Το Sun of a beach δεν είναι βρισιά

Υπάρχει μια όχι και τόσο κρυφή γωνιά στον Λαιμό της Βουλιαγμένης. Εκεί που δεσπόζει ένα μικρό εκκλησάκι ντυμένο με μωσαϊκά και ψηφιδωτά, εκεί που πολλοί ντόπιοι πηγαίνουν για να βρουν την καλοκαιρινή ηρεμία τους μακριά από τις πολυσύχναστες πλαζ των Νοτίων. Εκεί βρεθήκαμε με τα δύο κορίτσια που έχουν το πιο καλοκαιρινό brand της κρίσης. Τα Sun of a beach είναι κάτι παραπάνω από ένα ωραίο λογοπαίγνιο. Είναι το καλοκαίρι παγιδευμένο μέσα σε πετσέτες θαλάσσης, τσάντες, πόντσο και άλλα αξεσουάρ.

Η Μελίνα και η Έλλη είναι δύο κορίτσια της μόδας. Την μία την ήξερα πριν μερικά χρόνια ως σνομπ σχεδιάστρια νυφικών. Την άλλη την ήξερα εκ του μακρώθεν ως σνομπ fashion editor σε περιοδικά μόδας. Η λέξη σνομπ είναι μία λέξη που με μεγάλη ευκολία βάζει κάποιος δίπλα σε κάθε τι που σημαίνει μόδα στην Ελλάδα. Μισή ώρα αφότου τις γνώρισα, η μόνη λέξη που δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ ξανά για εκείνες είναι η λέξη σνομπ. Ας δούμε όμως πώς έφτασαν να φτιάχνουν τις πιο περιζήτητες ελληνικές πετσέτες θαλάσσης.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson

“Η πετσέτα θαλάσσης είναι ένα προϊόν στο οποίο δεν είχε δώσει καμία εταιρεία ιδιαίτερη σημασία. Ενώ όλοι οι άνθρωποι αγόραζαν κάθε χρόνο καινούρια μαγιό, σανδάλια και άλλα, άνοιγαν την ντουλάπα και έπαιρναν μία πετσέτα που την είχαν πέντε χρόνια”. Ήμουν σε mode δικηγόρου διαβόλου και έχω και μια μεγάλη αγάπη για τις πετσέτες που έχω πέντε χρόνια στην ντουλάπα μου οπότε όφειλα να τις ρωτήσω, γιατί να αλλάξει αυτή η συνήθεια; “Η πετσέτα έχει το μεγαλύτερο visibility στην παραλία και πρέπει να είναι όμορφη. Τόσο απλά”.

Την απάντηση βέβαια την είχα δώσει καιρό τώρα μόνος μου στον εαυτό μου. Γνωρίζοντας κοπέλες που έψαχναν μία Sun of a beach για να ξαπλώνουν στην παραλία, κοπέλες που τον προηγούμενο Μάιο έριξαν τον server του Taxibeat σε έναν διαγωνισμό που είχαν κάνει από κοινού οι δύο εταιρείες, κοπέλες που για πρώτη φορά στη ζωή τους ήθελαν τόσο πολύ μία πετσέτα. Η Μελίνα και η Έλλη έχτισαν ένα community γυναικών και ανδρών που θέλει να αποκτά κάθε χρόνο μια καινούρια πετσέτα θαλάσσης. Την συγκεκριμένη πετσέτα θαλάσσης. “Δεν φιλοδοξούμε να αντικαταστήσουμε απλά αυτή την αγαπημένη πετσέτα που έχει ο καθένας στο ντουλάπι του. Κάποιοι είναι κανονικοί φανς και αγοράζουν κάθε χρόνο πετσέτες”.

Προσπαθώ να φανταστώ πόσο μεγάλο μπορεί να είναι ένα business το οποία βασίζεται σε πετσέτες θαλάσσης. Να σκεφτώ μέχρι πού μπορεί να πάει όλο αυτό. “Στην Ελλάδα έχουμε ήδη χτίσει το brand. Είναι η πέμπτη χρονιά, οπότε έχουμε μια κάποια αναγνωρισιμότητα στον καταναλωτή. Στο εξωτερικό όμως ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Θέλουμε να μπούμε σε συγκεκριμένες αγορές”. Έχουν ξεφύγει όμως από αυτό με το οποίο ξεκίνησαν. Κάποτε άκουγα μόνο για τις πετσέτες τους, τώρα ακούω για πολλά περισσότερα. “Θέλαμε να εξελίξουμε το brand και να μην μείνουμε στις πετσέτες θαλάσσης. Κάθε χρόνο βγάζουμε καινούρια σχέδια στις πετσέτες αλλά πλέον βγάζουμε και άλλα καλοκαιρινά αξεσουάρ για να γίνουμε ένα summer brand. Βγάζουμε τσάντες θαλάσσης, γιλέκα και πόντσο, μια all day τσάντα, ακόμα και ένα αδιάβροχο notebook. Η πετσέτα είναι φυσικά το hit, γιατί ο κόσμος μας ξέρει για αυτό”.

Νομίζω η έκφραση ‘summer brand’ μπορεί να περιγράψει απόλυτα αυτό το οποίο είναι τα Sun of a beach. Γιατί κουβαλούν στα patterns τους μία ιδανική μορφή του ελληνικού καλοκαιριού, μία ιδανική μορφή των αξεσουάρ που θα ήθελες να έχεις μαζί σου στην παραλία. “Οι πετσέτες μας ξεχωρίζουν για το ιδιαίτερο design και την πολύ καλή ποιότητα, είναι από αιγυπτιακό βαμβάκι. Έχουν πολλά χρώματα και σχέδια εμπνευσμένα από τις τέχνες, πολλά καλοκαιρινά prints, δίνουμε πολλή προσοχή στη λεπτομέρεια και την ποιότητα”. Ξέρω ότι αυτό που τις έκανε πρώτα γνωστές ήταν το trend. Η επιθυμία να έχει κάποια την συγκεκριμένη πετσέτα. Κι όταν έφτασε ο κόσμος να γνωρίσει το brand, γνώρισε και όσα αναφέρουν τα κορίτσια σε σχέση με την ποιότητα. Τις ρωτώ από τα επιχειρηματικά βήματα ως τώρα, ποιο ήταν το πιο δύσκολο. “Το πιο δύσκολο μέχρι τώρα ήταν το ξεκίνημα. Το να κάνουμε πράξη την ιδέα την οποία είχαμε, μέσα από μια εταιρεία. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο. Δεν ήταν απλό να βρούμε τις πρώτες ύλες. Ακόμα και η παραγωγή είναι πολύ δύσκολη στην Ελλάδα, είναι πολύ λίγοι αυτοί που κατασκευάζουν πετσέτες”.

Σκέφτομαι αν έρχονταν αυτά τα κορίτσια με αυτή την ιδέα πίσω στο 2011 να μου πουν αυτό που ονειρεύονται, αν θα τις είχα πει τρελές, με τη χώρα στη δεδομένη κατάσταση. Αναρωτιέμαι τι τους έλεγαν οι φίλοι τους και οι οικογένειές τους. “Μόνο μια κυρία στην εφορία μας είπε να μην το κάνουμε. Μας είπε ‘δεν πάτε καλά, καθήστε σπίτια σας κορίτσια, μόλις πάτε να βγάλετε κέρδος, θα σας τα φάμε εμείς’. Μας κάνει ακόμα πιο περήφανες το ότι καταφέραμε να πετύχουμε σε αυτή την κατάσταση της οικονομίας”. Τα δύο κορίτσια ασχολούνται πλέον μόνο με το brand τους, παρά τις παραινέσεις της κυρίας από την εφορία. “Είναι η καθημερινότητά μας. Και κάνουμε και οι δύο παρόμοιες δουλειές. Και οι δύο έχουμε σχέση με τη μόδα και το design, αυτό είναι που μας ευχαριστεί και περισσότερο”.

Τις ρωτώ για το μέλλον, για πράγματα που σχεδιάζουν, για εκείνα που τις χαροποιούν περισσότερο σε αυτή τη δουλειά. “Έχουμε κάνει μια σειρά φέτος που απεικονίζει τρία ζωάκια της Μεσογείου που απειλούνται από εξαφάνιση. Είναι ο αστακός, ο τόνος και ο ιππόκαμπος. Το 10% των εσόδων από αυτή την ενέργεια πηγαίνει στην WWF και ο σκοπός είναι να γίνει λίγο πιο γνωστό το θέμα. Τα σχέδια τα έχει κάνει μια ζωγράφος, η Joanna Burtenshaw. Μακάρι κάθε χρόνο να προσθέτουμε κι άλλα σχέδια σε αυτή τη σειρά”. Μου μιλάνε για αυτό λες και τα ζωάκια εξαρτώνται μόνο από εκείνες. Σαν να θέλουν εκείνες να σώσουν την Μεσόγειο και το ελληνικό καλοκαίρι.

Φεύγοντας από τη Βουλιαγμένη εκείνη την ημέρα, δεν ήμουν σίγουρος ακριβώς ποια ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία των κοριτσιών ως τώρα. Το ότι ο κόσμος στράφηκε ξανά στις πετσέτες; Ότι δημιούργησαν ένα πολύ ωραίο brand μέσα στην κρίση; Δεν ήξερα. Το Σάββατο το βράδυ είδα το Suntan και σε μία σκηνή που η ‘Άννα’ βγαίνει από το ντους του κάμπινγκ με μια πετσέτα, έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι αυτή είναι μια πετσέτα Sun of a beach. Κι αυτό για έναν τύπο που έχει πέντε χρόνια τις ίδιες πετσέτες στην ντουλάπα του, το λες και επιτυχία.

Δική τους, όχι δική μου.