Ελευθερία Μάρκου, η φοιτήτρια Ιατρικής που έχει οργώσει την Ασία

Ένα ψηλόλιγνο μελαχρινό κορίτσι από την Πτολεμαΐδα κοιτάζει έξω από το παράθυρο του αεροσκάφους. Από κάτω της απλώνεται το Βερολίνο και οι πασαρέλες του Fashion Week που την περιμένουν να περπατήσει για πρώτη φορά πάνω τους.

‘Ήταν το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό γενικά. Οπότε προφανώς και είχα άγχος. Έπεσα από την αρχή στα βαθιά, με διαδοχικά casting και πασαρέλες. Ήταν σαν να ζω ένα όνειρο. Ήμουν χαρούμενη γιατί κατάφερα να πετύχω κάτι από το τίποτα. Ειδικά αν σκεφτείς ότι στην Ελλάδα δεν είχα κάνει δουλειές ως μοντέλο ως τότε’

Τι αφήνει πίσω της; Τα έδρανα της Ιατρικής Σχολής, στα οποία κόπιασε επί πολλά χρόνια (βλέπε 19.039 μόρια) προκειμένου να τα καταφέρει να καθίσει με στόχο να πραγματοποιήσει το όνειρό της να γίνει ενδοκρινολόγος.

‘Έβγαινα έξω από μικρή και γύριζα πίσω ξημερώματα. Σίγουρα Παρασκευή και Σάββατο. Συχνά πυκνά και τις καθημερινές. Και γιατί μου άρεσε και γιατί κάναμε συχνά party σε μαγαζιά στο ραδιοφωνικό σταθμό Viva FM, όπου είχα καθημερινά εκπομπή από τότε που ήμουν 2α γυμνασίου. Αλλά, ακόμη και τότε, το επόμενο πρωί ήμουν πάντα στο φροντιστήριο μου ή στην τάξη. Ξενυχτισμένη, αλλά παρούσα. Και αριστούχα’

Επίσης έναν πατέρα στον οποίο δεν έχει τολμήσει να πει την αλήθεια. Ότι, δηλαδή, ένα γερμανικό πρακτορείο, έχοντας δει κάποια πράγματα που είχε ανεβάσει στο λογαριασμό της στο facebook, ζήτησε να την δει και της έκλεισε συμβόλαιο. Βλέπεις η Ελευθερία, παράλληλα με τις σπουδές της, φρόντιζε σχεδόν κάθε ΣΚ να κατεβαίνει με το ΚΤΕΛ στην Αθήνα και να κάνει επιλεκτικά φωτογραφήσεις και κάποιες εμφανίσεις (σε καταλόγους, Madwalk κτλ) ως εκκολαπτόμενο μοντέλο.

‘Τα τρία πρώτα χρόνια στην Ιατρική ήμουν με τα μούτρα στα βιβλία. Δεν έβγαινα, δεν είχα σχέση, τίποτα. Κάποια στιγμή σταμάτησα να παίρνω 9 και 10. Και μου γύρισε το κεφάλι. Δεν ανεχόμουν να μην είμαι η καλύτερη. Οπότε έβαλα κάποιες φώτο μου με μαγιό στο facebook , με πλησίασε μια σχεδιάστρια νυφικών από την Αθήνα και ξαφνικά άρχισα να έχω προτάσεις για δουλειά. Ανοίχτηκε μπροστά μου ένας άλλος κόσμος’

Αυτό, στο Βερολίνο, ήταν το πρώτο ταξίδι του πάλαι ποτέ party girl και ραδιοφωνικής παραγωγού στο εξωτερικό. Αλλά σίγουρα δεν ήταν το τελευταίο της. Για την ακρίβεια ακολούθησε ένα ακόμη πιο σημαδιακό, σε μια αγορά που της πήγαινε ακόμη πιο πολύ, αυτό στη Σαγκάη. Εκείνο που την έκανε να πιστέψει ότι θα καταφέρει να πραγματοποιήσει ένα ακόμη όνειρό της, το να ταξιδέψει ανά τον κόσμο.

‘Δεν είπα στους γονείς μου για το ταξίδι μου στο Βερολίνο, γιατί δεν ήθελα να ανησυχήσουν. Ούτε στο πρώτο Fashion Week που πήγα, ούτε στο αμέσως επόμενο. Όπως δεν τους είπα για τους τρεις μήνες που μου έκλεισαν συμβόλαιο να πάω στη Σαγκάη. Γιατί ήξερα ότι θα θέλουν να τελειώσω τη σχολή. Εγώ όμως ήθελα να ταξιδέψω, να δω όλο τον κόσμο. Οπότε ξενοίκιασα το σπίτι μου δίπλα στη σχολή, τους είπα απλά ότι φεύγω διακοπές και μπήκα στο αεροπλάνο’

Αν και, όπως συμβαίνει συνήθως, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να βλέπεις τα όνειρά σου να πραγματοποιούνται. Ειδικά καθώς δεν έχεις προϋπολογίσει ότι σε αυτά περιλαμβάνονται 15χρονες Ρωσίδες και υποχρεωτική δωδεκάωρη παρουσία που απαιτούσαν οι Κινέζοι υπεύθυνοι (ακόμη και για δουλειές δεκάλεπτου).

‘Ήταν ένα χάος. Με το που φθάνω, με παραλαμβάνει ένας Κινέζος -που κρατούσε μια φωτό μου- που δεν μιλούσε λέξη αγγλικά, με βάζει μέσα σε ένα βαν και ξεκινάμε. Έκανα κανονικά την προσευχή μου. Κάθε πέντε λεπτά γύριζε και με κοιτούσε για να σιγουρευτεί ότι πήρε τη σωστή κοπέλα. Το σπίτι, παρόλο που ήταν σε καλή συνοικία, ήταν μέσα εντελώς αχούρι. Έμεναν μόνο Ρωσίδες και είχε παντού πεταμένα ρούχα και φαγητά’

Μια γλυκόπικρη, όπως, καταλαβαίνεις εμπειρία (παρότι έκανε μεταξύ άλλων διαφήμιση για την Durex και τα Gap και γενικώς κέρδισε, με το χαμόγελό της, αρκετές δουλειές) που είχε ως αποτέλεσμα η Ελευθερία, λόγω κακής διατροφής και ταλαιπωρίας, να χάσει αρκετά κιλά.

‘Οι επόμενοι μήνες ήταν δύσκολοι. Ξυπνούσα από τις 4 το πρωί και πήγαινα έως το βράδυ ή σε δουλειές ή σε casting. Ευτυχώς βρήκα στην πορεία και άλλα δυο μοντέλα από την Ελλάδα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, και κάναμε παρέα. Αλλά γενικά ήταν μια απαίσια εμπειρία’

Τόσα κιλά που δεν της επέτρεψαν να συνεχίσει ανενόχλητη το μονοπάτι που ήταν ήδη χαραγμένο μπροστά της και το οποίο περιελάμβανε στάση στο Μιλάνο και στη Κωνσταντινούπολη με κλειστά συμβόλαια για να γεμίσει το μπουκ της με ωραίες φωτό και μετά ντουγρού στη Νέα Υόρκη που είχε μια τρίμηνη option να την περιμένει.

‘Πήγα όντως στο Μιλάνο, με κλειστό συμβόλαιο για δυο μήνες, αλλά ήμουν υπερβολικά αδύνατη λόγω Σαγκάης, οπότε δεν κατάφερα να κλείσω δουλειές. Παρόλο που έτρωγα όλη την μέρα, δεν μπορούσα να πάρω σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα τα κιλά που είχα χάσει’

Το -φανερά συγκροτημένο- κορίτσι, όμως, που κάθεται απέναντι μου, στο V Cafe του Varkiza Resort, δεν τα έβαλε τόσο εύκολα κάτω.

Επέστρεψε απλώς στη βάση της στην Πτολεμαΐδα, άρχισε να τρώει ζεστό φαγάκι από τα χέρια της μαμάς και της γιαγιάς (ή και από το κατάλογο της γνωστής πιτσαρίας που διατηρεί εδώ και δεκαετίες η οικογένειά της στην πόλη) και να γυμνάζεται φανατικά.

‘Δεν ξέρω από πίτσες, αυτές τις έφτιαχνε πάντα ο μπαμπάς. Εγώ, ειδικά μετά το λυκείο, βοηθούσα απλώς στις σαλάτες, τα τηλέφωνα και τα λοιπά. Και μετά, το βράδυ, όσο ήμουν φοιτήτρια, δούλευα υποδοχή σε γνωστό club της πόλης’

Και, κάπως έτσι, το όνειρο συνεχίστηκε. Με επόμενες στάσεις στην ασιατική της ‘τουρνέ’ τη Σιγκαπούρη και το Πεκίνο διαδοχικά και μια χαμένη ευκαιρία στην Ινδία όπου, για κάποιο καρμικό λόγο, δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει βίζα εργασίας.

‘Στη Σιγκαπούρη πέρασα υπέροχα. Είχα ολοδικό μου σπίτι με πισίνα και γυμναστήριο. Ήταν σαν να κάνω διακοπές. Αν και είχα κάθε μέρα φωτογράφηση. Και ήμουν έτοιμη να φύγω για την Ινδία, αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να πάρω τη βίζα εργασίας παρόλο που το πάλευα επί μήνες. Στο Πεκίνο, από την άλλη, παρόλο που ήμουν στο μεγαλύτερο πρακτορείο, εκείνο που είχε όλες τις Κινέζες top models, ταλαιπωρήθηκα πολύ. Σε σημείο που αποφάσισα να κάνω διάλειμμα από το μόντελινγκ’

Το πολυπόθητο πέρασμα στον Ατλαντικό, μόλις τον προηγούμενο Δεκέμβριο, όπου βρέθηκε να κάνει αρκετές μπικινο-δουλειές στο Μαιάμι. Μεταξύ των οποίων και αυτή που βλέπεις στην κεντρική φωτό. Και, τέλος, ένα διάλειμμα για ταξίδια ανά τον κόσμο μαζί με φίλες (όλες μοντέλα, όλες από το εξωτερικό) που είχε γνωρίσει στη δουλειά.

‘Ξόδεψα ότι λεφτά είχα βγάλει από τη δουλειά. Πήγα δυο φορές Μύκονο, σε ένα μουσικό φεστιβάλ στην Κροατία και σε Ντουμπάι και Σεν Τροπέ’

Προς αποφυγή παρεξήγησης. Όχι, η Ελευθερία δεν το παίζει μοντέλο αξιώσεων. Για την ακρίβεια, παρόλο που συνεχίζει να δουλεύει τώρα που ζει στην Αθήνα, δεν νομίζω ότι καν αισθάνεται τον εαυτό της ως τέτοιο. Και το θεωρώ σχεδόν δεδομένο ότι, τώρα που ικανοποίησε την ταξιδιάρα ψυχή της, θα επιστρέψει κανονικά στη σχολή της προκειμένου να πάρει το πτυχίο και την ειδικότητά της.

”Ένας από τους λόγους που διάβασα τόσο πολύ, για τόσα χρόνια, για να περάσω στην Ιατρική ήταν και το πείσμα μου. Βλέπεις οι καθηγητές μου στο σχολείο, επειδή έβγαινα έξω και οι γονείς μου δεν ήταν γιατροί, επέμεναν να θέλουν να μου κόψουν τα φτερά. Αυτό με πείσμωσε πάρα πολύ. Σκέψου ότι έκλεισα το κινητό μου για ένα ολόκληρο χρόνο, μέχρι να τελειώσουν οι πανελλήνιες.’

Γιατί το πιο απρόσμενο πράγμα πάνω της, εκείνο που δεν φαίνεται στο λογαριασμό της στο Instagram, είναι ότι έχει φουλ το γνώθι σ’ αυτόν. Εξού και γνωρίζει ότι το πιο σημαντικό πράγμα, εκείνο που την διαφοροποιεί από τα χιλιάδες μοντέλα που κυκλοφορούν με μια βαλίτσα στο χέρι ανάμεσα στις μητροπόλεις του πλανήτη, είναι ότι εκείνη έχει ένα ζεστό σπίτι και ένα καλοφτιαγμένο μαγειρεμένο πιάτο φαγητό να την περιμένει πάντα στο τέλος κάθε περιπέτειάς της.