Τι δουλειά έχουν δυο μέλη των Planet of Zeus σε τζαζ μπάντα;

Ο όρος supergroup μοιάζει κάπως ξένος στα ελληνικά μουσικά πράγματα, όμως όπως και να το δει κανείς, οι Tfatfy είναι ακριβώς αυτό: 4 ‘session’ μουσικοί από διαφορετικά συγκροτήματα και μουσικές σχολές, ενώθηκαν για να σχηματίσουν ένα jazz κουαρτέτο και να πειραματιστούν. Συγκεκριμένα, ο Στέλιος Προβής (μπάσο) και ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος (ντραμς), οι οποίοι εκτός των άλλων είναι και μέλη των Planet of Zeus, μαζί με τον Μηνά Λιάκο (κιθάρα) και τον Σπύρο Μάνεση (πλήκτρα), ένωσαν τις δυνάμεις τους, έχοντας ήδη κυκλοφορήσει και τον πρώτο δίσκο τους, ο οποίος κινείται στα όρια της jazz και της funk και ονομάζεται ‘Well, Excuse Me’.

Την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου, οι Tfatfy θα ανοίξουν την συναυλία των James Taylor Quartet στο Gagarin κι εμείς εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία για να συναντήσουμε από κοντά τον Στέλιο και τον Μήνα, για μια συζήτηση γύρω από την μπάντα, την μουσική γενικότερα, την ώρα που κοιμούνται και ξυπνάνε και τα αθλητικά. Μερικά από όσα είπαμε, δημοσιεύονται παρακάτω. Τα υπόλοιπα, καλύτερα να τα κρατήσουμε για να τους εκβιάσουμε στο μέλλον.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ TFATFY

Πριν περάσουμε στα όσα είπαν τα παιδιά, μερικές χρήσιμες πληροφορίες. Το όνομα Tfatfy, είναι απλά τα αρχικά της πλήρους ονομασίας του συγκροτήματος, που είναι ‘The Flibbergibbetts And The Funky Yogurt’ (λογικό). Όπως παραδέχτηκαν ο Μηνάς κι ο Στέλιος βέβαια, οι περισσότεροι τους αποκαλούν Fatfy, ή όπως η μητέρα του Στέλιου, Tafty. Μπορεί ο πρώτος τους δίσκος να κυκλοφόρησε πέρσι, ωστόσο τα πρώτα πειραματικά τζαμαρίσματα χρονολογούνται αρκετά χρόνια πίσω.

Στέλιος: “Όταν ήμασταν 18 χρονών, ο Μηνάς, ο Σεραφείμ κι εγώ προσπαθούσαμε να παίξουμε λίγη τζαζ αλλά ήμασταν παντελώς άσχετοι. Βασικά ο Μηνάς ήταν φοβερός απλά δεν ήξερε τι έκανε. Μιλάμε για εποχές 2003 περίπου, εγώ έπαιζα μπάσο απλά επειδή κάποιος έπρεπε να παίξει. Βασικά προσπαθούσαμε να παίξουμε όλοι το ίδιο πράγμα, μέχρι που κάποια στιγμή σταματήσαμε γιατί ο Μηνάς πήγε να σπουδάσει μουσική στην Νέα Υόρκη. Όταν γύρισε, εγώ και ο Σεραφείμ ήμασταν σε ένα συγκεκριμένο μουσικό σημείο, είχαμε γνωρίσει και τον Σπύρο με τον οποίο παίζουμε μαζί στη Γαλάνη και είχαμε καταλάβει ότι πρόκειται για τον αυτιστικό αδερφό του Μηνά απλά σε άλλο όργανο. Τότε οραματιστήκαμε να είμαστε κουαρτέτο”.

Και τι άλλαξε σήμερα, μάθατε τζαζ;

Σ: “Αυτό που άλλαξε τώρα, είναι ότι ο καθένας κάνει αυτό που ξέρει. Ο Μηνάς ξέρει τρομερή τζαζ, εγώ πάλι δεν ξέρω, γιατί να προσπαθήσω να παίξω σαν τον Μηνά; Το αποτέλεσμα δεν είναι σαφές, σε έναν φαν των Planet από τη Θεσσαλονίκη ας πούμε, τα κομμάτια μας θύμιζαν ψυχεδέλεια των ‘70s, που ο Μάκης δεν έχει ακούσει ποτέ, σε κάποιους άλλους θυμίζουν έναν πιανίστα που δεν τον έχω ακούσει ποτέ εγώ”.

Σ: “Δεν τα βρίσκουμε εύκολα, μπορεί να παίξουμε ένα κομμάτι μέχρι και 50 φορές μέχρι να καταλήξουμε, γιατί προερχόμαστε από διαφορετικές μουσικές καταβολές. Με την συνθήκη όμως ότι κάθε φορά θα κάνουμε όλοι λίγο πίσω για το όραμα του άλλου, κάπως δουλεύει”.

Μηνάς (ναι, μιλάει τελικά): “Είναι συνεργατικό, θα φέρει ένα θέμα ο Στέλιος, θα προτείνει κάτι ο Σπύρος, ο καθένας ό,τι καταλαβαίνει”.

Το γεγονός ότι μουσικοί με διαφορετικά ακούσματα και καταβολές κατάφεραν να το κάνουν να δουλέψει, δείχνει ότι η μουσική κατά βάθος είναι μία;

Σ: “Εμένα αυτό το κλισέ με χαλάει, τελείως πρακτικά αν το δεις, η μουσική είναι ένα πράγμα γιατί στην ουσία είναι μία γλώσσα, είναι σαν να λες πως ό,τι είναι γραμμένο στα ελληνικά είναι το ίδιο. Μέσα στα χρόνια, μετά από συνεργασίες με φίλους αλλά και γνωστούς μουσικούς, αυτό που έχω καταλάβει είναι πως αυτό που κάνει τη μουσική ένα πράγμα, είναι να συμφωνείς με τον άλλο σε χίλια δυο άλλα πράγματα εκτός από την μουσική, για να μπορείς να παίξεις μαζί του. Να το κάνετε για τον ίδιο λόγο, αν εγώ ήμουν κομπλεξική ψωνάρα και γουστάραμε την ίδια μουσική με τον Μηνά, δεν θα μπορούσαμε να παίξουμε μαζί”.

Μπάντες που σκοτωνόντουσαν όλη την μέρα αλλά έκαναν επιτυχίες βέβαια, έρχονται να διαφωνήσουν

Σ: “Αυτές οι μπάντες έμειναν μαζί γιατί έβγαζαν εκατομμύρια. Ας φτάσουμε να βγάζουμε εκατομμύρια και θα τσακωθούμε κι εμείς, μην σε νοιάζει”.

Τα τελευταία χρόνια, η τζαζ μοιάζει να ξεφεύγει λίγο από την ελιτίστικη αντίληψη μιας μουσικής που λίγοι παίζουν και ακόμα λιγότεροι καταλαβαίνουν

Μ: “Έχει βγει πάρα πολύς κόσμος από 25 μέχρι 35 με επιρροές από την Αμερική και την Ευρώπη, απλοποιήθηκε το πράγμα, δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό, το προσεγγίζουν οι νεότεροι με έναν τρόπο που έχει στοιχεία ποπ, ροκ. Όλοι αυτοί όταν ήταν 12 άκουγαν Nirvana και Radiohead, δεν νομίζω ότι άκουγε κανείς Art Tatum. Εμείς από τους σύγχρονους τζαζίστες γουστάρουμε πολύ Brad Mehldau και Kurt Rosenwinkel”.

Σ: “Σε κανέναν από εμάς δεν αρέσει η ελιτίστικη προσέγγιση στην μουσική γενικότερα. Μακάρι να είσαι τελείως σκουπίδι αλλά να το λέει η ψυχούλα σου, σε αυτό συμφωνούμε όλοι”.

Μ: “Μουσικούλα είναι, δεν θα σώσουμε και τη ζωή κανενός, δεν θα φέρουμε την παγκόσμια ειρήνη, απλά παίζουμε δύο νότες στη σειρά, καμιά φορά, όχι πάντα”.

Παρά το γεγονός πως όλα τα μέλη των Tfatfty είναι εξαιρετικοί μουσικοί και οι Planet of Zeus, στους οποίους συμμετέχει το 50% εξ αυτών, αποτελούν μια από τις πιο πετυχημένες ελληνικές μπάντες, για να βγάλουν τα προς το ζην συνεργάζονται με την Δήμητρα Γαλάνη. Είναι αναγκαστικό στην Ελλάδα για έναν μουσικό που θέλει να ζήσει από τη μουσική του, να εργαστεί και σε πιο ‘εμπορικά’ σχήματα;

Μ: “Αυτή η συνθήκη είναι απ’ τις πιο καλές που παίζουν εκεί έξω, και η μπάντα και η παρέα και το πώς είναι η Δήμητρα που είναι ανοιχτή μουσικά”.

Σ: “Δεν το λέμε με την έννοια της κουλ θείας. Έχει μια ιδέα ο Σπύρος ή ο Μηνάς στο πώς θα πάμε ένα κομμάτι και το δέχεται, σε αφήνει να χαρείς, νιώθεις λίγο δημιουργικός. Δεν σου λέω ότι αυτή η δουλειά είναι το όνειρο της ζωής μας αλλά δεν είμαστε απλά ένα εκτελεστικό όργανο. Είμαστε τυχεροί γιατί πολλοί γνωστοί μας μουσικάρες, δεν περνάνε καλά, σκάβουν για τον έναν και για τον άλλον. Δεν το βλέπω σαν δουλειά με την αυστηρή έννοια του όρου επειδή είμαστε και φίλοι μεταξύ μας, γραφιστικό γραφείο να είχαμε καλά θα περνάγαμε. Έχω δουλέψει μόνος μου παλιά, χωρίς να ξέρω κανέναν και θα μπορούσα κάλλιστα να αυτοκτονήσω. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ευσεβής πόθος το να μπορέσω για ένα χρόνο να μην έχω ανάγκη να το κάνω, όχι επειδή δεν περνάω καλά, αλλά επειδή καλλιτεχνικά αυτό το πράγμα σου παίρνει τόση πολλή ενέργεια (αν το κάνεις σωστά, αλλιώς είσαι νεκρός μέσα σου και παίζεις σαν ρομπότ), ώστε να ασχοληθώ μόνο με τους Planet ή τους Tfatfy, για να δω αν θα γίνω πιο δημιουργικός”.

Όσο για το πώς φάνηκε στον Στέλιο (ο οποίος στους Planet παίζει κιθάρα), το γεγονός πως διαγωνιζόμενος στο Voice ερμήνευσε κομμάτι τους;

Σ: “Ήμουν σίγουρος ότι θα με ρωτήσεις. Επειδή δεν μας ψήνει να είμαστε ελιτιστές όπως σου είπα, το γεγονός ότι μπορούσε να διαλέξει όποιο τραγούδι ήθελε και είπε αυτό, από μόνο του σε κάνει να χαίρεσαι. Από την άλλη, προσωπικά έχω πρόβλημα με οτιδήποτε βάζει την έννοια του ανταγωνισμού στη μουσική, δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορείς να είσαι ευρηματικός και δημιουργικός σε τέτοιο καθεστώς. Αν υποθέσουμε όμως ότι θα πήγαινε μία ή άλλη στο Voice κι αν δεν υπήρχαν οι Planet, οι Mods, οι Nightstalker ή κάποια άλλη μπάντα που έχει εκτεθεί σε κοινό τότε θα έλεγε AC/DC ή ακόμα χειρότερα Κιάμο, τότε καλύτερα. Γέλασα λίγο, με έπαιρναν όλοι τηλέφωνο εκείνη την ώρα”.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ, RANDOM ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΕΙΡΜΟ