Στον δημιουργό του ‘Fargo’ δεν αρέσει η βία

Ο Noah Hawley είναι κάτι σαν τηλεοπτικός ήρωας αυτή τη στιγμή.

Πριν λίγα χρόνια ανέλαβε να μεταφέρει τον κόσμο του ‘Fargo’ στη μικρή οθόνη και αργά αλλά σταθερά η σειρά ανθολογίας έφτασε να θεωρείται ένα από τα αληθινά χρυσά στάνταρ της τηλεόρασης των ‘10s. Και μέσα στον όλο θόρυβο του ‘Fargo’, και μιας 3ης σεζόν στην οποία θα βλέπαμε τον Ewan McGregor σε διπλό ρόλο, προσγειώθηκε στις οθόνες μας και το ‘Legion’, από όποιον ξένο πλανήτη το γέννησε.

Διασκευή υπερηρωικού κόμικ μα φτιαγμένο σαν καμία απολύτως άλλη υπερηρωική ιστορία που έχουμε δει ποτέ, το ‘Legion’ μας έβαλε μέσα στο ταραγμένο μυαλό του ήρωά του με έναν τρόπο που κατέρριπτε συμβατικούς κανόνες τηλεοπτικής αφήγησης.

Λίγες μέρες μετά το τέλος της 1ης σεζόν ενός ‘Legion’ που υμνήθηκε δικαίως από την κριτική, ο Hawley επιστρέφει και πάλι στις οθόνες μας με τον 3ο κύκλο του ‘Fargo’. Αυτή τη φορά η ιστορία περιστρέφεται γύρω από δυο δίδυμα αδέλφια (Ewan McGregor) των οποίων η αδελφική έχθρα θα τους οδηγήσει σε έναν κόσμο γεμάτο σκοτάδι, έγκλημα και αίμα. Η ιστορία, μετά τα ‘70s του 2ου κύκλου, επιστρέφει σε σύγχρονο setting κι ο Hawley μας εξήγησε το γιατί.

Ο Noah Hawley σε πάνελ του ‘Legion’ τον Ιανουάριο του ’17 (Willy Sanjuan/Invision/AP)

Μας εξήγησε ακόμα πολλά άλλα πράγματα όταν μιλήσαμε τηλεφωνικά μαζί του, λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα του 3ου κύκλου. Κουβεντιάσαμε τόσο για το ‘Fargo’ όσο και για το ‘Legion’, για το τι αποζητά ο ίδιος από τις ιστορίες που λέει, για τη διαρκή αναζήτηση νοήματος στη ζωή, για το πόσο ‘περίεργο’ θέλει να είναι το sci-fi του και, τέλος, για το αν έχει σκεφτεί ποτέ να τοποθετήσει σεζόν του ‘Fargo’ στο μέλλον.

Ή, ακόμα, για το αν σκοπεύει να κάνει κι άλλο ‘Fargo’, γενικότερα.

Η 3η σεζόν ‘Fargo’ κάνει πρεμιέρα στο COSMOTE CINEMA 4HD αυτή την Παρασκευή 21/4 στις 23.00 και θα προβάλλεται κάθε Παρασκευή στις 23.00.

***

1. Η ΝΕΑ ΣΕΖON FARGO

Τι καινούρια στοιχεία φέρνει η 3η σεζόν σε σχέση με τις προηγούμενες;

Είναι μια καλή ισορροπία ανάμεσα στην οικειότητα της 1ης σεζόν και το μέγεθος της 2ης. Ξεκινά κάπως οικεία και χτίζει πάνω σε αυτό. Το καστ είναι τρελό, δεν πιστεύω ότι συγκεντρώσαμε αυτό το καστ. Ewan McGregor, Mary Elizabeth Winstead, Carrie Coon, David Thewlis.

Πιστεύω πως είναι μια συμπτωματικά καίρια ιστορία. Ήθελα πραγματικά να εξετάσω αυτή τη δήλωση που ανοίγει τα επεισόδια και την ταινία και λέει πως πρόκειται για μια αληθινή ιστορία. Ήθελα να το εξετάσουμε αυτό, προφανώς είναι ένα ψέμα και η ταινία είναι αποκύημα φαντασίας όπως και κάθε ιστορία στη σειρά αλλά λέμε στους ανθρώπους πως είναι αλήθεια. Αυτές οι λέξεις μαζί, “αλήθεια” και “ιστορία” είναι κάτι που σκεφτόμαστε πολύ μαζί καθώς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια ιστορία που δεν είναι αληθινή αλλά που πρέπει να μοιάζει ως τέτοια. Σε αντίθεση με το να έχουμε μια ταινία όπου απλώς διασταυρώνονται ο κεντρικός σου ήρωας κι ο κεντρικός σου villain. Στην αληθινή ζωή τα πράγματα συμβαίνουν με πολύ πιο τυχαίο, συμπτωματικό τρόπο. Είναι σαν μια άσκηση.

Μιας και ανέφερες το καστ, η σειρά είχα σπουδαία ονόματα από την πρώτη στιγμή, νιώθεις πως τώρα είστε σε ένα σημείο που μπορείς να πάρεις στη σειρά όποιον θέλεις;

Είναι δύσκολο να πω ότι θα είχαμε οποιονδήποτε θέλαμε, αλλά σίγουρα η γοητεία του να κάνεις μια περιορισμένη σειρά είναι μεγάλη. Αν ζητούσαμε από κόσμο να κάνει πολλές σεζόν θα μείωνε το εύρος μας. Αλλά η σειρά έχει χτίσει μια φήμη για σπουδαίους ρόλους και μάλιστα για καθοριστικούς ρόλους καριέρας. Ή ρόλους που επανακαθορίζουν μια καριέρα.

Διότι μπλέκουμε διαφορετικούς τόνους. Όταν κάνεις το ‘Fargo’ κάνεις δραματικά και κωμικά πράγματα και δράση. Επιδεικνύεις ένας εύρος που δεν είναι εύκολο σε μια δίωρη ταινία. Αυτό αρέσει στους ηθοποιούς, που τους αρέσει να ζουν με το υλικό και να σκέφtονται πόσα μπορούν να κάνουν με μια ιστορία. Η Kirsten [σσ. Dunst, πρωταγωνίστρια της 2ης σεζόν] πάντα αντιδρούσε θετικά στο πόσο πολύ χρόνο περνούσε μαζί με τον χαρακτήρα της, πόσα περνούσαν μαζί, πολύ περισσότερο από μια δίωρη ταινία. Ο Ewan νιώθει το ίδιο πράγμα, νομίζω περνάει φανταστικά.

Πάντα τρομερά διασκεδαστικοί οι διπλοί ρόλοι, ποια σκηνή του Ewan απόλαυσες περισσότερο;

Ξέρεις, υπήρχε γενικότερα μια τρομερή ευαισθησία όταν παίζει το νεότερο από τα δύο αδέλφια, τον υπεύθυνο αναστολών, και τη σχέση του με την Mary Elizabeth Winstead. Δεν πήρε ούτε τα looks, ούτε τα λεφτά, είναι κάπως αουτσάιντερ αλλά είναι τόσο γοητευτικό το πόσο τον αγαπάει η Mary Elizabeth Winstead, πόσο αυτή νομίζει πως εκείνος αυτός είναι ο ανώτερος των δύο αδερφών. Και μπορείς να καταλάβεις πως κανείς άλλος δεν το έχει πει αυτό για εκείνον ως τώρα. Έχει μια ζεστασιά όλο αυτό. Την αγαπάμε κι εκείνη επειδή αγαπάει αυτόν, είναι πολύ διασκεδαστικοί μαζί. Κι οι δύο ηθοποιοί είπαν πως δεν είχαν ξαναπαίξει μια τέτοια σχέση στην οθόνη ξανά.

Δε μου αρέσει ποτέ να βάζω τον κόσμο σε μια θέση όπου ελπίζει στη βία ως κάτι το θετικό και το συναρπαστικό.

Σε ρομαντικούς δεσμούς πολύ συχνά καταλήγεις με ζευγάρια που λένε ψέματα και δεν έχουν εμπιστοσύνη μεταξύ τους. Υπάρχει ένα σκοτάδι. Απλά δεν πιστεύω πως κάθε σχέση πρέπει να έχει τέτοιες συγκρούσεις. Ειδικά σε μια σειρά γεμάτη υποψίες σαν το ‘Fargo’, το κοινό θέλει ένα χώρο ασφαλείας, όπου μπορεί να περάσει χρόνο απλώς με ανθρώπους επειδή είναι καλοί ο ένας στον άλλον.  Και ως αποτέλεσμα, όταν αυτοί οι άνθρωποι μπλέκουν, ανησυχείς και δε θες να τελειώσει αυτό το συναίσθημα καθαρότητας και θετικότητας. Είναι μια τρομερή δυναμική για τους δυο τους και πολύ διασκεδαστικό για τον Ewan να παίζει και την άλλη πλευρά, τον πιο εγωιστικό αδελφό, τον νικητή, που ξαφνικά βρίσκει τον εαυτό του σε μια σχέση ισχύος με τον χαρακτήρα του David Thewlis, όπου για πρώτη φορά δεν είναι ο πιο ισχυρός άντρας στο δωμάτιο, και τα έχει χαμένα. Πρέπει να ανταπεξέλθει σε αυτή την κατάσταση και είναι αληθινά ενδιαφέρον το να βλέπουμε το πώς προκύπτει η ταπεινοφροσύνη σε αυτόν τον άντρα.

ΚΙ ΑΛΛΟ FARGO

Κι όμως, η 2η σεζόν ‘Fargo’ κατάφερε να ξεπεράσει την 1η

2. TO FARGO, H BIA, KI H ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΝΟΗΜΑΤΟΣ

Μου αρέσει πολύ το πώς χρησιμοποιείς το POV, την οπτική γωνία του κάθε χαρακτήρα. Στο ‘Fargo’ υπάρχουν διάφορα σημεία εισόδου, ακολουθούμε διαφορετικούς χαρακτήρες καθώς εισέρχονται σε διαφορετικά σημεία της ιστορίας.

Ο καθένας τους είναι ο σταρ της ζωής τους. Και άρα προσπαθώ πάντα να βλέπω τα πράγματα από τη δική τους οπτική. Το POV είναι ένα από τα μεγάλα εργαλεία που έχεις ως αφηγητής ώστε να δημιουργήσεις κάτι απρόσμενο. Έχεις ας πούμε την Kirsten Dunst και τον Jesse Plemmons, είναι οι ήρωές σου και τους υποστηρίζεις, δε σε νοιάζει αυτός που στέλνουν να τους σκοτώσει, εσύ υποστηρίζεις τον Ed και την Peggy. Αλλά τότε στέλνω τον νεότερο Gerhardt να αποδείξει πόσα αξίζει και περνάς ένα επεισόδιο μαζί με αυτό το παιδί, και ξαφνικά μπαίνει στο δωμάτιο με ένα όπλο και τώρα δεν ξέρεις ποιον να υποστηρίξεις, δεν θες αυτό το παιδί να χάσει, συμπαθείς αυτό το παιδί, και νομίζω πως αυτός είναι ένας τρόπος να φτιάξεις κάτι απρόβλεπτο αλλά και ένας τρόπος να…

[σταματάει, σκέφτεται]

Ξέρεις, δεν ήθελα ποτέ η βία να είναι διασκέδαση, επειδή η βία δεν είναι κάτι αστείο και δεν είναι διασκεδαστικό και είναι μια καταστροφική δύναμη. Δυστυχώς είναι κάτι αναπόφευκτο. Και είναι ένα από τα βασικά συστατικά του ‘Fargo’. Υπάρχει θάνατος, υπάρχουν μοχθηροί άνθρωποι. Αλλά νιώθω λίγο ως πολύ πως το να βάζω τους θεατές σε εσωτερική σύγκρουση πάνω στο τι θέλουν να συμβεί είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από το να θέλουν απλά ο ήρωάς σου να σκοτώσει τον villain. Αυτό κάνει το κοινό μέρος μιας μάζας που διψά για αίμα και δε μου αρέσει αυτό. Δεν μου αρέσει. Δε μου αρέσει ποτέ να βάζω τον κόσμο σε μια θέση όπου ελπίζει στη βία ως κάτι το θετικό και το συναρπαστικό.

Τι είναι λοιπόν σε αυτό το americana σκηνικό του χιονισμένου midwest που βρίσκεις τόσο συναρπαστικό; Τι είναι αυτό που ενώνει τις ιστορίες παρότι διαδραματίζονται σε διαφορετικές εποχές;

Υπάρχει κάτι σε αυτή τη ‘Fargo’ εμπειρία που δε μοιάζει με τίποτα σε οποιαδήποτε ιστορία έχω πει ποτέ μου. Κάτι στον συνδυασμό του πολύ προσγειωμένου και του πολύ ωμού crime story ως έναν τρόπο να κοιτάξεις πραγματικά την ανθρώπινη ηθική. Με κάποιο τρόπο, χάρη στο πώς ο Joel κι ο Ethan λένε ιστορίες και φτιάχνουν τις ταινίες τους, το ‘Fargo’ κρύβει μια πολύ αιθέρια και φιλοσοφική αναζήτηση κάποιου νοήματος, υποθέτω.

Στη 2η σεζόν η βοηθός του χασάπη διαβάζει το Mύθο του Σίσυφου που μιλά για το πώς η ιδέα πως πρόκειται να πεθάνουμε κάνει τη ζωή παράλογη. Όταν συμβαίνουν τρομερά πράγματα προσπαθούμε να διακρίνουμε ένα νόημα, να βρούμε γιατί έγινε αυτό, είναι φυσιολογικό ανθρώπινο άγχος. Αν πιστεύεις στο θεό πιστεύεις πως αυτά τα πράγματα συμβαίνουν βάσει ενός σχεδίου από το θεό. Αν δεν πιστεύεις, τότε είτε νιώθεις πως πρόκειται για κάτι δίχως νόημα, είτε πρέπει να βρεις νόημα για τον εαυτό σου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη αγωνία από όλες. Είναι το πιο καθοριστικό ερώτημα της ανθρωπότητας. Αυτό είναι όλο ή υπάρχει κάτι περισσότερο;

Υπάρχει κάτι στην ένταση του να λες μια ωμή ιστορία εγκλήματος πάνω στην αναζήτηση νοήματος, στην αναζήτηση του γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει, γιατί συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους, κλπ. Αυτό είναι κάτι πολύ συναρπαστικό για μένα.

3. ΤΟ LEGION ΚΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΚΟΤΟΥ

Τόσο το ‘Legion’ όσο και το ‘Fargo’ ξεπέρασαν αρχικές προκαταλήψεις που υπήρχαν λόγω του ότι ήταν διασκευές. Το μεν ‘Legion’, κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος για μια τέτοια προσέγγιση σε ένα υπερηρωικό κόμικ ενώ το ‘Fargo’ πολλοί δεν περίμεναν καν να είναι ιδιαίτερα καλό, όταν ξεκινούσε ήταν απλά η τηλεοπτική διασκευή μιας σπουδαίας ταινίας.

Για να χρησιμοποιήσω μια κουρασμένη αναλογία, είναι κάτι σαν δούρειος ίππος για μένα. Κάτω από την αιγίδα μιας συγκεκριμένης προϋπάρχουσας ιστορίας, βρίσκω έναν τρόπο να φτάσω στα πράγματα, στην ιστορία που θέλω να κάνω. Υπό την αιγίδα του ‘Fargo’ μπορώ να εισάγω όλα μου τα ενδιαφέροντα μέσα σε μια ιστορία αυτού του τύπου. Και με κάποιο τρόπο αυτό ευθυγραμμίζεται με τον τόνο, τη φωνή, τον τύπο της ιστορίας που έκαναν ο Joel κι ο Ethan.

Και με το ‘Legion’ ήταν για μένα η είσοδος σε ένα είδος που βρίσκω αληθινά συναρπαστικό. Υπάρχει κάπου μεταξύ του υπερηρωικού κόμικ και του αγνού sci-fi. Όταν κοιτάς σε αληθινά σπουδαία κομμάτια σινεμά είδους, το ‘Matrix’ για παράδειγμα, υπάρχει αγνός θαυμασμός και δέος και εκπλήξεις, και κάτι που κάνει τα μυαλά μας να ταξιδέψουν λίγο πιο μακριά. Το ενδιαφέρον μου λοιπόν στο να κάνω κάτι υπερ-ρεαλιστικό σημαίνει να προσπαθήσω και να παρακάμψω το λογικό μυαλό.

Με ενδιαφέρει να δημιουργήσω μια ιστορία που δεν έχει την πρόθεση να είναι πληροφορία, έχει την πρόθεση να είναι εμπειρία.

Έχουμε εκπαιδεύσει τους εαυτούς μας να αντιλαμβάνονται την ιστορία ως μια υπηρεσία παράδοσης πληροφορίας αλλά αυτό δεν είναι κάτι που με ενδιάφερει να κάνω. Με ενδιαφέρει να δημιουργήσω μια ιστορία για σένα που δεν έχει την πρόθεση να είναι πληροφορία, έχει την πρόθεση να είναι εμπειρία. Η υπόσχεσή μου είναι πως στην πορεία αυτών των 8 ωρών η πληροφορία θα φτάσει και θα καταλάβεις τι γίνεται, αλλά στην αρχή δεν έχεις ιδέα. Στην αρχή ξέρεις ό,τι ξέρει κι ο David, είναι μια οπτική τελείως υποκειμενική.

Ας πούμε, πήγα να δω το ‘Doctor Strange’ στο σινεμά και ήμουν σε φάση ότι ΟΚ, πόσο παράξενο είναι δηλαδή; Εννοώ αυτή ήταν η ελπίδα μου. Ότι θα ένιωθα δέος και θα ήταν τρομερά ενδιαφέρον. Νομίζω πως ήταν μια ωραία ταινία αλλά δεν ήταν καθόλου παράξενη. Εννοώ είχε κάποια οπτικά στοιχεία, μια ψυχεδελική γεύση, αλλά τελικά ήταν μια αρκετά κλασική origin story, με έναν ήρωα που πολεμάει έναν εχθρό σε μια τελική μονομαχία κλπ. Οπότε ήταν ντυμένο με κάποια παράξενα ρούχα αλλά δεν υπήρχε τίποτα αληθινά αλλόκοτο στην καρδιά του.

O Noah Hawley κρατά το Emmy Καλύτερης Μίνι Σειράς για το ‘Fargo’ (Vince Bucci/Invision for the Television Academy/AP Images)

Και το ενδιαφέρον μου στο να κάνω το ‘Legion’ ήταν, ξέρεις, πρώτον να εξερευνήσω την ψυχική ασθένεια με έναν ρεαλιστικό τρόπο, αλλά επίσης να εξερευνήσω το πώς μοιάζει ο κόσμος αν δε μπορείς καν να εμπιστευθείς την ίδια σου την αίσθηση της πραγματικότητας. Το σινεμά είναι ο τέλειος τρόπος να το κάνεις αυτό, επειδή οι εικόνες που βλέπεις διαπερνούν τη λογική σου και φτάνουν κατευθείαν στο υποσυνείδητο.

Ξέρεις, ο στόχος μου πάντα ως νοβελίστας αλλά και ως κινηματογραφικός δημιουργός είναι το να κάνω το κοινό να εμπλέκει τη φαντασία του. Δεν είναι αυτό κάτι που πάντα σκεφτόμαστε όταν μιλάμε για το φιλμ επειδή το να βλέπεις σινεμά ή τηλεόραση είναι συνήθως μια πιο παθητική εμπειρία, όσα χρειάζεται να σκεφτείς είναι μπροστά σου. Αλλά νιώθω πως αν κάνεις κάτι αρκετά προκλητικό, αρκετά ανοιχτό, αν εμπλέξεις τη φαντασία του κοινού, τότε έξαφνα η παρακολούθηση γίνεται κάτι πολύ περισσότερο από απλή διασκέδαση.

Το ‘Fargo’ είναι ανθολογία και οι προηγούμενες σειρές σου κόπηκαν κι οι δύο οπότε στην ουσία είναι σα να μην έχεις κάνει ποτέ 2η σεζόν, και πάντα φτιάχνεις νέους χαρακτήρες και ιστορίες. Το έχεις δει ποτέ αυτό σαν κάτι το θετικό;

Ναι ξέρεις, αστειεύομαι πάντα ότι η τηλεόραση με εκπαίδευσε να κάνω μια σεζόν και μετά να προχωράω σε κάτι άλλο. Αλλά και ως νοβελίστας είχα εκπαιδευτεί από μικρή ηλικία να επενδύω όλα όσα έχω σε μια ιστορία και μετά να πηγαίνω παρακάτω, σε μια άλλη ιστορία.

Αλλά δεν έχω κάνει 2η σεζόν σε τίποτα στην πραγματικότητα και αυτό είναι που με ιντριγκάρει και κάπως με φοβίζει στο να έχω τώρα να κάνω κι άλλη σεζόν ‘Legion’. Είναι, ξέρεις, α δηλαδή είναι οι ίδιοι χαρακτήρες; και κάνουν άλλα πράγματα; είναι τόσο παράξενο, γιατί να το κάνει κάποιος αυτό!

[γελάει]

Όμως η σειρά είναι καλωδιωμένη με έναν τέτοιο τρόπο ώστε ξέρεις πως η 2η σεζόν δε θα έχει καμία από αυτές τις επιβαρυντικές νόρμες, επειδή είναι τόσο εφευρετική και αποδομεί το είδος, δε θα περίμενα, ή για την ακρίβεια δε θα προϋπέθετα πως η 2η σεζόν του ‘Legion’ θα μοιάζει με οποιονδήποτε τρόπο με την 1η, σε κανένα επίπεδο. Νομίζω η μόνη κοινή γραμμή θα είναι οι χαρακτήρες και αυτό που αισθάνεσαι για αυτούς, το πώς θα συνεχιστεί η ιστορία τους και το τι σημαίνει αυτό. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ να ερευνήσω το πόσο μπορείς να σπρώξεις τα όρια της αφήγησης και των χαρακτήρων και των θεματικών σου και να ξέρεις πως μπορείς να ικανοποιήσεις και το κοινό, να παίρνουν αυτό που πλήρωσαν.

Έχεις ήδη προσέγγιση κατά νου για τη 2η σεζόν;

Αρχίζω να έχω, ναι. Ξέρεις, έρχεται προς τα εμένα.

Αλλά ακόμα τελειώνω αυτή τη χρονιά του ‘Fargo’. Έχουμε ακόμα γυρίσματα για 3 βδομάδες, δεν έχουμε ολοκληρώσει ακόμα. Δεν είχα ποτέ μου τόσο σφιχτό πρόγραμμα. Με το ‘Fargo’ τουλάχιστον ποτέ δεν προβαλλόμασταν ενώ ακόμα είχαμε γυρίσματα. Είναι σαν μια τρελή κούρσα αυτή τη στιγμή.

ΚΙ ΑΛΛΟ LEGION

To ‘Legion’ δεν είναι οι X-Men των γονιών σου

4. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ FARGO

Ο Noah Hawley και η Cristin Milioti στην πρεμιέρα της 2ης σεζόν ‘Fargo’ (Richard Shotwell/Invision/AP)

Παρόλο που το ‘Fargo’ είναι ανθολογία είναι με κάποιο τρόπο όλα συνδεδεμένα, σε σκηνικό, σε θεματικές. Έχεις κάποια μεγάλη εικόνα κατά νου; Και κατ’επέκταση έχεις κάποιο σημείο τέλους; Ή κάνεις κάθε σεζόν και βλέπεις πώς πάει;

Κάθε χρόνος είναι ο τελευταίος χρόνος. Τελειώνω την ιστορία και σκέφτομαι πως αυτό ήταν ό,τι είχα να δώσω. Και η ερώτηση είναι πάντα αν υπάρχει άλλη ιστορία που θα μου έρθει. Οπότε υπάρχει ένα μυστήριο για μένα κάθε φορά, ίσως αυτό είναι το τέλος, δεν ξέρω! Γιατί οπωσδήποτε δεν υπάρχει λόγος να κάνεις περισσότερο από κάτι αν δεν νιώθεις πως μπορεί να είναι εξίσου καλό ή καλύτερο. Αλλά νομίζω αυτό είναι το συναρπαστικό όταν ζεις στη στιγμή και αφοσιώνεις ό,τι έχεις σε αυτή τη μία ιστορία, επειδή μπορεί να είναι η τελευταία!

Θα ήταν τέλειο, έχεις σκεφτεί ποτέ να έκανες μια σεζόν ‘Fargo’ στο κοντινό μέλλον; Ξέρεις, να φλερτάρει με το sci-fi με έναν τρόπο όπως η 2η ας πούμε.

[γελάει]

Ναι, θέλω να πω παίζουμε με πολλές ιδέες, κάποιες στην πλάκα και κάποιες ρεαλιστικά, ξέρεις, μπορούσαμε να βάλουμε τη σειρά στο 3000 αν θέλαμε, αλλά δεν ξέρω, για μένα είναι λιγότερο το να κυνηγάω μια συγκεκριμένη περίοδο και περισσότερο η αναζήτηση του ποια είναι η ιστορία που κρύβεται από κάτω. Αυτή η ιστορία θα μοιάζει με ιστορία των αδελφών Coen; Και μετά, ποιο είναι το καλύτερο χρονικό πλαίσιο για την ιστορία αυτή. Προφανώς δεν μπορείς να κάνεις μια ιστορία για τον Lou και το Sioux Falls χωρίς να το βάλεις στα ‘70s.

Για την 3η σεζόν ήθελα να κάνω μια ιστορία για τον parking lot king της Μινεσότα, που είναι μια ιστορία που αφορά τα ακίνητα και δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος για να μιλήσεις για την αυτοκρατορία των ακινήτων παρά αν τη βάλεις στη διάρκεια ή αμέσως μετά το crash του 2008. Γι’αυτό η ιστορία διαδραματίζεται εκεί που διαδραματίζεται.

Αλλά ναι, πραγματικά δεν έχω ιδέα τι θα κάνω μετά. Υπάρχει και η αίσθηση πως υπάρχει μια φυσική διάρκεια ζωής σε μια ιδέα. Και υπάρχει μια γενική αίσθηση πως αυτό είναι ένα είδος ιστορίας όπου δε θες να γίνεις προβλέψιμος ή πολύ οικείος, όπου ο κόσμος νιώθει πως “α ναι είναι αυτό το fargo πράγμα όπου κάνουν το fargo πράγμα, κάνουν το πράγμα που ξέρουμε πως κάνουν”. Ξέρεις, ο στόχος μου είναι να κάνω κάτι απρόβλεπτο, κάτι που δεν περιμένεις, και όχι να μείνουμε τριγύρω περισσότερο καιρό από όσο είμαστε καλοδεχούμενοι. Ξέρεις, κανείς δε θέλει να έχει ξεμείνει στο πάρτυ αφού έχει τελειώσει. Οπότε δεν ξέρω, θα δούμε τι θα κάνουμε.

“So you’re telling me there’s a chance!“

[γελάει]

Όχι, φυσικά υπάρχει ελπίδα! Πάντως κοίτα, αγαπώ αυτό που κάνω οπότε ο στόχος μου είναι να συνεχίσω να το κάνω όσο το αγαπώ αλλά δεν θέλω και ποτέ να γίνει μια ναρκισιστική άσκηση. Θέλω να είναι κάτι που αξίζει τον χρόνο του κόσμου. Αυτός είναι ο πιο πιεστικός μου στόχος.

Τέλεια, ευχαριστώ πολύ, συνέχισε την εξαιρετική δουλειά στις σειρές σου.

Τέλεια, σε ευχαριστώ πολύ, και φαντάζομαι θα μιλήσουμε ξανά.

*H 3η σεζόν ‘Fargo’ προβάλλεται στην Ελλάδα κάθε Παρασκευή στις 23.00 στο COSMOTE CINEMA 4HD.

ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

O Jordan Peele δάκρυζε γράφοντας το ‘Get Out’

O Tarsem εξηγεί πώς έκανε την τηλεόραση μέσο του σκηνοθέτη

Η Julia Ducournau δεν πιστεύει σε αντρικό και γυναικείο σινεμά

Καστ και δημιουργοί του ‘Sherlock’ μας μιλούν για την “σκοτεινή, επική” 4η σεζόν

Η Σοφία Εξάρχου πιστεύει πως κάτι πολύ διεστραμμένο συμβαίνει στη Δύση