Στάθης Σταμουλακάτος: «Οι ηθοποιοί δεν είναι απαραίτητα καλοί άνθρωποι»

Έχετε προσέξει αυτή την ένταση που βγάζει ο Στάθης Σταμουλακάτος, ο πιο ωραίος «κακός» που είδαμε στο ελληνικό σινεμά τα τελευταία 10 και χρόνια. Ένας άνθρωπος της πιάτσας που έχει υποδυθεί χαρακτήρες, με αυτόν τον έντονο πεζοδρομιακό λυρισμό, που πολλές φορές ακροβατούν στα όρια του λούμπεν.

Αυτή η τρυφεροάγρια βιβλική φιγούρα, που θα μπορούσε άνετα να παίξει τον Έλληνα Τόνι Σοπράνο, «Θα μπορούσα. Αλλά αυτός έχει πολύ μεγάλη ιστορία πάνω του. Δεν τα κάνεις εύκολα αυτά. Τον είχα ψάξει λίγο σαν άνθρωπο, δεν μπορούν να τα κάνουν όλοι όλα», απαντά χαρακτηριστικά όταν του το αναφέρω. Βρεθήκαμε στο θέατρο Νέος Ακάδημος (παίζει στην Ποντικοπαγίδα της Κίρκης Κάραλη) για να μιλήσουμε με αφορμή τον νέο του ρόλο, τον Σάκη Χαροκόπο, τον αρχηγό της τοπικής μαφίας που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις στη νέα δραματική σειρά μυστηρίου του MEGA, Σκοτεινή Θάλασσα σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη που προβάλλεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Ο Χαροκόπος είναι αδίστακτος, σκληρός, αλλά και με αναπάντεχες εξάρσεις ευαισθησίας. Έχει απωθημένο να ανέλθει στην κοινωνική ιεραρχία, γι’ αυτό και αποφασίζει να κατέβει ως υποψήφιος δήμαρχος. Μεγάλωσε χωρίς γονείς και είναι τελείως αυτοδημιούργητος. Αυτοδημιούργητος σαν τον Στάθη Σταμουλακάτο που μέχρι πριν 2-3 χρόνια δούλευε τα πρωινά σαν κούριερ («Τα μάτια του κούριερ βλέπουν εκεί που δε βλέπουν οι άνθρωποι μέσα από τα αυτοκίνητα», αναφέρει) και το βράδυ έκανε σαρωτικές εμφανίσεις στα θέατρα της Αθήνας. Ειλικρινής και έντονος, πάντα θα βρίσκει γοητευτικό τον ρόλο του κακού.

Τι εντύπωση σου έχει αφήσει η σειρά μέχρι τώρα; Πώς σου φαίνεται;

Η Σκοτεινή Θάλασσα έχει πιάσει κάποια στάνταρντ. Ακόμα και κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με την τηλεόραση μπορεί να το καταλάβει. Έχει κάτι το διαφορετικό, είναι πιο προσεγμένο. Όπως θα έπρεπε να είναι όλες οι δουλειές στην τηλεόραση. Είναι τεχνικά άρτιο, πάει πιο κοντά στον κινηματογράφο. Γίνεται σοβαρή δουλειά.

Μου έκανε εντύπωση που σε βλέπω στην τηλεόραση. Είναι το Μέσο που έχεις κάνει τα λιγότερα.

Έγινε ξαφνικά. Με φώναξε ο Γρηγόρης Καραντινάκης, ο σκηνοθέτης της σειράς, γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, μου είπε την ιστορία, μου άρεσε και είπα το ναι. Ήταν πολύ μεγάλο συν ότι θα το σκηνοθετούσε εκείνος γιατί ήξερε τι θα κάνει και με ποιους όρους θα το σκηνοθετήσει, οπότε σκέφτηκα «γιατί όχι;». Δεν εκτίθεμαι και σε τέτοιο μεγάλο βαθμό, γιατί είναι μικρότερος ο ρόλος μου.

Το πας πάντα με την εμπιστοσύνη όταν διαλέγεις έναν ρόλο;

Βέβαια, δεν το συζητάω. Μου έκαναν πρόταση και από ένα άλλο σήριαλ, καθημερινό αλλά δεν ήταν για μένα. Δε θέλω να παίξω σε καθημερινό, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Δεν ξέρω του χρόνου τι θα γίνει και πώς θα είμαι. Δε θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες. Αλλά είναι καλό να ξέρεις τον σκηνοθέτη.

Τι τύπος είναι ο Σάκης Χαροκόπος που υποδύεσαι στη Σκοτεινή Θάλασσα;

Είναι ένας δορυφόρος, έτσι τον αντιλαμβάνομαι, που ζει εκεί και γυρνά γύρω από τους πρωταγωνιστές, τους πλανήτες, γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα. Δεν είναι ένας άγιος τύπος. Γνωρίζει ακριβώς τι έχει γίνει, τα πάντα. Αυτή είναι η δουλειά του και ενώ ζει στην ίδια πόλη, παρόλ’ αυτά δεν εμπλέκεται με τις δύο οικογένειες, το πάει γύρω-γύρω.

Θα έλεγες ότι έχει κοινά στοιχεία με τον Αντώνη Γερακάρη του Στέλλα Κοιμήσου ή με τον Πέτρο από το Πρόστιμο;

Ο Χαροκόπος είναι διαφορετικός χαρακτήρας, πιο σκοτεινός. Ο Γερακάρης ήταν πιο εξωστρεφής. Ο Χαροκόπος έχει χιούμορ. Κάποια στιγμή μου είπαν ότι κάνω μόνο κακούς. Ε, δεν είναι όλοι κακοί. Είναι μία μεγάλη βεντάλια, μία τεράστια γκάμα ανθρώπων που ο κύριος παρανομαστής είναι ότι ναι κάνουν κακό στους άλλους αλλά έχεις μια τελείως διαφορετική γκάμα ανθρώπων. Εμένα δε με ενδιαφέρει η ταμπέλα. Ναι, τους κάνω τους κακούς. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Οι κακοί είναι οι γοητευτικοί.

Γιατί;

Πολύς κόσμος θα ήθελε να βγάλει την κακία του. Πολλοί φορούν μια πολίτικαλ κορέκτ μάσκα προσπαθώντας να είναι καλοί, συμπονετικοί. Ωστόσο, δε θα είχαν πρόβλημα σε ένα εστιατόριο να δουν κάτι που δεν τους αρέσει και να τραμπουκίσουν τον σερβιτόρο. Στο Star Wars οι πιο πολλοί ήταν με τον Darth Vader, παρόλο που ήταν κακός. Κι εγώ μαζί του ήμουν. Τραβάει το κακό.

Εσύ πώς το ορίζεις;

Κακό είναι, γιατί το έζησα πολλά χρόνια, να οδηγείς στον δρόμο και να γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια τον άλλον. Χωρίς καν να τον βλέπεις, να τον κλείνεις και να σηκώνεσαι να φεύγεις, χωρίς να σε νοιάζει. Έχω δει τέτοιους τύπους στον δρόμο που μπορεί να είναι και καλοί άνθρωποι αλλά κάνουν κάτι απαράδεκτα εγκληματικά και σηκώνονται και φεύγουν. Βέβαια, ορίζεται και διαφορετικά αλλά σου φέρνω ένα παράδειγμα που το βίωσα πολύ στη ζωή μου.

Τέτοιους ρόλους πώς τους δουλεύεις μέσα σου;

Με τον Οικονομίδη το συζητάμε πάρα πολύ, που θέλουμε να το φτάσουμε. Πάντα υπάρχουν κάποια πρότυπα που πατάς πάνω τους. Για τον Γερακάρη φτιάξαμε ένα παρελθόν από που ήρθε, πώς ήταν μικρός κτλ. Βασικά, για μένα έτσι αναλύονται οι ρόλοι και αυτό κάνω τώρα στον Χαροκόπο. Γιατί δεν είμαι με τον Οικονομίδη αυτή τη φορά, είναι μία καθαρά δική μου δουλειά. Ποιος είναι, από πού έχει έρθει, τι καπνό φουμάρει, πού τον βρίσκεις εκείνη τη στιγμή, τι ήταν οι γονείς του, τι έχει περάσει στη ζωή του. Αυτά τα κάνω για μένα, δεν περιμένω κάποιον σκηνοθέτη. Με τον Γιάννη έχεις αυτή την πολυτέλεια, θα μιλήσεις πάρα πολύ για την ιστορία του χαρακτήρα οπότε όταν πας στα γυρίσματα είσαι έτοιμος.

Τον ρόλο τον σκέφτεσαι όλη μέρα;

Σκέφτομαι αρκετά. Ο Γερακάρης είναι ένα προϊόν πολύ μεγάλης συζήτησης με τον σκηνοθέτη και εγώ παρατηρούσα, επί ένα μήνα έβλεπα την οικογένεια, και όταν ήρθε η στιγμή να μπω, μπήκα και το έκανα. Αλλά το δούλευα, το δούλευα, το δούλευα.

Μετά από μία τέτοια περφόρμανς εσύ σαν άνθρωπος πώς επανέρχεσαι;

Θέλεις κάποιες ώρες μετά να ηρεμήσεις, συνήθως κάθομαι και βλέπω τηλεμάρκετινγκ, το κανάλι της Βουλής, γενικά ότι άσχετο δείχνει εκείνη την ώρα η τηλεόραση και επανέρχομαι.

Θα έκανες κάτι κόντρα; Θα έφευγες από τον ρόλο του κακού;

Έχω κάνει, η ταινία της Ασημίνας Προέδρου που έκανα πέρσι, είναι πολύ διαφορετική. Παίζω έναν πατέρα, λίγο αυταρχικό που σέρνεται από τις καταστάσεις για να παρανομήσει, αλλά δεν είναι κακός άνθρωπος. Απλά παρανομεί για να σώσει τη ζωή του και την οικογένειά του. Είναι ένας πατέρας που θέλει για την οικογένειά του το καλύτερο.

Με τον Οικονομίδη πώς είναι να συνεργάζεσαι;

Όταν κάνουμε παρέα και βγαίνουμε έξω και τρώμε, είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Όταν είμαστε σε πρόβα και όταν πάμε λήξη, γίνεται πιο σκληρός. Βέβαια, η σκηνοθεσία είναι μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά. Κακά τα ψέμματα. Αυτό που κάνουν οι ηθοποιοί είναι επιτελικό. Παίρνεις ένα κείμενο, θα πας στο γύρισμα, θα το κάνεις, θα φύγεις. Ο σκηνοθέτης μένει. Μένει εκεί και θα μείνει μέχρι το βράδυ, μέχρι να το μοντάρει. Αυτός ο Γολγοθάς δεν τελειώνει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θέλει να έχεις ισορροπία μέσα σου για να το κάνεις, μεγάλη ευθύνη και αυτό ο Γιάννης το αντιλαμβάνεται πάρα πολύ καλά ότι πρέπει να βγει η δουλειά. Γι’ αυτό και την πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε στον Μαχαιροβγάλτη μου είχε πει: «Αν σε τραμπουκήσω, δε θα σε τραμπουκήσω επειδή θέλω να σου κάνω κακό, αλλά γιατί θέλω να βγει η δουλειά».

Βλέπει μπροστά, τι θα γίνει κι όταν βλέπει ότι δεν έχεις συγκέντρωση πάει να σε βάλει πάλι στις ράγες. Αλλά είναι δύο άνθρωποι: Της παρέας που θα κάνεις χαβαλέ και της δουλειάς που δεν υπάρχουν ούτε φιλίες ούτε τίποτα.

Τον προτιμάς στο θέατρο ή στο σινεμά;

Στο θέατρο κατάλαβε πολλά που είτε τα αγνοούσε είτε δεν τα γνώριζε, γιατί είπε κάποια στιγμή είπε: «Πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό κάθε βράδυ;». Συμβιβάστηκε, ξέρεις σε κάποιες παραστάσεις που κατάλαβε ότι μπορεί να μην πιάσουμε το 100%. Ενώ πριν αυτό ίσως να μην το γνώριζε. Είναι μια άλλη λειτουργία το θέατρο, ήταν σοκαριστικό για εκείνον. Μετά άρχισε να το αποδέχεται και στο τέλος κάποιες φορές δεν ερχόταν στην παράσταση, ενώ στις πρώτες ήταν εκεί, αυτό, χαμός. Μετά άρχισε να καταλαβαίνει ότι δεν μπορείς να είσαι πάντα εκεί. Δεν είναι σαν μία ταινία που πρέπει να είσαι 24 ώρες εκεί.

Η πρωινή δουλειά σου λείπει;

Κάποιες στιγμές θα ήθελα να αλητεύω λίγο γιατί για εμένα τα πρώτα χρόνια που δούλεψα, στα 19-20, ήταν μια μεγάλη αλητεία. Να δουλεύω και ταυτόχρονα να γυρίζω όλο το λεκανοπέδιο.Ήταν μια ωραία μεγάλη αλητεία. Αλλά αυτό, κράτησε μέχρι τα 25. Από ‘κει και πέρα αποκτάς μια συνείδηση μεγαλώνοντας και αρχίζεις να μην ανέχεσαι, μετά τα 30 γίνεται μαρτυρικό.

Πώς ήταν αυτοί οι δύο κόσμοι; Ο πρωινός του κούριερ και ο βραδινός του ηθοποιού, πού συναντήθηκαν τελικά;

Πουθενά. Πουθενά δε συναντήθηκαν. Οι άνθρωποι που δουλεύουν το πρωί έχουν άλλα βιώματα, άλλες κοσμοθεωρίες, πολλοί λίγοι από αυτούς πάνε θέατρο. Όταν τους έλεγα απαντούσαν «Τι θεατρίνος; Και τι κάνεις εκεί»; Φαντάσου τώρα. Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο η τηλεόραση.

Εσύ πήγαινες θέατρο;

Όχι. Έβλεπα πάρα πολύ κινηματογράφο. Πήγαινα και μόνος μου και πολλές φορές έβλεπα δύο προβολές, τη μία πίσω από την άλλη. Με το ίδιο εισιτήριο. Λίγο να κρυβόσουν δε σε έπαιρναν χαμπάρι, δεν είχε έλεγχο. Τότε, δεν μπορούσα να σχηματοποιήσω τι ήθελα να κάνω αλλά αυτό που έβλεπα μου άρεσε. Ήταν για μένα φοβερό.

Και πώς έμπλεξες;

Σιγά-σιγά όταν άρχισε να πήζει το μυαλό μου είπα ότι κάτι πρέπει να κάνω στη ζωή μου. Τι θα είναι αυτό που θα με ευχαριστεί; Κατάλαβα ότι ήθελα κι εγώ να είμαι σε αυτό το πανί. Και άρχισα να ψάχνω. Έτσι ξεκίνησε. Δεν είχα ούτε καλλιτέχνες γονείς, ούτε με επηρέασε κανείς, τίποτα.

Τα μάτια ενός κούριερ βλέπουν διαφορετικά την πόλη;

Βλέπουν εκεί που δε βλέπουν οι άνθρωποι μέσα από τα αυτοκίνητα. Έχω δει πολλή βία, μεγάλη φτώχεια, έχω βρεθεί σε περιοχές που δε φανταζόμουν ότι θα βρεθώ και είδα πολύ ασχήμια. Είδα την άσχημη πλευρά της πόλης.

Τον λούμπεν μικρόκοσμο που βλέπουμε στο ελληνικό σινεμά τον είχες δει πρώτα στον δρόμο.

Τέτοιους τύπους συνάντησα και στον στρατό. Δε σου κρύβω ότι και προτού μπλέξω με το σινεμά, έκανα και με τέτοιους λούμπεν ανθρώπους παρέα. Κάποιοι ήταν φτωχοδιάβολοι, ψιλοπαράνομοι, η ζωή τους ήταν να κάνουν την καλή να τα ‘κονομήσουν.

Τα ‘κονόμησαν;

Όχι. Γιατί ήταν φτωχοδιάβολοι. Δεν είχαν τις προδιαγραφές. Κι αν δεν τις έχεις, πρέπει να σαι καρχαρίας, απάνθρωπος. Υπάρχουν κι αυτοί οι τύποι. Τέτοιους δε γνώρισα. Λούμπεν εργοδότες συνάντησα. Και ακόμα πιο λούμπεν ήταν οι προϊστάμενοι, αυτοί που πήραν λίγη εξουσία πάνω τους. Ο εργοδότης έχει ένα μαγαζί, προσπαθεί να σε δαγκώσει για να επιβιώσει. Αλλά αυτοί που δουλεύουν γι’ αυτόν και παίρνουν ένα φράγκο παραπάνω από σένα και προσπαθούν να σε διατάξουν -όπως στον στρατό οι ρουφιάνοι λοχίες, οι επιλοχίες για να φανούν καλοί στους από πάνω, άνθρωποι που παρουσιαστήκαμε μαζί- ε, αυτοί με ξεπερνούν.

Οι αποκαλύψεις στον χώρο του θεάτρου πώς σου φάνηκαν;

Υπάρχει πολύς κόσμος που γνώριζε αυτά τα πράγματα, δεν ήταν κάτι το καινούργιο. Κάποια τα είχα ακούσει από το 2005, το 2006. Μέσα στα θέατρα τα συζητάνε όλα.

Και γιατί δεν έκαναν κάτι νωρίτερα;

Τώρα τι να πω; Ο καθένας που ήξερε, μπορεί να είχε τον δικό του λόγο. Όποιος κι αν είναι αυτός. Σκέψου ότι οι ηθοποιοί δεν είναι απαραίτητα καλοί άνθρωποι, απλά μπορούν και φορούν πάρα πολλούς χαρακτήρες. Ειδικά εδώ, που ζούμε σε μία μικρή αγορά, όπου δεν υπάρχουν τόσες πολλές ευκαιρίες και ο ανταγωνισμός είναι σκληρός για να επιβιώσεις. Εγώ μπορώ να μιλήσω για εμένα. Προσωπικά είχα την πρωινή δουλειά που με κράτησε και δεν μπήκα σε αυτή τη διαδικασία του ανταγωνισμού. Ήμουν για πολλά χρόνια στην ομάδα του Επί Κολωνώ, ήξερα ότι θα έχω έναν μικρό ρόλο, έναν μεγάλο.

Το ξεκαθάρισμα θα έπρεπε να έχει γίνει πολλά χρόνια νωρίτερα. Απλά δεν ξέρω πώς άντεξαν όλες αυτές οι γυναίκες. Και δεν ήρθε από τον χώρο μας, ξεκίνησε από μία αθλήτρια.

Είδες τέτοιους ανθρώπους;

Όχι, γιατί όταν μπήκα στην ομάδα του Επί Κολωνώ ήμασταν όλοι σαν άνθρωποι πολύ ήρεμοι και κάναμε παρέα. Ήμασταν μια κλειστή ομάδα που μπορεί να είχαμε τους ψιλοανταγωνισμούς μας, αλλά μέχρι εκεί. Και πάντα με έναν περίεργο τρόπο, με όλα τα παιδιά αυτά που συνεργάστηκα κάναμε και παρέα. Είναι δύσκολο, δεν κάνουν όλοι οι ηθοποιοί παρέα, πολύ δύσκολα θα κάνουν. Θα βρεθούν μία σεζόν, μία ακόμα, μετά θα χαθούν. Κι αυτό με έσωσε. Δεν ξέρω τι θα είχε συμβεί αν δεν ήταν το Επί Κολωνώ.

Μέσα στη χρονιά 50αρίζεις. Πώς στα έχει σκάσει;

Το νιώθω περισσότερο επειδή έχω πάρει κιλά. Πάω να σηκωθώ από το κρεβάτι και πονάνε όλα. Είναι σαν να σκύβεις λίγο, κρέμεται το μάγουλο και δεν ξανανεβαίνει. Αλλά μέσα μου αισθάνομαι ακόμα δυνατός. Τα μαλλιά μου δεν έχουν ασπρίσει, έχω περιθώριο. Έκανα τον τελευταίο χρόνο μια ενδοσκόπηση και λέω «ρε μαλάκα πώς περάσανε όλα αυτά τα χρόνια»; Μες στο θέατρο περάσαν ωραία.

Απωθημένα έχεις;

Όχι. Δε με ενδιαφέρουν. Ένα πράγμα ονειρεύτηκα, να γίνω ηθοποιός, τίποτε άλλο. Το εκπλήρωσα.

Τι σε καλμάρει τώρα; 

Με χαλαρώνει το σπίτι μου. Είμαι σπιτόγατος, δε βγαίνω πολύ. Να κάθομαι να βλέπω ταινίες. Στη ζωή μου είμαι λίγο ξενέρωτος σαν άνθρωπος. Δεν έχω ενδιαφέρον. Για μένα απόλαυση είναι τον τελευταίο χρόνο να διαβάσω ότι δημοσιογραφικό σάιτ υπάρχει. Όλα. Από τα πιο ψεκασμένα μέχρι τα έγκυρα, δύο ώρες κάθε πρωί με καφέ και τσιγάρο. Τα διαβάζω όλα.

Θα έγραφες; Θα σκηνοθετούσες;

Έχω γράψει ένα σενάριο με τον Γιώργο Μπακάλη αλλά μου είπαν «ότι οκ εντάξει αλλά που να βρούμε 4 εκατομμύρια»; Ήταν πολύ ακριβό. Αλλά δεν έχω τέτοια πρεμούρα. Αν θέλω κάποια στιγμή να κάνω κάτι θα το κάνω. Δεν το έχω ονειρευτεί. Εάν σκηνοθετήσω, υπάρχει περίπτωση να μην ξαναπαίξω ποτέ. Θα πάω προς τα εκεί, ξεκάθαρα. Θα είναι δύσκολο.

Υπάρχει στο μυαλό σου δηλαδή ότι σε αυτό το επάγγελμα έχεις ημερομηνία λήξης.

Βέβαια. Αν δεν ήμουν ηθοποιός, θα σκηνοθετούσα, θα έγραφα, θα ήμουν γύρω-γύρω από αυτόν τον χώρο. Κάποια στιγμή αρχίζεις και δεν μπορείςνα το κάνεις. Δεν ξέρω γιατί. Σε κερδίζει η ζωή; Είναι πολλά πράγματα.

Social media δεν έχεις.

Όχι, γιατί δεν μπορώ να ασχολούμαι. Να μπω σε μια διαδικασία να κάτσω να γράψω, να μπω σε αντιπαράθεση με κάποιον που θα μου γράψει κάτι. Αν και μου λένε ότι είναι καλό για τη δουλειά κτλ, αν κάποιος θέλει να με βρει με βρίσκει πάντα.

Με τι κριτήριο αποφασίζεις την επόμενη σου δουλειά;

Τώρα που έχω παρατήσει και την πρωινή δουλειά είναι το οικονομικό. Φοβάμαι να μην κάνω κάτι που δε θα μου αρέσει μόνο για τα λεφτά. Αλλά θα το κάνω γιατί δεν έχω άλλον πόρο.

Λεφτά έβγαλες;

Όχι. Απλά, αυτά τα χρόνια, έβαλα κάποια στην άκρη γιατί ήθελα να πάρω μια μηχανή αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνω. Λεφτά δεν μπορείς να βγάλεις δυστυχώς. Έχω κάποιες μικρές οικονομίες, σε περίπτωση που γίνει κάτι, να μπορώ να επιβιώσω.

Θέλω να μου πεις τι θα ψήφιζαν οι χαρακτήρες που έχεις υποδυθεί ανάλογα με το ιστορικό πλαίσιο που τους έπαιξες.

Ο Πέτρος στο Πρόστιμο θα ήταν φασίστας. Είχε τα χαρακτηριστικά ενός φασίστα. Ο Γερακάρης του Στέλλα Κοιμήσου είναι όπου πάει ο άνεμος. Ξέρει πώς να ελιχθεί.
Ο τύπος στο Μικρό Ψάρι θα ψήφιζε σίγουρα Νέα Δημοκρατία. Στη Μπαλάντα ήταν ακομμάτιστος, δεν τον ενδιέφερε. Ο Χαροκόπος τώρα, μάλλον θα πήγαινε κι αυτός προς τα δεξιά.

Τι σου έμαθε η ζωή μέχρι τώρα;

Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιάσεις το τζόκερ. Το πιάνεις κάθε μήνα με τα λεφτά που πληρώνεσαι.

ΙΝFO

Η δραματική σειρά μυστηρίου «Σκοτεινή θάλασσα» του MEGA μεταδίδεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη.