Ανακαλύψαμε το εκδοτικό θαύμα της Κοζάνης

Η μιάμιση ώρα που χωρίζει τη Θεσσαλονίκη με την Κοζάνη ήταν η καλύτερη αφορμή για να τελειώσω ακόμα δύο επεισόδια του Black Mirror και να πάρω μία γεύση για το τί συναρπαστικό και συνάμα τρομακτικό θα γεννήσει ο τεχνολογικός διαφωτισμός που διανύουμε. Σκέψεις που διαλύθηκαν αμέσως όταν συνάντησα την Κέλλυ Γρηγοριάδου και τη Βικτώρια Γκουντώνη στα γραφεία του Together Magazine, ενός free press που πρωταγωνιστεί στη Δυτική Μακεδονία και αποδεικνύει, σε πείσμα των καιρών, ότι το έντυπο και το άρωμα των φύλλων του αρνείται να πεθάνει.

Πεισματικά.

Φωτογραφία από Σάκη Γκατζιάρη

«To Together είναι ένα εναλλακτικό έντυπο χωρίς εξαρτήσεις. Mια μηνιαία περιοδική έκδοση στη Δυτική Μακεδονία που σκοπό έχει να συνδέσει τους ανθρώπους, την τέχνη, τον τουρισμό, την ψυχαγωγία, την καθημερινότητα και πολλά άλλα. Στόχος μας είναι να δώσουμε φωνή σε όποιον θέλει να εκφραστεί μέσα από εμάς. Το περιοδικό κινείται συνεχώς, αναζητεί, προβληματίζεται και προσφέρει! Είναι φρέσκο και εναλλακτικό, απλό και σύνθετο, εκπαιδεύει μια νέα γενιά αναγνωστών και έχει δημιουργήσει τη δική του αναγνωστική και διαφημιστική αγορά. Είναι οι άνθρωποί του, είναι οι υπαρκτοί και οι ανύπαρκτοι ήρωες, είναι αυτό που έδωσες και αυτό που πήρες! Κυρίως όμως είναι αυτό που μοιράστηκες! Είμαστε ελεύθεροι και είμαστε δωρεάν!», αναφέρει η Κέλλυ και στέκεται στην ανάγκη που οδήγησε στη δημιουργία του.

«Την ιδέα για το περιοδικό πυροδότησε η αγάπη για το χαρτί και η διαφορετικότητα της επικοινωνίας μέσω του εντύπου! Επίσης, η εκρηκτική ανάπτυξη του φαινόμενου free press παγκοσμίως, η έλλειψη του από τον τόπο μας, καθώς και η αποχή των νέων από οποιασδήποτε μορφής έντυπο. Ξέρετε στο εξωτερικό τα έντυπα επιδοτούνται για να πηγαίνουν σε σχολεία και Πανεπιστήμια ώστε να μάθει ο φοιτητής και ο νέος να τα διαβάζει! Εμείς ως ομάδα, λοιπόν, θέλουμε να διαβάζουμε σε ένα έντυπο θέματα που μας ενδιαφέρουν, που μας εκφράζουν, που μας δίνουν μια εναλλακτική οπτική, κάτι που λείπει από την περιοχή μας. Έτσι, η μόνη μας επιλογή ήταν να το δημιουργήσουμε», προσθέτει.

Φωτογραφία από Σάκη Γκατζιάρη

Της ζητώ να μου περιγράψει το πρώτο ραντεβού όπου μπήκαν τα θεμέλια για την έναρξη του εγχειρήματος.

«Ήταν Ιούνιος του ‘14, όταν ο Θωμάς Δημητριάδης και η παρέα της ΕΡΤ αποφάσισαν να φτιάξουν ένα πολυσέλιδο free press στο οποίο θα ξεδιπλώνεται η Δυτική Μακεδονία με γραφή και εικόνα. Ένα περιοδικό στο οποίο κάθε μήνα θα καταγράφεται το σήμερα  και θα ανιχνεύεται το αύριο. Με ανθρώπους που ξεχώρισαν, έδρασαν ή δρουν, που επιμένουν να είναι ενεργοί πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας. Ένα έντυπο που θα είχε γνώση του τόπου και σεβασμό σ’ αυτόν. Κι εγένετο το πρώτο free press της Δυτικής Μακεδονίας. Μια οικογένεια 6 ανθρώπων με λαχτάρα για δημιουργία. Μέχρι που το 6ο τεύχος, στις 16 Μαρτίου 2015, βρίσκει την παρέα φτωχότερη. Ο Θωμάς Δημητριάδης απεβίωσε την ώρα που δημιουργούσε το επόμενο τεύχος.

Έφυγε, αλλά μαζί με την παρέα του, τους συναδέλφους και τότε απολυμένους της ΕΡΤ μας έδειξαν τον δρόμο και άφησαν την παρακαταθήκη, τη ματιά, τη σκέψη, τη φιλοσοφία και την ταυτότητά τους. Όσα κλήθηκα να αναδείξω και να κρατήσω στη ζωή, αναλαμβάνοντας την έκδοση και βγάζοντας μετά από εννιά μήνες όχι ένα παιδί αλλά το 8ο τεύχος. Έκτοτε, η αρίθμηση συνεχίζει και φτάνει έως σήμερα, με το Together να δημιουργεί το 31ο τεύχος με νέους ανθρώπους. Με νέα οικογένεια. Αυτή τη στιγμή είμαστε 5 άνθρωποι, χωρίς να υπολογίζουμε τους συντάκτες και τους υπέροχους αρθρογράφους μας και θαρρώ πως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου αλληλοσυμπληρωνόμαστε ιδανικά κι ο ένας κουμπώνει στον άλλον. Όταν ονομάζεις ένα περιοδικό Together, δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά», αναλύει.

Φωτογραφία από Γιώργο Σιαμπανόπουλο

Ποιες είναι, όμως, οι μεγαλύτερες δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος; Η Βικτώρια χαμογελά και παίρνει τον λόγο. «Ξεκινήσαμε μόνοι μας στο πέλαγος με τον ρομαντισμό της ηλικίας μας. Είμαστε μια ομάδα που έχει δημιουργήσει τη δική της “δουλειά” και το δικό της χώρο. Έτσι επιβιώνουμε παρά τις δυσκολίες που είναι κυρίως οικονομικής φύσης. Τα free press έχουν λίγα έσοδα από τη φύση τους, άρα πρέπει να ’ναι φτηνές εκδόσεις, όμως εμείς εξαρχής λειτουργήσαμε πολύ μακριά από την λογική του φθηνού και low cost, είτε αυτό αφορά περιεχόμενο, είτε εκτύπωση. Το κόστος εκτύπωσης είναι πολύ υψηλό όπως και όλο το εγχείρημα. Γι’αυτό είμαστε σε διαρκή αναζήτηση ανθρώπων που θα μας στηρίξουν και θα τους στηρίξουμε προωθητικά».

Η συζήτησή μας πηγαίνει στα υπέροχα εξώφυλλα του περιοδικού. Ποια είναι τα αγαπημένα της ομάδας; «Οι απόψεις διίστανται για τα αγαπημένα εξώφυλλα. Άλλος στηρίζει φανατικά αυτό της “Frida Kahlo”, μια φωτογραφία του φοιτητή της Καλών Τεχνών Φλώρινας Θανάση Μπαμπάνη όπου ποζάρει η Ράνια Αφεντούλη, άλλος μάχεται για το “Utopian man” του Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη, μια ιαχή ακούγεται για το “Εris Apple” της Ευγενίας Λώλη, τα μανίκια σηκώνονται για τον Ανανά του Ντέκο, δάκρυ ετοιμάζεται να κυλήσει για το σκανδιναβικό πουλόβερ του 18ου τεύχους, κάπου ανάμεσα στις φωνές ακούγεται “εκείνο με το playmobil ήταν το καλύτερο”, ενώ κάποιος άλλος αφήνει επιδεικτικά πάνω στο γραφείο “εκείνο με την καρδιά του Αλέξανδρου!”. Μάλλον δεν είμαστε για top 3», ψιθυρίζει η Κέλλυ γελώντας και στέκεται σε μερικά περιστατικά που δε γνωρίζει κανείς στη μέχρι τώρα πορεία της ομάδας.

Φωτογραφία από Γιώργο Σιαμπανόπουλο

«Είναι πολλά τα ωραία που μας έχουν συμβεί όσο κυκλοφορεί το περιοδικό. Μια φορά και έναν καιρό που είχαμε βγει για refill στα σημεία διανομής της Κοζάνης, αισθάνθηκα ένα χέρι να αρπάζει την τσάντα μου! Έντρομη γύρισα πίσω να δω τι συμβαίνει, καθώς πίστευα πως με έκλεβαν, αλλά όχι δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο, αν και η drama queen φύση μου με έκανε πραγματικά να το πιστέψω! Το χέρι που άρπαξε την τσάντα μου, δεν ήθελε την τσάντα μου, αλλά το περιοδικό που ξεπρόβαλλε από αυτήν! Μια άλλη φορά και έναν καιρό με έχει κυνηγήσει άνθρωπος στα στενά της Φλώρινας για να πάρει ένα ακόμα πολυπόθητο τεύχος, καθώς τα περιοδικά είχαν εξαντληθεί αμέσως μετά τη διανομή τους. Ένα πρωινό, εκεί που περπατούσα αμέριμνη στην πλατεία της Κοζάνης, με φώναξε ο Αλέξανδρος που δουλεύει σε γνωστή αλυσίδα καφέ. Προχωράω προς το μέρος του, ενώ τον βλέπω να χαμογελάει πλατιά. Χαιρετιόμαστε και μου λέει: “Δεν θα πιστέψεις αυτό που μόλις έγινε!”. “Τι έγινε ρε Αλέξανδρε”, τον ρωτάω. “Μόλις τώρα μου ζήτησαν να πάω ντελίβερι το περιοδικό”!

Φωτογραφία από Γιώργο Σιαμπανόπουλο

Κάτι που για εμάς πλέον αποτελεί inside joke είναι πως στο γραφείο μας παίρνουν συνεχώς τηλέφωνο, νομίζοντας πως είμαστε ορειβατικός σύλλογος, ενώ πρέπει να αναφέρω και ότι o άνθρωπος που στηρίζει το περιοδικό από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του είναι ο Θύμιος, που έχει το καφενείο του απέναντι από τα γραφεία μας! Μας καλημερίζει κάθε πρωί, μας κερνάει τσίπουρα και μεζέ τα βράδια που η δουλειά φαίνεται βουνό και μας εμψυχώνει κάθε φορά που μας βλέπει πεσμένους!

Ξέρεις, στην αρχή ο κόσμος ήταν προβληματισμένος και σχεδόν καθόλου εξοικειωμένος με την έννοια του free press, με αποτέλεσμα οι αντιδράσεις να ποικίλουν. Πολλοί ενθουσιάστηκαν αμέσως, ενώ άλλοι χρειάστηκαν τον χρόνο τους για να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται. Τα νέα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στο ίντερνετ, απελευθερωμένα και ανεξάρτητα, δε μασάνε και δε δένονται εύκολα. Το να βρουν  ένα περιεχόμενο που τους αρέσει σε μας είναι επιτυχία. Και αυτό ως ένα βαθμό το έχουμε καταφέρει! Στο Together έχουν γράψει και έχουν συμβάλλει  άνθρωποι από 5 έως 95 χρονών και αυτό αποδεικνύει πως το κοινό εμπλέκεται ενεργά στην δημιουργία του».

Το επόμενο τεύχος της ομάδας θα έχει κάτι από τη νοσταλγία των ’80s, μακρινά και κοντινά ταξίδια από το Εκουαδόρ μέχρι τη Σκωτία, αλλά και περιήγηση σε όλα αυτά που μας κάνουν περήφανους στην Ελλάδα. Ποιο είναι, όμως, τo εξώφυλλο των μελλοντικών τους σχεδίων;

«Τα σχέδιά μας δεν έχουν ταβάνι! Να μας διαβάσουν αυτοί που δεν διαβάζουν! Να μεγαλώσουμε την ομάδα μας. Να αναδείξουμε τη Δυτική Μακεδονία σαν σποτ που όντως οι νέοι προσπαθούν και δημιουργούν έναν πυρήνα πολιτισμού σημαντικό για την περιοχή. Μα, κυρίως, να συνεχίσουμε να δουλεύουμε Together. Το μαζί, άλλωστε, κερδίζει κάθε φορά», καταλήγει η Βικτώρια.

Φωτογραφία από Σάκη Γκατζιάρη

To Together team αποτελείται από:

Κέλλυ Γρηγοριάδου – Εκδότρια/Αρχισυντάκτρια

Βικτώρια Γκουντώνη ​– Συντάκτρια/Μarketing

Κώστας Ελισσαίου ​– Πωλήσεις/Διαφήμιση​

Γιώργος Βεργουλιάδης ​- Ατελιέ

Πέτρος Καραϊσκος ​– Promotion/Διανομή

* Ευχαριστούμε το νέο κτίριο της Βιβλιοθήκης της Κοζάνης για τη φιλοξενία της φωτογράφισης.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.