Η Αντέλ Εξαρχόπουλος δεν είναι πια ντροπαλή

Η επίσημη προβολή του ‘Η Ζωή της Αντέλ-Μπλε, το πιο ζεστό χρώμα’ στις Νύχτες Πρεμιέρας δίνει την ευκαιρία στην Ελληνογαλλίδα -που απέσπασε δικαίως το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες- να πραγματοποιήσει το όνειρο της του να περπατήσει από την Ερμού, στην Πλάκα και από εκεί στην Ακρόπολη. Επίσης να μάθει και καμία άλλη ελληνική λέξη πέρα από την φέτα.

Όλα ξεκίνησαν όταν οι γονείς της (Έλληνας πατέρας, γιος διάσημου πυγμάχου, Γαλλίδα μητέρα) αποφάσισαν, στα 9 της, ότι ήταν πολύ ντροπαλή για το καλό της. Οπότε αποφάσισαν να τη στείλουν σε σχολή υποκριτικής.

Δέκα χρόνια μετά οι ίδιοι γονείς έχουν την -ταυτόχρονη χαρά και πίκρα- του να βλέπουν την κόρη τους να ερωτεύεται μια άλλη γυναίκα και να της κάνει παθιασμένο έρωτα, ξανά και ξανά, επί ένα ολόκληρο τρίωρο.

Και όταν λέμε έρωτα, εννοούμε κανονικό, επιπέδου ντοκιμαντέρ ‘πώς να γίνεις καλή λεσβία’, με 69, φιλιά σε όλο το σώμα, πυγοραπίσματα και γκρο πλαν στα αιδοία.

Ο μπαμπάς της δήλωσε περήφανος. Επισημαίνοντας ότι υπήρχαν στιγμές που δεν πίστευε ότι αυτή που έβλεπε στην οθόνη ήταν η κόρη του.

Το ίδιο, μάλλον, συναίσθημα που ένοιωθε και η ίδια η Αντελ που έπεσε κυριολεκτικά στα βαθιά αφήνοντας εντελώς τον εαυτό της στα χέρια ενός εμμονικού σκηνοθέτη (Abdellatif Kechiche) που προφανώς υιοθετεί την άποψη του Lars Von Trier ότι ‘το μοναδικό πράγμα που στέκεται απέναντι στο σκηνοθέτη και μια καλή ταινία είναι οι ηθοποιοί’.

Στις Κάννες, κατά τη διάρκεια της απονομής του Χρυσού Φοίνικα, το τριο (οι δυο πρωταγωνίστριες και ο σκηνοθέτης) έκλαιγαν από τη χαρά τους και αλληλοφιλιούντουσαν.

Λίγες, όμως, μέρες μετά τα δυο κορίτσια αποκάλυψαν σε συνέντευξη τους το πόσο στα άκρα χρειάστηκαν να φτάσουν για να βγει το συγκριμένο αποτέλεσμα και να επισημάνουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν πρόκειται ποτέ να δουλέψουν ξανά με το συγκεκριμένο σκηνοθέτη.

Ενώ η Αντέλ χρειάστηκε να περάσει και δυο εβδομάδες μόνη με το αγόρι της στην Ταϊλάνδη προκειμένου να αφήσει όλη αυτή την τραυματική εμπειρία πίσω της.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια μούσα ‘στρέφεται’ εναντίον του σκηνοθέτη της. Ούτε η πρώτη φορά που ένας σκηνοθέτης ‘τραβολογάει’ ψυχολογικά μια ηθοποιό στα όρια της νευρικής κρίσης για να πάρει αυτό που θέλει.

Η διαφορά είναι ότι η γλυκύτατη Αντέλ, εντελώς το κορίτσι της διπλανής πόρτας, είναι πιτσιρίκι ακόμη. Εμφανισιακά και ψυχολογικά. Κάτι που καθιστά ακόμη πιο αξιοθαύμαστο αυτό που κατάφερε.

Για τους επόμενους μήνες έχει το δικαίωμα να παίρνει απλά σβάρνα τα φεστιβάλ ανά τον κόσμο και να χαίρεται τις φωτογραφήσεις και τις τιμές που της αποδίδουν. Μετά όμως θα πρέπει να στρωθεί στη δουλειά προκειμένου να αποδείξει ότι διαθέτει όντως το μεγάλο ταλέντο που όλοι διακρίνουν σε εκείνη.

Επίσης καλό θα ήταν να έχει στο μυαλό της την περίφημη ατάκα που γύρισε και είπε sir Laurence Olivier όταν είδε τον συμπρωταγωνιστή του στο Marathon Man, Dustin Hoffman, να μένει ξύπνιος για 2 μέρες προκειμένου να δείχνει επαρκώς ταλαιπωρημένος σε μια συγκεκριμένη σκηνή. Δηλαδή ‘Την επόμενη φορά γιατί δεν προσπαθείς απλά να υποκριθείς;’.