Η Saoirse Ronan μας εξήγησε γιατί η Lady Bird ζει μια ταινία του John Hughes

Η Saoirse Ronan σε λίγες μέρες γίνεται 24 χρονών. Δεν ξέρω τι έκανες εσύ στα 24 σου, και οριακά δε θυμάμαι καν τι έκανα εγώ, πάντως η Ronan είναι ήδη υποψήφια για ερμηνευτικό Όσκαρ για τρίτη φορά. Πιθανότατα δεν θα το κερδίσει ούτε αυτήν, όμως ως Christine, δηλαδή ως Lady Bird, παραδίδει μια ερμηνεία καριέρας- όσο νωρίς κι αν είναι για να πούμε κάτι τέτοιο. Για ένα φιλμ που μαζεύει 5 συνολικά υποψηφιότητες Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Και το οποίο έχει ήδη κερδίσει 2 Χρυσές Σφαίρες (Ταινίας και Α’ Γυναικείου στην κατηγορία της Κωμωδίας ή Μιούζικαλ).

Σε αυτό, η Lady Bird είναι 17 χρονών και θέλει να τελειώσει το σχολείο για να φύγει από το Σακραμέντο, όπου μεγαλώνει και ζει και βιώνει κάθε μικρό και μεγάλο περιορισμό της εφηβικής ζωής. Η σχέση με τη μητέρα της είναι περίπλοκη (και πώς θα γινόταν αλλιώς;) ενώ η σχέση της με φίλες και με αγόρια περνά από ένα σωρό δοκιμασίες.

Το καλύτερο φιλμ ενηλικίωσης της χρονιάς (στις αίθουσες από σήμερα από την UIP) φέρει την υπογραφή της Greta Gerwig του ‘Frances Ha’, με την οποία επίσης μιλήσαμε όταν ταξιδέψαμε στο Λονδίνο με αφορμή την ευρωπαϊκή πρεμιέρα της ταινίας. Η Gerwig κι η Ronan μοιάζουν να έχουν αναπτύξει έναν υπέροχο δεσμό φιλίας μεταξύ τους, μιας κι η Ronan παίζει εξάλλου μια εφηβική εκδοχή της Gerwig. Καθώς μάλιστα μιλούσαμε μαζί της, η Ιρλανδή μπέρδεψε τα λόγια της και ανέφερε το όνομα του ρόλου της ως Greta. “Greta!”, ψιθύρισε γελώντας, σα να μονολογεί “τι λέω, ποια Greta”. Και συνέχισε. Να μας μιλά για την έφηβη ηρωίδα που ενσάρκωσε, για το πώς αυτή κι η μητέρα της είναι σαν τις Gilmore girls, για το πώς η Gerwig ήταν ιδανικό αφεντικό, και για το πώς η ταινία στο μυαλό της ηρωίδας της, ήταν γυρισμένη από τον John Hughes.

(Η συνέντευξη με την Greta Gerwig θα δημοσιευτεί σε λίγες μέρες. Ως τότε, δείτε το ‘Lady Bird’, που προβάλλεται στις αίθουσες από την UIP.)

Jordan Strauss/Invision/AP / Jordan Strauss/Invision/AP

Η Greta Gerwig κι η Saoirse Ronan ποζάρουν με τις Χρυσές Σφαίρες τους μαζί με την Laurie Metcalf ( Jordan Strauss/Invision/AP)

***

Έχεις πει πως η Lady Bird είναι το κορίτσι που θα ευχόσουν να είσαι σε εκείνη την ηλικία. Πώς ήσουν στην πραγματικότητα;

Ήμουν αρκετά όμοια με την Lady Bird αλλά δεν είχα αυτή την επαναστατική ροπή που να εκφράζω όπως αυτή. Ήταν εκεί δηλαδή αλλά δεν την εξέφραζα τόσο πολύ, ήθελα να ευχαριστώ τον κόσμο πολύ περισσότερο από την Greta… από την Greta! [γελάει] Από την Lady Bird. Η Greta ήταν σαν εμένα, ήθελε επίσης να ευχαριστεί τον κόσμο. Οπότε η Lady Bird ήταν σαν το alter ego μας. Μας έδωσε τη δυνατότητα να είμαστε αυτό που θέλαμε πάντα να είμαστε.

Είναι περίεργο γιατί είσαι μόλις 23 αλλά μοιάζει ήδη σαν ρόλος ζωής.

Ναι, απολύτως! Νομίζω είναι ένας πολύ σημαντικός χαρακτήρας για πολύ κόσμο να δει στην οθόνη και σίγουρα για μένα. Ήθελα να το πετύχω απόλυτα για χάρη της [σσ. δείχνει προς τα έξω, που είναι η Gerwig] και για το πόσο κομμάτι της καρδιάς της έβαλε στον χαρακτήρα. Νομίζω είναι τέλειο όταν όσοι εμπλέκονται είναι τόσο ειλικρινείς και θέλουν γνησίως να βάλουν σε μια δουλειά τον εαυτό τους. Δεν λειτουργούν πάντα όλα όπως με το ‘Lady Bird’, αλλά ο κόσμος μπορεί να το καταλάβει όταν το βλέπουν, έτσι δεν είναι; Ότι είναι γνήσιο.

Αναγνώρισες κάποια κομμάτια της σχέσης σου με τη μητέρα σου;

Το μόνο συγκεκριμένο πράγμα είναι όταν πάνε στο open house όταν αισθάνεται άσχημα και της λέει η μητέρα της “θες να κάνουμε την αγαπημένη μας δραστηριότητα;” και πάνε εκεί. Όταν η μαμά μου είδε την ταινία το πρόσωπό της φωτίστηκε επειδή αυτό είναι κάτι που εγώ με τους γονείς μου πάντα κάναμε. Μεγάλωσα σε ένα μικρούλι ‘70s μπανγκαλόου στην εξοχή και όποτε μαθαίναμε πως υπάρχει κάποιο open house κοντά μας πάντα λέγαμε “πάμε!”. Και απλά μπαίναμε και κάναμε πως κοιτάζαμε τα πάντα, [σσ. παίρνει ύφος] “ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΕΙΤΕ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΔΩ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΗΠΟ”, το κάναμε όλη την ώρα.

Αλλά όσο αφορά στη δυναμική μου με τη μητέρα μου, ήμασταν απόλυτα τυχερές κι οι δυο μας. Ήμασταν οι ‘Gilmore Girls’, βασικά. Όταν είχε βγει αυτή η σειρά τη βλέπαμε και λέγαμε πόσο χαρούμενες αισθανόμασταν.

Οι πάντες βρίσκουν σημεία σύνδεσης με την ταινία ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου. Είναι σημαντικό για σένα ως ηθοποιός ή ως θεατής να βρίσκεις στοιχεία στην οθόνη με τα οποία να μπορείς να συνδεθείς;

Υποθέτω είναι κάτι που συμβαίνει φυσικά. Δεν κοιτάζω απαραιτήτως σε ένα σενάριο και αρχίζω να σκέφτομαι πώς μπορώ να συνδεθώ εγώ προσωπικά, αλλά υποθέτω πως αν συνδέομαι είναι επειδή βρίσκω κάποια σημεία επαφής, αγγίζει κάποια χορδή με κάποιο τρόπο. Οπότε υποθέτω πως ναι, συνειδητά ή όχι, κοιτάζουμε για αυτό. Αλλά προσωπικά για μένα, πάντα βασίζομαι περισσότερο σε μια αίσθηση. Στο ένστικτο. Ακόμα κι όταν ξαφνικά μπορεί να παθαίνεις εμμονή με ένα καινούριο τραγούδι ας πούμε, μπορεί να σκεφτείς γιατί συμβαίνει, όμως απλά συμβαίνει. Έτσι και με τα σενάρια, πρέπει απλά να το κάνεις όταν το νιώθεις. Αλλά ναι, υπάρχει σίγουρα υπογείως και μια σύνδεση.

Είπες ότι μεγάλωσες σε ένα μικρός μέρος, ήθελες κι εσύ να αποδράσεις;

Ναι, εννοώ οι πάντες περνούν αυτή την περίοδο της ζωής τους, ειδικά όταν είναι 17-18 και υπάρχει ξαφνικά η προοπτική του να φύγεις κι όταν αυτό το ενδεχόμενο πέσει στο τραπέζι ως πραγματικότητα τότε το θες περισσότερο από κάθε τι. Σε πολλές περιπτώσεις δε σημαίνει πως μισείς το μέρος από το οποίο προέρχεσαι, αλλά ότι δεν σου προσφέρει όλα όσα χρειάζεσαι πια. Πρέπει να πας σε κάποιο νέο μέρος, κάπου που δεν γνωρίζεις, ώστε να προκαλέσεις τον εαυτό σου. Υποθέτω.

Ένιωσες πως μέσω της ταινίας είχες μια δεύτερη ευκαιρία για να ζήσεις τη σχολική εμπειρία που δεν έζησες;

Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγω από το ότι δεν τα έκανα όλα αυτά, ότι δεν ήταν αυτή η εμπειρία μου ως έφηβη. Αλλά ήταν υπέροχο το να παίζω ένα άτομο ειδικά σε αμερικάνικο σχολείο, επειδή το αμερικάνικο σχολείο πάντα έμοιαζε λίγο πιο κουλ. Ειδικά για ανθρώπους που μεγάλωσαν με το ‘Saved by the Bell’ και τη ‘Sabrina the Teenage Witch’ είναι το καλύτερο μέρος. Έχεις ντουλαπάκι και πας στο prom και φοράς αυτό το συναρπαστικό φόρεμα.

Και στην ταινία πας στο prom με την καλύτερή σου φίλη!

ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ! Το ξέρω! Είναι αστείο επειδή ποτέ δεν αγχώνομαι για να δω κάτι που παίζω, ποτέ δεν τα απολαμβάνω, κι αυτή είναι η πρώτη φορά που είδα κάτι που παίζω και μπόρεσα να είμαι αντικειμενική για αυτό. Κατάφερα να απομακρύνω τον εαυτό μου από αυτό και να πω “α, είναι σπουδαίο”. Κι όταν φτάνουμε στο σημείο αυτό ένιωθα σα να είμαι μέρος του κοινού. Ήταν τόσο ρομαντικό. Το είδα με την καλύτερή μου φίλη και ήμασταν κι οι δύο “ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ;;”.

Βλέπεις έναν χαρακτήρα σαν την Lady Bird ως αυτό που λέμε ‘καλό παράδειγμα’;

Νομίζω πως είναι, ναι, με την έννοια πως είναι ένας αληθινός άνθρωπος. Δεν προσπαθεί να είναι ηρωίδα. Νομίζω κάποιες φορές υπάρχει πολλή πίεση που βάζουμε στον εαυτό μας επειδή πολλές από τις ιστορίες που έχουμε γύρω μας είναι παράλογα τέλειες. Και είναι υπέροχες για να δραπετεύσεις μαζί τους, αλλά το να βλέπεις ένα άτομο που είναι γεμάτο ατέλειες, που είναι εγωίστρια σε στιγμές, που δεν δρα πάντα με τον πιο ευγενή τρόπο, αλλά που όμως είναι υπέροχη και πολύ πιστή και γεμάτη αγάπη και έχει πολλά να προσφέρει… ελπίζω πως ο κόσμος θα το δει αυτό και θα πει “α, έχω αυτό το άτομο στη ζωή μου που μου τη δίνει στα νεύρα λιγάκι αλλά δε θα τους απορρίψω”. Νομίζω δίνει μια καλύτερη κατανόηση των ανθρώπων και βοηθάει να γίνουμε πιο δεκτικοί σε ατέλειες που όλοι έχουμε.

Danny Moloshok/Invision/AP / Danny Moloshok/Invision/AP

Η Saoirse Ronan με την Greta Gerwig στο δείπνο των υποψηφίων των 90ών Όσκαρ (Danny Moloshok/Invision/AP)

Η Greta ανέφερε πως σου έδωσε ταινίες του John Hughes να δεις, οπότε βλέπεις την ταινία ως απόγονο του Hughes;

Οι δύο στις οποίες εστιάσαμε ήταν το ‘Pretty in Pink’ και το ‘Sixteen Candles’. Λατρεύω στο ‘Pretty in Pink’ το κομμάτι που την περιμένει έξω, στο αμάξι, υπάρχει κι η ίδια σκηνή στο Ferris Bueller. Είναι τόσο ρομαντικό. Και η Greta λέει πως η ταινία που υπάρχει μες στο κεφάλι της Lady Bird δεν είναι η ταινία που βλέπουμε. Μες στο κεφάλι της ζει μια ταινία του John Hughes.

Μιλώντας για τη Greta, πώς ήταν σαν σκηνοθέτης; Ήταν η πρώτη της φορά αλλά τα πάντα στην ταινία μοιάζουν τόσο πλήρη και γεμάτα λεπτομέρεια και αυθεντικότητα.

Έχει τρομερό μάτι για τη λεπτομέρεια, αλλά επίσης αφήνει το φιλμ να αναπνεύσει και επιτρέπει στην ιστορία και τους χαρακτήρες να βρουν το δρόμο τους λίγο. Νομίζω πως η Greta είναι τόσο παρατηρητική και τόσο ανοιχτή στους δημιουργούς με τους οποίους δουλεύει και με τους ανθρώπους γύρω της που, πιστεύω, στο πέρασμα των χρόνων έχει αναπτύξει δικό της στυλ. Ένιωσα από το ξεκίνημα πως είναι από εκείνους τους σκηνοθέτες που ξέρουν τι είδους σκηνοθέτες θέλουν να γίνουν, ξέρει τι δημιουργός θέλει να είναι, ξέρει τι ταινίες θέλει να φτιάξει, και ακούει τα θέλω της ως σκηνοθέτης και τις εμπνεύσεις της και δε τα φοβάται.

Αυτή η καθαρότητα που έχει μεταφράζεται στο λουκ της ταινίας, στο είδος του μοντάζ που θέλει, το ρυθμό, τη μουσική, όλο το συναίσθημα πίσω από τα πάντα. Επίσης, επειδή έχει παίξει πολύ ως ηθοποιός κι επειδή μάλλον είναι αυτό το είδος ανθρώπου, έχει αληθινό σεβασμό και εκτίμηση για τα άλλα τμήματα, που δεν λαμβάνουν πάντα αυτο τον σεβασμό. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, επειδή είναι η ηγέτιδά μας, το αφεντικό μας και έχουμε έτσι κάποιον που θέτει αυτό το στάνταρ, που έδινε χρόνο στους πάντες, που μας πέρασε το ότι κανείς δεν ήταν πιο σημαντικός από τους άλλους.

Η Greta πριν λίγο είπε πως όταν άρχισες να διαβάζεις το ρόλο πρώτη φορά ήξερε πως θα είσαι η Lady Bird…

Πολύ ωραίο αυτό. 🙂

Εσύ όμως πότε ερωτεύτηκες τον χαρακτήρα και γιατί;

Ερωτεύτηκα τον χαρακτήρα κατευθείαν. Σκέφτηκα πως πολύ απλά δεν υπάρχει τίποτα σαν αυτήν. Δεν είχα διαβάσει τίποτα τέτοιο πριν και νομίζω πως αυτό είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι αισθάνονται για την ταινία γενικότερα. Αλλά όταν γνωρίζεις έναν τέτοιο χαρακτήρα το να έχεις μετά την ευθύνη να την ενσαρκώσεις είναι λίγο, ξέρεις, τρομακτικό. Δε θες να το παρασκεφτείς, θες να βγει πολύ φυσικά αλλά έχεις και μια δουλειά να κάνεις κιόλας. Και σκεφτόμουν και πως, παρόλο που η Lady Bird δεν είναι η Greta, τόσο μεγάλο κομμάτι της είναι εκεί μέσα και είναι η πρώτη της ταινία, και ήθελα τα πάντα να είναι ό,τι είχε φανταστεί. Από σκηνή σε σκηνή ήταν μια διαρκής ανακάλυψη του τι ήταν η Lady Bird. Δεν νιώθω πως είχα μια πλήρη κατανόηση μέχρι να δω την ταινία.

*Το ‘Lady Bird’ προβάλλεται στις αίθουσες από την UIP. Είναι υποψήφιο για 5 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Γυναικείου Ρόλου για τη Saoirse Ronan.