Στο παρανοϊκό μυαλό της Akela Cooper, της δημιουργού του M3GAN

«Είμαι πιο σκοτεινή από ό,τι φαίνεται σε αυτό που καταλήγει στην οθόνη», μου λέει η Akela Cooper γελώντας.

Όταν αυτό το «κάτι» είναι ιστορίες σαν το Malignant και το M3GAN, τότε καταλαβαίνεις πως υπάρχει ένα κάποιο βάρος σε αυτή τη δήλωση.

«Η τρίτη πράξη του M3GAN ήταν ένα μακελειό, ένα λουτρό αίματος, απλά σκότωνε τους πάντες στην εταιρεία! Κι ο James Wan μου λέει, “βασικά μου αρέσουν δύο χαρακτήρες, μπορούν να επιζήσουν;” Κι ήταν κοπλιμέντο… μου έλεγε ότι τους έγραψα καλά, είναι τόσο συμπαθείς που αξίζουν να ζήσουν. Κι εγώ λέω…. Α!… ΟΚ, εντάξει, θα συγκρατηθώ λίγο με αυτούς». Γελάει.

***

Ο James Wan της παραπάνω ιστορίας δεν είναι φυσικά άλλος από τον κορυφαίο ίσως μοντέρνο σκηνοθέτη του σινεμά τρόμου, με τα Insidious και με τα Conjuring και –φυσικά– με το Malignant, αυτή την έξαλλη σύγχρονη, giallo επιρροών τερατοταινία τρόμου. Μια ταινία της οποίας το «τέρας», ο Gabriel, έγινε άμεσα κάτι σαν σημείο αναφοράς παρέα με μια οικογενειακής βάσης πλοκή την οποία είναι βασικά αδύνατον να περιγράψεις σε κάποιο άνθρωπο χωρίς να νομίσει ότι σου έχει σαλέψει.

Το Malignant κυκλοφόρησε σε εκείνο το αβέβαιο μετα-lockdown διάστημα και μετατράπηκε άμεσα σε καλτ αντικείμενο, τόσο χάρη στο σκηνοθετικό άγγιγμα του ίδιου Wan που μπλέκει σινεφιλικές επιρροές, camp και υστερία δημιουργώντας κάτι πραγματικά μοναδικό στο είδος του– όσο όμως και στην ίδια την παλαβή ιστορία.

Το σενάριο του Malignant υπέγραφε η ανερχόμενη Akela Cooper η οποία έχει δουλέψει τα τελευταία χρόνια σε μπόλικες αξιοσημείωτες τηλεοπτικές σειρές (από το American Horror Story μέχρι το Star Trek: Strange New Worlds), στο σινεμά όμως δεν είχε παρά ένα μοιρασμένο credit στο προ ετών αδιάφορο Hell Fest. Ποιο ήταν λοιπόν αυτό το άτομο που σαν από το πουθενά, είχε ξαφνικά σόλο σεναριακό credit στο πιο παρανοϊκό τρομοσενάριο των τελευταίων χρόνων;

Ένα χρόνο μετά, η διαβολική κούκλα τεχνητής νοημοσύνης M3GAN βρίσκεται παντού (χάρη σε μια ευφυή και επίμονη προωθητική καμπάνια) και είναι δύο γνώριμα ονόματα που συναντάμε στο σενάριο της επερχόμενης ταινίας: James Wan και Akela Cooper. Το δίδυμο του Malignant σε νέες περιπέτειες– ή μήπως παλιές;

«ΗΜΟΥΝ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ»

«Το M3GAN ηταν το πρώτο σενάριο που έγραψα για την εταιρεία παραγωγής Atomic Monster και τον James Wan, και μετά κάναμε μαζί το Malignant», μου λέει η Cooper με την οποία συνομιλούμε μέσω zoom τη μέρα που η ταινία ξεκινά το –ήδη θριαμβευτικά πετυχημένο– ταξίδι της στις αίθουσες. «O Wan σκηνοθέτησε το Malignant και πραγματικά, πόσο τυχερή είμαι που ένας master του τρόμου σκηνοθέτησε ένα από τα πρώτα μου πράγματα;», λέει με ένα τεράστιο χαμόγελο ευτυχίας.

Συζητάμε για το πώς αυτά τα δύο σενάρια εκπροσωπούν ένα είδος τρόμου αρκετά διαφορετικό από αυτό που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στο Χόλιγουντ. «Αγαπώ αυτή την αναγέννηση του τρόμου που συμβαίνει», παραδέχεται. «Το Get Out, το Hereditary… διασκέδασα με το Midsommar, όχι όσο με το Hereditary βέβαια… Όλο αυτό το elevated horror που λέμε. Αλλά θυμάμαι να προσπαθώ να πιτσάρω σενάρια. Και… έχεις δει το γράψιμό μου, οπότε…», λέει γελώντας.

Θυμάται έναν παραγωγό να της λέει όχι σε ένα σενάριο που είχε καταθέσει, εξηγώντας της πως «τα πράγματα που κάνω είναι εντελώς άγρια και gory και πως τα στούντιο δεν κάνουν αυτές τις ταινίες τρόμου τώρα». Κακό timing για μια απλή ιστορία βίαιων θανάτων, αίματος και παρασιτικών διδύμων! Της είπε ο ίδιος παραγωγός: «Πρέπει να περιμένουμε κάποιος να ανοίξει την πόρτα πριν μπορέσουμε να πάρουμε το σενάριό σου και να προσπαθήσουμε να το πουλήσουμε».

«Το πιάνω αυτό που μου έλεγε αλλά μου την έσπασε κιόλας. Και μετά βγήκε το Malignant και κάπως… ήμουν το άτομο που άνοιξε την πόρτα στον εαυτό μου», συνειδητοποιεί γελώντας. «Γιατί τώρα ναι, Malignant, M3GAN, Barbarian, έχουμε όλες αυτές οι παλαβές ταινίες τρόμου που επιτρέπεται όλη αυτή η βία. Κι είμαι χαρούμενη που κάπως σα να επιστρέφουμε στον πιο διασκεδαστικό τρόμο».

«Όπως βλέπεις», λέει δείχνοντας το χώρο από όπου μου μιλάει, «είμαι παιδί του ‘80s τρόμου, λατρεύω τις ταινίες τεράτων, μεγάλωσα θέλοντας να δουλέψω με τον Stan Winston και τον Rick Baker και να δημιουργήσω ένα εμβληματικό κινηματογραφικό τέρας. Και τώρα κάπως το έκανα! Το να βλέπω κόσμο στο Χάλογουιν να ντύνεται M3GAN από το τρέιλερ και μόνο… τρελάθηκα. Ο 8χρονος εαυτός μου κάνει έναν χορό της M3GAN μες στο κεφάλι μου. Μεγάλωσα κι εκπλήρωσα μέρος από τα τρομο-ονειρά μου».

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Η M3GAN

«Το να γράφεις τρόμο είναι ένας σπουδαίος τρόπος να δουλέψεις όλο σου το υποσυνείδητο και όλη σου την επιθετικότητα», εξηγεί. «Το να βάζω όλο αυτό το κομμάτι του εαυτού μου στη M3GAN ήταν τρομερά φαν. Δεν θέλω να πω εύκολο, αλλά απόλαυσα να γράφω αυτό το στόρι». Ένα στόρι για μια φονική κούκλα τεχνητής νοημοσύνης που αναπτύσει μια αρρωστημένη σχέση εξάρτησης με ένα μικρό κορίτσι (μετά την απώλεια των γονιών της) φτάνοντας στα –αιματηρά– άκρα την υπόθεση «φροντίδα και προστασία». Ναι, βεβαίως!

Προηγουμένως, είχε γράψει απλώς κάποια spec σενάρια τρόμου που είχαν φτάσει στα χέρια ανθρώπων της Atomic Monster, της εταιρείας παραγωγής του James Wan. «Γενικά τους άρεσε το γράψιμό μου. Με κάλεσαν για ένα γενικό μίτινγκ και μου είπαν ότι σκέφτονται την ιδέα για μια σύγχρονη φονική κούκλα. Μια μοντέρνα Κούκλα του Σατανά, όπου η κούκλα να είναι τεχνητή νοημοσύνη κι όχι κάτι μεταφυσικό. Με ρώτησαν αν μπορώ να κάνω μια πρώτη απόπειρα, και λέω βέβαια και μπορώ, θα δω τι θα μου έρθει. Μετά το μίτινγκ πήγα σπίτι και σκέφτηκα».

Πρώτα της ήρθε το όνομα, αλλά δεν ξέρει γιατί. «Ήξερα πως ήθελα να την πω Megan, δεν ξέρω από πού ήρθε το όνομα, αλλά αυτό ήταν το πρώτο που μου ήρθε». Και μετά, το άνοιγμα της ιστορίας. «Η Cady χάνει τους γονείς της. Αυτή θα ήταν η είσοδός μας στην ιστορία. Θα πήγαινε η Cady σε συγγενή της, που στην πορεία έγινε θεία, επειδή το πήρα κάπως προσωπικά το θέμα».

Προσωπικά, επειδή έβαλε κομμάτι του δικού της άγχους στον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας, Gemma, που παίζει η Allison Williams του Get Out και του Girls. Μιας μοναχικής σχεδιάστριας εξελιγμένων παιχνιδιών που στέκεται κάπως ψυχρά και απόμακρα απέναντι από την ανιψιά της, προτιμώντας να σχεδιάσει για αυτήν ένα παιχνίδι σε ρόλο γονέα.

«Θυμάμαι όταν ήμουν πιο νέα και μόλις άρχιζα στο Λος Άντζελες, τα παιδιά της αδερφής μου ήταν τότε νεότερα κι εκείνη μου έλεγε πως αν πάθει ποτέ κάτι εκείνη κι ο άντρας της, και δε μπορούν οι γονείς της, τότε κάποιος θα πρέπει να πάρει τα παιδιά εννοώντας εμένα βασικά. Και λέω… ώπα! Δεν ξέρω αν μπορώ να χειριστώ δύο νεαρά παιδιά στην φάση της καριέρας μου που είμαι τώρα. Οπότε αυτή ήταν μια εμπειρία από την οποία άντλησα», εξομολογείται.

«Η Gemma είναι μια single γυναίκα που ξαφνικά μένει μόνη με την ανιψιά της. Και είναι σε μια φάση καριέρα που δεν είχε πλάνο να γίνει γονέας, αλλά τώρα παίρνει υποχρεωτικά το ρόλο. Την καταπνίγει. Οπότε πώς το χειρίζεται; Δημιουργεί την κούκλα για να βοηθήσει την ανιψιά να ξεπεράσει την θλίψη της και να πάρει και κάποιες γονεϊκές ευθύνες κιόλας. Και πάνε όλα λάθος».

Από τη στιγμή που βρήκε αυτό το προσωπικό angle, η Cooper λέει πως της πήρε 2-3 μέρες να βάλει όλα τα κομμάτια στη θέση τους. Έφτιαξε μια πρώτη εκδοχή του σεναρίου που άρεσε στους ανθρώπους της Atomic Monster, έφτασε στον James Wan, κι από εκεί έφτασε και στον Jason Blum (φίλο του σάιτ, που μας έχει μιλήσει αναλυτικά για το πώς δουλεύει με τα ταλέντα στην εταιρεία του), ο οποίος χάρηκε πολύ με αυτό που είδε. Κι έτσι όλα πήραν τον δρόμο τους: Βρέθηκε σκηνοθέτης και η Cooper, μαζί με τον Wan, συνέχισαν την συνεργασία για να πάει το σενάριο εκεί που έπρεπε.

«TO ALIENS ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΤΑΙΝΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ»

Μοιάζει με ένα απίστευτα φωτεινό και ενθουσιώδες άτομο από τον τρόπο που μιλάει– όσο μπορείς ποτέ να καταλάβεις τι είναι κάποιος άνθρωπος μέσα από μια ημίωρη κουβέντα. Κάθε φορά που τελειώνω μια ερώτηση κοιτάει με μάτια που λάμπουν, χαμογελάει, κάνει σα να παίρνει ανάσα και αρχίζει να μιλάει με φόρα και όρεξη.

Πίσω της, στο γραφείο της, βρίσκονται αντικείμενα που προδίδουν τις μεγάλες της αγάπες στο σινεμά τρόμου. Αφίσες, κουκλάκια, βιβλία, από Γκρέμλινς μέχρι Stephen King. Και περισσότερο από όλα, ξεχωρίζει μια τεράστια φιγούρα ενός xenomorph, δίπλα σε μια μεγάλη αφίσα του Aliens με τη Sigourney Weaver.

«Το Aliens είναι η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών», δηλώνει. «Ο Hudson, κάθε φορά που πεθαίνει σπάει η καρδιά μου. Ξέρω ότι έρχεται, το έχω δει 200 φορές και κάθε φορά λυπάμαι! Αλλά! Αυτό είναι το συναίσθημα. Αυτό θες. Όχι να σκοτώνεις αντιπαθητικούς χαρακτήρες, αλλά αυτούς που έχεις αγαπήσει».

Αυτό της έμαθε πώς να γράφει χαρακτήρες χωρίς να φοβάται την προσωπική σύνδεση, χαρακτήρες που πρώτα θα σε κάνει να αγαπήσεις κι ύστερα θα τους βάλει σε ένα κόσμο τρόμου και πόνου.

«Έπαιρνα μέρος του εαυτού μου που έβαζα στη Gemma, γιατί είναι εύκολο μια τέτοια ηρωίδα να γίνει αντιπαθής και δεν το ήθελα αυτό. Βοηθάει το κάστινγκ, η Allison Williams μετά το Get Out έχει μια πολύ καλή αίσθηση του πώς να είναι αποστασιοποιημένα κακιά, κι εμείς κάνουμε 180 μοίρες και παίρνουμε τους ανθρώπους στην πλευρά της για να καταλάβουν όλοι γιατί κάνει αυτό που κάνει», εξηγεί.

«Ό,τι κι αν γράφεις, αλλά ειδικά στον τρόμο, πρέπει ο κόσμος να συμπαθήσει τους χαρακτήρες, αλλιώς δεν θα νοιαστεί για τίποτα όταν αρχίσουν όλοι να πεθαίνουν».

Ίσως παραήταν αποτελεσματική: Αρχικά στο σενάριο, λέει, η τρίτη πράξη ήταν ένα αιματηρό μακελειό κι ο Wan της ζήτησε να κρατήσουν ζωντανούς μερικούς χαρακτήρες που πραγματικά κλίκαραν. Το θυμάται γελώντας. «Το πιάνω, ΟΚ, ναι, μάλλον ήταν υπερβολικό το θανατικό οπότε το μετρίασα».

Όχι πως έχει μείνει η ταινία χωρίς κεφάτα ξεσκίσματα. Η Cooper θυμάται μια άλλη από τις αγαπημένες της ταινίας-σημεία αναφοράς, το Jaws του Spielberg. «Η αγαπημένη μου στιγμή στο φιλμ έρχεται στο τέλος του φιλμ», λέει. [Ακολουθεί ένα spoiler για την τρίτη πράξη του M3GAN, αν δεν θέλετε να ξέρετε περάστε στην επόμενη ενότητα του κειμένου.] «Όταν η Cady έρχεται αντιμέτωπη με τη M3GAN και χρησιμοποιεί τον Bruce. Το όνομα έρχεται από τον καρχαρία στο Jaws, γιατί ο μηχανικός καρχαρίας λεγόταν Bruce. Έτσι έβλεπα τη σκηνή στο κεφάλι μου, ότι ο Bruce σκίζει τη M3GAN σε κομμάτια!».

 ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο GABRIEL

«Σε έναν κόσμο μετά το Scream, δεκαετίες μετά δηλαδή, έχουμε δυσκολία πια να δεχτούμε χαρακτήρες που δεν ξέρουν τι συμβαίνει γύρω τους», λέει η Cooper, εξηγώντας πως τα κομμάτια τρόμου που δημιουργεί θέλει πάντα να κινούνται με ταχύτητα παρά να παίζουν ένα αργόσυρτο παιχνίδι με τον θεατή.

«Εγώ είμαι ο άνθρωπος που θα έλεγε, “έλα, ξέρουμε τι γίνεται” βλέποντας μια ταινία τρόμου. Το κοινό ξέρει τι γίνεται, πάμε λίγο. Ευτυχώς το ίδιο πιστεύει κι ο James Wan. Στο Conjuring οι Warren ξέρουν, κατευθείαν πιστεύουν και βοηθάνε, κι είμαστε μες στην ιστορία κατευθείαν μαζί τους. Δεν θα μπορούσα εγώ να έχω χαρακτήρα σε άλλο μήκος κύματος για μεγάλο χρονικό διάστημα όταν το κοινό είναι τόσο πια μπροστά».

«Σκέφτομαι, ας είμαστε όλοι στο ίδιο σημείο, και πάμε σε ένα τρενάκι του τρόμου όλοι μαζί».

Με αυτή τη λογική γράφτηκε η M3GAN, με αυτή τη λογική και το Malignant που ήρθε αμέσως μετά.

Δουλεύοντας μαζί στο M3GAN η Cooper λέει πως είχαν μια πολύ καλή συνεργασία με τον Wan κι έτσι εκείνος την κάλεσε πίσω όταν υπήρχε άλλη μια ιδέα προς ανάπτυξη. Ήταν μια ιδέα που είχε μάλιστα η ηθοποιός Ingrid Bisu (Toni Erdmann), πλέον σύντροφος του Wan. Είμαστε –ακόμα!– πριν την πανδημία, και η Cooper βρίσκεται πίσω στα γραφεία της Atomic Monster. Η ιδέα που ο Wan και η Bisu θέλουν να της πλασάρουν, αφορά όπως όλοι πια ξέρουμε, ένα παρασιτικό δίδυμο.

«Είχα μια κάποια εμπειρία!», μου λέει η Cooper. «Είχα μια φίλη που όντως είχε παρασιτικό δίδυμο που μεγάλωνε μέσα της κι έπρεπε να αφαιρεθεί χειρουργικά. Οπότε κατευθείαν ακολουθούσα αυτό που είχαν σκεφτεί οι δυο τους, δεν χρειαζόταν να μου το εξηγήσουν. “Α, το τεράτωμα, ναι ναι ξέρω, ξέρω!”». Να κάτι που δεν ακούς κάθε μέρα.

«Οπότε μου εξήγησαν σε πολύ γενικές γραμμές τι ήθελαν να είναι το Malignant και το πήρα και το έκανα σάρκα και οστά. Τους άρεσε αυτό που έφτιαξα κι όταν καθορίστηκε τι μορφή θα έχει, με φέρανε πίσω, πήρα φόρα κι έγραψα όλο το σενάριο».

ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

Με έναν περίεργο τρόπο, τόσο το M3GAN όσο και το Malignant είναι για δυσλειτουργικές, προβληματικές οικογένειες που προσπαθούν να βγάλουν άκρη με τα μαύρα τους πρόβατα. «Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες με τις οικογένειες που δημιουργούμε μόνοι μας, το ότι φτιάχνουμε την οικογένεια που έχουμε ανάγκη», εξηγεί η Cooper. 

«Στο M3GAN η Cady κι η Gemma χρειάζονται η μία την άλλη αλλά τους παίρνει λίγο χρόνο για να φτάσουν ως εκεί. Κι η M3GAN η ίδια είναι ένα περίεργο, κάπως αρρωστημένο κομμάτι της οικογένειας επίσης. Το ίδιο συμβαίνει στο Malignant. Παρόλο που εκεί δεν είναι εξ αίματος οι αδελφές, είναι η οικογένεια που έχουν ανάγκη κι ενώνονται για να καταπολεμήσουν τον εχθρικό αδελφό. Αυτές τις δυναμικές μου αρέσει να εξερευνώ. Εξάλλου οι ιστορίες των δυσλειτουργικών οικογενειών είναι πιο ενδιαφέρουσες από εκείνες των λειτουργικών… αν υπάρχει τέτοιο πράγμα σε αυτό τον κόσμο!», καταλήγει.

Είναι πιθανώς μέρος της σύνδεσης μεγάλου μέρους του κοινού– ποιοι δε μπορούν να συνδεθούν με μια τέτοια αναζήτηση εξάλλου; «Όλοι είχαμε στιγμές που τσαντιστήκαμε με την οικογένειά μας ή νιώθαμε ότι οι φίλοι μας είναι περισσότερο οικογένεια από την ίδια μας την οικογένεια. Στο M3GAN καταλαβαίνεις κατευθείαν ότι η Cady έχει ανάγκη μια σύνδεση και φυσικά προσκολλάται κατευθείαν στη M3GAN η οποία την ακούει και την καταλαβαίνει. Κι έτσι την αποδέχεται όπως είναι, κατευθείαν».

Μιλώντας για αποδοχή και για found families, η Cooper θυμάται μια στιγμή από το περσινό Comic Con. Καθώς μιλούσε με έναν συνάδελφό της από την Blumhouse, εκείνος έχοντας δει την ταινία της είπε πως η γκέι κοινότητα θα τρελαθεί γι’αυτήν. «Του λέω, αλήθεια; Δεν έχει εμφανείς γκέι χαρακτήρες δυστυχώς, τι λες; Και μου λέει όχι, δεν είναι αυτό, είναι οι σχέσεις, είναι η οικογένεια που έχει δημιουργηθεί. Αυτό είναι».

Πράγματι, στις online γκέι κοινότητες αυτές τις μέρες το M3GAN είναι ένα διαρκές σημείο αναφοράς. «Όταν βγήκε το τρέιλερ η γκέι κοινότητα κατευθείαν το αγκάλιασε», θυμάται η Cooper. «Η σχέση της Cady με τη M3GAN όπως φαίνεται από το τρέιλερ κιόλας… Και του έστειλα μήνυμα και του λέω, Sam είχες τόσο δίκιο! “Στο είπα”, μου απαντά».

Όπως κι αν εκφράζεται, η σταθερά είναι αυτή: Κάπου ανάμεσα στα προσωπικά βιώματα, τα σημεία αναφοράς σε μια πιο άφοβα επιβλητική και φαν εποχή του τρόμου, και την εξερεύνηση σκιών του υποσυνείδητου μέσα από ιστορίες ανεξέλεγκτα παλαβές και φονικές, η Akela Cooper έχει καταφέρει με ένα άμεσα καλτ δίπτυχο ταινιών τρόμου να θεμελιωθεί ως ένα όνομα που πρέπει να προσέξουμε στο μέλλον.

Α, και τους χαρακτήρες φυσικά, μην το ξεχνάμε αυτό. Το κομμάτι με τους χαρακτήρες που θες να νιώσεις σύνδεση πριν μπουν σε έναν κόσμο πόνου, ε; «Είναι ωραίο να δίνεις στο κοινό κάτι με το οποίο μπορεί να συνδεθεί τόσο βαθιά», χαμογελά. Βεβαίως! Ειδικά όταν μετά το ξεσκίζεις με τόσο κέφι.

*Το M3GAN κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Tulip.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ENTERTAINMENT

Jason Blum: Ο νέος άρχοντας του τρόμου