Η Άννα Ντιμιτρίεβιτς παραμένει τέλειο δεκάρι
Η 174 εκατοστών φαντασμαγορική Σέρβα σύζυγος του Θανάση Ευθυμιάδη είναι μια από τις ωραιότερες γυναίκες που έχουν πατήσει το πόδι τους στην Ελλάδα. Και, από σήμερα, μέλος του Hall of Femme μας.
- 1 ΔΕΚ 2013
Την γνώρισα για πρώτη φορά την εποχή του Μανουσομανουσακικού ‘Για την Άννα’ του 2006, όταν όλοι παραμιλούσαν με την τότε άγνωστη που έπαιζε την Ουκρανή στρίπερ την οποία ερωτεύεται ο δήμαρχος των Χανίων. Και πλέον την βλέπω συχνά στην παιδική χαρά της γειτονιάς μου. Τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν το σοκ και δέος που νιώθεις μπροστά της.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι ότι η Άννα δεν είναι απλά μια πανέμορφη γυναίκα. Αλλά μια πανέμορφη γυναίκα που, πριν έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2001 για μια διαφήμιση γιαουρτιού (και μείνει για να σπουδάσει Communications με επίκεντρο στo film production) , είχε προλάβει να ρουφήξει τη ζωή με το μεδούλι.
Ξεκινώντας τα 18 της όταν άφησε πίσω την -κατεστραμμένη από τον πόλεμο χώρα της- και μετακόμισε στο Μιλάνο δουλεύοντας ως μοντέλο και ταυτόχρονα μαθαίνοντας όσες περισσότερες γλώσσες μπορεί (μιλάει σέρβικα, αγγλικά, ιταλικά, ελληνικά).
Τα επόμενα χρόνια τα πέρασε δουλεύοντας και ταξιδεύοντας σε Παρίσι, Αμβούργο, Νέα Υόρκη και Ιαπωνία. Μάλιστα στην τελευταία ήταν που πήγε στο πιο kinky club της ζωής της (‘Ένα bar στην Oσάκα γεμάτο με Γιαπωνεζούλες ντυμένες μαθήτριες’) και έζησε, σύμφωνα με παλιότερη συνέντευξή της (όταν ήταν ακόμη ανύπαντρη), στιγμές ‘Χαμένοι στην μετάφραση’ στη λογική sex με θέα τους ουρανοξύστες του Τόκυο (‘Δεν έγινε σε ουρανοξύστη, αλλά στο 25όροφο ενός κτιρίου. Μας είχε κάνει ένα πάρτι μια Γιαπωνέζα φίλη, οπότε κάποια στιγμή μείναμε μόνοι μας σε ένα μπαλκόνι. Ήμουν πολύ ερωτευμένη’).
Μια περίοδο που μας έχει αφήσει ενθύμιο τη συμμετοχή της σε μια ιταλική ταινία (το La precisione del caso) και μια απρόσμενα σέξι φωτογράφηση στο Perfect 10. Ένα περιοδικό ο τίτλος του οποίου ταιριάζει ταμάμ με αυτό που η Άννα είναι στην πραγματικότητα.
Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι η φιλοσοφία ζωής που έχει αναπτύξει η Άννα και σύμφωνα με την οποία ζει. Αυτή δηλαδή που αντιμετωπίζει το αψεγάδιαστο κορμί της ως ένα ρούχο με ημερομηνία λήξης.
Μια live and let live φιλοσοφία που την έχει βοηθήσει -εκείνη και, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, τον σύζυγο της- να αντεπεξέλθουν και στις δυσκολίες που έχουν έρθει λόγω κρίσης, με την Άννα να είναι στη λογική ‘Ότι σήµερα µπορεί να έχουµε, ενώ αύριο όχι. Η ζωή είναι µια διαρκής αλλαγή, κάποιες φορές µε θετικά αποτελέσµατα και άλλες µε αρνητικά.
Το µόνο που µπορούµε να κάνουµε είναι να αποδεχτούµε το γεγονός και να δουλέψουµε πάνω σε αυτό, σκεπτόµενοι και παλεύοντας πάντα για θετικές σκέψεις, κάνοντας πράγµατα που µας γεµίζουν µε όµορφα συναισθήµατα. Άλλωστε, µετά από µια µεγάλη άσχηµη καταιγίδα, πάλι ο ήλιος ξεπροβάλλει’.
Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να επισημάνω πόσο σπάνια ράτσα γυναίκας φαίνεται να είναι η Άννα. Όμορφη, έξυπνη, φιλοσοφημένη, όλο το πακέτο και κάτι παραπάνω.
Το μοναδικό που της χρεώνουμε είναι ότι δεν μας έχει δώσει –έχοντας επιλέξει να αφοσιωθεί στις δυο της κόρες- τη χαρά να την απολαύσουμε περισσότερο. Τρεις σειρές ( Για την Άννα, Λατρεμένοι μου γείτονες, Με λένε Βαγγέλη), κάποια επεισόδια της 10ης εντολής και μερικές ταινίες (Γαμήλια Νάρκη, Το προξενιό) όπως και να το κάνουμε, δεν είναι αρκετές.
