Τα φρύδια του Michael Keaton επέστρεψαν

Πάνε 32 χρόνια από τότε που ο ανήσυχος γιος του πολιτικού μηχανικού από το Πίτσμπεργκ μας πέταξε τα μυαλά έξω (με την καλή έννοια) με το Night Shift. Καθώς επίσης τα Mr. Mom, Multiplicity, Pacific Heights και Beetlejuice που ακολούθησαν. Κρίμα που η γελοιότητα του Χόλιγουντ τον ‘ανάγκασε’ το 1995 να γυρίσει την πλάτη σε μια καριέρα που όντως θα μπορούσε να είναι αντίστοιχη του ‘Joker’ Jack.

15 εκατομμύρια δολάρια είναι ένα μεγάλο ποσό για να πεις σε κάποιον να το πάρει και να το βάλει εκεί που ξέρει. Αυτό ακριβώς όμως έκανε ο πρώτος σύγχρονος κινηματογραφικός Batman (και μάλλον πιο ‘ψυχάκιας’ από όλους) όταν είδε το σενάριο που του έφερε ο Joel Schumacher στο τραπέζι για το Batman Forever, αυτό που έμελλε να μην γίνει η τρίτη φορά που θα φορούσε την νυχτεριδο-κάπα.

Αν και, ας μην γελιόμαστε, ο λόγος που ο Keaton (που άλλαξε το όνομά του από Douglas, υιοθετώντας αυτό του αγαπημένου τoυ κωμικού, Buster Keaton) αρνήθηκε είναι ότι ο Tim Burton, ο άνθρωπος που τον σκηνοθέτησε στο Beetlejuice, την ταινία που και ο ίδιος και εμείς θεωρούμε την καλύτερη της καριέρας του, είχε ήδη πει όχι.

Όπως ακριβώς ο ίδιος, ότι δηλαδή ο Burton ενδιαφέρεται και πάλι, είναι ο λόγος που είναι πολύ κοντά στο να πει το ναι σε ένα σίκουελ του Σκαθαροζούμη το οποίο ήδη ψήνεται, βράζει και δεν χύνεται.

Επίσης καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι όταν ο Burton είχε ανακοινώσει για πρώτη φορά ότι θα του δώσει το ρόλο (στο Batman του 1989), το στούντιο είχε κατακλυστεί από χιλιάδες γράμματα διαμαρτυρίας (όχι, τότε ακόμη δεν υπήρχαν τα e-mail).

Λογικό αφού μέχρι τώρα ο Michael είχε χτίσει όνομα ως ένας ακόμη κωμικός με ‘γρήγορο σαν αστραπή’ στόμα. Και αυτό παρότι είχε πει όχι σε ρόλους-σίγουρα λεφτά όπως το Splash και το Ghostbusters επειδή δεν ήθελε να τυποποιηθεί.

Δεν πειράζει. Άλλωστε ο Michael ποτέ δεν μπήκε στο παιχνίδι (ξεκινώντας από καμεραμάν και μετά stand up κωμικός) για τα φράγκα. Για εκείνον, όπως αντίστοιχα π.χ. για τον Bill Murray, το ζητούμενο ήταν το να καταφέρει να παίξει το παιχνίδι με τους δικούς του όρους. Και, προπάντων, να μην κάνει πράγματα για τα οποία ντρέπεται ή βαριέται.

Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να πείσεις κάποιον για το ταλέντο και την 80ς γκέλα του Keaton όταν η περίοδος που βασικά μεγαλούργησε (1982-1992) είναι τόσο πίσω του.

Ειδικά όταν, μετά το White Noise του 2005, οι βασικοί λόγοι για να τον ξέρει κάποιος είναι ότι δάνεισε την φωνή του στον Ken του Toy Story ή ότι έπαιξε τον αρχι-μπάτσο στο The Other Guys.

Εντάξει, εντάξει. Αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια. Υποτίθεται ότι ήταν εξαιρετικός και στο The Company του 2007, μια σειρά που δεν είδα. Όπως επίσης ότι έκλεψε την παράσταση στο Clear History του Larry David το 2013. Κάτι που όντως έκανε.

Αλλά, ουσιαστικά, τώρα είναι που το παλικάρι με τα πιο έντονα μπλε μάτια έχετε δει ποτέ κάνει το ‘comeback’ του. Ξεκινώντας με τον ρόλο του στο ριμέικ του Robocop και συνεχίζοντας με τον αντίστοιχο στο Need for Speed. Οι -μέτριοι- λόγοι που μας θύμισαν πόσο συγκλονιστικός μπορεί να είναι και πόσο μας έχει λείψει.

Όχι ότι ο ίδιος ο Michael, που μοιάζει 10 χρόνια μικρότερος από τα 62 που είναι, αντιμετωπίζει τα πράγματα έτσι. Όπως γίνεται φανερό από όποιον διάβασε την εξαιρετική πρόσφατη του συνέντευξη στο Esquire εκείνος προτιμά να ξοδεύει το χρόνο του στο τεράστιο ράντσο του στην Μοντάνα, ψαρεύοντας, κυνηγώντας και πίνοντας μπύρες.

Έχοντας πλήρως αποδεχθεί ότι τα όχι που έχει πει (και είναι πολλά) του έχουν στερήσει πολλά μηδενικά στον τραπεζικό του λογαριασμό, αλλά του έχει προσφέρει την ελευθερία να ζήσει τη ζωή του όσο αντι-συμβατικά επιθυμούσε.

Αν και εκείνο το χαρακτηριστικό του που ξεχωρίζει, στη συγκεκριμένη συνέντευξη και στα σχόλια όσων έχουν δουλέψει μαζί του, είναι το εμμονικό πάθος του. Το γεγονός ότι -το τόσο χαρακτηριστικό βλέμμα του- κρύβει πίσω του ακόμη περισσότερη ενέργεια από ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.

Σε τέτοιο βαθμό ώστε ο Ron Howard (ο πρώτος σκηνοθέτης που τον εμπιστεύτηκε) δηλώνει ότι ντρέπεται που όλο αυτό τον καιρό δεν είχε κάποιο ρόλο που να είναι αντάξιός του και ο Burton ότι η περίοδος που πέρασε δουλεύοντας μαζί του είναι η πιο δημιουργική στη ζωή του.

Τα ακούς αυτά Johnny Depp; Ναι, ο Michael ήταν πρώτος στην καρδιά του. Άσε που παραλίγο να σου φάει και τον ρόλο στο Charlie and the Chocolate Factory.

Τα ακούς αυτά Christian Bale; Ο Michael ήταν πιο ψυχωτικός από εσένα. Δείτε ξανά το Pacific Heights, εκεί που τρομοκρατεί ένα ζευγάρι γιάπηδες, και θα καταλάβετε το πόσο.

Αν και, μεταξύ μας, εξίσου ‘ψυχωτικός’ ήταν και στο Multiplicity. Εκεί που κλωνοποιεί τον εαυτό του προκειμένου να τα προλάβει όλα.

Στο τέλος της ημέρας ο Keaton έφτασε πολύ κοντά στο να γίνει σουπερ-σταρ. Και ο μόνος λόγος που δεν έγινε είναι επειδή δεν ήθελε να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα. Τώρα, αυτό, είναι κάτι που οφείλεις να σεβαστείς. Σωστά;