H εκπομπή του Βασίλη Γερασίμου έσωσε κάποτε μια ανθρώπινη ζωή

Ομολογώ ότι το λαϊκό τραγούδι, και ιδίως το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι, δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Κι όμως, από πολύ μικρή ηλικία, κοντά στα 16 μου, είχα αρχίσει να ακούω σχεδόν φανατικά τις εκπομπές του Βασίλη Γερασίμου, εκπομπές που συνδύαζαν πάντα τη λαϊκή μουσική με τα τηλεφωνήματα των ακροατών. Κάθε φορά, λοιπόν, που έμπαινε κάποιος στο αμάξι μου -μεταμεσονύχτιες ώρες- και άκουγε αυτή τη μουσική, παραξενευόταν. Εγώ τις πρώτες φορές έκανα προσπάθεια να εξηγήσω. Σύντομα κατάλαβα ότι δεν έχει κανένα νόημα. Τον Γερασίμου, για να τον ακούσεις πρέπει να τον ζήσεις.

Πιστεύω εξάλλου ακράδαντα ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν νύχτα, είτε είναι ταξιτζήδες, είτε μπάρμαν, είτε γιατροί, είτε ραδιοφωνικοί παραγωγοί συναποτελούν μια πολύ όμορφη κοινότητα, μια κοινότητα που μπορεί, όπως θα διαβάσετε και παρακάτω, να φτιάξει ιστορίες. Ακόμα και να σώσει ανθρώπινες ζωές. Αυτή η συνέντευξη, λοιπόν, είναι μια από εκείνες που φτιάχτηκαν με σκοπό να μιλήσουμε για τη νύχτα και για τις θεραπευτικές ιδιότητες που μπορεί να έχει η μουσική.

Τη φετινή σεζόν ο Βασίλης θα ανήκει στην ομάδα του Sport 24 Radio 103,3 και μαζί με τον Δημήτρη Mαχαίρα θα τον ακούμε καθημερίνα στην πρωινή ζώνη 5:00-8:00 στην εκπομπή ‘Πρωινό Ντέρτι’. Και οι δυό τους μας υπόσχονται πολλή τρέλα.

Στο ξεκίνημα μιας εικοσαετούς πορείας

“Γεννήθηκα στην Καλαμάτα. Έμεινα εκεί μέχρι 17 χρονών και έφυγα τότε με τους μεγάλους σεισμoύς. Στην Αθήνα ξεκίνησα πρώτα να μένω στον Χολαργό, μετά στο Χαλάνδρι και τώρα μένω με την οικογένεια μου στην Καλογρέζα, στη Νέα Ιωνία”.

“Ξεκίνησα να δουλεύω στον χώρο ως κάμεραμαν στο MEGA, εξωτερικός συνεργάτης, νοικιάζαμε κάμερες. Κάποια στιγμή βρέθηκα ως ηχολήπτης και κάμεραμαν στον σταθμό. Παραγωγός βγήκα για πρώτη φορά έναν χρόνο μετά. Έκανα εκπομπές τότε. Το ωράριο ήταν 12 το βράδυ με 8 το πρωί. Σκληρό. Καθημερινά και Σαββατοκύριακα. Xωρίς ρεπό. Αλλά μου άρεσε πολύ”.

  (Φωτογραφίες: Tourette Photography)

“Δεν είχα καμιά επαφή με το ραδιόφωνο ως παραγωγός. Μόνο ως ηχολήπτης. Δεν το φανταζόμουν και ποτέ ότι θα βγω μπροστά στο μικρόφωνο. Ωστόσο, ενημερώθηκα, το θυμάμαι σαν τώρα, εκείνη τη στιγμή, την ίδια μέρα που μου το είπαν… Και μπήκα σαν το ψάρι εκτός νερού. Παρόλο που ήμουν στον χώρο, δεν είχα ιδέα. Μου είπαν ‘μπες και πες τα, παίξε και κανένα τραγουδάκι’. Κάναμε χαβαλέ, λέγαμε τα δικά μας, έφυγε το άγχος. Από τη δεύτερη μέρα το είχα πια συνηθίσει“.

Μια τρομερή εκδήλωση αγάπης στα social media

“Δεν περίμενα ποτέ όλη αυτή την αγάπη και τη στήριξη του κόσμου. Ξέρω ότι έχουμε φτιάξει ωραίες σχέσεις αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανε μέχρι εκεί. Στο σπίτι με τη γυναίκα μου καθόμουν διάβαζα τα σχόλια και έκλαιγα από συγκίνηση. Με έβλεπαν τα παιδιά μου και απορούσαν γιατί κάνω έτσι. Ήταν μεγάλη η περηφάνια μου”.

“Πιστεύω ότι άλλη αυτή η αγάπη προέκυψε ακριβώς επειδή ήταν η παρέα μου. Ήταν η παρέα μου και ήμουν η παρέα τους. Ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, άνεργοι, μόνοι, φοιτητές, σεκιουριτάδες, άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα, άλλοι με λιγότερο σοβαρά προβλήματα. Ήμασταν σαν μια μεγάλη παρέα. Πέρναγε η ώρα τους που λέμε. Όταν χάνεις ένα μέλος της παρέας σου δεν στεναχωριέσαι; Δεν είναι απλά μια δουλειά αυτό που κάναμε“.

Ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στη λαϊκή μουσική

“Η μουσική που έπαιζα και παίζω είναι πάντα συγκεκριμένη. Ποτέ δεν άλλαξα το ύφος μου, ποτέ δεν έπαιζα με playlist. Aν μου έλεγε οποιοσδήποτε να παίξω με playlist, εγώ θα έφευγα. Δεν το μπορώ αυτό. Playlist δεν παίζω ποτέ. Αν το τραγούδι που μου λέτε μου αρέσει, θα το παίξω, να είσαι σίγουρος. Αν δεν μου αρέσει, δεν θα το παίξω ποτέ. Δεν πάνε να με παρακαλάνε 150 εταιρείες”.

“Εγώ άκουγα λαϊκά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Όταν ξεκίνησα να κάνω ραδιόφωνο ήταν στα πολύ φόρτε τους ο Πανταζής, ο Γονίδης, ο Καρράς, ο Φωτιάδης, ο Μελάς, η Χριστίνα Φαρμάκη. Αυτά ήταν τότε τα μεγάλα ονόματα”.

“Λαϊκό παιδί είμαι. Αυτή τη μουσική έμαθα, αυτά τα ακούσματα από μικρός, αυτήν και έπαιζα. Να σου πω την αλήθεια σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει. Μπορεί να μου πουν ότι ‘Βασίλη, δεν γουστάρουμε καθόλου τα σκυλάδικα που βάζεις, αλλά γουστάρουμε εσένα’. Το λαϊκό στοιχείο υπάρχει στην εκπομπές μου από την πρώτη στιγμή. Ξέρεις…ο κόσμος που ακούει νύχτα και νωρίς το ξημέρωμα ραδιόφωνο είναι λαϊκός. Αυτό γουστάρει. Το ζεϊμπέκικο, το τσιφτετέλι, το τραγούδι του χαβαλέ, της πλάκας”.

“Από μένα μπορώ να πω με μεγάλη χαρά ότι έγιναν γνωστά τραγούδια, έγιναν γνωστοί και καλλιτέχνες, άνθρωποι που κάνουν καριέρα τώρα. Με συνεντεύξεις, με ζωντανά προγράμματα, με τραγούδια. Ο Πάνος ο Κιάμος, ο Πάνος ο Καλλίδης, ο Δημήτρης Γιώτης. Κάναμε πράγματα”.

Όπου και αν τον έψαχνες, θα τον έβρισκες στα μπουζούκια

“Κάποια στιγμή σταμάτησα να δουλεύω τα σαββατοκύριακα. Ήθελα να αποκτήσω και προσωπική ζωή, την είχα χάσει τελείως. Τα σαββατοκύριακα εκείνα, όπου και να με έψαχνες, στα μπουζούκια θα με έβρισκες. Έχω πάει Κιάμο, Σάββατο βράδυ στην Ξάνθη, και έχω γυρίσει Κυριακή πρωί. Τα μπουζούκια ήταν η ζωή μου”.

“Μετά τη γέννηση της πρώτης μου κόρης της Αννούλας και της δεύτερης, της Αναστασίας, έχω πάει μπουζούκια σε αυτά τα 6,5 χρόνια τρεις φορές. Ένα σαββατοκύριακο που μου μένει όλα αυτά τα χρόνια, προτιμώ να το περνάω με τα παιδιά μου και όχι να τρέχω. Εξάλλου, τα μπουζούκια τα έχω ζήσει, τα έχω φάει. Δεν μου λείπει καθόλου. Είμαι χορτάτος από αυτό το πράγμα. Έχω ζήσει και τις καλές εποχές των μπουζουκιών. Να είναι καθημερινά ανοιχτά και να είναι φίσκα στον κόσμο”.

“Τα τελευταία χρόνια το κλίμα έχει αλλάξει στα μπουζούκια. Έχω δει στην Πάτρα, σε μπουζούκια, να κάνει άνθρωπος 17.000 λογαριασμό μόνο στα λουλούδια. Βέβαια μπορεί να μην τα πλήρωσε όλα, υπάρχει αυτό που λέμε στη γλώσσα των μπουζουκιών ‘ψαλίδι’. Και πάλι, πλήρωσε τα 10.000. Ακόμα και να τα έχει κάποιος τα λεφτά, θα δώσει στόχο. Είναι και η κρίση που το πρώτο πράγμα που χτυπάει είναι η διασκέδαση. Δεν θα κόψεις το γάλα του παιδιού σου, τα μπουζούκια θα κόψεις”.

“Εγώ να σου πω την αλήθεια μου δεν πίνω ποτέ. Ο κόσμος μπορεί να ακούει ότι ο Γερασίμου είναι ας πούμε μέσα στη νύχτα, ακούει τα λαϊκά του, θα κατεβάζει ένα μπουκάλι στην καθισιά του. Εγώ όμως δεν πίνω ποτέ πολύ. Κι όμως περνάω πάντα καλά. Είχα καλή παρέα. Έβαζα ένα ποτήρι κάτω και το έπινα όλο το βράδυ. Δεν είναι ο τύπος μου να κάθομαι να πίνω 5-6 ποτά. Σπάνια το κάνω. Άντε να το έχω κάνει μια φορά στη ζωή μου. Το θέμα στα μπουζούκια είναι η παρέα”.

Τι είναι τελικά το λαϊκό τραγούδι;

“Κοίταξε, δεν πολυκαταλαβαίνω τις διακρίσεις. Το τραγούδι είναι ένα. Λένε ‘το έντεχνο’. Δηλαδή τα άλλα τι είναι; Άτεχνα; Όλες οι νότες είναι ίδιες. Υπάρχουν τα παλιά λαϊκά, τα σπουδαία. Ακόμα και στο ίδιο το λαϊκό υπάρχουν κατηγορίες τραγουδιών. Ο Καζαντζίδης και ο Διονυσίου δεν πιάνονται. Το λαϊκό που ακούω εγώ είναι αυτό που λένε ελαφρολαϊκό: ζεϊμπέκικα, Τερζής, Καρράς, Γονίδης, Βέρτης, Γαρμπή, Θεοδωρίδου. Αυτά, τα της εποχής. Το άλλο δεν το πιάνω. Πρέπει να ξέρεις τη δισκογραφία. Να βάλω ένα παλιό και μετά να βάλω ένα καινούργιο που μου αρέσει, ε, δεν μου πάει”.

“Εγώ πάντως δεν θα κατηγορήσω κανέναν που ακούει ροκ. Είμαι σκυλάς. Δηλαδή μου στέλνουν καμιά φορά μηνύματα και με λένε ‘σκυλά’. Ναι, παιδιά, σκυλάς είμαι. Δεν το κρύβω. Εσείς μπορεί να το λέτε ως προσβολή, εγώ το λέω ως τιμή. Τιμή μου. Αυτά γουστάρω, τι να κάνουμε; Το τραγούδι είναι γούστο. Εγώ δεν θα πω σε κανέναν γιατί ακούει ροκ, γιατί ακούει έντεχνο”.

Η συντροφιά και το σώσιμο μιας ανθρώπινης ζωής

“Στις εκπομπές μου έχουν γίνει πολλά πράγματα. Άλλα όμορφα και άλλα άσχημα. Από όμορφα, για παράδειγμα, άνθρωποι έχουν βρει τη γυναίκα τους μέσα από την εκπομπή και έχουν παντρευτεί. Έχουν σπουδάσει άνθρωποι ακούγοντας εμένα και έχουν γίνει μεγάλοι και τρανοί. Έχει μεγαλώσει μια ολόκληρη γενιά με την εκπομπή μου”.

“Το γεγονός όμως εκείνο που με σημάδεψε ήταν μια φορά που είχε πάρει τηλέφωνο ένα παλικάρι και ήταν στα όρια της αυτοκτονίας. Βγήκε στον αέρα, το θυμάμαι πολύ καλά, και ήταν χάλια. Μου είπε ότι έχει πολλά προβλήματα οικονομικά και ότι είναι στο μπαλκόνι έτοιμος να πέσει. Στείλαμε άνθρωπο ακροατή μέσω του σταθμού, πήραμε τηλέφωνο, πήγε και τον έφερε στον σταθμό. Κάτσαμε εκεί, τα είπαμε, ακούσαμε τη μουσική μας, περάσαμε καλά. Το παιδί αυτό τώρα είναι πολύ καλά, είναι στην Αμερική και το χαίρομαι. Έχει κάνει οικογένεια πια”.

Τα δύσκολα ωράρια της νύχτας

“Φίλε μου, 23 χρόνια κάνω εκπομπές στο ραδιόφωνο. Ειλικρινά, το ωράριο δεν με κούρασε ποτέ. Γουστάρω αυτό που κάνω. Δεν είπα ποτέ ότι “Βασίλη, σήμερα παίχ’το άρρωστος”. Ούτε μια φορά. Γουστάρω πάρα πολύ. Δεν έχω βαρεθεί ποτέ”.

“Και τώρα το ωράριό μου το νέο προσπαθώ να το συνηθίσω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τρεις η ώρα το πρωί είμαι στο μπαλκόνι για καφέ. Δεν μπορεί να συνηθίσει το βιολογικό μου ρολόι ακόμα. Θα αλλάξει όμως, θα αλλάξει. Όλα είναι θέμα συνήθειας”.

“Ό,τι υπάρχει τη μέρα, υπάρχει και τη νύχτα. Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Απατεώνες υπάρχουν και τη μέρα, απατεώνες υπάρχουν και τη νύχτα. Εγκλήματα γίνονται το πρωί, εγκλήματα γίνονται και το βράδυ. Τη μέρα τους βλέπεις κιόλας. Τη νύχτα δεν τους βλέπεις, είναι κρυμμένοι στα σκοτάδια”.

Σαν να ήταν γεννημένος ΑΕΚτζής

“Μόνο ΑΕΚ. Ούτε Λίβερπουλ ούτε τίποτα. Μόνο ΑΕΚ. Εγώ γεννήθηκα ΑΕΚ. Έχω έναν αδερφό Ολυμπιακό, αρρωστάκι και αυτός. Εγώ όμως ΑΕΚ. Μίλαγα με ακροατές και το έλεγα ΄’ΑΕΚ γεννιέσαι, δεν γίνεσαι’. Μένω τώρα και σε αεκτζίδικη περιοχή, δίπλα στο γήπεδο”.

“Φέτος, όπως είναι τα πράγματα, φαβορί είναι ο Ολυμπιακός. Αλλά αυτό δεν σημαίνει και τίποτα. Και πριν από δύο χρόνια που το πήρε η ΑΕΚ δεν ήταν φαβορί. Το έκανε όμως. Τώρα έχει και τα πλέι-οφ. Έγιναν κάποια λάθη στην αρχή της χρονίας. Τώρα έχει στρώσει το πράγμα με τον Κωστένογλου. Αν μείνει κοντά μέχρι τον Γενάρη, με κάποιες προσθήκες, όλα μπορούν να γίνουν. Εκεί δεν ξέρεις ποτέ πώς γίνεται. Θα γίνουν πολλές γκέλες. Είναι ωραίο πρωτάθλημα. Είναι δυνατή η Ξάνθη, ο ΟΦΗ, ο Βόλος”.

“Δεν χάνω ποτέ αγώνα της ΑΕΚ. Πριν κάνω τα παιδιά δεν έχανα ματς μέσα-έξω. Έχω πάει και τρεις φορές στο εξωτερικό: μια στη Μολδαβία, μια στο Μπιλμπάο και μια στην Κύπρο. Και στο final-four της Βαρκελώνης στο μπάσκετ.  Πήγαινα και στην Γ’ Εθνική, όταν πέσαμε. Ήταν κάτι διαφορετικό. Πηγαίναμε στα χωριά και λέγαμε ‘τι κάνουμε εμείς εδώ;”

“Η ομάδα της ΑΕΚ που μου έχει μείνει είναι η τριετία των ομάδων του Μπάγιεβιτς. Ήταν θεωρώ οι καλύτερες χρονιές. Και με τον Χιμένεθ βέβαια ήταν πολύ καλή χρονιά. Και η Ευρώπη και το πρωτάθλημα και ο τελικός στο κύπελλο, ακόμα και αν τον χάσαμε”.

Κομβόι 35 αμαξιών για τα μπουζούκια

“Έχω κάνει καλές παρέες και φιλίες όλα αυτά τα χρόνια. Πολλά παιδιά. Πριν 10-12 χρόνια, αποφασίζω να κάνω μια μάζωξη κόσμου και να πάω σε ένα μπουζουκτσίδικο πολύ καλό, στο Ναύπλιο. Λεγόταν ‘Πέραμα’ και ανήκε σε ένα πολύ καλό μου φίλο. Από Δεύτερα ξεκινάω να ενημερώνω τον κόσμο. Τους λέω “στείλτε μου μήνυμα να μου πείτε πόσοι θα έρθετε”, για να κλείσω τα τραπέζια, όχι τίποτα άλλο. Ήταν Σαββατόβραδο. Παρασκεύη βλέπω πια ότι τα μηνύματα ήταν 22 ανθρώπων. Παίρνω τον Γιώργο τον φίλο μου, του λέω ότι θέλω τραπέζια για 22 άτομα”.

“Τότε δίνουμε ραντεβού, έξω από το Δαφνί. Έτσι, γιατί είμαστε μέσα στην τρέλα. Πάω εκεί, λοιπόν, 10 η ώρα. Πάω 10 και τέταρτο και βλέπω 35 αυτοκίνητα, 150 άτομα. Τους λέω ‘ρε παιδιά, γιατί δεν μου το λέγατε; Πού θα κάτσουμε;’. Παίρνω τότε αμέσως τον Γιώργο και του λέω ότι τελικά είμαστε 150 άτομα και κατεβαίνουμε όλοι από Αθήνα. Μου έφτιαξε, λοιπόν, καινούργια τραπέζια αλλά μου τα έφτιαξε στην είσοδο, μπροστά-μπροστά. Δεν έχουν ξαναμπεί εκεί τραπέζια. Στριμωχτήκαμε, λοιπόν, καθόμασταν σε μια καρέκλα 2 άτομα. Οι μισοί όρθιοι. Σκέψου τώρα ένα κομβόι με 35 αμάξια να ξεκινάει από Αθήνα για να πάει στο Ναύπλιο να πάει στα μπουζούκια”.

Η οικογένεια που τον στήριξε

“Η γυναίκα μου με έχει στηρίξει πάρα πολύ. Με τη γυναίκα μου, την Ευαγγελία είμαστε μαζί 8 χρόνια, κάναμε και τα παιδάκια μας, την Αννούλα και την Αναστασία. Ξέρεις είναι πολύ δύσκολο για μια γυναίκα με δύο μωρά παιδιά να φεύγει ο άντρας της το βράδυ και να πηγαίνει να δουλέψει. Ποτέ όμως δεν μου έκανε παράπονα. Με στηρίζει πολύ και με στήριξε πολύ και τώρα σε πολύ δύσκολες ώρες που πέρασα. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Γενικά είμαστε πολύ καλά στην οικογένειά μου. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό”.

“Ποτέ δεν μου είπε ‘8 χρόνια είμαστε μαζί, 23 κάνεις ραδιόφωνο, σταμάτα το το ρημάδι να ασχοληθείς λίγο με τα παιδιά σου’. Ποτέ. Πάντα μου λέει να κάνω αυτό που θέλω, να κάνω αυτό μέσα στο οποίο περνάω καλύτερα εγώ”.

Η νέα αρχή στον Sport24 Radio

“Με τον Μαχαίρα είμαστε πολύ καλοί φίλοι τα τελευταία 17 χρόνια. Πολύ καλοί φίλοι. Ποτέ δεν πάψαμε την κουβέντα και την παρέα. Τηλέφωνα θα ανταλλάξουμε, θα μάθουμε ο ένας τα νέα του άλλου. Ομολογώ ότι ήταν μια πολύ καλή πρόταση και ευχαριστώ πολύ τα παιδιά του Sport 24 Radio για την τιμή που μου έκαναν να μου την κάνουν. Μου αρέσει πολύ το κλίμα εδώ. Περνάω πολύ καλά. Είμαστε μέσα στην τρέλα. Ούτως ή άλλως εδώ που ήρθα βρήκα πολλά γνωστά πρόσωπα”.

Eυχαρίστουμε το Park Bench για τη φιλοξενία.

***

Κάθε πρωί θα ακούς τον Βασίλη Γερασίμου και τον Δημήτρη Μαχαίρα στον Sport24 Radio 103,3 και στην εκπομπή ‘Πρωινό Ντέρτι’.