H Amanda Peet είναι περήφανη για το (στ)ήθος της

Tην περασμένη εβδομάδα, στο δεύτερο επεισόδιο του Togetherness, της εξαιρετικής τηλεοπτικής σειράς των αδελφών Duplass στην οποία υποδύεται την λούζερ αδελφή της πρωταγωνίστριας που ψάχνει για γαμπρό, η Amanda έδειξε ξαφνικά το στήθος της, στη μέση του σαλονιού, προκειμένου να πείσει τον χοντρό άσπονδο φίλο της να σηκωθεί από τον καναπέ και να την βοηθήσει να κουβαλήσει κάτι πράγματα. Ήταν, όπως πάντα, εξαιρετικό. Και εξαιρετικά γενναίο.

Δεν είναι τόσο το στήθος -το καλύτερο, πάντως, στο Χόλιγουντ, σύμφωνα με την συμπρωταγωνίστρια της- όσο ο τρόπος που το δείχνει. Ευθαρσώς, είναι η λέξη που μου έρχεται στο μυαλό.

Συν το γεγονός ότι επιτρέπει στην κάμερα να την δείξει όπως ακριβώς είναι αυτή τη στιγμή. Με λίγες περισσότερες ρυτίδες από το 2000, όταν έσκασε εντυπωσιακά μύτη στο The Whole Nine Yards ως η βοηθός του οδοντίατρου που θέλει να γίνει επαγγελματίας δολοφόνος. Και η οποία, μεταξύ άλλων, ξέρει πως να αποσπά την προσοχή ακόμη και του πιο σκληρόπετσου δολοφόνου.

Δυο σκηνές που λειτουργούν εύκολα ως bookmark στην καριέρα της. Κάτι ψιλο-άδικο αν σκεφτείς ότι, πριν το The Whole Nine Yards, το οποίο έκανε όταν ήταν 28 ετών, είχε ήδη 12 χρόνια καριέρα πίσω της με -μικρή- συμμετοχή σε σειρές (Seinfeld, Central Park West) και ταινίες, κυρίως ρομαντικές κωμωδίες (One Fine Day, She’s the One, Simply Irresistible), που έχουμε δει. Ενώ κάπου εκεί έξω υπάρχουν και άλλες 12 indie ταινίες στις οποίες συμμετείχε και που ποτέ δεν είδαν το φως της ημέρας.

Επίσης είναι άδικο γιατί, σε όλη τη διάρκεια των 00s, η Peet, μου μεγάλωσε φουλ προνομιούχα (ο μπαμπάς της είναι μεγαλοδικηγόρος στη Νέα Υόρκη, η ίδια φοίτησε σε κολέγιο θηλέων στο Λονδίνο και έχει πτυχίο ιστορίας από το Columbia), πάλεψε να κάνει το κάτι παραπάνω, πάντοτε ως τρίτος και τέταρτος τροχός της άμαξας (Something’s Gotta Give, Syriana, Melinda and Melinda, Igby Goes Down), χωρίς ποτέ oυσιαστικά να το καταφέρει.

Καταλήγοντας τα τελευταία χρόνια, με την εξαίρεση ενός φεγγαριού στο Good Wife και του Studio 60, να παίζει σε sitcom που κόβονται σε χρόνο dt (Bent) ή -για κάποιο καρμικό λόγο, που οφείλει να το ψάξει- στο πλευρό του John Cusack (Identity, Martian Child, 2012).

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ίδια το αντιλαμβάνεται έτσι καθώς αφοσιώθηκε στην οικογένεια της (σ.σ. είναι σύζυγος του παραγωγού του Game of Thrones) και μητέρα τριών παιδιών, σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, ενώ κάθισε και έγραψε ένα πολυσυζητημένο θεατρικό που ανέβηκε με πρωταγωνίστρια την Sarah Jessica Parker.

Στην τελική το ότι δεν έμεινε μέρα χωρίς δουλειά είναι από μόνο του αρκετό παράσημο στη συγκεκριμένη δουλειά. Άσε που η ίδια βγάζει το μεροκάματό της μια χαρά από τα οχτώ της, όταν έκανε το πρώτο της διαφημιστικό.

Εμένα είναι που, βλέποντάς την στο Togetherness, μου έρχεται στο μυαλό η λέξη κρίμα. Κρίμα γιατί η Amanda, με τα υπέροχα γαλάζια μάτια και τα χαρακτηριστικά φρύδια, ήταν και παραμένει η ‘χαρά του πάρτι’.

Μια όμορφη και έξυπνη γυναίκα που, όσο περνάνε τα χρόνια, γίνεται ακόμη πιο όμορφη. Επίσης μια γυναίκα που τολμάει να πάρει παραπάνω ρίσκα. Και αυτό, τελικά, την κάνει ακαταμάχητη.