Τρέλανε μας όλους Νιουτ Γκίνγκριτς

Ξεχασμένο ροκ συγκρότημα μηνύει υποψήφιο για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών επειδή στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις ακούγεται το τεράστιο χιτάκι του. Είναι ένα έργο που έχει παιχτεί δεκάδες φορές στο παρελθόν (Τομ Πέτι εναντίον Τζορτζ Μπους για το ‘I Won’t Back Down’, Τζάκσον Μπράουνι εναντίον Τζον ΜακΚέιν για το ‘Running On Empty’, Heart εναντίον Σάρα Πέιλιν για το ‘Barracuda’). Αυτή τη φορά πρόκειται για τους Survivor, το πασίγνωστο ‘Eye Of The Tiger’  και, όχι, τo one hit (άντε two hit) wonder των 80s δεν ψάχνει χρήματα για τη σύνταξη του.

Δεν μπορεί να τα πάρει καν. Σχεδόν όλες τις φορές που τέτοια υπόθεση έχει πάει στα δικαστήρια, ο πολιτικός έχει κερδίσει. Ο νόμος για τα πνευματικά δικαιώματα είναι τόσο ασαφής για τις προεκλογικές συγκεντρώσεις που το καλύτερο δυνατό για τους Survivor είναι να απαγορεύσουν την περαιτέρω χρήση του. Να ξοδέψουν, δηλαδή, ένα σωρό λεφτά σε δικηγόρους για να να μην ξανακουστεί το τραγούδι. Επιμένουν όμως!

Το “κλεμμένο” μάτι της τίγρης

Αυτός που έχει το “μάτι της τίγρης” και υποτίθεται ότι καταπατά τα πνευματικά τους δικαιώματα λέγεται Νιουτ Γκίνγκριτς. Δεν είναι τυχαίος. Είναι 68 ετών, πρώην καθηγητής Ιστορίας σε κολέγιο των ΗΠΑ, πρώην σύμβουλος του Ρόναλντ Ρέιγκαν, πρώην αντιπρόσωπος της πολιτείας της Georgia για 20 χρόνια, πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων (το νομοθετικό όργανο του Κογκρέσου) και γενικότερα αυτό που λες κομματόσκυλο των Ρεπουμπλικάνων.

Βρίσκεται στην πολιτική και στα πέριξ του Λευκού Οίκου από το 1974 έχοντας δώσει αμέτρητες μάχες. Η μεγαλύτερη του νίκη ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν κατάφερε να αλλάξει τους συσχετισμούς στο Κογκρέσο το οποίο απέκτησε πλειοψηφία Ρεπουμπλικάνων. Είναι, επίσης, αυτός που ηγήθηκε της προσπάθειας να καθαιρεθεί ο Δημοκρατικός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον μετά το σκάνδαλο Λεβίνσκι.

Κατά τα άλλα, ο Γκίνκγριτς είναι φανατικός νεοφιλελεύθερος, καθολικός (πρώην Λουθηρανός), υπέρμαχος της ηθικής και της πατρίδας, αγαπάει τα ζώα, έχει μανία με τους δεινόσαυρους, κάνει ότι μπορεί για την προστασία του περιβάλλοντος και ένα από τα κρυφά του ταλέντα είναι η κριτική βιβλίων. Στο Amazon.com θα βρεις δεκάδες review μυθιστορηματών με θέμα τον πόλεμο, την κατασκοπεία καθώς και βιβλίων πολεμικής ιστορίας.

Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο Κάθριν Γουόρντ “ο Γκίνγκριτς ενθουσιάζεται με κομβικά σημεία στην ιστορία, στιγμές που μια νέα τεχνολογία ή μια νέα ιδέα προκαλεί ριζοσπαστικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος”. Οι μεγάλες ιδέες συναρπάζουν το Νιουτ που βλέπει τον εαυτό του ως οραματιστή.

Ο πολεμιστής των άστρων

Κάπως έτσι παρουσίασε πριν λίγες μέρες τα σχέδια του για ένα νέο διαστημικό πρόγραμμα μαμούθ. Ως άλλος Τζον Κένεντι, υποσχέθηκε ότι αν εκλεγεί στην Προεδρία, η Αμερική θα αποκτήσει μια μόνιμη αποικία στη Σελήνη μέχρι το τέλος της δεκαετίας (δηλαδή της δεύτερης του θητείας). Στο ίδιο διάστημα, η Αμερική θα αναπτύξει ένα εξελιγμένο σύστημα προώθησης διαστημικών σκαφών, ικανό να μεταφέρει αστροναύτες στον Άρη και πίσω σε χρόνους ρεκόρ.

Τι θα τα κάνει όλα αυτά; Η δημιουργία της μόνιμης αποικίας -λέει- μπορεί να γίνει αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης ανοίγοντας την αγορά του διαστημικού τουρισμού για τα καλά. Η Σελήνη είναι πλούσια στο ισότοπο Ήλιο 3 που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενέργειας από πυρηνική σύντηξη. Μια άλλη εφαρμογή που προτείνει είναι η  εγκατάσταση κατόπτρων για την εκμετάλλευση ηλιακής ενέργειας.

Και κάπου εδώ είναι που οι επιστήμονες τραβάνε τα μαλλιά τους. Το κόστος αποστολής τεσσάρων αστροναυτών στο φεγγάρι με το Apollo ήταν 100 δις σημερινά δολάρια. Ο διεθνής σταθμός που βρίσκεται τώρα σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη (δεν το λες και διάστημα ακριβώς) κόστισε επίσης 100 δις δολάρια.

Αν υποθέσουμε τώρα ότι μια μόνιμη αποικία θα χρειαστεί υποδομές όπως κατοικίες, συστήματα ύδρευσης, ανακύκλωσης νερού, αποθήκευσης τροφίμων και μάλιστα υπογείως (η επιφάνεια της Σελήνης βομβαρδίζεται από κοσμικές ακτίνες) τότε μιλάμε για ένα κόστος της τάξης του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων τη στιγμή που η κυβέρνηση είναι ήδη ένα τρις μέσα. Άσε που τεχνολογία για πυρηνική σύντηξη δεν υπάρχει ακόμα ενώ η ηλιακή ενέργεια που καταφθάνει στη Γη είναι περίπου 10 χιλιάδες φορές περισσότερη από όση χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τρέχεις στη Σελήνη.

Μαμά ο Πρόεδρος με σνόμπαρε (και του έκλεισα την κυβέρνηση)

Στην πολιτική καριέρα του Γκίνγκριτς, το πιο χαρακτηριστικό επεισόδιο αποδείχτηκε το τελευταίο. Στα τέλη του 1995, ο πρόεδρος Μπιλ Κλίντον άσκησε βέτο στην έγκριση κονδυλίων για την περίθαλψη, το περιβάλλον, και γενικώς τον προϋπολογισμό του Κονγκρέσου για το 1996. Σε απάντηση, το ρεπουμπλικανοκρατούμενο σώμα “κατέβασε ρολά” για 28 ημέρες παρέχοντας μόνο βασικές υπηρεσίες διακυβέρνησης (π.χ. αστυνόμευση, πυρόσβεση). Ξανάνοιξε μόνο όταν ο Πρόεδρος Κλίντον δέχτηκε να υπογράψει έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Πίσω από τη “στάση”, που τυπικά είναι δικαίωμα της κυβέρνησης, ήταν πάλι ο Γκίνγκριτς.

Για κακή του τύχη, όμως, σε ένα γεύμα με δημοσιογράφους, ο Γκίνγκριτς δημοσίευσε τα κάποια παράπονα του για τη συμπεριφορά του Κλίντον σε μια πτήση για την κηδεία του Γίτζακ Ράμπιν. Ο Πρόεδρος όχι μόνο δεν τον κάλεσε να συζητήσουν για τον προϋπολογισμό αλλά είχε και την απαίτηση να κάτσει στο πίσω μέρος του αεροπλάνου. Να χρησιμοποιήσει την πίσω έξοδο κατά την αποβίβαση. Ένα και ένα κάνουν δύο, οι δημοσιογράφοι έκαναν την αριθμητική τους και την επόμενη μέρα ο Γκίνγκριτς ήταν εξώφυλλο στις εφημερίδες ως το τζαναμπέτικο μωρό της πολιτικής.

Με αυτά και με αυτά, η δημοτικότητα του έπεσε και σε ένα χρόνο υποχρεώθηκε σε παραίτηση από 30 συναδέλφους τους Pεπουμπλικάνους. Ο Πρόεδρος Κλίντον τον ευχαρίστησε για την προσφορά του στη χώρα αποκαλώντας τον “άξιο αντίπαλο”.

Αμάρτησα για την πατρίδα

Ο προσωπικός δρόμος του Νιουτ έχει και αυτός τη δική του ιστορία. Χρώματος ροζ. Το 1962 παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα, Τζάκι Μπάτλι. Εκείνος ήταν 19, εκείνη 26 και πρώην καθηγήτρια του στη Γεωμετρία. Μετά από 18 χρόνια χώρισαν άρον άρον για να παντρευτεί τη Μαριάν Γκίντερ. 4 χρόνια αργότερα η Τζάκι μίλησε στη Washington Post για το χωρισμό τους δίνοντας γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Το 1980, ο Νιουτ και τα παιδιά τους την επισκέφτηκαν σε νοσοκομείο όπου ανάρρωνε από ένα χειρουγείο για να συζητήσουν… τους όρους του διαζυγίου. Όλα αυτά σύμφωνα με τη Τζάκι πάντα, γιατί η κόρη τους τον δικαιώνει!

Το 2000, όμως, η ιστορία επαναλαμβάνεται: Ο Γκίνκγριτς χωρίζει τη Γκίντερ για να παντρευτεί την Καλίστα Μπίσεκ, υπάλληλο της Βουλής των Αντιπροσώπων και 23 χρόνια νεότερη του. Αυτή τη φορά δεν κάνει ατυχείς επισκέψεις σε νοσοκομεία, μόνο που ο δεσμός τους είχε αρχίσει το 1993 και καλά κρατούσε το 1997 όταν ηγείτο της επιτροπής για την καθαίρεση του Προέδρου Κλίντον μετά το σκάνδαλο Λεβίνσκι! Και αυτή τη φορά δεν αρνείται τις πράξεις του. Τις δικαιολογεί: “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κατά καιρούς στη ζωή μου, κατά ένα μέρος από την αγάπη μου για την πατρίδα, δούλεψα σκληρά και ανάρμοστα πράγματα συνέβησαν στη ζωή μου.”

Ο συγγραφέας Γκίνγκριτς

Ο Νιουτ, όμως, έχει γράψει και βιβλία. Πολιτικοκοινωνικού ενδιαφέροντος, 18 τον αριθμό: ‘Κερδίζοντας το μέλλον‘ (οι θέσεις του για το ασφαλιστικό, το μεταναστευτικό, την εκπαίδευση), ‘Ανακαλύπτοντας το Θεό στην Αμερική‘ (υποστηρίζει ότι οι ιδρυτές της δημοκρατίας ήταν υπέρ της ενεργής θρησκευτικής έκφρασης και όχι απλά της ανεξιθρησκίας), ‘Αναβιώνοντας το όνειρο: Τι πρέπει να κάνουμε για να ενισχύσουμε την οικογένεια, να ισοσκελίσουμε τον προυπολογισμό και να αντικαταστήσουμε το κράτος πρόνοιας’, ‘Σώζοντας ζωές, σώζοντας χρήματα‘,  ‘Συμβόλαιο με τη Γη‘, ‘Συμβόλαιο με την Αμερική‘, ‘Σώζοντας την Αμερική: Σταματώντας τη κοσμική-σοσιαλιστική μηχανή του Ομπάμα’ (προφανές),  ‘Μαθήματα από παθήματα‘ (η αλήθεια πίσω από τα αρνητικά δημοσιεύματα και ποιος είναι ο πραγματικός Νιουτ Γκινγκριτς),  ‘5 αρχές για μια πετυχημένη ζωή: Από τη δική μας οικογένεια στη δική σας’ (γραμμένο με την πρώην σύζυγο του… Τζάκι). 

Ιστορικές νουβέλες, επίσης! 10 τον αριθμό: ‘Gettysbourg’ (νουβέλα με φόντο την ιστορική μάχη, ‘Ο Γκράντ οδεύει προς ανατολάς‘ (σίκουελ του ‘Gettysbourg’), ‘Η τελική νίκη‘ (τελευταίο μέρος της τριλογίας), ‘Περλ Χάρμπορ‘, ‘1945‘, ‘Μέρες αθανασίας‘, ‘Δοκιμάζοντας ψυχές αντρών‘, ‘Η μάχη του Κρέιτερ‘. Και μια ταινία: ‘9 Μέρες που άλλαξαν τον κόσμο’ (για το ρόλο του Πάπα Ιωάννη Παύλου στην πτώση του Κομμουνισμού).

Σχετικό με τη συγγραφική του δραστηριότητα είναι και το εξής περιστατικό: Το 1988, ο Γκίνγκριτς με τη στήριξη 77 Αντιπροσώπων “έβγαλε στη σέντρα” το Δημοκρατικό Τζιμ Ράιτ με την κατηγορία ότι χρησιμοποίησε μια εκδοτική συμφωνία για να χρηματοδοτήσει την εκλογική του καμπάνια (ο εκδοτικός οίκος δεν δίνει λεφτά στον υποψήφιο αλλά αγοράζει τα δικαιώματα του βιβλίου του και με τα λεφτά αυτά ο υποψήφιος χρημοτοδοτεί την καμπάνια του. Μετά γράφει και το βιβλίο). Όλα καλά μέχρι εδώ ή μάλλον τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Γκίνγκριτς είχε τη δική του συμφωνία με το δικό του εκδοτικό οίκο. Για την ιστορία ο Γκίνγκριτς ανάγκασε τελικά τον Ράιτ σε παραίτηση.

Κατά τα φαινόμενα ο Γκίνγκριτς θα χάσει από το Μιτ Ρόμνι. Αλλά σε ρωτάω τώρα, αν εσύ ήσουν μουσικός, θα τον άφηνες να χρησιμοποιεί το τραγούδι σου;

Με πληροφορίες από NewScientist.com, Spin.com, Wikipedia!