Ζωντανεύοντας τη “Μικρά Αγγλία”: Οι πρωταγωνίστριες αποκαλύπτονται

Ένας από τους λόγους που η “Μικρά Αγγλία” του Παντελή Βούλγαρη (βασισμένη στο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη) λειτουργεί όσο καλά λειτουργεί, πείθοντας τον θεατή για το ότι είναι μια αληθινή ιστορία εποχής, είναι τα φρέσκα πρόσωπα. “Η ταινία δεν έχει αυτή την ‘εποχίλα’, ίσως επειδή τα πρόσωπα που διάλεξα είναι σημερινά ή συμπεριφορά στην ερμηνεία τους είναι απολύτως σύγχρονη,” μας έλεγε ο μεγάλος σκηνοθέτης. “Καμιά φορά τσαντίζομαι με σκηνοθέτες που χρησιμοποιούν το κάστινγκ άλλου σκηνοθέτη. Μα καλά, δεν έχουν την περιέργεια να ψάξουν να βρουν καινούριους ηθοποιούς;”, απορούσε γελώντας.

Δύο από αυτά τα πρόσωπα, κι εκείνα με το μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες τους, είναι η Πηνελόπη Τσιλίκα και η Σοφία Κόκκαλη, οι νεαρές πρωταγωνίστριες της ταινίας, στους ρόλους των δύο τραγικών αδελφών, Όρσα και Μόσχα αντίστοιχα. Μιλήσαμε μαζί τους για την πρόκληση μιας τέτοιας μεγάλης παραγωγής.

ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΣΙΛΙΚΑ

Κατ’αρχάς συγχαρητήρια για την ερμηνεία σου. Πρώτος μεγάλος ρόλος και είναι ο πρωταγωνιστικός σε μια τέτοια παραγωγή. Θυμάσαι το μεγαλύτερο φρικάρισμα που έφαγες σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων;

Θυμάμαι ήταν πολύ πριν τα γυρίσματα, όταν πρωτάρχιζα να ψυχανεμίζομαι το μέγεθος και τη γραφή του ρόλου, που αναρωτήθηκα πώς θα φτάσω αυτήν την Όρσα. Αλλά κατάλαβα πως αυτή η αίσθηση ήταν που με κινητοποιούσε ακόμα περισσότερο, μέχρι που ευχήθηκα ποτέ να μην τη φτάσω, να πω “αυτό ήταν”. Έφτιαξα τον κόσμο της όσο πιο βαθύ μπορούσα, όχι επιφανειακό και κραυγαλέο, με τη βοήθεια του Παντελή και της Ιωάννας, και όταν πια άρχιζαν τα γυρίσματα όλα κύλησαν. Η αντικειμενική δυσκολία ήταν ο όγκος εργασίας και το άτακτο του προγράμματος: μέσα στη μέρα του γυρίσματος μπορεί να περνούσα απ ‘όλες τις ηλικίες και στάσεις της ιστορίας, που κι όμως ήταν από τα πιο απολαυστικά στοιχεία αυτής της δουλειάς.

Δεν είχα διαβάσει το βιβλίο, δεν είχα δει τρέιλερ της ταινίας, δεν είχα ιδέα για τίποτα, οπότε η σκηνή του ξεσπάσματος μου ήρθε από το πουθενά και ένιωσα να με καρφώνεις στο κάθισμά μου, έκανα πίσω και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Πώς δούλεψες αυτή τη σκηνή;

Είναι νομίζω πολύ προνομιούχο το παρθένο μάτι, που δεν εκτέθηκε στην επαναληψιμότητα της αναπαραγωγής του τρέιλερ. Κι εμείς, όταν τη γυρίζαμε, θέλαμε να έχει αυτήν την αίσθηση μια στιγμής ανεπανάληπτης στις ζωές αυτών των ανθρώπων, μιας στιγμής σπαρακτικής και πανηγυρικής μαζί. Αρχίσαμε να γυρνάμε αυτό το πλάνο στο τέλος της νύχτας, κι ευτυχώς η καθοδήγηση του Παντελή και η πίστη στο “εδώ και τώρα” μας έδωσε αυτήν τη στιγμή στην ταινία.

Έχεις δει την ταινία ολοκληρωμένη; Σου φαίνεται περίεργο να βλέπεις τον εαυτό σου στην οθόνη;

Πάρα πολύ, η πρώτη φορά που είδα την ταινία είναι από τα μεγαλύτερα σοκ που έχω βιώσει στη ζωή μου.

Σε προσέγγισε ο ίδιος ο Βούλγαρης για να κάνεις οντισιόν για την ταινία; Πώς αντέδρασες;

Όχι, με τον Παντελή είχαμε μεν διασταυρωθεί σε ένα γύρισμα της Κωνσταντίνας [σσ. Βούλγαρη, για την ταινία “Συγχαρητήρια στους Αισιόδοξους?”] ενώ ήμουν ακόμα στο 3ο έτος της σχολής, αλλά στην πρώτη φάση των δοκιμαστικών με κάλεσαν αφού αποφοίτησα και έστειλα το βιογραφικό μου, μετά την ανοιχτή πρόσκληση που είχε γίνει. Ήταν μια πολύ δημιουργική διαδικασία.

Όταν διάβασες τη “Μικρά Αγγλία’ της Καρυστιάνη ποια ήταν η αντίδρασή σου;

Εθίστικα στις ζωές της Όρσας και της Μόσχας, ήταν από τις πιο τρυφερές και σκληρές ιστορίες που έχω ποτέ διαβάσει, κάπως σαν να ξύπνησα, διάβαζα και θαύμαζα και θύμωνα και γέλαγα και έκλαιγα και ζούσα εκεί, κι αυτό μονοπώλησε τις μέρες μου.

Πες μου ένα πράγμα που σου έμαθε ο Παντελής Βούλγαρης.

Μου έμαθε πάρα πολλά, και αυτός και η Ιωάννα, μα το πιο σημαντικό ήταν να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, στον σκηνοθέτη, στον ρόλο έτσι όπως γράφτηκε, στη διαδικασία.

Με τη Σοφία Κόκκαλη πώς ήταν η χημεία σου στα γυρίσματα;

Με τη Σοφία ήμαστε συμμαθήτριες στη σχολή, γνωριζόμαστε πολύ καλά, και αυτό ήταν ευεργετικό γιατί στη δουλειά υπήρχε από την πρώτη στιγμή οικειότητα, πολύ κοντά στην οικειότητα που ζητούσαμε, δύο αδελφών που προέρχονται από την ίδια οικογένεια αλλά παράλληλα διατηρούν την μοναδικότητα της ύπαρξης και των επιλογών τους.

Ισχύει πως διάβασες και για τους δύο ρόλους;

Ναι, στη διάρκεια των δοκιμαστικών μου είχε ζητηθεί να δουλέψω και για το ρόλο της Μόσχας.

Τι σου έμεινε από τα γυρίσματα στην Άνδρο που να μην είχες νιώσει ή ζήσει προηγουμένως στη ζωή σου;

Αυτή η αίσθηση της μεγάλης και συλλογικής περιπέτειας που ζήσαμε εκεί, και η συνείδηση πως απολαμβάναμε μια εξαιρετική συνθήκη.

Με την σχολή γιατί ξεκίνησες εξαρχής;

Έδωσα εξετάσεις στη σχολή ακολουθώντας όχι μια συνειδητή απόφαση αλλά περισσότερο μια παρόρμηση.. Δεν το είχα πει σε κανέναν, η μητέρα μου το έμαθε αφού βγήκαν τα αποτελέσματα και είχα περάσει, και η αντίδραση ήταν εκρηκτική…!

Ποιον ηθοποιό θαυμάζεις περισσότερο και σε ποιο ρόλο;

Τη Μέριλ Στρίπ και τη Τζίνα Ρόουλαντς. Αγαπώ πολύ τους δασκάλους μου ηθοποιούς, τον Δημήτρη Καταλειφό, τον Ακύλλα Καραζήση, τον Νίκο Χατζόπουλο, αδιακρίτως. Μου άρεσε πολύ η Μαρία Πρωτόπαπα στο “Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα”, για την πίστη της, την ακρίβειά της, τον βρασμό που έδωσε στη “φόρμα” της. Η Θέμις Μπαζάκα στα Πέτρινα Χρόνια, και αλλού. Η Μάγια Λυμπεροπούλου, για την ιστορία που φέρει μόνο με την ύπαρξή της και τη πάντα νεανική αγάπη της για το θέατρο και τη διδασκαλία. Και φυσικά η Ανέζα Παπαδοπούλου για τη δουλειά της στη “Μίνα”, στη Μικρά Αγγλία, κι άλλοι πολλοί…

Ποια είναι η αγαπημένη σου φετινή ταινία;

Μιας και η χρονιά δεν έχει τελειώσει, περιμένω ανυπόμονα την προβολή στις αίθουσες του “Να κάθεσαι και Να Κοιτάς”, του Γιώργου Σερβετά.

ΣΟΦΙΑ ΚΟΚΚΑΛΗ

Πώς ξεκίνησε η εμπλοκή σου με την ταινία;

Πήγα στην ακρόαση, γνωρίστηκα με τον Παντελή και ύστερα ήρθε η συνεργασία.

Ο χαρακτήρας σου είναι υπό μία έννοια ο πιο τραγικός της ιστορίας γιατί είναι παγιδευμένη χωρίς καν να το γνωρίζει. Πώς ισορροπείς την άγνοια με την αφέλεια και το τραγικό στοιχείο;

Όσο μεγαλύτερη είναι η αφέλεια του πρώτου καιρού τόσο πιο μεγάλη η τραγικότητα του ήρωα στο τέλος.

Όταν διάβασες το βιβλίο της Καρυστιάνη ποια ήταν η αντίδρασή σου;

Με ενθουσίασε πολύ. Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο. Το πιο γοητευτικό είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί η Καρυστιάνη. Κάτι που το ξεχωρίζει απ την ταινία.

Πώς συγκρίνεται μια τέτοια παραγωγή με το να συμμετέχεις ας πούμε σε μια δουλειά της ομάδας Blitz; Πού βρίσκεις κοινά στοιχεία και πού βρίσκεις τη μεγαλύτερη διαφορά;

Δεν μπορώ να τα συγκρίνω είναι δύο τελείως διαφορετικά είδη. Το κοινό στοιχείο ωστόσο είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις η διαδικασία της δημιουργίας είναι συλλογική και ισότιμη ανάμεσα στα μέλη.

Πες μου ένα πράγμα που σου έμαθε ο Παντελής Βούλγαρης.

Ένα από τα πολλά που έμαθα με τον Παντελή είναι να αφουγγράζομαι το χώρο. Ο ίδιος δίνει πολύ σημασία σε αυτό. Εμπνέεται από αυτόν.

Με την Πηνελόπη Τσιλίκα πώς ήταν η συνεργασία σας; Πάρα πολλά στην ταινία κρίνονται από τη σύνδεσή των χαρακτήρων σας και το πώς απεικονίζεται η σχέση σας στο πέρασμα του χρόνου.

Με την Πηνελόπη γνωριζόμαστε απ τη σχολή. Αυτό είχε το θετικό ότι είχαμε αναπτύξει ήδη κώδικες επικοινωνίας τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στο παίξιμο. Στην ταινια είναι πολυ λίγες οι σκηνές που οι δύο αδερφές ειναι μαζί. Προσπαθήσαμε με την Πηνελόπη να κρατάμε ζωντανή αυτή τη σχέση με κάθε ευκαιρία. Το ωραίο με αυτές τις δύο είναι ότι ξεκινάνε χώρια, σμίγουν, χωρίζουν ξανά και τέλος σμίγουν για πάντα.

Τι σου έμεινε από τα γυρίσματα στην Άνδρο που να μην είχες νιώσει ή ζήσει προηγουμένως στη ζωή σου;

Η παραμονή μου σε νησί το χειμώνα, η συνεργασία – συμβίωση με τόσους πολλούς γεμάτους ορεξη συνεργάτες.

Ποιον ηθοποιό θαυμάζεις περισσότερο και σε ποιο ρόλο;

Θαυμάζω τη Τζίνα Ρόουλαντς σε όλες τις ταινίες του Κασσαβέτη.

Ποια είναι η αγαπημένη σου φετινή ταινία;

Μου άρεσε πολύ η ζωή της Αντέλ.

Διάβασε επίσης: Συνέντευξη με τον Παντελή Βούλγαρη