Παύλος Χρηστίδης: «Η πολιτική πρέπει να απευθύνεται στους μη προνομιούχους»

Δεν είναι εύκολο να γίνεσαι εκπρόσωπος τύπου ενός κοινοβουλευτικού κόμματος στα 32 σου χρόνια. Ο Παύλος Χρηστίδης συστήθηκε στο ευρύ κοινό από τη συγκεκριμένη θέση όταν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ανέβηκε η Φώφη Γεννηματά το 2015. «Κράτησε την παράταξη στα πιο δύσκολα χρόνια» ήταν οι πρώτες λέξεις που χρησιμοποίησε, όταν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, τον ρώτησα για την πολιτική παρακαταθήκη της αείμνηστης πολιτικού. Τώρα, είναι εκείνος που διεκδικεί την αρχηγία του ΚΙΝΑΛ.

Συναντηθήκαμε σε ένα καφέ κοντά στη Σταδίου. Το κλίμα ήταν καθαρά προεκλογικό. Πολλά τηλέφωνα, πολλές υποχρεώσεις, πολλά πράγματα που πρέπει να οργανωθούν σωστά. Όταν όμως ήρθε η στιγμή της συζήτησης, ο Παύλος Χρηστίδης είχε διάθεση να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Να εξηγήσει ακριβώς τα πώς και τα γιατί της δικιάς του υποψηφιότητας.

Μαύρο δερμάτινο αντί για σακάκι, ζωντανή συζήτηση χωρίς εντάσεις γύρω από έναν καφέ αντί για το γνωστό πολεμικό σκηνικό της τηλεόρασης. Ο ανερχόμενος πολιτικός και υποψήφιος Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ είχε πολλά να πει, κάνοντας μια στάση από την περιοδεία και τον προεκλογικό αγώνα που δίνει.

Τι συνάντησες σε αυτήν την περιοδεία που έχει διαρκέσει περισσότερες από 40 μέρες;

Είδα πάρα πολλούς καθημερινούς ανθρώπους, είδα παλιότερους φίλους που είχαν να εμφανιστούν στις διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ πάρα πολλά χρόνια (κάποιοι από αυτούς δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ), και -κυρίως- είδα την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αυτή τη βαθιά επιθυμία θέλω να εκφράσω και το γεγονός ότι όλοι μου λένε «προχώρα, συνέχισε, πες τα». Είναι διάχυτη η προσμονή στον κόσμο να γίνει ξανά η παράταξή μας πλειοψηφική.

Πώς είναι να μεγαλώνεις στο Ναύπλιο;

Νιώθω πολύ τυχερός. Το να περπατάς σε σοκάκια, να είσαι δίπλα στη θάλασσα σε ένα λεπτό, και το να χαλαρώνεις κοιτώντας το Μπούρτζι είναι προνόμιο. Όπως αντίστοιχα προνόμιο είναι να μεγαλώνεις σε μία πόλη που σου δίνει δυνατότητα να αποκτάς οικειότητα και να νιώθεις ζεστασιά με τους ανθρώπους. Γνωριζόμαστε όλοι με τα μικρά μας ονόματα. Δεν ένιωσα ποτέ να μου λείπει κάτι.

Θέατρο, σινεμά ή γήπεδο;

Και τα τρία με αυτή τη σειρά: γήπεδο, θέατρο, σινεμά.

Οικογενειακή ζωή και πολιτική σταδιοδρομία συνδυάζεται;

Ναι, πιστεύω ότι γίνεται. Ένα κομμάτι της ημέρας είναι αφιερωμένο στην οικογένεια μου. Είμαι συνέχεια με ένα κινητό ή μία κάμερα και καταγράφω τις ώρες που είμαστε μαζί. Μάλιστα, στη δική μου περίπτωση η καραντίνα είχε ένα καλό: μπόρεσα και έζησα από πολύ κοντά τόσο την εγκυμοσύνη της συζύγου μου όσο και τους πρώτους μήνες της γέννησης της κόρη μου.

Η σχέση με τα social media;

Τα πιστεύω πάρα πολύ. Έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους που δε γνώριζα, έχω πάρει ιδέες από αυτούς, κι έχω καθημερινή αλληλεπίδραση με εκατοντάδες άλλους στα κοινωνικά δίκτυα. Κάτι, δηλαδή, που δε θα μπορούσα να έχω με κανέναν άλλο τρόπο. Είναι και χρήσιμα, και δημιουργικά πολλές φορές, και αναγκαία – σε καμία περίπτωση δεν τα θεωρώ αναγκαίο κακό.

Τι κάνεις για να αποσυμπιέζεσαι;

Εκτός από την οικογενειακή ζωή, μου αρέσει ό,τι έχει να κάνει με τον αθλητισμό και οι παρέες. Όταν είμαι με φίλους δε συζητώ ποτέ για πολιτική. Εκείνο όμως που μου καθαρίζει πραγματικά το μυαλό, είναι το περπάτημα. Κάνω μεγάλες βόλτες σε πολλά και διαφορετικά σημεία αλλά κυρίως στη γειτονιά μου, το Μεταξουργείο. Περπατώντας παίρνω αποφάσεις.

Τι συναντάς στις βόλτες σου;

Στο Μεταξουργείο βλέπεις τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής στο κέντρο της Αθήνας: και στα θέματα της ασφάλειας, και στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη μετανάστευση και το προσφυγικό, αλλά και σε όσα έχουν να κάνουν με τις δομές της ίδιας της πόλης – από την καθαριότητα μέχρι το πάρκινγκ και την έλλειψη χώρων πρασίνου. 

Τι καινούργιο φέρνει ο Παύλος Χρηστίδης στην πολιτική;

Ανανέωση με περιεχόμενο, πίστη στην ενότητα και την προοπτική της παράταξης, διεύρυνση σε ακροατήρια τα οποία, μέχρι σήμερα, έμεναν μακριά από τα κόμματα γενικά και πιο συγκεκριμένα από το δικό μας. Επίσης, θέλω να μπουν ζητήματα στο επίκεντρο των εξελίξεων που μέχρι τώρα δεν υπάρχουν στη δημόσια σφαίρα. Δεν είμαστε εδώ για να εξυπηρετήσουμε τα δικά μας συμφέροντα ή τα συμφέροντα πολύ λίγων. Είμαστε εδώ για να εκφράσουμε οράματα, όνειρα, και ελπίδα.

Σε ποια ζητήματα αναφέρεσαι;

Το μεγαλύτερο ζήτημα της εποχής είναι το πώς επηρέασε τον εργασιακό χάρτη της χώρας η πανδημία –  το έκανε στον απόλυτο βαθμό. Οι άνθρωποι πιέζονται πολύ και εργάζονται σε εξαντλητικά ωράρια χωρίς να έχουν τις αντίστοιχες αμοιβές. Αυτό τους δημιουργεί τεράστια σωματική και ψυχική πίεση. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο η εργασία προστατεύεται (ή δεν προστατεύεται) και διασφαλίζεται. Χρειάζονται θεσμικές αλλαγές για να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα μαύρης εργασίας, υπερεργασίας, αλλά και των συνθηκών ζούγκλας που επικρατούν.

Σε ποιους πιστεύεις ότι πρέπει να απευθύνεται η πολιτική του ΚΙΝΑΛ;

Στους μη προνομιούχους της κοινωνίας. Το πιο σημαντικό είναι οι ιδέες και οι άνθρωποι. Να στο πω αλλιώς: τα έξι χρόνια της Φώφης Γεννηματά είναι εκείνα που οδήγησαν το απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ του 4,7% (έβδομο κοινοβουλευτικό κόμμα) να βρίσκεται εδώ που βρίσκεται τώρα. Να είναι, δηλαδή, το κόμμα που νοσταλγούν οι Έλληνες. Πρέπει να βάλουμε ξανά τις αξίες του ΠΑΣΟΚ με σύγχρονους, καινοτόμους όρους στην ελληνική πολιτική.

Κέντρο υπάρχει στην Ελλάδα ή χάθηκε στην πόλωση της Κρίσης;

Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με αυτούς που εντάσσουν τον εαυτό τους στην Κεντροδεξιά ή την Κεντροαριστερά και οι οποίοι κάνουν επιλογές πριν τις εκλογές με βάση το πλαίσιο, το πρόγραμμα, και το πρόσωπο.

Η μετακίνηση του Κέντρο από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία, ύστερα στον Σύριζα, και έπειτα πάλι στη Νέα Δημοκρατία,  είναι κάτι που το είδαμε ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια. Κι όμως, τώρα πια, οι πραγματικές δυνάμεις του Κέντρου δεν εκπροσωπούνται πια. Γιατί; Επειδή πρόκειται για δυνάμεις που ζητούν θεσμικές αλλαγές οι οποίες αφορούν τους πάντες, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν, πού επιχειρούν, και τι πορτοφόλι έχουν. Αυτές τις πολιτικές δεν τις βλέπουμε σήμερα από τη Νέα Δημοκρατία.

Τι θα άλλαζες αύριο στην ελληνική κοινωνία αν μπορούσες;

Έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, μία απόδειξη ότι υπάρχει πρόβλημα στην κοινωνική μας παιδεία. Είναι κάτι που με ενοχλεί σε μεγάλο βαθμό. Όπως είπα πρόσφατα και σε ένα βίντεο: «πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε», αφού είναι η μοναδική προστακτική που μπορούμε να επιβάλλουμε σε έναν συνάνθρωπό μας. Πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήμα στη βάση της κοινωνικής δραστηριότητας: από το σχολείο και την οικόγενεια μέχρι την εργασία και Μέσα Ενημέρσωης.

Πρέπει να σημειώσω ότι αναφερθήκαμε πρώτοι την εποχή της Φώφης Γεννηματά στον όρο «γυναικοκτονία». Μάλιστα, η πρότασή μου ήταν να συμπεριληφθεί στον ποινικό κώδικα.

Η γενιά των 30ρηδων είμαστε μια απολιτίκ γενιά ή η τελευταία δεκαετία μας έκανε να δούμε με άλλο μάτι την πολιτική;

Θεωρώ ότι είμαστε μια πολιτικοποιημένη γενιά – ή έστω μπορεί και να γίναμε. Οι εξελίξεις των τελευταίων δέκα χρόνια δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Πρέπει να σου πω ότι δεν έχω ακούσει κανέναν να μου λέει ποτέ: «ωχ, αδερφέ, με τι ασχολείσαι τώρα και εσύ;». Είναι, λοιπόν, πολιτικοποιημένη η γενιά μας αν και δικαιολογημένα νιώθει απογοήτευση από τα κόμματα, αφού τα τελευταία άλλα έλεγαν πριν και άλλα μετά τις εκλογές, αλλά υπόσχονταν πριν το δημοψήφισμα και άλλα έπρατταν στη συνέχεια. 

Γίναμε επιφυλακτικοί αλλά όχι απολιτίκ. Κάτι που φαίνεται από τη συμμετοχή της γενιάς μας στον εθελοντισμό αλλά και τις διαμαρτυρίες όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα – όπως για παράδειγμα οι συνταγματικές ελευθερίες που δε διαχωρίζουν ανθρώπους με βάση το φύλο και τις σεξουαλικές επιλογές.

Στου νέους πιστεύεις;

Πιστεύω πάρα πολύ. «Τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη μας ελπίδα». Βλέπω φλόγα στην ψυχή, σπιρτάδα στο μάτι, και βλέπω και όρεξη. Αυτό που χρειάζεται είναι όραμα. Να μη μπαίνουν εμπόδια σε λέξεις όπως ελπίδα, ευημερία, επιτυχία. Είναι λέξεις που έχουμε βγάλει από το λεξιλόγιό μας επειδή κάποιοι προσπαθούν να μας βάλουν στη λογική του «δεν πρέπει να» και του «βολέψου με αυτό».

Τι κενό αλλά και ποια παρακαταθήκη πιστεύεις ότι άφησε πίσω της η Φώφη Γεννηματά;

Κράτησε την παράταξη στα πιο δύσκολα χρόνια. Ήταν εκείνη που πίστευε πρώτη και περισσότερο από όλους στην ανασυγκρότηση του χώρου μας. Αγκάλιασε όλα τα μέλη και τους φίλους της παράταξης ανεξαρτήτως ρεύματος, την ανανέωσε, τη διεύρυνε με νέα ακροατήρια, και λειτουργώντας ως μητέρα -ακόμα και όταν γνώριζε ότι κάποιος κάνεις λάθος- είχε πάντα την ικανότητα να δίνει τη μεγάλη εικόνα για το πώς πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά.

Η Φώφη Γεννημάτα στα έξι χρόνια της προεδρίας της στάθηκε πάντα δίπλα στην όποια κυβέρνηση προσπαθώντας να αποτελέσει κομμάτι της λύσης και όχι του προβλήματος. Αυτό το έκανε με μεγάλη αγάπη για την πατρίδα και μεγάλη αγάπη για τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπούσε. 

Πίστευε βαθιά ότι η παράταξή μας θα γίνει ξανά πρώτη και μάλιστα πάντα άφηνε στην άκρη τις ίντριγκες, τις μηχανορραφίες, και τα κλειστά δωμάτια κοιτάζοντας πώς ακριβώς θα κάνουμε μεγάλη πολιτική. Κάτι που έκανε πράξη παρά την τεράστια αμφισβήτηση και αδικία την οποία δεχόταν με χτυπήματα κάτω από τη μέση και ερωτήματα τα οποία δεν τίθονταν για κανέναν άλλο πολιτικό αρχηγό παρά μόνο για την ίδια. Αφήνει μια τεράστια παρακαταθήκη, έναν δρόμο που και εγώ θέλω να ακολουθήσω.

Η σκιά μίας τόσο σημαντικής πολιτικής φιγούρας όπως αυτής του Αντρέα Παπανδρέου θα πέφτει πάντα βαριά ή αποτελεί πυξίδα;

Πυξίδα. Οι πολιτικές του αποτελούν φάρο για το πού έχουμε να πάμε από εδώ και πέρα με σύγχρονους και καινοτόμους όρους.

Μετά την πανδημία, θα έχουμε έναν καινούργιο κόσμο μπροστά μας ή θα επιστρέψουμε στο πριν;

Θα είναι ένα τελείως διαφορετικός κόσμος με νέες συνθήκες και δυσκολίες. Η πανδημία δημιουργεί συνέπειες που χρειάζονται μεγάλες ανατροπές. Υπάρχει ανάγκη για δημόσιες πολιτικές που στηρίζουν το κοινωνικό κράτος και δίνουν πρόσβαση σε όλους εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι θα βρεθούν χαμένοι από αυτή τη βίαιη αλλαγή που συντελείται.

Οι γεωπολιτικές εξελίξεις τον τελευταίο καιρό είναι έντονες. Σε ανησυχούν;

Θα πρέπει να δούμε την εξωτερική μας πολιτική ενεργητικά, με παρουσία σε όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή fora, έχοντας στο μυαλό μας ότι η Ελλάδα μπορεί να επιτελέσει έναν σημαντικότατο ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις. Θεωρώ ότι αποτελούν ευκαιρία.

Ανεργία, προσφυγικό, ενεργειακή κρίση. Πώς ιεραρχείς αυτά τα προβλήματα;

Ανεργία, ενεργειακή κρίση, προσφυγικό. Και εξηγώ: θεωρώ ότι σήμερα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να στηρίξουμε την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Αν αυτό συμβεί αποτελεσματικά, τότε θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα άλλα προβλήματα – ακόμα και την ενεργειακή κρίση, η οποία όπως διαπίστωσα και στην πρόσφατη περιοδεία μου, δημιουργεί στα νοικοκυριά όπως και στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις αυξήσεις που ξεπερνούν το 150%.

Ποια είναι η άποψή σου για πιθανή συγκυβέρνηση του ΚΙΝΑΛ με τη Νέα Δημοκρατία ή τον ΣΥΡΙΖΑ;

Όχι και όχι.  Οι πολίτες δεν αναζητούν συγκυβερνήσεις, αυτό που θέλουν είναι να βρουν τη δική τους φωνή στο πολιτικό σκηνικό.