Δεν θες να τα βάλεις με τον Σεμπαστιάν Σαμπάλ

Πριν μερικές ημέρες ξεπήδησε στο timeline αυτό:

Σοκαριστική επίθεση σε αντίπαλο του, που θα μπορούσε να έχει και υπο-τίτλο: “Τύπος στο ράγκμπι επιχειρεί την πρώτη εξαγωγή φρονιμίτη από το πίσω μέρος του κρανίου”.

Και αρχικά  σκέφτηκα “χμ, δεν θα ήθελα να ήμουν το σαγόνι του τύπου”. Και στη συνέχεια άρχισα να συνθέτω όλες τις πληροφορίες που είχα για το ράγκμπι και κατέληξα ότι δεν είναι πολλές (ή τουλάχιστον δεν είναι όσες έχει ο – ραγμπικότερος του ορόφου – Χατζηιωάννου).

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σκέφτηκα ότι:

– Τιμή και δόξα στους All-Blacks. Γιατί έτσι.

– Η μπάλα παίζεται με πάσες προς τα πίσω, ή κλωτσιές προς τα μπροστά. Και μπουνιές προς όλες τις κατευθύνσεις.

– Δεν είναι καθόλου τηλεοπτικό σπορ, για αυτό και δεν είχα καταφέρει να δω το 6 Nations Cup κάτι βράδια στη NOVA.

– Πρέπει να είναι γεμάτο τέτοιους σκληρούς καργιόληδες (κατά το Luben-ικό του πράγματος) σαν τον παραπάνω τύπο που έχει μπούτι για χέρι.

– Ο παραπάνω τύπος έχει μπούτι για χέρι. Χαχα, καλό! Πρέπει να το γράψω αυτό.

– Το καλοκαίρι στο γάμο του Σπύρου είχα γνωρίσει τον μύθο του αγγλικού ράγκμπι και ότι μπορώ να λέω αυτή την ιστορία για να φαίνεται ότι ξέρω πάρα πολλά πράγματα για το ράγκμπι. Αυτός που γνώρισα -κι ήταν πολύ γαμάτος τύπος- είναι για το αγγλικό ράγκμπι ό,τι και ο Παναγιώτης Γιαννάκης για το ελληνικό μπάσκετ: αρχηγός της εθνικής, προπονητής, πρόεδρος της ομοσπονδίας κτλ κτλ Πολύ γλυκός, πολύ ευγενικός, πολύ συμπαθής. Που παλιότερα ήταν αυτό:

Και κάπου εκεί θυμήθηκα τον αδερφό μου που μου έμαθε τον Σεμπαστιάν Σαμπάλ, τον “Άνθρωπο των Σπηλαίων” όπως τον αποκαλούν. Και αμέσως σκέφτηκα ότι πρέπει να μοιραστώ με τον κόσμο την ύπαρξη του Σεμπαστιάν Σαμπάλ, του “ανθρώπου των Σπηλαίων” όπως τον αποκαλούν.

Ότι τον λένε “Άνθρωπο των Σπηλαίων” σας το ‘πα; Δεν σας το ‘πα.

Σαμπάλ

Σκόρπιες σκέψεις μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Όση ώρα χρειάζεται ο Σαμπάλ να κάνει τάκλιν στον αντίπαλο, ή να απελευθερώσει την Κύπρο μόνος του.

Πάμε λίγο με τα βασικά: Είναι 37 ετών και αποσύρθηκε φέτος. Είναι 1.91 και 113 κιλά. Παίζει “8άρι”, κάτι που σημαίνει ότι θα έπρεπε να ξέρουμε τι είναι, αλλά δεν ξέρουμε, οπότε θα υποθέσουμε ότι είναι κάτι που σημαίνει πολύ, πολύ, πολύ, ξύλο. Λογικά είναι αυτός που βαράει πιο πολύ. Αν όχι, τότε συγγνώμη αλλά τον βάζουν σε λάθος θέση.

Ας περάσουμε στα σημαντικά. Σ’ αυτά:

Ο Σαμπάλ που είναι η πολύ άγρια version του @dark_tyler, ή αλλιώς ο Dark Tyler όταν διάβασε ότι θα κόψουν το Community και γενικότερα θα μπορούσε να έχει παίξει ρόλο σε οποιοδήποτε Lord of the Rings, τουλάχιστον σε 5 Χάρι Πότερ και να έχει σκοτώσει σιμουλτανέ τον κύριο Βουνό, τον Καλ Ντρόγκο και όλους τους Λάνιστερς στο Game of Thrones.

Μεταξύ μας δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης ράγκμπι που υπήρχε, είναι όμως ο πιο διάσημος παίκτη στη Γαλλία και στην Αγγλία, όπου έπαιξε επαγγελματικά. Η εμφάνιση του και το συνολικό attitude βοήθησε πολύ στο να γίνει το “πρόσωπο” (και συχνά η γροθιά) του αθλήματος, σαν ένας λιγότερο καλοχτενισμένος και ασφαλώς πιο αιμοβόρος Ντέιβιντ Μπέκαμ.

Μια εικόνα = χίλιες λέξεις. Ένα βίντεο = χίλια “ωχ, αμάν”

Μεγάλωσε στη Βαλένς και πριν αποφασίσει ότι θα βγάλει χρήματα χτυπώντας αντιπάλους, δούλευε ως μηχανικός. Ακολούθησε, δηλαδή τα χνάρια του πατέρα του. Στη συνέχεια πέρασε από ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων, πριν γίνει επαγγελματίας παίκτης. Πρώτα στη Βαλένς (4η κατηγορία – ναι έχουν τέσσερις κατηγορίες ράγκμπι στη Γαλλία), μετά στη Μπουρζουάν και στη συνέχεια στην Σκωτία (2004-2009) και στους Σέιλ Σαρκς, πριν επιστρέψει στην πατρίδα του για τη Ρασίγκ Παρί και τη Λιόν.

Από το 2007 ως και το 2014 όταν κρέμασε ότι-κρεμάνε-στο-ράγκμπι-όταν-αποσύρονται ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος Γάλλος παίκτης, ένα από τα αγαπημένα πρόσωπα για διαφημιστικές καμπάνιες, φόβος και τρόμος για τους αντιπάλους και διακαής πόθος για το γυναικείο πληθυσμό.

Εξού και το “Μmmmm… .Chabal” που είχε γίνει σλόγκαν στη Γαλλία, κάτι σαν το δικό μας “Κορίτσια ο Μπάρκουλης”. Δημοσιότητα, την οποία και εξαργύρωσε με τη δική του σειρά ρούχων, την προσωπική του εταιρία κρασιών, ένα ξενοδοχείο-εστιατόριο ακόμη και με παιχνίδια.

Η φάση με τον Σαμπάλ ξέφυγε όταν πήγε να παίξει στη Μεγάλη Βρετανία και έβλεπε τους οπαδούς να φορούν μπλούζες με τη φάτσα του πάνω από νεκροκεφαλές και διάφορα σλόγκαν όπως το “Cha-bad to the bone”. Κακός μέχρι το κόκκαλο. Κάπου εκεί του κόλλησαν και το ψευδώνυμο “Άνθρωπος των Σπηλαίων”, το οποίο διαδέχτηκε το λιγότερο κομψό “αναισθησιολόγος”, παρατσούκλι που του κόλλησε όχι επειδή δουλεύει part-time σε νοσοκομεία, αλλά γιατί στέλνει εκεί τους αντιπάλους. (Όπως είχε κάνει τον περασμένο Ιανουάριο όταν έριξε μπουνιά στον Μαρκ Ζιρού).

Κάπως έτσι, λοιπόν, έγινε το πρόσωπο του αθλήματος: κάτι σαν τον Ντένις Ρόντμαν στο μπάσκετ και τον Βίνι Τζόουνς στο ποδόσφαιρο. Το κακό παιδί που όλοι λατρεύουν. Για αυτό και τον περασμένο Μάιο όταν ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τα γήπεδα, μαζεύτηκαν καμιά εκατοστή τηλεοράσεις, εφημερίδες και ραδιόφωνα.

Ο Σαμπάλ κυρίες και κύριοι. Ο άνθρωπος των Σπηλαίων. Έπρεπε να το μοιραστώ με κάποιον.