Περίμενες ποτέ ότι ο Σπύρος Γραμμένος θα ανέβαζε παιδική παράσταση;

Η επιλογή του Σπύρου Γραμμένου να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο για παιδιά μας ξάφνιασε λίγο στην αρχή, αλλά εντάξει, όταν το σκεφτήκαμε μετά λίγο καλύτερα, μας ξάφνιασε ακόμα περισσότερο. Έχει μούσια, φοράει μαύρα και τραγουδάει για κουκουλοφόρους, τι θέλει τώρα και μπλέκει με παιδικές ψυχές;

Οπότε μία συνέντευξη ήταν μονόδρομος, για να του εξηγήσουμε που κολλάμε και να μας εξηγήσει κι αυτός γιατί δεν πρέπει να κολλάμε πουθενά.

Τώρα -μεταξύ μας πάντως-, λίγο παραπάνω προσοχή να έχεις δώσει έσω και μια φορά στη ζωή σου στους στίχους του, θα έχεις δει ότι πίσω απ’ το χιούμορ του, κρύβεται μια γλυκόπικρη διάθεση και μια παιδική μελαγχολία, σχεδόν αφοπλιστική… και αυτό σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να μας εκπλήξει καθόλου το γεγονός ότι έγραψε ένα παραμύθι.

Φυσικά και δεν του το είπαμε όμως αυτό. Θέλαμε κυρίως να τον πικάρουμε.

Τον ρωτήσαμε, λοιπόν, ποιο είναι το ‘Φανταστικό Χωριό’ για τον ίδιο, ποιο είναι το στόρι της παράστασης και πότε θα γίνει πατέρας.

Απάντησε στα δύο απ’ τα τρία.

Τι συμβαίνει σε αυτά τα 50 λεπτά που κρατά η παράσταση;

Μέσα σε 50 λεπτά, ένα φανταστικό χωριό που δεν υπάρχουν αρχηγοί, ανώτεροι, κατώτεροι, φτωχοί και πλούσιοι, χωρίζεται στην μέση και το μισό χωριό προσπαθεί να φτιάξει μια κοινωνία σαν την δικιά μας. Ε, όπως είναι φυσικό, καταρρέουν τα πάντα και όλα γίνονται άχρωμα κι ασπρόμαυρα, μέχρι να εμφανιστεί η καλή νεράιδα να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.   

Το Σάββατο ήταν η πρεμιέρα, σε κάτι μάλιστα που δεν το έχεις ξανακάνει. Τι σου έμεινε περισσότερο; Τι διαφορετικό έζησες απ’ τις προηγούμενες μουσικές παραστάσεις και συναυλίες σου;

Είχα να κάνω με παιδιά! Τα παιδιά είναι το καλύτερο κοινό που έχω συναντήσει. Όσο έπαιζα στον δρόμο, όποτε καθόταν μπροστά μου οικογένειες με παιδιά, ήταν οι πιο ωραίες στιγμές. Είναι το κοινό που έρχεται να περάσει όμορφα και είναι έτοιμο να μπει σε έναν διαφορετικό κόσμο. Σε κοιτάνε στα μάτια και δεν αποστρέφουν το βλέμμα τους αν τα κοιτάξεις, όπως κάνουμε εμείς επειδή συνήθως ντρεπόμαστε όταν μας κοιτάξει ο ηθοποιός ή ο τραγουδιστής, αλλά περιμένουν να τους μιλήσεις και να γίνουν συνένοχοι στο παιχνίδι. Αυτό ακριβώς χρειάζομαι κι εγώ σ’ αυτήν την παράσταση. Συνενόχους.

Γιατί επέλεξες να είσαι μόνος σου σ’ αυτήν την παράσταση, ο μόνος πρωταγωνιστής; Να μην έχεις μαζί σου άλλους ηθοποιούς;

Σε συνεννόηση με την σκηνοθέτη το φτιάξαμε. Θέλαμε να έχει κάτι καινούριο και κάτι που να είναι κοντά σε αυτό που κάνω στα live μου. Και δεν είμαι εντελώς μόνος. Πέρα από το κοινό, έχω δίπλα μου τον Χάρη Παρασκευά στα τύμπανα, στα πλήκτρα, στα διάφορα ηχογραφήματα, αλλά με βοηθάει και με τις υποκριτικές του ικανότητες. 

Μοιραζόμαστε τα λάθη, τις άβολες στιγμές και κάτι σπανακοπιτάκια που στέλνει η μαμά του.

Ποιο παιδικό θα πρότεινες στους γονείς να βάλουν να δουν τα παιδιά τους αμέσως πριν έρθουν στην παράσταση για να προετοιμαστούν;

Δεν νομίζω πως χρειάζεται να προετοιμαστούν τα παιδιά, απλώς να έχουν φάει κάτι, για στα πενήντα λεπτά δεν έχουμε διάλειμμα. Οι γονείς, καλό θα ήταν να έρθουν με παιδική διάθεση, για να το διασκεδάσουν κι αυτοί και να μπορέσουν να μπουν στο ‘Φανταστικό Χωριό’.

Χρησιμοποιείς το έργο ως μέσο για μολύνεις έμμεσα τα παιδικά μυαλά με κάποιου είδους προπαγάνδα και αν ναι, με ποια;

Το έργο δεν έχει κανένα υποσυνείδητο μήνυμα. Τα λέει όλα έξω απ’ τα δόντια, όπως τα λέει και τα σκέφτεται ένα παιδί που δεν έχει ακόμα εγκλωβιστεί στα δήθεν κοινωνικά πρέπει. Τι πιο όμορφο και πιο παιδικό από ένα χωριό που ζει από την αγάπη;

Βέβαια θα μπορούσε να το δει και κάποιος έτσι, γιατί δεν έχουμε όπλα, πόλεμο, βρισιές, ριάλιτι και άλλα που κερνάει η τηλεόραση. Υπάρχει μια αγνότητα στο ‘Φανταστικό Χωριό’, που μόλις πάει να χαθεί, εμφανίζεται η νεράιδα, που μας έχει χαρίσει η Νατάσα Μποφίλιου τη φωνή της γι’ αυτό και βάζει τάξη.

Σίγουρα θα σε ρωτάνε πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα. Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι “πώς και δεν σου είχε έρθει τόσο καιρό;”.

Να ζήσω σε έναν τέτοιο κόσμο, το ήθελα από πάντα. Να γράψω αυτήν την ιστορία μου ήρθε όταν έμαθα για την Μαριναλέδα, ένα χωριό στην Ανδαλουσία, που έχει καταφέρει από το 1975 να ζει αμεσοδημοκρατικά, όμορφα κι ωραία.

Να κάνετε ένα θέμα για την Μαριναλέδα.

Στην πόλη σου τα Γιάννενα είχες την ευκαιρία να βλέπεις παιδικό θέατρο;

Μέχρι τα δεκατέσσερα ζούσα στην Ηγουμενίτσα. Το παιδικό θέατρο αλλά ακόμη και το θέατρο, ήταν πράγματα που τα ξέραμε από την τηλεόραση. Πολύ λίγες θεατρικές παραστάσεις θυμάμαι να έχουν έρθει όσο πήγαινα δημοτικό. Αλλά βλέπαμε Καραγκιόζη. Ο Καραγκιόζης μας επισκεπτόταν συχνά τα καλοκαίρια. Έναν κινηματογράφο είχε η Ηγουμενίτσα που κι αυτός κάποια στιγμή έκλεισε. Από τα δεκατέσσερα και μετά που ζούσα στα Γιάννενα ήρθα πιο κοντά στο θέατρο.

Μήπως θες να γίνεις πατέρας και η παράσταση είναι μία ντρίπλα του εαυτού σου για να πάρει η πατρότητα μια μικρή παράταση;

Σε έχει βάλει κάποιος να μου κάνεις αυτήν την ερώτηση; Σε πληρώνει η μάνα μου;

Πριν κάτι χρόνια το σκεφτόμουν πολύ έντονα. Από τα 35 και μετά μου πέρασε. Δεν ξέρω, μάλλον κάποια αντιβίωση που πήρα για κάποια γρίπη χτύπησε και αυτό.

Κάποια στιγμή μπορεί να μου περάσει η επήρεια και να μου ξαναέρθει η ανάγκη. Έχω φροντίσει βέβαια να υπάρχει και τότε το ‘Φανταστικό Χωριό’, μαζί με τα τραγούδια του, που στις επόμενες μέρες πρόκειται να εκδοθεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ. 

Αν το ‘Φανταστικό Χωριό’ το διασκεύαζες ως παράσταση για μεγάλους, τι θα πρόσθετες ή τι θα αφαιρούσες για να γίνει πιο κατανοητό το νόημα του έργου;

Τίποτα. Το ‘Φανταστικό Χωριό’ είναι και για μεγάλους! Το φωνάζω συνέχεια. Είναι ένα έργο για παιδιά κάθε ηλικίας.  Δεν χρειάζεται να αλλάξω τίποτα. Υπάρχει η σκέψη να το παίξουμε άλλες ώρες για να το δουν πιο μεγάλα παιδιά και να μην αισθάνονται περίεργα μπροστά στα μικρότερα.

Γιατί πιστεύεις ότι αυτό το χωριό που φαντάστηκες δεν υπάρχει στην πραγματικότητα; Για ποιο λόγο δεν το έχει χτίσει κανείς μέχρι σήμερα;

Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον λόγο πέρα από τον φόβο, που να μην μας αφήνει να ζήσουμε ελεύθεροι. Οι γειτονιές, τα χωριά, οι παρέες και γενικά οι μικρές ομάδες ανθρώπων μπορούν να διαχειριστούν και να οργανώσουν πιο όμορφα την ζωή τους. Από κοινού.

Οι ηθοποιοί είναι αυτοί που συνήθως το γυρνάνε στο τραγούδι, εσύ γιατί από τραγουδιστής επέλεξες να γίνεις και ηθοποιός; Γιατί μια ζωή ανάποδος ρε Σπύρο;

Οι ηθοποιοί το γυρνάνε στο τραγούδι για να βγάλουν λεφτά. Εμένα με κουράσανε τα χρήματα. Θέλω να ζήσω λίγο σαν ηθοποιός.

Είναι το ‘μαμά, μπαμπά, είμαι κουκουλοφόρος/μαμά, μπαμπά, είμαι κακό παιδί’ το πρώτο παιδικό τραγούδι που έγραψες ποτέ;

Ναι.

Φωτογραφίες: Θωμάς Αρσένης

H παιδική παράσταση του Σπύρου Γραμμένου παρουσιάζεται στο Θέατρο ‘Γκλόρια Μικρό’, κάθε Σάββατο στις 15.00 και κάθε Κυριακή στις 11.30