελειώσει’: Μια συζήτηση με τον Eugene και τον Aaron του ‘The Walking Dead’

Σε αυτό το μπαλκόνι του St George Lycabettus ο Τζος ΜακΝτέρμιτ κι ο Ρος Μαρκουάντ κάθονται και κοιτάζουν την εκπληκτική θέα. Ο Τζος, που στο “Walking Dead” παίζει τον fan favorite Γιουτζήν, έχει βολευτεί σε μια πολυθρόνα που κρέμεται από την οροφή και κάτι λέει με τον Ρος γελώντας. “Σε πειράζει να κάνω τη συνέντευξη από εδώ;” με ρωτάει με το που βγαίνω στο μπαλκόνι για να τους συναντήσω, πριν συνεχίσουν να γελάνε, επιστρέφοντας μάλλον σε ό,τι ήταν αυτό που έλεγαν πριν.

Φαίνεται ειλικρινά σα να έχω κάτσει σε ένα τυχαίο τραπέζι σε κάποιο μαγαζί όπου δυο κολλητοί πίνουν τον καφέ τους, κι αυτοί είχαν την ευγένεια να με προσκαλέσουν στην κουβέντα τους.

Ο Τζος και ο Ρος έχουν έρθει στην Αθήνα ως προσκεκλημένοι του FOX Greece μαζί με άλλα δύο βασικά μέλη του “Walking Dead”. Τον ηθοποιό Μάικλ Κάντλιτζ και τον σκηνοθέτη και executive producer Γκρεγκ Νικοτέρο, με τους οποίους επίσης μιλήσαμε. Η σεζόν μπορεί να πλησιάζει τώρα στο τέλος της όμως με τον Τζος ΜακΝτέρμιτ και τον Ρος Μαρκουάντ (που παίζει τον Άαρον) μιλήσαμε τόσο για παλιές σκηνές που τους έχουν σημαδέψει όσο και για μελλοντικές αγαπημένες τους που ακόμα δεν έχουμε δει. Οι δύο ηθοποιοί μοιράστηκαν μαζί μας τους εφιάλτες που συχνά τους δίνει η σειρά αλλά και το παρεϊστικο κλίμα που επικρατεί στα γυρίσματα, όπως μου είναι εμφανές από τη λίγη ώρα που πέρασα μαζί τους.

Φυσικά ο Τζος έμεινε στην κρεμαστή πολυθρόνα για όλη τη διάρκεια της συνέντευξης.

Για πείτε, πώς λειτουργεί το tour;

Ρος: Τελειώνουμε την ευρωπαϊκή μας περιοδεία αυτή τη βδομάδα!

Τζος: Ξεκίνησα στη Γαλλία, στο Παρίσι, πήγα στο Λονδίνο, βρήκα εκεί τον Ρος, κάτσαμε στην Αγγλία, πεταχτήκαμε στη ‘Madrid’ (σσ. κάνει εντονότατη ισπανική προφορά, ο Ρος γελάει, προφανέστατο injoke που χάνουμε), αράξαμε με κάτι Ισπανούς φίλους μας, Ολλανδία, Γερμανία, τώρα Ελλάδα. Αυτό είναι το τέλειο όταν είσαι στη #1 σειρά του κόσμου, ταξιδεύεις όλο τον κόσμο, γνωρίζεις κόσμο, γνωρίζεις κουλτούρες.

Σα να είστε σε συγκρότημα.

Τζος: Ακριβώς έτσι. Κάνουμε και φάρσες ο ένας στον άλλον–

Ρος: Κάνεις φάρσες σε εμένα;

Τζος: Α, δεν το έχεις καταλάβει ακόμα! (γελάνε) Ναι, είναι πολύ διασκεδαστικό, είμαστε και όλοι πολύ κοντά. Αλλά μάλλον με τον Ρος και τον Μάικλ είμαι πιο κοντά από όλους. Γι’αυτό περνάω τέλεια σε αυτό το τουρ.

Ήθελα να ρωτήσω και για το πώς είστε μεταξύ σας όλοι, είναι τεράστιο το καστ, ξερωγώ γνωρίζεστε καν όλοι μεταξύ σας;

(γελάνε και οι δύο)

Ρος: Ναι ναι είναι μεγάλο αλλά είμαστε σαν μια κοινότητα όλοι μαζί, ακόμα κι αν δεν παίζεις σε κάποιο επεισόδιο μένουμε όλοι μαζί στην ίδια κοινότητα στην Ατλάντα. Πάμε για φαγητό, πάμε σινεμά, κάνουμε κανονική παρέα σα φίλοι όλη την ώρα.

Τζος: Ναι, δεν είναι όπως στο “Game of Thrones” όπου όπως καταλαβαίνω έχουν γυρίσματα σε διαφορετικές χώρες και πολλοί γνωρίζονται μεταξύ τους σε τέτοια press events χωρίς να δουλεύουν μαζί όπως εμείς. Είμαστε μακριά από τις οικογένειές μας στο Λος Άντζελες ή τη Νέα Υόρκη ή κάποιοι είναι από την Αγγλία. Οπότε γιατί να μην κάνεις παρέα με τους φίλους σου που ήδη είναι εκεί μαζί σου.

Πόσο χρόνο σας παίρνει ένα γύρισμα; Μια σεζόν;

Ρος: 7 μήνες το χρόνο, πολύ έντονο πρόγραμμα. Κάθε επεισόδιο παίρνει 8 μέρες, με τις περισσότερες μέρες να είναι 12 με 14 ώρες γύρισμα. Όχι όλα φυσικά. Είναι πολύ διασκεδαστική δουλειά αλλά δύσκολη σε σημεία, κάνουμε και τα stunts μας. Αλλά είναι φανταστικά.

Έχετε άγχος αν θα είστε οι επόμενοι που θα φύγουν; Θα έπρεπε να υπάρχει ένα ξεχωριστό reality show–

(γελάνε κι οι δύο)

Ρος: Ναι ναι σπουδαία ιδέα! Για το ποιος θα σκοτωθεί μετά.

Τζος: Έχει πλάκα επειδή όταν έρχεσαι στη σειρά είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να σκεφτείς. Πόσο καιρό θα είμαι εδώ. Αλλά το γεγονός είναι πως όλων μας ο χρόνος στη σειρά θα τελειώσει, είτε αν φτάσουμε ως το τέλος είτε αν πεθάνουμε. Αλλά αν περάσεις το χρόνο σου ανησυχώντας τότε χάνεις την αφοσίωσή σου στο τώρα και επίσης αφήνεις όλη αυτή την εμπειρία να σε προσπεράσει. Δε θα είχα έρθει τόσο κοντά στον Ρος και τον Μάικλ αν είχα το άγχος πότε θα πεθάνω. Αλλά το γεγονός είναι πως θα συμβεί κάποια στιμή. Θα φύγω από τη σειρά και θα είναι στενάχωρο και μετά θα προχωρήσω σε άλλα πράγματα.

Ποια είναι η αγαπημένη σας στιγμή ως τώρα;

Ρος: Νομίζω η αγαπημένη μας στιγμή έρχεται… (σσ. κοιτάζει τον Τζος)

Τζος: Α ναι, δε μπορούμε να μιλήσουμε για αυτό.

Ρος: Αλλά δε συμφωνείς ότι είναι αυτή;

Τζος: Ναι, και εγώ έχω και μια διαφορετική αγαπημένη στιγμή πριν την αγαπημένη στιγμή που λες εσύ και για τους δυο μας. (σσ. Η συνέντευξη έγινε πριν λίγες βδομάδες, οπότε εικάζω πως ο Τζος αναφερόταν στο περασμένο επεισόδιο που ήταν κατά το ήμισυ αφιερωμένο στον Γιουτζήν και το πώς έσωσε το γκρουπ. Η κοινή αγαπημένη τους στιγμή λογικά ακολουθεί στο αυριανό επεισόδιο ή το φινάλε.) Θέλω να πω, αυτή είναι η γοητεία της σειράς, είναι σαν σε κάθε σενάριο να υπάρχει κάτι που λες Θεέ μου, δε βλέπω την ώρα να το γυρίσω αυτό το πράγμα. Είναι τρομερό. Και πολλές φορές οι αγαπημένες μου στιγμές δεν έχουν καν να κάνουν με τον Γιουτζήν. Επειδή είμαστε φαν της σειράς και ήμασταν πριν έρθουμε σε αυτό. Οπότε είμαστε αφοσιωμένοι στις μοίρες των χαρακτήρων, ας πούμε αγαπώ τον χαρακτήρα του Πατέρα Γκάμπριελ που τον παίζει ο Σεθ Γκίλιαν. Τι φανταστική ιστορία λύτρωσης είχε αυτός ο χαρακτήρας! Καθώς αρχίζαμε αυτό το κομμάτι της σεζόν ήταν μισητός επειδή γύρισε την πλάτη του σε ανθρώπους και έκανε κάποια φρικτά πράγματα κι όμως ανέλαβε τις ευθύνες του και προστάτευσε την μικρή Τζούντιθ και βγήκε έξω και σκότωσε και πολλούς walkers. Είναι τέλειο να βλέπω κάτι τέτοιο και να βλέπω τον ηθοποιό να δουλεύει με τέτοιο υλικό. Ερχόμαστε στο σετ και δουλεύουμε με κάποιους από τους καλύτερους ηθοποιούς του κόσμου. Εγώ κι ο Ρος είμαστε ακόμα μαθητές και μαθαίνουμε κι ο ένας από τον άλλον. Οπότε δεν μπορώ να πω αυτή είναι η αγαπημένη μου στιγμή, να μείνω κολλημένος σε μία. Τα πάντα είναι η αγαπημένη μου στιγμή.

Το προηγούμενο (σσ. αρκετά προηγούμενα πλέον) επεισόδιο ήταν φανταστικό που όλοι πήραν μέρος στη μεγάλη μάχη, χάρηκα και για τον Γιουτζήν που επιτέλους πίστεψε στον εαυτό του.

Τζος: Ναι, επιτέλους! Ερχόταν πολύ καιρό αυτό επειδή ήταν πάντα κάπως δειλός, ήταν ένας χαρακτήρας που φοβόταν. Δε θα έπρεπε να είναι ζωντανός σε αυτό το σημείο κι όμως χρησιμοποιώντας την ευφυία του βρήκε πώς να μείνει ζωντανός, πώς να βρει άλλους να τον προστατέψουν. Σκέφτεσαι, “αυτός ο τύπος δε θα έπρεπε να είναι ζωντανός” κι όμως τώρα αρχίζει να αποκτά αυτοπεποίθηση, να γίνεται ένας διαφορετικός άνθρωπος. Κι αυτό είναι κάτι που θα τεσταριστεί στα μελλοντικά επεισόδια. Όταν χρειαστεί, θα κάνει πάλι αυτό που πρέπει ή θα κάνει πίσω; Αυτή είναι η ομορφιά αυτής της ιστορίας, άνθρωποι βρίσκουν εξιλέωση αλλά κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις, όπως στη ζωή.

Για μένα η σειρά αγωνίζεται διαρκώς ανάμεσα στο να προσπαθεί να βρει ελπίδα και σε στιγμές που διαπιστώνουμε πως ίσως και να μην υπάρχει. Είναι μια διαρκής πάλη. Σας πιάνει ποτέ όλο αυτό, νιώθετε ποτέ κατάθλιψη;

Ρος. Κάποιες φορές το σκοτάδι της σειράς… Θυμάμαι ας πούμε το 5ο επεισόδιο της σεζόν με τη Μάγκι και τον Άαρον στον υπόνομο, που είναι βασικά αυτοί οι δύο χαρακτήρες να αντιμετωπίζουν τις ενοχές τους και τη ντροπή. Βλέπουμε τον Άαρον πραγματικά να παλεύει. Νιώθει πως η ευθύνη για αυτή την επίθεση τον βαραίνει εξ ολοκλήρου. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να γυρίσω αυτό το επεισόδιο, η Λόρεν κι εγώ βουτήξαμε πραγματικά βαθιά στο σκοτάδι, ένιωθα βάρος στις πλάτες μου, οι μύες μου είχα σφιχτεί, ξέρεις, το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος σε όλο το επεισόδιο. Όταν νιώθεις τις ενοχές του χαρακτήρα σου όλη τη μέρα κάθε μέρα, στο τέλος σε βαραίνει κι εσένα, έχει ένα τίμημα. Είναι περίεργο, το ξέρω. Οπότε γι’άυτό είναι σημαντικό για εμάς να μένουμε χαλαροί, να κάνουμε πλάκες και φάρσες μεταξύ μας. Αν δεν γίνει αυτό κινδυνεύεις να γίνεις μελοδραματικός αντί για δραματικός. Πρέπει να έχεις μια χαλαρότητα αντί να είσαι όλο (σσ. παίρνει πάρα πολύ σοβαρό ύφος) “Ω, είμαι σε ένα πολύ σκοτεινό σημείο αυτή τη στιγμή πρέπει να παραμείνω πάρα πολύ σοβαρός” γιατί αυτό πάντα μεταφράζεται σε βαρετή ερμηνεία.

Τζος: Στο πρώτο μου επεισόδιο πυροβολούσα με ένα αυτόματο, πυροβολούσα το φορτηγό. Όπλο είχα ξαναπιάσει, αλλά ποτέ αυτόματο. Χρησιμοποιούσαμε άσφαιρα, και προσπαθούσα τώρα να πυροβολήσω ένα ζόμπι που ερχόταν κατά πάνω μου. Ήτνα ένας κασκαντέρ που κάθε φορά που πυροβολούσα προς το μέρος του έκανε αυτή την απότοη κίνηση με το σώμα του για να το κάνει να φανεί πως τρώει τις σφαίρες του αυτόματου. Και αυτή η στιγμή έμεινε μέσα μου. Άρχισα να έχω εφιάλτες. Επειδή τη γυρίσαμε ξανά και ξανά και ξανά. Χρειάστηκε λίγος χρόνος γενικά για να προσαρμοστώ στη ζωή στη σειρά επειδή είναι πολύ βίαιη. Είναι συναισθηματικά πολύ βαριά και τα κουβαλάς όλα αυτά τα πράγματα. Πιο έμπειροι ηθοποιοί είναι καλύτεροι στο να τα διαχωρίζουν όλα αυτά τα συναισθήματα, αλλά εμείς έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα.

Ήρθατε στη σειρά όταν ήταν ήδη επιτυχία, τι ξέρατε για τους χαρακτήρες σας;

Ρος: Δεν ξέρω για σένα Τζος αλλά εγώ όταν πήρα το ρόλο έτρεξα κατευθείαν να αγοράσω τα βιβλία του Ρόμπερτ Κέρκμαν για να πάρω μια ιδέα ποιος είναι ο Άαρον και τι ήταν που τον έκανε να λειτουργεί. Αυτό με βοήθησε με τον χαρακτήρα. Αλλά όπως έχουμε δει, δεν μένουν πάντα πιστοί στη σειρά με το κόμικ. Συνήθως παίρνουμε ένα σενάριο μία-μιάμιση βδομάδα πριν το γύρισμα, οπότε είμαστε εξίσου στο σκοτάδι όσο και οι φανς, όσο άφορά το πού πάει η ιστορία.

Τζος: Ναι είχαμε έναν γενικό χάρτη διαδρομής ως προς το πού θα πάει η ιστορία για κάθε χαρακτήρα αλλά οι λεπτομέρειες είναι κρυφές κι από εμάς, γιατί πολλά αλλάζουν από το κόμικ. Ας πούμε μπορεί ο Γιουτζήν να να νιώθει ενοχή και αυτή η ενοχή να πάρει τη μορφή ενός φόνου για παράδειγμα, αλλά μετά ο Σκοτ να αποφασίσει να το αλλάξει αυτό. Όμως ο Γιουτζήν θα συνεχίσει να έχει την ενοχή να αντιμετωπίσει. Παράδειγμα είναι αυτό, όχι σπόιλερ! Κατάλαβες τι εννοώ; Έχουμε μια γενική ιδέα για την κατεύθυνση, αλλά οι λεπτομέρειες αλλάζουν.

ΟΚ, χάρηκα πολύ για τη γνωριμία. Θα περιμένω να δω την αγαπημένη σας στιγμή!

Ρος: Καλή διασκέδαση!

*Το “The Walking Dead” συνεχίζει να προβάλλεται από το FOX Greece κάθε Δευτέρα βράδυ.