Συνέντευξη: Μιλήσαμε με την Tommy Genesis πριν ανάψει τη σκηνή του six d.o.g.s

Το Σάββατο, στα πλαίσια του Plisskën Festival, είδαμε στο six d.o.g.s. την Tommy Genesis, μία δημιουργό που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην αρχή μιας μεγάλης καριέρας.

Πολλές φορές κατέβηκε και τραγούδησε ανάμεσα στο κοινό. Σε άλλα τραγούδια της, ζητούσε να σβήνουν όλα τα φώτα, γιατί έτσι θα μπορούσαμε, όπως είπε, να νιώσουμε το τραγούδι και να είμαστε ο εαυτός μας απέναντί του. Είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει, είτε θέλεις να χορέψεις είτε όχι, όταν τα φώτα είναι σβηστά όλα είναι πιο εύκολα και δεν χρειάζεται να προσποιείσαι.

Την συναντήσαμε λίγο πριν ανέβει στη σκηνή και μιλήσαμε μαζί της για το ξεκίνημά της, για τους στίχους της, τη ζωγραφική και φυσικά τη ρωτήσαμε ποια είναι η αγαπημένη της σειρά.

Πότε ξεκίνησες να γράφεις ποιήματα και πότε τους έβαλες πρώτη φορά μουσική;

Πάντα σχεδίαζα και έγραφα. Ξεκίνησα να γράφω ποίηση αρκετά μικρή, κάπου στα 12. Κάποια στιγμή είχα τόσα πολλά ποιήματα που δεν ήξερα τι να τα κάνω. Γι’ αυτό άρχισα να τα παρουσιάζω σε φίλους και σε όποιον άλλον είχε όρεξη να τα ακούσει. Όταν τελείωσα το Λύκειο, σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνω κάτι άλλο με αυτά και έμαθα προγράμματα μουσικής σύνθεσης όπως το Logic και το ProTools και απλά έγινε. Δεν αποφάσισα εσκεμμένα να το κάνω. Απλά έκανα μουσική και σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία να βάλω κάποιον να τραγουδήσει αυτά που γράφω, αλλά για την ώρα τα έλεγα εγώ.

Πόσο καιρό το σκεφτόσουν πριν όντως αρχίσεις όντως να ασχολείσαι με τη μουσική;

Ειλικρινά δεν ήθελα ποτέ να το κάνω. Ο μόνος λόγος που το ξεκίνησα ήταν επειδή είχα φίλους που μου έλεγαν «πρέπει να κάνεις κάτι». Είχα άλλους φίλους που μου έλεγαν ότι θέλουν να φτιάξουν μπάντα μαζί μου και εγώ τους έλεγα «ναι, καλά». Θα έπρεπε να με σύρουν για να πάω στην πρόβα, ακόμη αν είχαμε ένα επικείμενο show. Το να δείξω σε κοινό αυτά που έκανα μόνη μου στο σπίτι δεν μου ήρθε ποτέ φυσικά. Πρώτα τα έδειχνα σε φίλους και εκείνοι μου έλεγαν ότι πρέπει να τα δείξω και σε άλλους. Αλλά δεν είχα ποτέ την επιθυμία. Από την άλλη πλευρά, μου αρέσει πάρα πολύ το performing. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου αρέσει, αλλά ξεκίνησα να το κάνω και ένιωθα τέλεια. Νιώθω ότι το να τραγουδώ σε κοινό είναι πολύ πιο ωραίο από το να φτιάχνω τη μουσική.

Έχω την εντύπωση από αυτά που έχω διαβάσει ότι δεν σου αρέσει να μαθαίνονται πολλά για εσένα, τώρα που γίνεσαι όλο και περισσότερο γνωστή σε ενοχλεί το ότι ο κόσμος θα μαθαίνει όλο και περισσότερα για σένα και το background σου;

Αγχώνομαι. Γενικά είμαι κλειστός άνθρωπος. Ακόμη και τους φίλους μου να ρωτήσεις. Οι καλύτεροί μου φίλοι με ξέρουν πολύ καλά. Αλλά μπορεί να κάνω παρέα με κάποιον για πολύ καιρό και να μην τον αφήσω πραγματικά να με μάθει. Είναι τρία άτομα στον κύκλο μου και η οικογένειά μου με τους οποίους μου αρέσει να μοιράζομαι τα πάντα.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν με ενδιαφέρει από πού προέρχεσαι ή από πού προέρχομαι, με ενδιαφέρει η στιγμή που μοιραζόμαστε. Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου γιατί δεν μου αρέσει ο κόσμος να ξέρει –είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Κάποιες φορές είναι πιο ενδιαφέρον αν δεν έχεις background.

Στην τέχνη, μου αρέσει να βλέπω ένα έργο, να ακούω ένα τραγούδι και να έχει μόνο τη δική του ύπαρξη ως τραγούδι ή ως πίνακας. Δεν θέλω πάντα να ξέρω ποιος το έφτιαξε. Δεν πιστεύω ακριβώς στην ιδιοκτησία. Πιστεύω ότι αφού το φτιάξεις και το βγάλεις έξω στον κόσμο δεν σου ανήκει πια. Μπορεί να ακούσω ένα τραγούδι και να σκεφτώ ότι μιλάει για ένα πράγμα και μετά να έρθει ένας άλλος που ξέρει το background του τραγουδιού και να μου πει κάνεις λάθος, δεν μιλάει για αυτό που νόμιζες.

Και δεν έχει καθόλου σημασία, γιατί εγώ που άκουσα το τραγούδι έτσι ένιωσα και αυτό είναι το μόνο που μετράει. Για μένα αν σου αρέσει το κομμάτι, αυτό είναι αρκετό. Και αν είναι μια τελείως φτιαχτή ιστορία, ένα παραμύθι; Και αν είναι κάτι που όντως μου συνέβη; Κάποιες φορές είναι κάτι αληθινό, κάποιες όχι. Δεν μου αρέσει να ξέρω τα πάντα, γιατί δεν πιστεύω ότι είναι σημαντικό.

Πού προτιμάς να γράφεις τους στίχους σου; Σε χαρτί; Στον υπολογιστή;

Κάποιους από τους καλύτερους στίχους μου τους έχω ηχογραφήσει στο κινητό. Δεν πολυχρησιμοποιώ τον υπολογιστή. Θα τους γράψω ή στο κινητό ή στο σημειωματάριό μου.

Προλαβαίνεις ακόμη να ζωγραφίζεις τώρα που έχεις τόσα πράγματα να κάνεις;

Ναι, σχεδιάζω πολύ. Μου προσφέρει μια δημιουργική χαλάρωση. Το να σχεδιάζεις είναι σαν διαλογισμός, ενώ το να κάνεις μουσική είχε πιο διαδικαστικό πολλές φορές. Μπορεί να φτιάξεις ένα καλό τραγούδι, αλλά μετά να πρέπει να το επεξεργαστείς από την αρχή ξανά και ξανά. Και είμαι πολύ τελειομανής με τα νέα μου κομμάτια. Θέλω να γίνει καλύτερο το beat, θέλω να αλλάζω πράγματα. Όμως με το σχέδιο απλώς κάθεσαι, παίρνεις το χαρτί και το κάνεις. Σχεδιάζω κυρίως γυμνά με κάρβουνο. Είναι χαλαρωτικό, με ηρεμεί. Κάθομαι μόνη μου, σχεδιάζω και ηρεμώ. Αγαπώ πολύ το σχέδιο.

Δεν έχεις δημοσιεύσει κάτι ακόμη, σωστά;

Όχι, ακόμη. Τα αγαπώ πολύ και σημαίνουν πολλά για μένα και νιώθω ότι αν τα ποστάρω δεν θα μου ανήκουν πια. Επειδή όμως έχω πάρα πολλά ίσως κάνω κάποια στιγμή μια έκθεση.

Στο PopCode μας αρέσει πολύ η ποπ κουλτούρα. Έχεις κάποια αγαπημένη σειρά ή ταινία να μας προτείνεις;

Λατρεύω τα καρτούν! Το αγαπημένο μου είναι το “Clarence”.

Βλέπεις και άνιμε;

Ναι, αλλά όχι τόσο. Προτιμώ να διαβάζω manga. Αγαπημένος μου σχεδιαστής είναι ο Junjin Ito.