Συνέντευξη Tarsem: Ένας μεγάλος visual artist του σινεμά εξηγεί πώς έκανε την τηλεόραση μέσο του σκηνοθέτη

“Ήξερα όλα αυτά που λένε για τους σκηνοθέτες στην τηλεόραση, πως είναι απλά τροχονόμοι. Συμφωνώ.”

Ο Tarsem Singh δεν είναι τροχονόμος. Είναι το αντίθετο του τροχονόμου, είναι, ας πούμε, οι φωτεινές ταμπέλες που λάμπουν μες στο σκοτάδι και όχι απλά τις βλέπεις και τις ξεχωρίζεις αλλά το βλέμμα σου σαγηνεύεται από αυτές και χάνεσαι μέσα σε μια δίνη χρώματος μες στο σκοτάδι και νιώθεις πως κοιτάζεις πίνακες σε μουσείο.

Ο άνθρωπος είναι σχεδόν(*) ανήμπορος να κάνει ταινία που ξεφεύγει από την αισθητική του υπογραφή, φαινομενικά δίχως να έχει σημασία το είδος ή η ιστορία. Έχει σκηνοθετήσει αστυνομικά θρίλερ, οικογενειακά παραμύθια, μυθολογικά έπη, και όλα τους, άμα ρίξεις μια δυο ματιές, καταλαβαίνεις πως είναι δικά του: εντυπωσιακά χρώματα και concept designs (σε χαρακτήρες και περιβάλλοντες χώρους) χτίζουν πάντα έναν κόσμο φαντασίας που μοιάζει με όνειρο πυρετού παρά με κάτι χειροπιαστό.

(*Well, υπάρχει το ‘Self/less’.)

‘Emerald City’

Δουλεύοντας ακούραστα ως σκηνοθέτης ταινιών, διαφημιστικών και βιντεοκλίπ (ο Tarsem έχει σκηνοθετήσει το θρυλικό βίντεο του ‘Losing My Religion’ των R.E.M.) θα περίμενε κανείς πως ίσως ήταν θέμα χρόνου o Ινδός σκηνοθέτης να μπλέξει και με την τηλεόραση, ένα μέσο όπου εξάλλου συμβαίνουν ένα σωρό ενδιαφέροντα, πειραματικά πράγματα αυτή τη στιγμή. Όμως δεν έγινε ποτέ, και μάλλον βγάζει και νόημα το γιατί. Στην καρδιά της, η τηλεόραση ως μέσο ήταν και παραμένει ένα μέσο σεναριογράφων. Χρειάζεται να φτάσουμε σε πολύ ακραίες περιπτώσεις (σαν τον Soderbergh που σκηνοθέτησε κυριολεκτικά όλα τα επεισόδια του ‘The Knick’) για να βρούμε σειρές όπου ο σκηνοθέτης ήταν η αληθινή δημιουργική δύναμη.

Κι εδώ φτάνουμε στο ‘Emerald City’, τη νέα σειρά που κάνει πρεμιέρα στο COSMOTE CINEMA 4HD αυτό το Σάββατο 7 Ιανουαρίου στις 23.00 (επίσης διαθέσιμο on demand στην υπηρεσία COSMOTE TV PLUS). Το ‘Emerald City’ είναι μια μοντέρνα, σκοτεινή επαναφήγηση του ‘Μάγου του Οζ’ με την Adria Arjona (την θυμόμαστε από το δεύτερο ‘True Detective’) στο ρόλο της Dorothy και τον Vincent D’Onofrio στο ρόλο του Μάγου. Ο D’Onofrio είναι απλά τέλειος ως Μάγος αλλά θα μιλήσουμε παρακάτω για αυτό, επειδή αυτό που προέχει είναι να μάθουμε πώς και γιατί ο Tarsem το γύρισε στην τηλεόραση.

O Tarsem στα γυρίσματα του ‘Mirror Mirror’

ΟΛΑ Ή ΤΙΠΟΤΑ: ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟ “ΝΑΙ”

Καταρχάς μου ξεκαθαρίζει με το καλημέρα: “Η σειρά μου προσφέρθηκε, δεν ήταν δική μου ιδέα. Μα ως συνήθως ήθελαν να κάνω μόνο τον πιλότο Αλλά εγώ λέω εδώ και 7-8 χρόνια πως αν είναι να κάνω τηλεόραση, πρέπει να είναι ολοκληρωμένη σεζόν”. Πρώτο καμπανάκι.

Τα στούντιο λατρεύουν να προσλαμβάνουν σκηνοθέτες-ονόματα για πιλότους, για δύο λόγους. Πρώτον επειδή είναι καλύτερη μπίζνες το να λες “η νέα σειρά του Martin Scorsese” αντί να λες “η νέα σειρά που έχει σκηνοθετήσει, ξερωγώ, ο Bobby Roth και κάποιοι άλλοι”, άσχετα αν ο όποιος Scorsese δεν ξανακούσει για τη σειρά μετά τον πιλότο. Και δεύτερον, πολλοί σκηνοθέτες δίνουν ένα αισθητικό στίγμα ώστε η μετέπειτα σειρά να έχει κάπου να πατήσει, οπτικά. Αλλά ναι, η πρακτική είναι πολύ δημοφιλής. Σκηνοθέτης-όνομα για τον πιλότο, κάνει αυτός τη μπάζα του, έχουμε κι εμείς το όνομά του, και μετά οι ανώνυμοι σκηνοθέτες-εργάτες συνεχίζουν το έργο. “Οι ατζέντηδες μου λέγανε να κάνω τον πιλότο να πάρω τα λεφτά. Δε με ενδιέφερε! Κάνω λεφτά γυρίζοντας τόσες διαφημίσεις, δεν το είχα ανάγκη αυτό. Μου λέγανε πως η τηλεόραση είναι μέσο των σεναριογράφων, πως δε μπορώ να κάνω ολόκληρη σεζόν, δε θα το θέλει κανείς.”

“Θα έλεγα ναι σε οποιοδήποτε πρότζεκτ ήταν ολοκληρωμένο, κι όχι απλά ένας πιλότος.”

Γι’αυτό και αρχικά δε συμφώνησε, τους ξεκαθάρισε πως θα ήταν κακή συμφωνία, όμως συνέχιζαν να του προσφέρουν τον πιλότο- είμαι σίγουρος πως η προοπτική του να βάλεις έναν εικονοκλάστη σαν τον Tarsem να σκηνοθετήσει την οποιαδήποτε σειρά φαντασίας σου θα ήταν ονειρώδης για τον οποιονδήποτε τηλεοπτικό σεναριογράφο, όπως τον σχετικά άσημο Matthew Arnold που δημιούργησε το ‘Emerald City’. “Το έχω ξαναδεί αυτό το πράγμα πριν,” μου λέει ο Tarsem. “Κάνεις τον πιλότο, είναι πολύ καλός, και μετά ξαφνικά τα επόμενα επεισόδια είναι γυρισμένα μέσα σε κάτι διαδρόμους με κοντινές λήψεις και χωρίς μπάτζετ. Όχι. Έπρεπε να είναι όλα ή τίποτα.”

Όταν τον ξαναρώτησαν τελικά, τους ζήτησε στο μίτινγκ να είναι παρών ο όποιος άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις τελικές αποφάσεις. Εκεί, του εξήγησε πως κανονικά για ένα τέτοιο fantasy έπος χρειάζεσαι $300 εκατομμύρια αλλά πως παρόλαυτά “εγώ μπορώ να το κάνω για τα λεφτά που έχετε, αν με αφήσετε να τα κάνω όλα.” Και κάπως έτσι ο Tarsem ενεπλάκη από την αρχή, σε συνεχή συνεργασία με το τιμ των σεναριογράφων. “Τα σκηνοθέτησα όλα, και εκτός σειράς. Το 1 μαζί με το 3, το 7 μαζί με το 2. Ήταν διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει.”

ΛΑΤΙΝΑ DOROTHY, ΟΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΜΑΓΟΣ: ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΣΤ

“Αγαπώ τον Vincent!” μου φωνάζει περιχαρής όταν αναφέρομαι στον Μάγο του Οζ αυτοπροσώπως, τον Vincent D’Onofrio, έναν από τους σπουδαιότερους over the top ηθοποιούς που διαθέτουμε. Συζητάμε για το ‘Daredevil’ και για το πόσο απολαυστικός είναι ο D’Onofrio ως villain και πόσο πετυχαίνει πολλές χροιές μαζί.

“Δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο που να μπορεί να παίξει έναν χαρακτήρα τόσο θεατρικά, σαν όπερα, και ξαφνικά να προσγειωθεί σε ένα φυσικό επίπεδο ερμηνείας μεμιάς,” λέει ο Tarsem. “Κανείς καλύτερα από αυτόν. Κάνει όπερα! Σε κάνει να αναφωνείς συνεχώς “fuck yeah!”.” Συμφωνώ απόλυτα, και του λέω πόσο σωστή επιλογή μου φαίνεται για Μάγος. “Ήθελα ένας μόνο άνθρωπος του καστ να είναι πραγματικά γνωστός. Και το συζητούσαμε και έλεγα ‘ο Μάγος πρέπει να είναι γνωστός’. Είχα δύο πολύ συγκεκριμένα άτομα στο μυαλό μου, ο ένας ήταν ο Vincent και τον πήραμε.”

“Αργότερα, στο 7ο επεισόδιο όπου βουτάμε στο background του χαρακτήρα του, θα γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρο το γιατί επιλέξαμε αυτόν.” Εντάξει, εγώ προσωπικά είμαι ήδη καλυμμένος.

H Adria Arjona ως Dorothy στο ‘Emerald City’

Αν όμως ο γνωστός του καστ ήταν ο Μάγος, αυτό σημαίνει πως η Dorothy θα ήταν κάποιο πολύ πιο φρέσκο πρόσωπο. “Ήταν ανοιχτή απόφαση,” μου λέει σχετικά με το κάστινγκ της Adria Arjona στον πρωταγωνιστικό ρόλο της σειράς. Την 24χρονη Πορτορικάνα είχαμε δει σε ένα σύντομο ρόλο στη 2η σεζόν του ‘True Detective’ στο πλευρό του Taylor Kitsch. Ο σκηνοθέτης μου εξηγεί πως συχνά το κάστινγκ ανθρώπων διαφορετικού χρώματος σε διάφορους ρόλους, βάσει του ‘πώς να μην κάνουμε κάτι που έχει γίνει ξανά ίδιο’ μπορεί και να βγαίνει προς τα έξω σαν υπολογιστικό, όμως στην περίπτωση της Arjona ακολούθησε ένα διαφορετικό σκεπτικό.

“O Vincent D’Onofrio κάνει όπερα! Σε κάνει να αναφωνείς συνεχώς “fuck yeah!”.”

“Το σκέφτηκα ως εξής. Κάνουμε μια γνωστή ιστορία όμως τα συστατικά είναι διαφορετικά. Δεν είναι φυσικά δυνατόν να έχεις τα ίδια αποτελέσματα. Πρόκειται για μια στοιχειωδώς λευκή ιστορία που την αφηγείσαι σε δυτικό κοινό, όμως από έναν σκηνοθέτη που είναι Ινδός και που δεν έχει δει καν το πρωτότυπο έργο.” (Μέχρι πρόσφατα, μου είπε, δεν είχε καν δει τον πρωτότυπο ‘Μάγο του Οζ’, αλλά σε αυτό θα επανέλθουμε αργότερα.) Έκαναν λοιπόν δίχως προκαταλήψεις το κάστινγκ και τις οντισιόν και η Adria “ήταν απλά η καλύτερη”. Εξάλλου, συμπληρώνει, “αν πας σε αυτά τα μέρη της Αμερικής βλέπεις έτσι κι αλλιώς παντού ισπανόφωνους, οπότε σκεφτήκαμε, ‘γιατί όχι;’. Κι η Adria ήταν η καλύτερη. Οπότε αποφασίσαμε να πάμε με αυτήν για Dorothy.”

ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

“Ήξερα όλα τα πράγματα που λένε, ότι ο σκηνοθέτης στην τηλεόραση είναι απλώς ένας τροχονόμος,” μου λέει. “Συμφωνώ!” Και εξηγεί: “Αν ένας σκηνοθέτης κάνει απλά έναν πιλότο και μετά η σειρά αλλάζει συνεχώς σκηνοθέτες ανάμεσα στα επεισόδια, τότε προφανώς ο σκηνοθέτης είναι αναλώσιμος.” Μου δίνει λίγο περισσότερο background πάνω στην, ας πούμε, ιεραρχία της τηλεόρασης. “Στην τηλεόραση, ο άνθρωπος που μέχρι να κάνω σειρά δεν ήξερα καν πως υπάρχει, ο showrunner δηλαδή, ακόμα κι ένας κάμεραμαν, αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ πιο κοντά στο υλικό από ό,τι ένας σκηνοθέτης. Γιατί είναι πάντα εκεί. Οπότε φυσικά κι ο σκηνοθέτης είναι τροχονόμος.”

‘Emerald City’

Ο τρόπος του Tarsem να πάρει τον απόλυτο έλεγχο του υλικού; Να γυρίσει τα πάντα εκτός σειράς.

“Γύρισα και τα 10 επεισόδια, εκτός σειράς. Αυτό απέκλεισε το ενδεχόμενο να είμαι εκεί απλά σαν τροχονόμος.” Σε ένα τυπικό γύρισμα ενός επεισοδίου σειράς, το crew του συγκεκριμένου επεισοδίου είναι εκεί για το διάστημα των απαραίτητων ημερών και κουμαντάρει το γύρισμα. Είναι ο σεναριογράφος του επεισοδίου για να επιβλέπει, είναι ο τροχονόμος σκηνοθέτης να δίνει τις οδηγίες, περνούν λίγες εργάσιμες, μια βδομάδα περίπου, και μετά σπίτια μας, έρχονται οι επόμενοι. Στα γυρίσματα του ‘Emerald City’, μου λέει ο Tarsem, θυμάται κάποιον στο μέσον του γυρίσματος να του λέει πως δε βρίσκει πουθενά στο σετ τον showrunner ή κάποιον σεναριογράφο, και πως αυτό δεν είναι νορμάλ. “Πού είναι όλοι τους;; Τι κάνουν;;;” θυμάται να φωνάζει κάποιος μπερδεμένος.

Ο Tarsem, ουσιαστικά, έπασε το σύστημα της συγκεκριμένης διαδικασίας. Μου λέει γελώντας:

Όταν γυρίζεις όλη τη σεζόν μαζί και τα επεισόδια εκτός σειράς, δεν ξέρουν ποιο σεναριογράφο να σου στείλουν!

“Γιατί γυρίζω σήμερα σκηνές από το 10 και το 7 κι αύριο σκηνές από το 5 και το 2. Οπότε δε μπορούσαν όλοι αυτοί να είναι εκεί. Ήμουν ο μόνος άνθρωπος που βρισκόταν παρών σε ολόκληρη τη διάρκεια των γυρισμάτων.”

Με τους σεναριογράφους τα κανόνισε εξαρχής: “Οι showrunners με εμπιστεύονταν τρομερά και συνειδητοποίησαν από πολύ νωρίς τι ήθελα να κάνω. Είχαμε ένα πρώτο μίτινγκ πάνω στον τόνο και το ύφος της σειράς και εκεί μου είπαν κάτι σαν ‘ΟΚ, απλά κάντο’. Ήταν μια πολύ μοναδική διαδικασία που δε θα είχε καμία σχέση σαν δουλειά και αποτέλεσμα αν έκανα μόνο τον πιλότο ή αν απλά ερχόμουν για να κάνω ένα επεισόδιο χωρίς να έχω γνώση των χαρακτήρων και των καταστάσεων. Αλλά εδώ ήμουν ο μόνος παρών σε όλη τη διαδικασία. Κανένας σεναριογράφος. Οπότε εκ των πραγμάτων έπεσε όλο στην αγκαλιά μου κάπως. Ήταν όμως φανταστικοί απέναντί μου. Κάναμε πολύ συγκεκριμένες και βαθιές συζητήσεις για το υλικό, απλώς δεν ήταν εκεί στα γυρίσματα.”

O Tarsem στα γυρίσματα του ‘Immortals’

Αν όλο αυτό ακούγεται κουραστικό και υπερβολικά grande για κάποιον που δεν έχει ξανακάνει τηλεόραση και που, απλά, τον πήραν αρχικά τηλέφωνο για να του προτείνουν μια γρήγορη, εύκολη δουλειά για τα λεφτά, τότε μάντεψε ξανά. “Το ‘Emerald City’ ήταν το ευκολότερο πράγμα που έχω κάνει,” μου λέει ενθουσιασμένος ο Tarsem. “Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως δε δουλεύω ανάμεσα στις ταινίες, αλλά χάρη στη διαφήμιση κάνω γύρισμα 300 μέρες το χρόνο. Όλη την ώρα! Και είναι πιο δύσκολο κιόλας επειδή ταξιδεύω από το ένα στο άλλο.”

Ενώ στο ‘Emerald City’, έχοντας το πράσινο φως από τους ανθρώπους που του έδωσαν το πρότζεκτ, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. “Ήταν μεν γυρίσματα 5 μηνών σερί, αλλά συνολικά λιγότερο από όσο δουλεύω έναν χρόνο, και ήταν και όλο ένα ενιαίο πρότζεκτ. Τη δύσκολη δουλειά, τη δομή, την ιστορία κλπ, την έκαναν άλλοι. Εγώ απλά έλεγα ‘μπορώ να κάνω αυτό; Μπορώ να κάνω εκείνο; Μπορώ να σχεδιάσω έτσι τη μάγισσα;’ Νομίζω κακόμαθα με αυτή τη σειρά, ειδικά τώρα δε μπορώ να με φανταστώ ποτέ να κάνω απλώς ένα πιλότο.”

H Florence Kasumba ως Wicked Witch of the East στο ‘Emerald City’

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ‘ΜΑΓΟ ΤΟΥ ΟΖ’

“Θα έλεγα ναι σε οποιοδήποτε πρότζεκτ ήταν ολοκληρωμένο, κι όχι απλά ένας πιλότος,” μου λέει στην ψύχρα, με απόλυτη ειλικρίνεια, όταν ρωτάω την κλισέ ερώτηση “γιατί ήθελε να κάνει τη συγκεκριμένη σειρά” και περιμένοντας την κλισέ απάντηση “ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΣ ΛΑΤΡΕΥΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡκλπ”. Διευκρινίζει ωστόσο: “Όμως αφού το ανέλαβα, διαπίστωσα πως στην πραγματικότητα ήταν όντως φανταστικά γραμμένο. Κι ακόμα και τα οπτικά σημεία, που συνήθως πρέπει να σου πω ότι τα οπτικά σημεία των σεναρίων δεν είναι καθόλου καλά γραμμένα, εδώ ήταν φανταστικά.”

Ναι αλλά η ιστορία οι χαρακτήρες κλπ; “Είδα το ‘Μάγο του Οζ’ μόλις πριν 2 χρόνια,” γελάει, “επειδή κόσμος μου έλεγε συνέχεια πόσο πολύ εμπνευσμένο από αυτή την ταινία μοιάζει να είναι το ‘Fall’.” Το ‘The Fall’, το αναμφίβολο αριστούργημα της φιλμογραφίας του Tarsem, είναι η γλυκόπικρη, συναισθηματική ιστορία 5 μυθικών ηρώων την οποία ένας ασθενής σε ένα νοσοκομείο τη δεκαετία του 1920, αφηγείται σε ένα μικρό κοριτσάκι που επίσης νοσηλεύεται εκεί. (Τι ταινία.) “Είχα δει κομμάτια του ‘Μάγου του Οζ’ αλλά όχι την ταινία,” συνεχίζει. “Το είδα λοιπόν και είχα κατευθείαν μια προσέγγιση πάνω σε αυτό.”

‘Emerald City’

Εξηγεί: “Η πρωτότυπη ταινία είναι πολύ στημένη στη λογική του σετ. Εγώ ήθελα να κάνω κάτι προσγειωμένο αλλά ως εξής. Από τις ταινίες μου, το ‘Immortals’ και το ‘Mirror Mirror’ είναι επίσης ταινίες του σετ, ενώ το ‘The Fall’ είναι όλο τοποθεσία. Για το ‘Emerald City’ ήθελα να αναμίξω τις δύο προσεγγίσεις και να φτιάξω κάτι προσγειωμένο. Μου βγήκε πολύ καλά αυτό.”

‘Immortals’

Επιπλέον, η έλλειψη κάποιου προϋπάρχοντος δεσίματος με το υλικό προέλευσης, έκανε το σκηνοθέτη πιο άφοβο στις επιλογές του. “Με ρώταγαν όλοι αν φοβόμουν να επαναφανταστώ κάτι τόσο εμβληματικό αλλά εγώ δεν είχα καμία σύνδεση μαζί, κι έλεγα πως αν το ήξερα μπορεί να φοβόμουν, αλλά τώρα καθόλου. Δεν είχα ιδέα τι σήμαινε αυτό για τους περισσότερους ανθρώπους και ήμουν σε φάση ‘ε εντάξει, έχουμε μια οπτική πάνω στο υλικό, πάμε, ξεκινάμε’.”

Παραδείγματα ξεκάθαρων ταρσεμισμών μπορεί να βρει κανείς από πολύ νωρίς στη σειρά. Στο πρώτο δίωρο της σειράς υπάρχει μια πολύ χαρακτηριστική σκηνή, όπου η Μάγισσα κρατά φυλακισμένους τη Dorothy και τον Lucas, έναν συνοδοιπόρο της. “Σκέφτηκα πως δεν χρειάζεται να μεταφερθούν όντως εκεί σωματικά,” μου εξηγεί ο Tarsem το σκεπτικό του πίσω από τη δημιουργία της σκηνής. “Το βαανιστήριο είναι να βιώνουν τη στιγμή σα να είναι πίσω εκεί, αλλά να βρίσκονται ακόμα στο yellow brick road.” Είναι μια οπτικά συναρπαστική σκηνή που, όπως ομολογεί κι ο ίδιος, “θα μπορούσε να μοιάζει τρομερά μπερδεμένη.”

‘Emerald City’

“Οπότε είπα πως θα το γυρίσουμε και με τους δύο τρόπους όπως και νά’χει, και θα δούμε αν βγαίνει σωστά στην πράξη. Ευτυχώς κανείς δε το αμφισβήτησε κι όταν το γυρίσαμε άρεσε σε όλους. Κι αυτό ξέρεις άνοιξε μια συγκεκριμένη δημιουργική πόρτα,” μου λέει. Αρνήθηκε να αποκαλύψει αντίστοιχες σκηνές παρακάτω επεισοδίων, αλλά είπε απλώς αυτό: “αν ας πούμε έλεγε το σενάριο ‘ο τάδε φτάνει πετώντας’, εγώ έλεγα πως δεν ξέρω πώς να το δείξω αυτό, και το προσέγγιζα με έναν πιο εναλλακτικό τρόπο. Τους είπα, ‘κανείς δε θα φτάσει πετώντας’. Όλοι οι σεναριογράφοι περίμεναν να δουν αν θα δουλέψουν αυτές οι σκηνές, αλλά δούλεψαν πολύ καλά.”

“ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΑΛΕΞΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΣΟΥ”

Εν τέλει μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει δουλέψει για δεκαετίες ως σκηνοθέτης σε κάθε πιθανό μέσο, έχει γυρίσει 5 ταινίες, δεκάδες βιντεοκλίπ, περισσότερες διαφημίσεις από όσες μπορείς να μετρήσεις, και πλέον μετρά στο βιογραφικό του και τα 10 επεισόδια του ‘Emerald City’.

Πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, τον ρώτησα ποια στιγμή όλης του της καριέρας ξεχωρίζει, ποια αγαπά πιο πολύ και έχει πιο κοντά στην καρδιά του, κι ενώ το ρωτούσα ήμουν απόλυτα βέβαιος ποια θα ήταν η απάντηση. Πριν καν ολοκληρώσω την ερώτηση, ο Tarsem γελάει δυνατά και εγκάρδια.

‘The Fall’

“Το ‘The Fall’,” μου απαντάει χωρίς να το σκεφτεί δευτερόλεπτο. “Οπωσδήποτε.”

“Μου πήρε 6 χρόνια, ψάχναμε locations σε 29 χώρες, ξόδεψα όλα μου τα λεφτά, κανείς δεν το αγόραζε, και θα το έκανα ξανά από την αρχή.”

“Αυτό το συγκεκριμένο ήταν ‘totally totally me’,” καταλήγει.

Από την άλλη βέβαια, ο Tarsem είναι από αυτούς τους σκηνοθέτες που ό,τι κι αν αγγίξει, αυτό θα είναι έτσι κι αλλιώς “totally, totally” δικό του.

***

O Tarsem σε 7 σκηνές:

1991, το βιντεοκλίπ ‘Losing My Religion’ των R.E.M.

1998, η διαφήμιση ‘Good vs Evil’ για τη Nike με ΟΛΟΥΣ τους ποδοσφαιριστές των ’90s

2000, η εμφάνιση του demon king στο ‘The Cell’

2004, η διαφήμιση ‘Gladiatiors’ για την Pepsi με Britney Spears, Beyonce και Pink

2006, η ονειρική σκηνή της πτώσης στο ‘The Fall’

2011, η σεκάνς της μεγάλη μάχης θεών και τιτάνων στο ‘Immortals’

2012, o μεγάλος χορός στο ‘Mirror Mirror’

*Το ‘Emerald City’ κάνει πρεμιέρα στο COSMOTE CINEMA 4HD αυτό το Σάββατο 7 Ιανουαρίου και κάθε Σάββατο στις 23.00, αμέσως μετά την προβολή στην Αμερική. Είναι επίσης διαθέσιμο on demand στην υπηρεσία COSMOTE TV PLUS.