Song Kang-ho: Ο θρύλος του κορεάτικου σινεμά θέλει οι ταινίες του να κάνουν θόρυβο
- 18 ΣΕΠ 2019
Ο Σονγκ Κανγκ-χο δεν χρειάζεται εισαγωγή, ή αν χρειάζεται αρκεί να είναι μια εικόνα του- μπορεί στη Δύση να μην απολαμβάνει την αναγνωρισιμότητα ενός χολιγουντιανού σταρ, αλλά αποτελεί στην πραγματικότητα τον απόλυτο ίσως εκπρόσωπο του κορεάτικου σινεμά εκτός των συνόρων της χώρας του. Έχει συνεργαστεί κατ’επανάληψη με μερικούς από τους διασημότερους σκηνοθέτες της Κορέας, όπως τον Μπονγκ Τζουν-χο (που μόλις πήρε τον Χρυσό Φοίνικα για το “Parasite”, επίσης σκηνοθέτη των “Snowpiercer”, “Okja”, “The Host”) και τον Παρκ Τσαν-γουκ (στου οποίου τα “Sympathy for Mr. Vengeance” και “Thirst” έχει πρωταγωνιστήσει).
Έχει ένα αξιοσημείωτο εύρος, ικανός να κάνει τον εαυτό του από ζωντανό καρτούν μέχρι στιβαρό νουάρ γρίφο, κι από ξέφρενη μανία σε ατμοσφαιρική απειλή. Διαμέσου όλων των ρόλων του όμως, μπορείς πάντα να πιαστείς από ένα πολύ ανθρώπινο στοιχείο, μια υπόνοια οργής που πάντα μοιάζει να σιγοβράζει κάτω από την επιφάνειά του. Είναι συναρπαστικός ερμηνευτής μεγάλης σημασίας. Για σχεδόν κάθε ρόλο του λούζεται με βραβεία και υποψηφιότητες, είτε παίζει σε απαιτητικά φιλμ είδους σαν το “Parasite” ή το “Thirst”, είτε πρωταγωνιστεί σε τίμια ακαδημαϊκά δράματα προορισμένα να λατρευτούν από όλους τους γονείς του πλανήτη, σαν το “A Taxi Driver”. H Τίλντα Σουίντον είχε πει κάποτε για αυτόν πως είναι «ένας από τους σπουδαίους ευμετάβλητους ερμηνευτές του παγκόσμιου σινεμά».
Μια συμβολική απόδειξη της αξίας του Σονγκ για το σινεμά της χώρας του, και το πόσο εμβληματική προσωπικότητα είναι ως εκπρόσωπός του στη Δύση, είναι μια πρόσφατή του βράβευση. Στο 72ο Φεστιβάλ του Λοκάρνο (ένα από σημαντικότερα ευρωπαϊκά Φεστιβάλ) παρέλαβε το τιμητικό Excellence Award που απονέμεται κάθε χρόνο σε έναν σημαντικό άνθρωπο του σινεμά για το σύνολο του έργου τους- προηγούμενοι νικητές είναι ο Κρίστοφερ Λι, η Ιζαμπέλ Ιπέρ, η Ζιλιέτ Μπινός, ο Γουίλεμ Νταφό, η Σούζαν Σαράντον, ο Ίθαν Χοκ. Μια εντυπωσιακή λίστα σίγουρα, και πολύ δυτική όπως είναι εμφανές. Ο Σονγκ έγινε φέτος ο πρώτος εκπρόσωπος του ασιατικού σινεμά που τιμάται με αυτό το βραβείο.
O Μπονγκ Τζουν-χο υποκλίνεται και βραβεύει τον Σονγκ Κανγκ-χο στο Λοκάρνο (Locarno Film Festival Ottavia Bosello)
Μάλιστα, στο Λοκάρνο για να του το απονείμει ήρθε ο ίδιος ο σκηνοθέτης του “Parasite”. Έχοντας μόλις γίνει ο πρώτος κορεάτης που κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών για το αψεγάδιαστο φιλμ του, ο Μπονγκ Τζουν-χο ταξίδεψε στην Ελβετία και το Λοκάρνο όχι αυτή τη φορά για να τιμηθεί ο ίδιος, αλλά για να τιμήσει με τη σειρά του τον πιο πολύτιμο συνεργάτη του.
Το “Parasite” το είχα δει στις Κάννες και το είχα βρει θαυμάσιο- είναι για μια φτωχή οικογένεια που βρίσκεται στο σπίτι μιας πλουσιότερης, ύστερα από μια σειρά συμβάντων τα οποία δε θα περιγράψουμε καθόλου. Είναι μια από τις ταινίες που όσο λιγότερα ξέρεις για αυτήν τόσο πιο απολαυστική θα είναι η εμπειρία. Ωστόσο εδώ υπάρχει η αρχική ανταπόκριση από το Φεστιβάλ.
Τον περασμένο Αύγουστο στο Λοκάρνο, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον σπουδαίο ηθοποιό, για τη συνεργασία του με τον Μπονγκ Τζουν-χο, για την πολιτική χροιά των ρόλων του, για μεγάλους θριάμβους και για παταγώδεις αποτυχίες.
(Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 72ου Φεστιβάλ Λοκάρνο. Το “Parasite” προβάλλεται στις Νύχτες Πρεμιέρας κι αργότερα στις αίθουσες από τη Seven.)
(Locarno Film Festival Massimo Pedrazzini)
Πώς και πότε γνωριστήκατε πρώτη φορά με τον σκηνοθέτη Μπονγκ, και πώς αρχίσατε μετά να συνεργάζεστε;
22 χρόνια πριν έπαιξα στο “Green Fish”, την πρώτη ταινία του Λι Τσανγκ-ντονγκ, κι ο Μπονγκ είδε την ταινία πριν κάνει ο ίδιος το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης και νομίζω εντυπωσιάστηκε από αυτό και ήθελε να με συναντήσει. Ζήτησε συνάντηση και βρεθήκαμε από κοντά, πρώτη φορά, το 1997.
Μετά από αυτό, εντελώς τυχαία, η ταινία μου “The Foul King” του Κιμ Τζι-γουν βγήκε 2 βδομάδες πριν το ντεμπούτο του Μπονγκ και ήταν πολύ πετυχημένη σε αντίθεση με το ντεμπούτο του Μπονγκ που ήταν παταγώδης αποτυχία [γελάει]. Όταν είδα την ταινία βέβαια, [σσ. “Barking Dogs Never Bite”] μου άρεσε πάρα πολύ και δεν κατάλαβα γιατί απέτυχε τόσο θλιβερά. Ένιωσα πως ο Μπονγκ ήταν ένας σκηνοθέτης που θα ήθελα να δουλέψω μαζί του. Είχε εμφανές ταλέντο ως σκηνοθέτης.
Κι έτσι κάτσαμε και δουλέψαμε μαζί στο δεύτερο φιλμ του, “Memories of Murder”, στο οποίο πρωταγωνίστησα.
Έχεις δηλώσει πως δεν διαλέγεις ρόλους με γνώμονα την πολιτική τους διάσταση. Τα κριτήριά σου ποια είναι τότε; Είναι η εικόνα μας στη Δύση επηρεασμένη χάρη στην ευρύτερη διάδοση ταινιών σου με συγκεκριμένους σκηνοθέτες των οποίων οι ταινίες έχουν μια δεδομένη πολιτική διάσταση;
Φυσικά, έχω κάνει πολλές άλλες ταινίες εκτός από αυτές με τον Μπονγκ, οι οποίες είναι πολύ γνωστές στην Κορέα. Κάποιες είναι τρομερά πετυχημένες, κάποιες έχουν αποτύχει, αλλά έχουν αποτύχει με πολύ θόρυβο. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει, οι ταινίες μου να κάνουν πολύ θόρυβο. Είτε είναι επιτυχίες είτε αποτυχίες. Ξέρεις, μακάρι αν μια ταινία ήταν αποτυχία να εξαφανιζόταν με σιωπηλό τρόπο, αλλά οι δικές μου κάνουν θόρυβο, κι ο λόγος γι’αυτό είναι ότι όταν το κοινό πάει να δει μια ταινία μου περιμένει κάτι, έχει προσδοκίες. Αυτό είναι πολύ θετικό πράγμα, αλλά όταν μια ταινία είναι κάπως διαφορετική από αυτό που περιμένουν, έχουν μια πολύ έντονη αντίδραση. Κι αυτό ήταν κάτι που πάντα συνέβαινε με εμένα.
Οπότε όταν κυνηγάω ένα φιλμ δεν διαλέγω επίτηδες κάτι που είναι πολιτικό, αλλά αυτή είναι μια εικόνα που έχει τυχαία εξελιχθεί τα τελευταία 10 χρόνια με τον τρόπο που έχω τοποθετηθεί με τις ταινίες που έρχονται στο δρόμο μου. Το πώς και το γιατί διαλέγω αυτές τις ταινίες είναι επειδή νιώθω πως είναι σημαντικό αυτές οι ιστορίες να λεχθούν στην κοινωνία μας αυτή τη στιγμή.
Νομίζω υπάρχει η παρανόηση πως διαλέγω τα πρότζεκτ επίτηδες επειδή έχω πολιτικές τάσεις. Αλλά αυτή δεν είναι η θέλησή μου καθόλου!
(Locarno Film Festival Ottavia Bosello)
Υπάρχει ας πούμε και η συνεργασία σου με τον Παρκ Τσαν-γουκ, σε μια ταινία όπως το “Thirst”. Πώς ήταν εκείνη η εμπειρία;
Ο Παρκ είναι διαφορετικός από τον Μπονγκ, δουλεύει σε σινεμά είδους με ένα τρόπο πολύ πιο σοκαριστικό και πειραματικό στο πώς προσεγγίζει το υλικό. Υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός για κάτι νέο και πρωτοποριακό σε εκείνο το σετ. Αλλά και πολλή αγωνία για το αν μπορεί να επικοινωνηθεί στο κοινό- αυτό θυμάμαι πιο πολύ από το “Thirst”.
Γενικά τι είναι αυτό που επηρεάζει πιο πολύ το πώς ερμηνεύεις σε μια ταινία;
Για μένα δεν ξεκινάνε όλα από τον χαρακτήρα, αλλά από το τι ιστορία θέλει να απεικονίσει η ταινία. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Και μετά έρχομαι εγώ κι ο χαρακτήρας μου, και η εξερεύνηση του τρόπου με τον οποίο μπορώ να τον διαχειριστώ.
Φτάνοντας στο “Parasite”, μες στην ταινία η έννοια του παράσιτου δεν παρουσιάζεται ως κάτι αρνητικό, ή έστω απολύτως αρνητικό. Ποια είναι η δική σου ερμηνεία για τη λέξη μες στο πλαίσιο της θεματικής και της ιστορίας;
Νομίζω το “Παράσιτο” είναι συμβολικός τίτλος, αν δείτε την οικογένειά μας στην ταινία, δρα παρασιτικά ως προς την πλούσια οικογένεια αλλά αφού δεις την ταινία και το τέλος της, βλέπεις πως θέτει το ερώτημα ευρύτερα, ποιοι είναι τα παράσιτα στην κοινωνία. Μπορεί επιφανειακά, εμφανισιακά, οικονομικά, να νομίζει κανείς ότι είναι η φτωχή οικογένεια, αλλά όταν το δεις από την πλευρά της αξιοπρέπειας, της ανθρωπιάς, κοιτώντας πιο βαθιές και σοβαρές αλήθειες, η ταινία δεν προσπαθεί συγκεκριμένα να δείξει ποιος είναι το παράσιτο, αλλά είναι για την συνύπαρξη. Δεν είναι για το πώς είμαστε παράσιτα ο ένας για τον άλλον, αλλά για το πώς συνυπάρχουμε και τρεφόμαστε ο ένας από τον άλλον.
Στην Κορέα ποια ήταν η αντίδραση για την ταινία; Όταν την είδαμε στις Κάννες ένιωθες παντού ένα κλίμα, μια σιγουριά, όλοι την θαύμασαν και πίστευαν πως θα βραβευτεί. Σαν μια ομόφωνα θετική αντίδραση, όπως συνέβη και με την επιτροπή. Έγινε και η πρώτη Κορεάτικη ταινία που παίρνει τον Χρυσό Φοίνικα. Πώς ήταν η αντίδραση στην χώρα σας;
Στην Κορέα το box office ήταν τρομερά επιτυχημένο και ειλικρινά για εμάς ήταν τρομερά απρόσμενο. Ο Μπονγκ μπορεί αυτό που κάνει να φανεί ως ένα αγνό φιλμ διασκέδασης αλλά επίσης μπορεί να φανεί κι ως κάτι δύσκολο για το κοινό να δει, απρόσμενο. Το τέλος του φιλμ είναι απαιτητικό και η μέθοδος εξέλιξης της ιστορίας διαφορετική από τα περισσότερα φιλμ. Ίσως εν μέρει να βοήθησε κι η επιρροή του Χρυσού Φοίνικα, γιατί έτσι το κοινό ήταν εξαρχής εμφανίστηκε εξαρχής με διάθεση να υποστηρίξει, και ήρθε ο κόσμος μαζικά να δει την ταινία. Πάνω από 10 εκατομμύρια. Αυτός είναι ένας πολύ υψηλός και πετυχημένος αριθμός για την Κορέα.
Μέσα από μια τόσο εντυπωσιακή καριέρα, ξεχωρίζεις κάποια αγαπημένη ταινία;
Το “Parasite”! [γελάει δυνατά]
Φυσικά, μου αρέσουν όλα όσα έχω κάνει. Αλλά δεν ήταν όλα πετυχημένα, οπότε πάντα πονάει λίγο η καρδιά μου για αυτό.
(Locarno Film Festival Samuel Golay)
*Το “Parasite” θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες από τη Seven και θα είναι η ταινία έναρξης των 25ων Νυχτών Πρεμιέρας. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 72ου Φεστιβάλ Λοκάρνο.
*Ευχαριστούμε το Φεστιβάλ του Λοκάρνο για τη φιλοξενία.
ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΟ POPCODE