Ρετιρέ: Η Προφορική Ιστορία, όπως μας τη διηγήθηκαν οι πρωταγωνιστές του

Αυτό το oral history γράφτηκε και δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 2013 στο cosmo.gr, σάιτ που δεν υπάρχει πια. Το κείμενο παρουσιάζεται στην αρχική του μορφή.

***

Το Oral History του Ρετιρέ είναι η ιστορία της σειράς όπως μας την αφηγήθηκαν ο Ιάσονας, η Ειρήνη, η Αμαλία η ξινή, η Ελένη, η Γωγώ, ο Φοίβος, ο Μίλτος Παπάρας, ο Άλκης. Παρασκήνια, Δαλιανίδης, επικές σκηνές από τα γυρίσματα, συγκίνηση.

Γεννημένο από τον Γιάννη Δαλιανίδη, το Ρετιρέ, η πρώτη σειρά στο πρόγραμμα του MEGA Channel δεν είναι η πιο αστεία που είδαμε ποτέ. Είναι όμως η πιο ιστορική. Βοήθησαν αναμφίβολα και οι περίπου 13.000 επαναλήψεις στις οποίες το είδαμε το καλοκαίρι, τα κλεισίματα των επεισοδίων με τις διπλές ατάκες όπως “Στο ταξί Κατερίνα, ΣΤΟ Τ-Α-Ξ-Ι!”, οι επικολυρικές ερμηνείες των ηρώων του, αλλά και οι λαϊκές τους αδυναμίες.

Το μόνο που δεν ξέραμε για το Ρετιρέ, μετά το heavy rotation επαναλήψεων, είναι η ιστορία του μέσα από τα μάτια αυτών που την έζησαν και την έγραψαν. Αυτήν ακριβώς θα διαβάσεις στο oral history που ακολουθεί.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης, ο βασιλιάς της σειράς, δεν είναι πια μαζί μας, το ίδιο η Βίκυ Βανίτα και η Κούλα Αγαγιώτου, η φανταστική κυρία Σοφία. Η Κατερίνα Γιουλάκη αρκέστηκε στο να μας παραπέμψει στο MEGA “που παίζει άλλα κι άλλα πια κι όχι το Ρετιρέ” πριν μας κλείσει το τηλέφωνο, η Έλντα Πανοπούλου αποδείχθηκε πολύ απασχολημένη, ενώ δεν επικοινωνήσαμε με τον κύριο Νίκο Κούρο, σεβόμενοι τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει και στον οποίο ευχόμαστε τα καλύτερα, αφού είναι ο πιο αγαπημένος φαρμακοποιός της τηλεοπτικής ζωής μας. Τέλος, η κυρία Θάλεια (Μαρία Μαρτίκα) δεν ήταν κάτω από καμία πέτρα, παραμένει πάντως στο μυαλό μας ως η απόλυτη Ελληνίδα μάνα, του κάθε Ιάσονα εκεί έξω.Όλοι οι άλλοι είναι εδώ και λένε την συγκινητική, αστεία, αληθινή, σπάνια, ανέκδοτη και ανείπωτη ιστορία του Ρετιρέ.

I.”Οι διευθυντές παραγωγής του MEGA έχουν ενθουσιαστεί με σένα”

Νεφέλη Ορφανού (Αμαλία Κώνστα): Μαθαίνω ότι το ‘νεογέννητο’ τότε MEGA θα ξεκινήσει ένα πρώτο σήριαλ με το Γιάννη Δαλιανίδη. Εγώ ήμουν μαθήτρια του Εθνικού, έμεινα εκεί 13 χρόνια. Λίγο πριν το ‘Ρετιρέ’, παίξαμε με την Αλίκη το ‘Λίγο Πιο Νωρίς’. Από την Αλίκη γνώρισα τη Μαρλέν Καρρέρ, φίλη του Δαλιανίδη. Την παρακάλεσα και μου είπε να πάω να τον βρω εκ μέρους της.

Παύλος Ευαγγελόπουλος (Ιάσονας Σέκερης): Το Ρετιρέ ήταν η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση. Δεν το σκέφτηκα καθόλου γιατί το πράγμα υπέγραφε ο Γιάννης Δαλιανίδης. Δεν υπήρχε κανένας δισταγμός ούτε αγωνία για το αποτέλεσμα. Με τον Δαλιανίδη είχες πάντα τη σιγουριά ότι θα βγει κάτι καλό.

Τζόυς Ευείδη (Ειρήνη): Ο Δαλιανίδης με είχε σκηνοθετήσει σε μια παράσταση τρία χρόνια πριν το Ρετιρέ. Όταν ήρθα απ’ την Κρήτη που έκανα το αγροτικό μου στο ΔΗΠΕΘΕ Χανίων, ο Δαλιανίδης μου άφησε μήνυμα ότι με ψάχνει για δουλειά. Εγώ ντράπηκα και δεν τον πήρα το πρώτο βράδυ. Τον πήρα την επόμενη και μου πάτησε ένα χ**ιμο! ‘Είσαι αδιάφορη, νομίζεις ότι θα σε παρακαλάνε για να δουλέψεις;’. Λέω ‘ωχ, άσχημα αρχίσαμε’.

Τάσος Κωστής (Φοίβος Οικονόμου/Τρίκης): Ο Δαλιανίδης με είχε δει στο θέατρο πολλές φορές και με κάλεσε στο γραφείο του να μου κάνει την πρόταση. ‘Να κάνεις το γκαρσόνι, το λαϊκό παιδί του καφενείου’. Για μένα ήταν πρόκληση ένας τέτοιος ρόλος. Δεν μου ζήτησε μια επανάληψη αυτών που έχω κάνει.

Μάκης Δελαπόρτας (Άλκης): Η παρέα μου με το Γιάννη πριν το Ρετιρέ ήταν σχεδόν καθημερινή, αλλά χατίρια δεν έκανε. Αν δεν έκανες για κάποιο ρόλο, και αδερφός του να ήσουν, δεν υπήρχε περίπτωση να σε χρησιμοποιήσει. Ήρθε όμως η στιγμή και γεννήθηκε ο ρόλος του Άλκη, ενός συμπαθητικού και καταπιεσμένου παιδιού, πολύ κόντρα στη δική μου ψυχοσύνθεση.

Κλαίρη Κατσαντώνη (Ελένη Σωτηριάδου): Εκείνη την εποχή δούλευα στο θέατρο, αλλά λίγο πριν ήμουν στο ‘Η Κυρία μας’ στην ΕΤ1 με τη Γιουλάκη. H Κατερίνα με πρότεινε στο Δαλιανίδη, o οποίος αρχικά ήθελε να με δει για το ρόλο που έκανε η Τζόυς. Το ρόλο της Ελένης θα τον έκανε η Αθηνά Τσιλύρα, αλλά όταν έφυγε, μου είπε ότι με βλέπει πολύ καλύτερα για το ρόλο της Ελένης.

Αν δεν έκανες για κάποιο ρόλο, και αδερφός του να ήσουν, ο Γιάννης δεν υπήρχε περίπτωση να σε χρησιμοποιήσει.

Νεφέλη Ορφανού: Μιλήσαμε αρκετά πάνω στο σταθμό με το Δαλιανίδη. Μου είπε ‘Κυρία Ορφανού, κρίμα, έχω κλείσει το καστ και με ειδοποίησε αργά η Μαρλέν. Μπορείτε όμως να κάνετε το ρόλο της αδερφής του φαρμακοποιού, αλλά θα είναι για δύο επεισόδια’. Του είπα ότι δεν με πειράζει. Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου, δεν είχα ξανακάνει τηλεόραση. Στην ουσία, αυτοπροτάθηκα. Την ώρα που πάω να φύγω, μου λέει ‘ακούστε, αν έχει επιτυχία, μπορεί να γίνουν και τρία και τέσσερα τα επεισόδια’.

Δημήτρης Καλλιβωκάς (Μίλτος Παπάρας): Κάτι είχε γίνει με τη λέξη ‘παπάρας’ εκείνη την εποχή και ήταν της μόδας. Με παίρνει τηλέφωνο ο Δαλιανίδης και μου λέει, ‘θες να λέγεσαι Παπάρας;’, του λέω ‘με κανέναν τρόπο’. Επειδή τότε είχα μόλις εκλεγεί στο συμβούλιο του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Κηφισιάς, ήθελα να φύγω λίγο από τα θέατρα, για να έχω χρόνο -ο αφελής- για το Δήμο. Σκέφτηκα ότι αυτό το σήριαλ είναι ό,τι πρέπει για εκείνη την περίοδο.

Κορίνα Οικονομάκη (Γωγώ): Εγώ είχα ξεκινήσει το ’87 με τη Γιουλάκη στο ‘Η Κυρία μας’. Ο Γιάννης με ήθελε για το ρόλο της Γωγούς. Είχαμε κάνει μια ταινία τότε μαζί κι έτσι με πήρε και για το σήριαλ. Ήμουν πιτσιρίκα, μαθήτρια στη σχολή, ήταν ό,τι καλύτερο για μένα.

Νεφέλη Oρφανού: Μου είπε για δύο επεισόδια και έμεινα δύο χρόνια. Τι είχε γίνει; Διευθυντές παραγωγής τότε ήταν δύο άνθρωποι που στελέχωσαν το MEGA καλλιτεχνικά, ο Κώστας Γιαννίκος και ο Τζώνυ Καλημέρης. Όταν πήραν να δουν υλικό, μαθαίνω από τη Μιμή Ντενίση που έτρωγε μαζί τους ένα βράδυ ότι τους φάνηκα καταπληκτική. Η Μιμή με πήρε τηλέφωνο στις 3 τη νύχτα και μου είπε ‘Γιαννίκος και Καλημέρης έχουν ενθουσιαστεί με σένα’.

ΙΙ. “Δεν σε θέλω ξανθό, άσε τις φράντζες για να ‘σαι μέσα στο ρόλο”

Ευείδη: Ρόλοι σαν της Ειρήνης πάντα άρεσαν στο Γιάννη. Ξέρεις, η μικρή ατίθαση που τη λέει σε όλους, το γνωστό παρτσακλό. Δεν την είχε χαζή όμως, την είχε πιο μουλάρα και αναίσθητη και πολύ προχώ. Ήμουν πάρα πολύ τυχερή γιατί ο Γιάννης ήταν πολύ αυστηρός στο να λες σωστά το κείμενο.

Δελαπόρτας: Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ήμουν πάντα ξανθός, ήμουν το ξανθό παιδί του θεάτρου. Ο Δαλιανίδης μου είπε ‘σε θέλω για ένα χαρακτήρα που είναι ένα φτωχό παιδί της συνοικίας που παλεύει και γουστάρει την καλλιτεχνία, αλλά δε σε θέλω ξανθό’. Πήρα τη μεγάλη απόφαση με πολύ πόνο να βάψω τα μαλλιά μου μαύρα κι έγινα ένας καινούργιος Μάκης Δελαπόρτας. Μου άλλαξε και το κούρεμα, μου λέει ‘άσε τις φράντζες, για να ‘σαι μέσα στο ρόλο’.

Ευαγγελόπουλος: Ο Ιάσονας είχε μερικές πολύ καλές στιγμές, γελούσα κι εγώ με μερικά σκετσάκια, όπως το κυνήγι της Ελένης ή κάποια άλλα στα οποία προσπαθούσα να μαγειρέψω. Νομίζω ότι ήταν ο καλύτερος χαρακτήρας της σειράς.

Ορφανού: Με την Αμαλία, ο Γιάννης πήγαινε να σατιρίσει τις διαπροσωπικές σχέσεις των Ελλήνων συγγενών. Δεν βρίσκεις αλλού μια χήρα αυτόνομη με 16 χρονών παιδί να μην αφήνει σε ησυχία τον αδερφό της. Ακόμα και τώρα ‘κυρία ξινή’ με λένε στο δρόμο. Καθόλου δεν με πειράζει. Ίσα ίσα, είναι πολύ ωραίο να σε ταυτίζει ο κόσμος με έναν ρόλο και να σε αγαπά.

Δελαπόρτας: Με φωνάζαν Άλκη συνέχεια και κάποιοι έλεγαν ‘έλα να μας φτιάξεις την τηλεόραση’. Το Ρετιρέ είχε γράψει στη συνείδηση του κόσμου όπως οι παλιές καλές ελληνικές ταινίες.

Καλλιβωκάς: Το ‘Παπάρας’ είναι η μεγαλύτερη υποχώρηση που έχω κάνει, αλλά με ενοχλούσε πολύ όταν με φώναζαν έτσι. Δεν το μετάνιωσα όμως. Ο ρόλος ήταν χαριτωμένος, το κείμενο ήταν καλό και είπα το ναι. Όταν μπήκα περισσότερο στα του Δήμου, ζήτησα από τον Δαλιανίδη να με βγάλει γιατί δεν μου έμενε χρόνος να τρέχω για τα δημοτικά.

Ορφανού: Ακόμα και τώρα ‘κυρία ξινή’ με λένε στο δρόμο. Καθόλου δεν με πειράζει. Ίσα ίσα, είναι πολύ ωραίο να σε ταυτίζει ο κόσμος με έναν ρόλο και να σε αγαπά

Ευείδη: Ο ρόλος δεν ήταν τελείως πάνω μου. Το θράσος της νεότητας το είχα, αλλά δεν ήμουν ποτέ σαν παιδί αλάνι. Γενικώς ντροπαλό παιδί ήμουν, ήταν λίγο άμυνα αυτός ο αέρας.

Οικονομάκη:Εγώ ξεκίνησα από το 13ο επεισόδιο και μετά. Με την κυρία Ορφανού και τον κύριο Νίκο είχα τις πιο πολλές σκηνές. Ήταν πολύ καλοί κι οι δυο τους, αν δεν ήξερα κάτι με βοηθούσαν.

Καλλιβωκάς: Συμμετείχα για 13 επεισόδια. Μετά, τον άντρα της Κατερίνας τον έκανε ο Νίκος Κούρος. Η ιστορία ήταν να υπάρχει μια σύγκρουση του πρώην και του νυν για να βγαίνουν αστεία περιστατικά.

ΙΙΙ. “Στην αρχή του Ρετιρέ, έπαθα την πρώτη νεύρωση στομάχου από το άγχος να είμαι σωστή”

Ορφανού: Ανέκαθεν μάθαινα τα λόγια με την κίνηση μαζί, ποτέ δεν μου ήταν εύκολο να τα μάθω απέξω. Τι έκανα λοιπόν; Έγραφα στα πόδια και τα χέρια κανονικό σκονάκι. Έπαιζα το ρόλο μου και κοίταζα με τρόπο στο χέρι. Σίγουρα στο Ρετιρέ που προβλήθηκε υπάρχουν σκηνές που τα λέω απ’ το σκονάκι.

Ευείδη: Στην αρχή του Ρετιρέ, έπαθα την πρώτη νεύρωση στομάχου από το άγχος να είμαι σωστή. Δεν μάθαινα εύκολα τα λόγια. Όσο γερνάς, μαθαίνεις την τεχνική, έχεις μνημοτεχνικές. Τότε, μαθαίναμε 20 σελίδες τη μέρα, όχι αστεία. Αν το ‘χανες στο κείμενο, ωρυόταν ο Γιάννης από το κοντρόλ.

Οικονομάκη: Εγώ ήμουν πολύ μικρή οπότε ήμουν το παιχνίδι τους εκεί, ήταν όλοι πολύ καλοί μαζί μου και δεν είχα πρόβλημα.

Δελαπόρτας: Οι σκηνές που τραγουδούσα δεν ήταν οι αγαπημένες μου, γιατί με έβαζε να τραγουδάω χάλια για να με περιγελάνε ή να μου τη λέει ο Ιάσονας. Έπρεπε να τραγουδάω κακά. Είμαι από τους ηθοποιούς που λένε ότι είμαι καλλίφωνος και σωστός. Εκεί έπρεπε να είμαι φάλτσος και περίεργος.

Βαγγέλης Λαρίσης (βοηθός σκηνοθέτη): Εγώ ήμουν στο πλατό για να κρατάω το κείμενο, να βλέπω αν υπάρχει κάποιο λάθος. Επίσης, χτύπαγα τα κουδούνια, τα οποία ήταν live στο γύρισμα. Ερχόταν καλεσμένος στο σπίτι της Κατερίνας, χτυπούσα εγώ για να έχουν και την αντίδραση οι ηθοποιοί. Επίσης, κρατούσα το ενδυματολογικό σκριπτ. Έπρεπε να πάρω τηλέφωνο όλο το καστ να τους πω για τις σκηνές της επόμενης μέρας. Μιλάμε για αρχές των 90s, δηλαδή μόνο σταθερά τηλέφωνα και όποιον πετύχεις.

Ορφανού: Λέγαμε όρντινο 8 το πρωί στο στούντιο. Σηκωνόμουν από τις 6 για να κοιτάξω το κείμενο και στις 7 ήμουν εκεί. Το γύρισμα ήταν τρικάμερο. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο γιατί ήταν κατεβατά ολόκληρα και δεν έπρεπε να το κόψεις, δεν ήταν δύο κάμερες. Έπρεπε να πεις κείμενα ολόκληρα, γιατί αν σταματούσες, είχε τα νεύρα του.

Ευαγγελόπουλος: Δουλεύαμε 8ωρο, ανελλιπώς, σαν είλωτες. Πηγαίναμε στις 9 και τελειώναμε στις 5 με ένα μικρό διάλειμμα το μεσημέρι. Κάναμε 20 μέρες γύρισμα, μετά μια παύση δύο εβδομάδες και μετά ξαναμπαίναμε, έχοντας διαβάσει τα επόμενα έξι επεισόδια. Τις βδομάδες που δουλεύαμε, πραγματικά δουλεύαμε.

Λαρίσης: Όσον αφορά τα γυρίσματα, ο Γιάννης ήταν oneman show, ΕΠΑΙΖΕ όλους τους ρόλους. Για παράδειγμα, το ρόλο της Κατερίνας. Εγώ έκανα το υποβολείο κι εκείνος έπαιζε τις κινήσεις, τις εκφράσεις, πού θα περπατήσει, πού θα σταθεί. Μετά, έπαιρνε το ρόλο της Τζόυς. Το ίδιο. Οι κάμερες έβλεπαν τι γινόταν από την πρόβα του και ήξεραν τα πλάνα τους. Γράφαμε έξι επεισόδια, σταματούσαμε 2 εβδομάδες για να γράψει ο Γιάννης και να μοντάρει. Δεν υπήρχε περίπτωση μοντέρ να δουλέψει μόνος του.

Κωστής: Η σκηνή με την πιρουέτα και τον δίσκο ήταν δική μου ιδέα. Είχε τύχει να δω μια παράσταση στο Ηρώδειο εκείνες τις μέρες και μου ήρθε και έκανα την πιρουέτα αυθόρμητα κουβαλώντας τον δίσκο του καφετζή. Του άρεσε του Γιάννη και το έβαλε και στους τίτλους.

Όσον αφορά τα γυρίσματα, ο Γιάννης ήταν oneman show, ΕΠΑΙΖΕ όλους τους ρόλους

Λαρίσης: Πώς γυρίστηκε η σκηνή των τίτλων με το ταξί; Ορμούσα εγώ στη Μιχαλακοπούλου να σταματήσω τα αυτοκίνητα. Τότε τα πράγματα ήταν πρωτόγονα. Όταν πήγα σε δουλειά που όλα αυτά τα έκανε η παραγωγή, νόμιζα ότι καθόμουν.

Δελαπόρτας: Οι σκηνές με μένα και τον Παύλο ήταν η ξεκούραση του Γιάννη. Και με την κυρία Μαρτίκα ήταν ωραίες οι σκηνές, αλλά είχα ένα άγχος εκεί, γιατί μια φορά της είχε κάνει μια παρατήρηση ο Γιάννης που την είχε γεμίσει τρακ. Όταν έπαιζα μαζί της, αισθανόμουν το τρακ της και πάθαινα κι εγώ. Με έπιανε και νευρικό κάποιες φορές. ‘Μάκη, χαμογελάς; Στοπ’.

Λαρίσης: Όλα τα σκηνικά γκρεμίζονταν και στήνονταν. Έπεφτε το σκηνικό με το σαλόνι της Κατερίνας, πήγαινε στην αποθήκη, έρχονταν άλλα τελάρα, άλλα έπιπλα, υπήρχε συνεργείο και ξυλουργείο. Τα εξωτερικά γυρίσματα ήταν γύρω γύρω από το Παγκράτι, τη βάση του Γιάννη. Παγκράτι, Χίλτον, Ιλίσια. Τα βασικά εξωτερικά ήταν το φαρμακείο και η εταιρία απέξω, μια ωραία καφετιά πολυκατοικία διαγώνια από το Χίλτον.

Κωστής: Θυμάμαι έντονα ότι ο Δαλιανίδης θεωρούσε τα Χριστούγεννα ως θλιμμένες γιορτές. Ό,τι συγκινητική σκηνή υπήρχε στο Ρετιρέ, με έβαζε να την παίζω εγώ. Δεν ξέρω γιατί. Σε μια σκηνή που είμαι με την Έλντα στο μπαράκι της και λέμε κάτι συγκινητικά, τελειώνουμε και περιμένουμε να μας πει στοπ από το κοντρόλ. Περνάνε δέκα, είκοσι δευτερόλεπτα, ένα λεπτό! Τεράστια απόσταση. Ακούμε τότε λοιπόν ένα ανεπαίσθητο κλικ και τον Γιάννη με πολλή σπασμένη φωνή να λέει ‘Κωλόπαιδα με κάνατε και έκλαψα’.

ΙV. “Όταν ήταν στο κοντρόλ κι έβλεπε τη σκηνή, χανόταν, η αναπνοή του γινόταν πιο βαθιά. Λες κι έλεγε αυτός τα λόγια”

Ευείδη: Ήταν king ο Γιάννης, ο πρίγκιπας της Φίνος, είναι δυνατόν να μη σε ψάρωνε; Φώναζε τόσο πολύ που τον ακούγαμε μέσα από τα ακουστικά των τεχνικών. Πάταγε κάτι φωνές στο γύρισμα, αλλά με το που τελείωνε το πλάνο, ερχόταν και σε χάιδευε. Δεν καταλάβαινε στα νεύρα του. Ήταν σαν ένα μωρό, κακιασμένο καμιά φορά, αλλά μωρό. Δεν μπορούσες να του κρατήσεις κακία.

Δελαπόρτας: Χρωστάω πάρα πολλά στο Δαλιανίδη και η σημερινή μου δουλειά έχει να κάνει με τη ματιά του και την αγάπη γι’ αυτό που έκανε. Νομίζω πως έχω αντιγράψει πολλές δικές του συνταγές.

Ορφανού: Ο Γιάννης είχε τη συνταγή στα χέρια του. Ήξερε, ήταν μεγάλος δάσκαλος, μαέστρος. Δεθήκαμε με φιλία, αλλά πιο πολύ ήμαστε συνεργάτες. Για το Γιάννη ήμουν ακριβώς αυτό που ήθελε. ‘Τον επαγγελματία θέλω’, έλεγε. ‘Αν έχει και ταλέντο, έχω χτυπήσει το δέκα το καλό’.

Λαρίσης: Ο Γιάννης ήταν μεγάλος δάσκαλος για μένα, με βοήθησε να οργανώσω όλο αυτό το πράγμα που είχα μάθει στη σχολή. Επειδή δεν είχα μέσο, πέρναγε κάθε πρωί από Ζωγράφου, έκανε κύκλο, με έπαιρνε για να πάμε στη δουλειά και στο τέλος με γύριζε πίσω. Ήταν η ζωή του αυτό το πράγμα. Όταν ήταν στο κοντρόλ κι έβλεπε τη σκηνή, χανόταν, η αναπνοή του γινόταν πιο βαθιά. Λες κι έλεγε αυτός τα λόγια.

Ήταν king ο Γιάννης, ο πρίγκιπας της Φίνος, είναι δυνατόν να μη σε ψάρωνε; Φώναζε τόσο πολύ που τον ακούγαμε μέσα από τα ακουστικά των τεχνικών.

Δελαπόρτας: Στην πρώτη χρονιά, έχασα ξαφνικά τον πατέρα μου. Και εκεί θυμάμαι το πόσο δύσκολα μου ήταν τα γυρίσματα. Από το 5ο επεισόδιο μέχρι το 15ο, νομίζω πως είμαι λίγο στον κόσμο μου. Υπήρχε κατανόηση απ’ όλους. Αυτό είναι κάτι που δηλώνω για πρώτη φορά.

Λαρίσης: Κάποια στιγμή είχε ξεχάσει η Κατερίνα κάποια ατάκα και ο Γιάννης φώναζε για το θεαθήναι. ‘Αμάν Κατερίνα δεν είναι Σέξπιρ αυτό, Δαλιανίδης είναι’. Και απαντάει η Κατερίνα, ‘αυτό είναι χειρότερο Γιάννη μου’. Και έσκασαν όλοι στα γέλια.

Οικονομάκη: Με το Γιάννη τα πήγαινα πάρα πολύ καλά, ήμουν πολύ μικρή, ήταν δάσκαλος για μένα. Είχα πάρα πολύ άγχος, αλλά το ξεπέρασα με τη βοήθεια του. Ήμασταν μια ωραία παρέα, πολλά νέα παιδιά, ο Παύλος, η Τζόυς, η Έλντα, ο Μάκης. Με όσους έχεις πολλά γυρίσματα, η καθημερινότητα σε φέρνει πολύ κοντά.

V. “Η Τζόυς, η Έλντα και η Κλαίρη έγιναν πολύ καλή παρέα, ήταν το τρίο Στούτζες, πρώτες στο χαβαλέ”

Ευείδη: Δεν ήξερα κανέναν από πριν. Πιο πολύ κόλλησα με την Κλαίρη, αν και δεν είχαμε πολλές σκηνές μαζί. Αυτός ήταν ο καημός μας. Και με τους άλλους συνομήλικους είχαμε πολύ καλή σχέση. Βγαίναμε συνέχεια μετά το γύρισμα. Μαζί μας και ο Γιάννης. Μας βούταγε και πηγαίναμε για κάνα ουισκάκι. Είχα επίσης μεγάλη αδυναμία στην Κούλα Αγαγιώτου (σ.σ. γιαγιά Σοφία, μητέρα Κατερίνας). Ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος ζωή. Όλα τα λεφτά της τα έτρωγε σε ταξίδια. Μεξικό, Ινδίες.Το μαλλί πάντα κόκκινο, βαμμένο, ίνδαλμα, με ένα τεράστιο μυαλό. Τη λάτρευα.

Λαρίσης: Η Τζόυς, η Έλντα και η Κλαίρη έγιναν πολύ καλή παρέα, ήταν το τρίο Στούτζες, πρώτες στο χαβαλέ. Η Κλαίρη ήταν λίγο πιο μαζεμένη.

Δελαπόρτας: Από ένα σημείο και μετά, ήμασταν φίλοι με το Γιάννη. Ήταν τόσο ζωντανός, ήταν πιο νέος από εμάς.

Ορφανού: Ποτέ δεν έχω ιδιαίτερες επαφές με κάποιον από τη δουλειά μου. Έχω δημιουργήσει πολύ καλές φιλίες, αλλά θέλω να μην αισθάνομαι εξάρτηση εκεί. Να φανταστείς, τον Καλημέρη και το Γιαννίκο τους γνώρισα έναν χρόνο μετά το ξεκίνημα του Ρετιρέ.

Ευείδη: “Έχω την αίσθηση πως η Κατερίνα δεν με συμπαθούσε πολύ στην αρχή. Εξαιρετική επαγγελματίας, πάντα διαβασμένη και το εντυπωσιακό ήταν πως ερχόταν κάθε μέρα από το κομμωτήριο. Ξύπναγε αξημέρωτα, πήγαινε κομμωτήριο και ερχόταν στην πένα”

Οικονομάκη:

Δεν υπήρχε ούτε κομμωτήριο ούτε βεστιάριο, δεν είχαμε τις πολυτέλειες του σήμερα. Μόνο το μακιγιάζ μας έκαναν. Αχτένιστες ήμασταν.

Ευείδη: Φορούσα μόνο δικά μου ρούχα, δεν είχαμε. Είναι ρούχα που τα έχω ακόμα και λέω ‘Χριστέ μου αυτά έχουν παίξει στο Ρετιρέ’.

Λαρίσης: Κοστούμια; Γιάννης Δαλιανίδης. Οι ηθοποιοί έφερναν τα ρούχα τους, μιλάμε για πρωτόγονες εποχές. Η Κατερίνα έφερνε δικά της, αλλά έπαιρνε κάποια ρούχα και από τη Λόλα. Μαζί τα διαλέγαμε. Δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει ρούχο που δεν είχε ελέγξει ο Γιάννης.

Ευαγγελόπουλος: Είναι λίγο κλισέ να λέμε ότι το κλίμα ήταν καλό στα γυρίσματα, αλλά ήταν όντως καλό. Υπήρχε ο Δαλιανίδης που κράταγε τις ισορροπίες. Ο καθένας έκανε την επιτυχία του την προσωπική και δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τον άλλον.

Ευείδη: Ποιες βεντέτες καλέ; Ποιος να κουνηθεί στο Δαλιανίδη; Η φίρμα ήταν αυτός. Και έτσι πρέπει να ‘ναι. Αυτό που λείπει στη δουλειά σήμερα είναι ο σκηνοθέτης και δη ο σκηνοθέτης με α***δια και γνώση.

VI. “Το Ρετιρέ δεν πήγαινε να δείξει κάτι παραπάνω απ’ ότι ήταν, δηλαδή μια λαϊκή σειρά που άγγιξε τη μάζα”

Ευαγγελόπουλος: Εξ αρχής, το Ρετιρέ πήγαινε πολύ καλά, κονταροχτυπιόταν στην πρώτη θέση με τις ‘Τρεις Χάριτες’. Τη μια βδομάδα ήμασταν εμείς πρώτοι, την άλλη οι ‘Χάριτες΄.

Ορφανού: “Το Ρετιρέ είχε πολλή μεγάλη επιτυχία από την πρώτη στιγμή. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν κάτι το εκπληκτικό. Δεν ξέρω αν άλλο σήριαλ το έχει ζήσει έτσι, αν και έγιναν πάρα πολύ καλές δουλειές μετά.

Δελαπόρτας: Το έβλεπαν όλες οι τάξεις των ανθρώπων. Από γιατρούς και επιστήμονες μέχρι απλούς ανθρώπους της γειτονιάς. Τα τελευταία χρόνια το αντιμετωπίζουν ως μια σειρά καλτ, αλλά νομίζω πως αυτό είναι άδικο. Το Ρετιρέ δεν πήγαινε να δείξει κάτι παραπάνω απ’ ότι ήταν, δηλαδή μια λαϊκή σειρά που άγγιξε τη μάζα.

Κωστής: Το Ρετιρέ ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ο Δαλιανίδης ήταν εγγύηση. Ήξερε να παίρνει πράγματα από τον κόσμο και να τα ξαναγυρίζει εκεί. Η τηλεόραση αυτή ακουμπούσε κάποια πράγματα, δεν τα ανέλυε, δεν ήταν αναλυτικό θέατρο.

Καλλιβωκάς: Το Ρετιρέ δεν είχε αισθητικά την επιτυχία που θα περίμενε κανείς. Σίγουρα ο Δαλιανίδης ήταν ακόμα στα φόρτε του, αλλά δεν είδαμε μια δουλειά αντάξια του μεγέθους και της ιστορίας του.

Οικονομάκη: Άργησα να καταλάβω ότι έγινα γνωστή από το Ρετιρέ. Στην περιοδεία με τη Χρονοπούλου, έρχεται ένα κοριτσάκι και μου λέει ‘είσαι η κόρη της ξινής;’ κι εγώ της απάντησα ‘όχι, τη μαμά μου τη λένε Άννα’. Μετά που μου εξήγησε τι εννοούσε, ντράπηκα πάρα πολύ.

Δελαπόρτας: Από την πρώτη στη δεύτερη σεζόν, είχαμε μεγαλύτερη χαρά γιατί είχε απήχηση η σειρά.

Θα γινόταν και τρίτη σεζόν, αλλά λόγω οικονομικών απαιτήσεων κάποιων πρωταγωνιστών αποφασίστηκε να γίνει μια περίπου ίδια σειρά, οι Μικρομεσαίοι.

VII. “Στεναχωρηθήκαμε που τελείωσε, αλλά δεν ήθελα κι άλλη σεζόν. Χορτάσαμε το Ρετιρέ”

Λαρίσης: Με πείραξε το τέλος, όπως και όλους νομίζω. Δεν ξέρω ακριβώς τι συνέβη, αλλά μάλλον αποφάσισαν να κάνει κάτι άλλο και γι’ αυτό ήρθαν καπάκι οι Μικρομεσαίοι. Η τελευταία μέρα πάντα είναι κάπως.

Ορφανού: Μετά το Ρετιρέ, κάναμε τους Μικρομεσαίους. Κι εκείνο είχε επιτυχία. Οι Μικρομεσαίοι ήταν καλύτερη δουλειά από το Ρετιρέ, αλλά φυσικά δεν είχε την ίδια απήχηση. Στο Ρετιρέ, όλα ήταν σαν happening.

Ευαγγελόπουλος: Ήταν λίγο περίεργο το τέλος, γιατί μετά αρκετοί από εμάς συνεχίσαμε στο ‘νούμερο 2’ που ήταν οι Μικρομεσαίοι. Ήταν ένα πράγμα διαφορετικό, αλλά στο ίδιο πνεύμα και βασικά με το ίδιο κόνσεπτ.

Δελαπόρτας: Είχαμε όλοι μια θλίψη στα μάτια στα τελευταία επεισόδια, γιατί ξέραμε ότι τελειώνει, αλλά εντάξει η ζωή συνεχίζεται.

Ευείδη: Στεναχωρηθήκαμε που τελείωσε, αλλά δεν ήθελα κι άλλη σεζόν. Χορτάσαμε το Ρετιρέ.

Δελαπόρτας: Μετά το Ρετιρέ έκανα μερικές εμφανίσεις στο Τμήμα Ηθών και το Καλημέρα Ζωή, πολλές μεταγλωττίσεις σε παιδικά, όπως η Μαριμάρ και η Εσμερλάντα και αφοσιώθηκα τελείως στην οικογένειά μου.

Οικονομάκη: Στην τηλεόραση έκανα τα ‘Στραβά και τα Ανάποδα’, τα ‘7 Κακά της Μοίρας Μου’ και το ‘Όταν Ήμουν Δάσκαλος’. Από τα πιο ωραία που θυμάμαι είναι ένα επεισόδιο στο ‘Της Ελλάδος τα Παιδιά’. Έκανα μία από τις τρεις αδερφές που ήταν κόρες του Καλογήρου.

Ευείδη: Το επόμενο μεγάλο μου στην τηλεόραση ήταν οι ‘Μεν και Δεν’. Είχαμε πολύ ενθουσιασμό, γουστάραμε πάρα πολύ τα κείμενα, ήμασταν και οι 4 πολύ φρέσκοι και ορεξάτοι να χιμήξουμε. Όταν αρχίσαμε τα γυρίσματα, ξέραμε 10 επεισόδια απέξω, σαν θεατρικό. Ήμασταν ψώνια και καθόμασταν και κάναμε πρόβες.

Ορφανού: Συνεργάστηκα με εξαιρετικούς σκηνοθέτες στη συνέχεια μου στην τηλεόραση, όπως ο Τέμπος και ο Θωμόπουλος. Και στο ‘Ελλάς το Μεγαλείο Σου’ κάναμε εξαιρετική δουλειά.

Δελαπόρτας: Μέχρι πρόσφατα είχα αποφασίσει να μην ξαναπαίξω. Τα έδωσα στα βιβλία που έκανα και για τα οποία άφησα την ηθοποιία. 22 βιογραφίες μεγάλων Ελλήνων ηθοποιών! Κανείς δεν περίμενε ο Άλκης του Ρετιρέ να είχε τέτοια εξέλιξη.

Ευαγγελόπουλος: Εγώ δεν έκανα πάρα πολλές δουλειές στην τηλεόραση. Η τελευταία ήταν κάπου στο 2000 που έκανα το ‘Κάτω από την Ακρόπολη’ στον ALPHA, ένα σχετικά επιτυχημένο σήριαλ.

Κωστής: Σίγουρα η επόμενη μεγάλη μου τηλεοπτική επιτυχία ήταν το ‘Εκείνες κι Εγώ’ με τον Γιάννη Μπέζο. Είχαμε εξαιρετική συνεργασία, λειτουργήσαμε σαν ομάδα, όπως με την Έλντα στο Ρετιρέ και τον Τσάκωνα στις βιντεοταινίες.

Οικονομάκη: Εννοείται ότι το έβλεπα το Ρετιρέ σε επαναλήψεις, εδώ το έχουν δει τα παιδιά μου. Με βλέπανε οι νοσοκόμες όταν ήμουν έγκυος και γελάγανε.

Καλλιβωκάς: Δεν το βλέπω. Κανένα σήριαλ μου δεν βλέπω. Σπάνια, αν πέσω καμιά φορά, περιμένω να δω τον εαυτό μου για να εντοπίσω τυχόν λάθη ή να θυμηθώ πώς φαινόμουν.

Δελαπόρτας: Το Ρετιρέ δεν το έχω δει από τότε.

Λαρίσης: Το έβλεπα το Ρετιρέ. Και στο Youtube βλέπω κατά καιρούς. Εντάξει, ναι, βλέπω λάθη, γιατί τα ξέρω. Λάθη σε κείμενο, λάθη σε σκηνές. Το πιο φοβερό ήταν η φωτογραφία που έχουμε με τον Τζον Τίκη.

Ευείδη: Όταν μου λες Ρετιρέ, μου έρχεται εκείνη η ανεκδιήγητη μπλε μοκέτα και η φωτογραφία του Τζον Τίκη στο σκηνικό. Κάπου βρέθηκε ένα αυτόγραφο του πάνω στο σύνθετο του σαλονιού της Κατερίνας. Τι ήταν ο Τζον Τίκης; Κάνας θείος της οικογένειας;

VII. “Το Ρετιρέ για μένα…”

Κωστής: Το Ρετιρέ ήταν μια χαρούμενη σειρά και ευτυχία που μπόρεσα να συνεργαστώ με τον Δαλιανίδη. Μια από τις πιο καλές εμπειρίες με ανθρώπους μάστορες που μιλάτε με τα μάτια και ‘χτίζετε’ μαζί.

Ευείδη: Το Ρετιρέ ήταν το δημοτικό μου, οι βάσεις μου. Ήταν η πρώτη δουλειά που μ’ έκανε γνωστή. Είχα κάνει και παιδικά στην κρατική τηλεόραση, αλλά από το Ρετιρέ, άρχισε να μου ανοίγει και το θέατρο. Απ’ το Ρετιρέ με πήρε ο Κιμούλης να δουλέψουμε!

Δελαπόρτας: Το Ρετιρέ ήταν σταθμός στην πορεία μου γενικότερα. Όχι μόνο ως ηθοποιού. Ήταν δύο χρόνια από τη ζωή μου, με πολύ ωραίες αναμνήσεις και παρέες.

Οικονομάκη: Το Ρετιρέ με στιγμάτισε, μετά από τόσα χρόνια ο κόσμος με θυμάται από αυτό, παρότι έκανα και πολύ θέατρο. Η Γωγώ ήταν ο αγαπημένος μου ρόλος. Δεν νομίζω να αλλάξει ποτέ αυτό.

Ορφανού: Θα ήθελα να μην έχει πεθάνει ο Γιάννης. Θέλω να πω ότι τον ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου που με έμαθε να κάνω τηλεόραση. Είναι πολύ δύσκολο πράγμα και θέλει δασκάλους σαν τον Γιάννη για να έχεις καλό αποτέλεσμα.

Ευείδη: Το 2010 έχασα και τη μάνα και τον πατέρα μου. Στις κηδείες ήμουν σχετικά ψύχραιμη. Στην κηδεία του Γιάννη τον Οκτώβριο έγινα κουρέλι, έκανα όλο το κλάμα που δεν έκανα στους γονείς μου. Ήταν πολύ μπαμπάς μου.