Ελένη Φουρέιρα, έχεις πέντε λεπτά να σου μιλήσουμε για την Ίριδα Παπουτσή;

Είναι το κορίτσι από το Αγρίνιο (κόρη καθηγητών και μικρή αδελφή πολιτικού μηχανικού/ μοντέλου, κομπλέ με πιάνο και μπαλέτο) που πέρασε με εμφατικό τρόπο στο GNTM με μια αλα Lady Gaga εμφάνιση στο catwalk.

«Όταν είδα ότι φέτος το GNTM είχε αγόρια-κορίτσια, είπα στον αδελφό μου να πάμε μαζί. Τρεις μέρες πριν την audition, τον έκλεισαν από την Ισπανία για τρεις μήνες, οπότε κατέληξα να πάω μόνη μου».

Εκείνη που είχε πρωτοσταμπάρει, δυο χρόνια πριν, να χορεύει σε ένα club στη Θεσσαλονίκη η Καγιά με τον Μπράτη και της είπαν να δηλώσει οπωσδήποτε συμμετοχή.

«Εκείνη την εποχή έκανα χορευτικά shows, τύπου Yucatan, με πιο θεατρικό στιλ, μαζί με τρεις φίλες μου. Αν και όταν με είδαν απλώς έπινα το ποτό μου δίπλα τους. Πήγα και έφτασα μέχρι το bootcamp. Δεν ήμουν έτοιμη. Ήμουν πολύ κλειστή».

Κατάλαβες για ποια μιλάω, σωστά; Εκείνη που, μετά το makeover, όλα τα αγόρια στο GNTM ανακήρυξαν ομόφωνα ως την πιο σέξι / γυναίκα από όλες τις διαγωνιζόμενες.

«Στο παιχνίδι μπήκα φρεσκοχωρισμένη και χωρίς να έχω στο μυαλό μου να κάνω κάτι ερωτικό. Άλλωστε δε μου άρεσε και κάποιο από τα παιδιά με τέτοιο τρόπο. Πόσες χυλόπιτες έριξα; Σίγουρα μια. Μπορεί να υπήρχε ενδιαφέρον και από άλλους, αλλά ήμουν πολύ απόλυτη, οπότε δεν άφηνα περιθώριο».

Κάτι λογικό αφού μόνο για τα -τόσο όσο γυμνασμένα- πόδια της θα άξιζε να γραφτεί ίσως ένα ξεχωριστό άρθρο.

«Δεν έχω κάποια ανασφάλεια σχετικά με την εμφάνισή μου. Αυτό μου που αρέσει περισσότερο πάνω μου είναι τα πόδια μου. Η μόνη ανασφάλεια που έχω είναι σε σχέση με τον χαρακτήρα μου. Με θεωρούν συνήθως ντίβα, ενώ στην πραγματικότητα, όταν γνωρίζω κάποιον, είμαι απλώς πιο ντροπαλή, κουμπωμένη και κλειστή. Θα ήθελα να έχω από την αρχή τον αέρα που έχω μετά».

Εκείνη που δε δίσταζε να πει τη γνώμη της στις κάμερες με ένα χαρακτηριστικά καυστικό τρόπο που την ξεχώριζε από τον σωρό.

«Αυτό που δε «βγήκε» ποτέ προς τα έξω, ήταν η πολύ θετική άποψη που είχα για κορίτσια όπως η Λία, η Αλεξάνδρα και η Ρασέλ. Έμειναν περισσότερο τα πιο καυστικά σχόλια που μπορεί να έκανα. Υπήρχαν όμως μέρες που παίζαμε όλοι μαζί παιχνίδια (όπως σκοτεινό δωμάτιο, θάρρος ή αλήθεια) και περνάγαμε πολύ καλά. Το πιο ακραίο που μου ζητήθηκε να κάνω ήταν ένας σέξι χορός για τον Έντουαρντ στο πλαίσιο του Θάρρος ή Αλήθεια».

Εκείνη που έφυγε υπερβολικά πρόωρα για τα γούστα μου. Και για τα δικά της.

«Έφυγα 15^η από το GNTM αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχω μπει σίγουρα στη δεκάδα. Το σχόλιο που έχω κρατήσει είναι αυτό της κας Καγιά που μου είπε ότι όταν χορεύω είμαι άλλος άνθρωπος και ότι καλό θα ήταν όταν φωτογραφίζομαι να φροντίσω να βγάζω το ίδιο πάθος και να έχω την ίδια άνεση»

Άκου να δεις, τώρα, που μπαίνεις εσύ, Ελένη Φουρέιρα, στην εξίσωση. Η Ίριδα (που μετακόμισε στην Αθήνα και συγκατοικεί μαζί με τη Ρασέλ, με την οποία και έγιναν φίλες μετά το παιχνίδι και γύρισαν το παρακάτω music video με την ίδια ως πρωταγωνίστρια), πέρα και πάνω από όλα, δεν αισθάνεται μοντέλο, αλλά χορεύτρια.

Αυτό την ορίζει, αυτό την καθορίζει, αυτό έκανε πριν μπει στο GNTM (σ.σ. Ήταν καθηγήτρια χορού σε σχολές χορού στη Θεσσαλονίκη και φοιτήτρια σε επαγγελματική σχολή χορού) και αυτό συνεχίζει να κάνει και αφού βγήκε.

«Το GNTM εννοείται πως μου έκανε καλό καθώς μου άνοιξε πόρτες σε αυτό που ήθελα, δηλαδή τον χορό. Με το που βγήκα από το σπίτι ξεκίνησα να δουλεύω ως καθηγήτρια experimental contemporary χορού στη σχολή Lifedance Center. Ταυτόχρονα κλείνω φωτογραφήσεις και έχω μιλήσει με διάφορα πρακτορεία μοντέλων, ενώ προσεχώς θα ήθελα να ασχοληθώ με το art direction».

Είναι αυτό που γεννήθηκε να κάνει. Δεν το λέω, υπόψιν σου, μόνο εγώ αυτό, αλλά και όσοι την έχουν δει live και έχουν πάθει πλάκα με τον συνδυασμό πηγαίου ταλέντου και πάθους που εκπέμπει σε κάθε της κίνηση.

Όσον αφορά το που κολλάς εσύ στην εξίσωση, τα πράγματα είναι απλά. Η -172 εκατοστών- Ίριδα αυτό που πραγματικά θέλει, αυτό που ξέρουν μόνο οι λίγοι άνθρωποι που εμπιστεύεται, είναι να γίνει μέλος της χορευτικής ομάδας.

«Όνειρό μου είναι να καταφέρω να χορέψω στην Αμερική. Όσον αφορά την Ελλάδα θέλω πολύ να γίνω χορεύτρια της Φουρέιρα. Μου αρέσει το ποπ στοιχείο, ότι υπάρχει ένταση και ωραίο styling. Νοιώθεις και εσύ, πάνω στη σκηνή δίπλα στην ποπ σταρ, ως μια ποπ σταρ χορεύτρια».

Προσωπικά, Ελένη μου, θεωρώ ότι ο συνδυασμός θα είναι ιδανικός αφού είναι εμφανές ότι κουβαλάτε την ίδια δημιουργική τρέλα.

«Είμαι πολύ δημιουργική. Μου αρέσει να βρίσκω concept για φωτογραφήσεις, να κάνω χορογραφίες ή να χορεύω. Προσπαθώ να μην κάνω τίποτα με τον συνηθισμένο τρόπο. Και, στη δουλειά, είμαι σκυλί. Είμαι τόσο δουλευταρού που μπορώ να μην κοιμάμαι μέρα νύχτα μέχρι να πετύχω το στόχο μου» 

Αυτό που κάνει την Ίριδα (που ξεκίνησε να χορεύει από τα 4 της και μεγαλώνοντας είχε μια τεράστια αφίσα μπαλαρίνας στο δωμάτιό της) ξεχωριστή στα μάτια μου, είναι το πάθος που κρύβει μέσα της. Το ίδιο πάθος που, όταν δεν το διοχετεύει στη δουλειά, λειτουργεί αυτοκαταστροφικά για την ψυχολογία της. Όπως συνέβη την εποχή που πρωτοπέρασε στη σχολή της στο πανεπιστήμιο και εγκατέλειψε τον χορό για τρία ολόκληρα χρόνια.

«Με το που πάτησα το πόδι μου στη Θεσσαλονίκη μου γύρισε το μυαλό και μου βγήκε μια απίστευτη άρνηση. Ίσως επειδή έφυγα από τη σχολή χορού που ήμουν για 15 χρόνια και πήγα σε μια ξένη. Οπότε σταμάτησα τον χορό. Βρήκα νέες παρέες. Έβαψα τα μαλλιά μου κόκκινα και μετά μπλε. Χτύπησα δυο τατουάζ. Ξεκίνησα να δουλεύω (ως σερβιτόρα και υποδοχή) για να είμαι ανεξάρτητη. Και άρχισα να βγαίνω έξω ασταμάτητα».

Το ίδιο μυαλό που, τρία χρόνια αργότερα, έκανε ένα ακόμη “u turn” και την έφερε στα ίσα της.

«Το ότι δε χόρευα, μου προκάλεσε απίστευτη στεναχώρια. Συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό ήταν μια αντίδραση στα τόσα χρόνια που ήμουν προσηλωμένη σε ένα πρόγραμμα. Και, στη συνέχεια, κατάλαβα ότι αυτό τελικά θέλω. Να είμαι μονίμως σε ένα πρόγραμμα. Να είμαι μονίμως μέσα σε μια αίθουσα χορού. Οπότε ξεκίνησα να χορεύω ξανά. Παράλληλα πάτησα για πρώτη φορά στη σχολή μου, μετά από 4 χρόνια. Και, παρόλο που είχα φτάσει να χρωστάω 43 μαθήματα, πήρα το πτυχίο μου, όπως είχα υποσχεθεί στον πατέρα μου, μέσα σε 2,5 χρόνια».

Μόνο που, μεταξύ άλλων, η Ίριδα είναι τελειομανής και εξαιρετικά αυστηρή κριτής του εαυτού της. Γι’ αυτό και χρειάστηκε ένα ακόμη χρόνο μέχρι να αισθανθεί ότι είναι, χορευτικά, εκεί όπου της αξίζει.

«Επί ένα ολόκληρο χρόνο έφευγα από τη νέα σχολή μου κλαίγοντας. Είχα πάθει κατάθλιψη. Ήμουν πολύ εκνευρισμένη με τον εαυτό μου γιατί δεν ήμουν στην ίδια φυσική κατάσταση που ήμουν πριν και ένοιωθα ότι έχω χάσει χρόνο από τη χορευτική ζωή μου. Άρα έπρεπε να τρέξω με τριπλάσια ταχύτητα για να φτάσω στο σωστό επίπεδο. Κατέληξα να χορεύω από το πρωί ως το βράδυ κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι, μέχρι να δώσω εξετάσεις και να μπω στην επαγγελματική σχολή. Και μετά ήρθε το GNTM. Αυτή είναι η ιστορία μου».

Προσοχή. Δε θέλω διαβάζοντας τα παραπάνω να αλλάξεις γνώμη για εκείνη, σε σχέση με όσα πίστευες όσο την έβλεπες στο σπίτι του GNTM. Αυτό θα συμβεί όταν και εφόσον έχεις την ευκαιρία να τη δεις να χορεύει μπροστά σου. Γιατί το -αψεγάδιαστο- σώμα της είναι το δικό της εκφραστικό μέσο. Στα λόγια, η Ίριδα, δεν είναι καλή. Εκείνη προτιμά τις πράξεις.