Η Άντζελα Δημητρίου δεν βρίσκει ακόμα λόγο να την ψωνίσει

”Καλησπέρα, θα ήθελα να μιλήσω μ’ έναν Υδροχόο”. Έτσι, ξεκίνησε η Άντζελα την τηλεφωνική μας συνομιλία, δύο μέρες αφότου με κάλεσε στο σπίτι της για τη συνέντευξη που ακολουθεί. Πριν την γνωρίσω, το ενδεχόμενο να χτυπούσε κάποια στιγμή το κινητό και να μου έλεγε η Άντζελα Δημητρίου την παραπάνω ατάκα, βρισκόταν στη σφαίρα του σουρεαλισμού. Μετά από δύο ώρες στo διαμέρισμά της στην Άνω Ηλιούπολη, έμοιαζε με το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

****

Τα κουδούνια της πολυκατοικίας, από κάτω προς τα πάνω έγραφαν τα εξής: Άντζελα, Άντζελα, Άντζελα, Άντζελα, Αγγελική Κιουρτσάκη (σ.σ. το πραγματικό όνομα της Άντζελας). Πάτησα το τελευταίο, όπως μου είχε πει η Άντζελα στο τηλέφωνο κι ανέβηκα με την Φραντζέσκα (η φωτογράφος) στον πέμπτο.

Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Κάναμε λίγα βήματα στο σαλόνι, μεγάλο ποσοστό των τοίχων του οποίου ήταν καλυμμένο από πλατινένιους και χρυσούς δίσκους και μεγεθυμένες φωτογραφίες της Άντζελας από εξώφυλλα περιοδικών. Κατά τα άλλα, τα δευτερόλεπτα που καθίσαμε μόνοι στον καναπέ περιμένοντας την Άντζελα παρατηρούσα την τηλεόραση πλάσμα, το στεπ και τη γωνία-εικονοστάσι που βρίσκονταν στο δωμάτιο και σκεφτόμουν πως στο συγκεκριμένο σπίτι θα μπορούσε να μένει οποιαδήποτε ελληνική μεσοαστική οικογένεια. Το πολύ πολύ οι δίσκοι και οι φωτογραφίες να μην ανήκαν στην ίδια την τραγουδίστρια, αλλά σε κάποιον θαυμαστή ή συγγενή της.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Δευτερόλεπτα αργότερα μπήκε στο δωμάτιο η Άντζελα φορώντας ένα σύνολο τόσο κόκκινο που έκανε το φόρεμα της στο ‘Κόκκινο της Φωτιάς‘ να μοιάζει ξεπλυμένο. Τα ρούχα της σε συνδυασμό με πόζες βγαλμένες από την ευωχία των 90s’, τις οποίες έπαιρνε μπροστά σε δίσκους, σε πολυθρόνες και στο μπαλκόνι, όσο η Φραντζέσκα την φωτογράφιζε, με επανέφεραν στην πραγματικότητα.

Δεν βρισκόμουν στο σπίτι κάποιου φαν της Άντζελας. Ούτε στο σπίτι της Αγγελικής Κιουρτσάκη. Βρισκόμουν στο σπίτι της Λαίδης του ελληνικού τραγουδιού.

Έχτιζε παλάτια με νερό και άμμο

Όλοι στην Ηλιούπολη γνωρίζουν ποια είναι η πολυκατοικία της Άντζελας Δημητρίου. Τη δεκαετία του ’90 με το ‘Εσύ Τι Λες‘ στα ντουζένια του, πιτσιρίκια μόλις έφευγαν από το σχολείο έκαναν μια στάση κάτω από το σπίτι της, τραγουδούσαν ”να γίνουμε επιτέλους εραστές” και της χτυπούσαν το κουδούνι. Εκείνη κατέβαινε και τους έδινε αυτόγραφα (φήμες εντός γραφείου λένε πως και ο Ηλιουπολίτης Ηλίας Αναστασιάδης είχε πάρει κάποτε ένα αυτόγραφο με αυτό τον τρόπο). Η ιστορία, όμως, της Άντζελας ξεκινά από το Περιστέρι.

”Το Περιστέρι δεν το αλλάζω στην καρδιά μου με τίποτα”, μου λέει και αφήνει στο τραπέζι μπροστά μας ένα δίσκο με δύο ποτήρια και μία κανάτα με νερό. Εκείνη πίνει μια σπιτική λεμονάδα, γεγονός που προδίδουν τα κομμάτια της σάρκας του λεμονιού που επιπλέουν σαν υπνωτισμένα στο ποτήρι. Γεννήθηκα στις σημερινές εργατικές κατοικίες που τότε ήταν παράγκες. Απέναντι από το δρόμο που σήμερα είναι το Μετρό, βρίσκονταν η ‘Έλενα’ και η ‘Ριβιέρα’ (κινηματογράφοι), που στη συνέχεια έγιναν σούπερ μάρκετ. Τότε ψωνίζαμε από μικρά παντοπωλεία, παίρναμε νερό από τη βρύση, ενώ μάς έφερναν πάγο και γάλα με καρότσι.

Στο Περιστέρι μέναμε σε νοίκι, οπότε κάποια στιγμή χρειάστηκε να φύγουμε. Το 1986, μετά από αρκετές μετακομίσεις σε Αιγάλεω, Χαϊδάρι και Νέα Σμύρνη, απέκτησα για πρώτη φορά τα δικά μου σπίτια. Στην πολυκατοικία που βρισκόμαστε τώρα. Όταν παντρεύτηκα τον Γιώργο Τρούπη (σ.σ. τον οποίο παντρεύτηκε δύο φορές σε είκοσι χρόνια) έμεινα και στην Άνοιξη, αλλά προτιμώ την Ηλιούπολη από τα βόρεια προάστια. Είναι πιο ήσυχη”.

Στο Περιστέρι βρέθηκε ξανά πρόσφατα για τα γυρίσματα του ‘Αν Είχα Έναν Άνθρωπο’, του βιντεοκλίπ που εξελίσσεται μέσα και γύρω από το ‘Κλωστές Πεταλούδα’, το εργοστάσιο που άρχισε να δουλεύει από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας της.

”Εκεί φτιάχναμε κλωστές, ενώ μετά έγινα κορδελιάστρα. Ώσπου το 1974 άρχισα να δουλεύω στο ‘ΒΒ’ του Βασίλη Βασιλειάδη, ένα μαγαζί με δίσκους. Κάθε φορά που έβαζα ένα δίσκο να παίζει για να τον πουλήσω, τραγουδούσα κι εγώ μαζί. Κάποια στιγμή με άκουσε ο Βασιλειάδης, ο οποίος ήταν και μουσικοσυνθέτης και μου πρότεινε ν’ ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι.

Άρχισα να τραγουδάω σ’ ένα μαγαζί στην εθνική, στο ύψος της Κηφισιάς. Μετά γίναμε ντουέτο με την Κατερίνα Μαρινάκη. Δούλεψα με τον Τσιτσάνη και την Μπέλλου, το ’78 έβγαλα ένα δισκάκι με τον Τάκη Μουσαφίρη, ενώ το ’80 συμμετείχα και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κι άρχισα να τραγουδάω μόνη μου. Το μεγάλο, όμως, μπαμ στην καριέρα μου έγινε το 1984 με το ‘Ποια Θυσία’.

Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ

Από τότε ακολούθησαν 24 πλατινένιοι και 30 χρυσοί δίσκοι και εκατομμύρια πωλήσεις στην Τουρκία και στις αραβικές χώρες. Μεταξύ άλλων, η Άντζελα έχει πάρει και το βραβείο BIAF (Beirut International Awards Festivals), ως καλύτερη ξένη τραγουδίστρια στη Μέση Ανατολή.”Μετά από τόσες διακρίσεις και πάνω από σαράντα χρόνια στο τραγούδι υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σου που την ψώνισες;”.

”Αγάπη μου, γιατί να την ψωνίσω; Βλέπεις πώς είμαι στο σπίτι μου. Ζω με την μητέρα μου και από κάτω μένουν η κόρη μου με τον γαμπρό μου. Αν ήταν κάποια άλλη, θα μπορούσε να είχε μια Φιλιππινέζα να σου φέρει το νερό και τον καφέ σου. Εγώ δεν θέλω τέτοια. Είμαι λαϊκό παιδί, για αυτό είμαι και λαϊκή τραγουδίστρια. Έλα μια μέρα να σου μαγειρέψω ή χτύπα μου το κουδούνι για να πάμε για σουβλάκια στην πλατεία”. Δεν είχα λόγο να μην την πιστέψω. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισα:”θα τα έφτιαχνες όμως με κάποιον που βγάζει 700 ευρώ το μήνα;”.

”Έχω ζήσει με άνθρωπο που έπαιρνε τόσα λεφτά. Δεν έχω πρόβλημα να κάτσω στο παγκάκι και να φάω τα σουβλάκια μου. Όταν αγαπάς κάποιον μπορείς να είσαι μαζί του ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση.

Έχω ζήσει και στη χλίδα και στη φτώχεια. Μπορώ πλέον να ζήσω παντού

Σκέφτομαι πως άνθρωποι που δουλεύουν στη νύχτα κι έχουν την αναγνωρισιμότητα της Άντζελας, μπορούν να έχουν πιο υγιείς σχέσεις μεταξύ τους, από ότι με κάποιον όχι τόσο αναγνωρίσιμο. Τη ρωτάω για τη σχέση της με τον Λευτέρη Πανταζή.

”Καλό είναι δύο άνθρωποι του ίδιου επαγγέλματος να μην δουλεύουν στον ίδιο χώρο. Αν για παράδειγμα είναι και οι δύο τραγουδιστές υπάρχει ζήλεια μεταξύ τους. Ποιου τα τραγούδια θα κάνουν μεγαλύτερη επιτυχία; Σε ποιον πέταξαν περισσότερα λουλούδια; Ποιος έχει μεγαλύτερο μπιζάρισμα βγαίνοντας στην πίστα; Η ζωή σου είναι ο θάνατός μου”.

”Τι σου έχει δείξει η εμπειρία σου πως θέλουν οι άντρες από τις γυναίκες;”, συνεχίζω. ”Τι ζώδιο είσαι, μάτια μου;”, αποκρίνεται. Όχι, επειδή δεν ακούει την ερώτησή, αλλά επειδή δείχνει να θεωρεί κομβικής σημασίας την απάντησή μου για τη συνέχεια της κουβέντας. ”Υδροχόος”. ”Α εσύ έχεις τα μυαλά πάνω από το κεφάλι”, απαντάει χαμογελώντας στη Φραντζέσκα.

”Τι θέλουν οι άντρες από τις γυναίκες;” επαναλαμβάνει την ερώτησή μου αυξάνοντας τις παύσεις ανάμεσα στις λέξεις, ενώ κοιτάει το ταβάνι. ”Υποταγή και να έχουν πάντα το πάνω χέρι”. Ανάβει ένα Ντάβιντοφ σλιμ, παίρνει μια βαθιά ρουφηξιά και συνεχίζει. ”Ξέρεις τι παθαίνετε εσείς οι άντρες; Όταν έχετε πλάι σας μια δυναμική, όμορφη και περιποιημένη γυναίκα, βγαίνετε έξω κι οι άλλοι άντρες την κοιτούν, σκυλιάζετε και για αντίδραση κοιτάτε την απέναντι. Όποια και να ‘ναι. Και να πεις ότι κοιτάτε καμιά όμορφη, πάει στα κομμάτια”.

Τον ειρμό της Άντζελας διακόπτει το μαλτεζάκι της Όλιας, της κόρης της, το οποίο αντιλαμβανόμαστε πως έχει μπει στο σαλόνι από το καμπανάκι που έχει στο λαιμό και κουδουνίζει καθώς τρέχει πάνω κάτω στο δωμάτιο. ”Έλα εδώ”, του λέει η Άντζελα χτυπώντας τις παλάμες της. Εκείνο δεν ανταποκρίνεται. ”Έλα εδώ”, του λέει ξανά, αλλά μας κοιτάει από απόσταση μάλλον φοβισμένο από την απρόσμενη για αυτό παρουσία μας στο σαλόνι. ”Κοίτα τον κερατά, το λιοντάρι”, λέει έχοντας συμβιβαστεί πια με την ιδέα πως δεν πρόκειται να έρθει στην αγκαλιά της. ”Κι εγώ είμαι Λέων με Λέων. Εσύ τι είσαι;”, ρωτάει τη φωτογράφο. Το ”Καρκίνος” της Φραντζέσκας της δίνει πάσα για να συνεχίσει ”α εσύ είσαι ισορροπημένη, αυτός όμως;” ρωτάει και κουνάει τα χέρια της στον αέρα δείχνοντας πως η περίπτωση μου δεν σηκώνει γιατρειά.

Ο ήχος από το καμπανάκι απομακρύνεται, αφού μάλλον το μαλτεζάκι έχει κατέβει όροφο προκειμένου να βρει την Όλια και η Άντζελα επιστρέφει στο θέμα των αντρών από εκεί που το άφησε. ”Μπορεί να έχω μεγάλη επιτυχία και να δεσπόζουν βραβεία και δίσκοι στο σπίτι μου, αλλά είμαι μοναχικός άνθρωπος.

Είμαι μοναχική γιατί έχω βαρεθεί τους ανθρώπους που είναι ψεύτες και δήθεν. Δεν έχω εμπιστοσύνη πλέον σε κανένα

Δεν έχω πολλούς ανθρώπους που μπορώ να μιλήσω. Κλείνομαι στον εαυτό μου, στην οικογένεια και στους λίγους φίλους μου. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα διάλεγα καλύτερους πατεράδες για τα παιδιά μου (την Όλια και τον Βαγγέλη)”.

”Η νύχτα μου έμαθε να σέβομαι, ν’ αγαπάω, να συγχωρώ κι ότι είναι καλύτερη από τη μέρα. Όταν θέλει κάποιος να σε κλέψει, θα μπει στις δύο το μεσημέρι στο σπίτι σου. Όχι τη νύχτα. Η νύχτα μου έμαθε ότι ο τραγουδιστής στην πίστα έχει τα χειροκροτήματα, τα φώτα, τα λέιζερ και όλη αυτή τη χλίδα, αλλά όταν γυρνάει στο δωμάτιό του το πρωί, είναι μόνος. Και ξέρεις το γιατί; Γιατί το τίμημα της δόξας είναι πολύ ακριβό αγόρι μου.

Όταν είσαι μια δυναμική γυναίκα, έχεις παλέψει κι έχεις καταφέρει πολλά πράγματα μόνη σου, πρέπει να έχεις δίπλα σου κι έναν άνθρωπο να σε καταλαβαίνει. Να έχεις πλάι σου έναν άντρα που να είναι άντρας. Να έχεις έναν άνθρωπο που να μη ζηλεύει αυτό που κατάφερες μόνη σου και αυτός το βρήκε έτοιμο. Το θέμα είναι να το αγαπήσει, να το σεβαστεί και να το τιμήσει. Όχι να κοιτάξει να στο πάρει. Έρχεται ένας άντρας από το πουθενά και λέει ‘κοίτα εγώ παντρεύτηκα την Άντζελα Δημητρίου και όλα αυτά που έχει είναι πλέον δικά μου’. Όχι μάγκα μου, δεν είναι έτσι”.

Μπήκε μόνη της στη μαύρη λίστα

(Hair Styling & Makeup: Δημήτριος Γκίκας)

Η Άντζελα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα παιδιά των δημοσιογράφων των μεσημεριανών τηλεοπτικών εκπομπών, αφού τους δίνει συχνά πάτημα για σχολιασμό. Μία η προσωπική της ζωή, μία τα προφορικά λάθη που κάνει κατά καιρούς δημοσίως έχουν αποτελέσει αφορμές για να την διακωμωδήσουν ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια της πλάκας. Παρ’ όλα αυτά, έχω την εντύπωση πως και η ίδια το τροφοδοτεί όλο αυτό, όπως πιστεύω ότι έκανε με τη συμμετοχή της σε παλιότερη πασχαλινή διαφήμιση του Jumbo. Με στόχο να ελαφρύνω λίγο το κλίμα, μοιράζομαι την παραπάνω σκέψη μαζί της.

”Και ποιος σου είπε ότι δεν το κάνω επίτηδες”, χαμογελάει. ”Ξέρεις κάτι; Και στη Lady Gaga την πέφτουν που φοράει μπριζόλες και τομάτες στο κεφάλι. Εκείνη, γιατί το κάνει; Μήπως δεν έχει ωραία φωνή ή μήπως δεν είναι όμορφη;”.

”Το 1999, όταν έβγαλα τις Μαργαρίτες, έλεγαν όλοι ‘ένα τραγουδάκι είναι, θα περάσει’. Έχουμε φτάσει στο 2018 και κάθε φορά που το τραγουδάω γίνεται ο χαμός. Το 2007 είχα μια κάμψη, λόγω μιας άσχημης αρρώστιας με δύο πνευμονικές εμβολές. Είχα πάει και στην Κύπρο και με είχαν κατηγορήσει επειδή σε μια συναυλία είχα φιλήσει την ελληνική και την τούρκικη σημαία δείχνοντας ότι θέλω να υπάρχει ειρήνη ανάμεσα στις δύο χώρες. Όταν κάποιος έχει επιτυχία τον χτυπάνε. Το δέντρο που έχει καρπούς θα πετροβολίσεις. Αν είναι ξερό τι να το κάνεις;”.

”Δεν έχω επαγγελματικά απωθημένα. Έχω ζήσει ό,τι ήθελα. Έχω γεμίσει εκατοντάδες μαγαζιά, έχω χτίσει καριέρες τραγουδιστών, στιχουργών, μουσικών. Έχω συνεργαστεί με Νικολόπουλο, Πολυκανδριώτη, Σπανουδάκη, Παπαδημητρίου. Έχω κάνει κόντρα συνεργασίες όπως αυτή με τον Χαριτοδιπλωμένο (σ.σ. στα μέσα των 90s μία δισκογραφική είχε προτείνει στον Χαριτοδιπλωμένο να κάνει ένα ντουέτο. Τα ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι ήταν της Bonnie Tyler και της Άντζελας. Ο Χαριτοδιπλωμένος διάλεξε την πρώτη), τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Μπουγά, τον Θεοφάνους (σ.σ. της έχει γράψει τραγούδια όπως το ‘Κανε στην Άκρη‘ και το ‘Έλεος‘), ενώ συζητάω για μια συνεργασία με τον Κραουνάκη. Δεν έχω να ζηλέψω τίποτα από κανένα”.

Αυτή την περίοδο ετοιμάζω ένα ολοκληρωμένο cd που θα βγει από τη Heaven με τίτλο ‘Αντζελα Δημητρίου: Τα τραγούδια μου’, το οποίο θα κυκλοφορήσει τέλος Μαΐου με κάποια εφημερίδα όπως βγαίνουν πλέον όλα τα cd. ”Δεν σε πειράζει που ο κόσμος δεν αγοράζει πλέον cd και ακούει τα τραγούδια μέσω του Youtube;”.

”Στενοχωριέμαι. Πιάσε ρε αγάπη μου αυτό, να σας δείξω κάτι”, δείχνει στη Φρατζέσκα ένα βινύλιο που βρίσκεται στο έπιπλο της τηλεόρασης. Κρατάει πλέον στα χέρια της το ‘Φωτιά στα Σαββατόβραδα‘ και συνεχίζει ”κοίτα ρε Γιώργο μου. Έφυγε η αρχοντιά και μπήκε στη ζωή μας η μιζέρια. Εγώ θεωρώ πως όλα αυτά που γίνονται μέσω Ίντερνετ είναι μίζερα. Αντί να έχεις άμεση επικοινωνία κάθε μέρα με την κοπέλα σου έχεις αυτό το βλαμμένο”, δείχνει το κινητό που ηχογραφώ τη συνέντευξη, ”και της στέλνεις μηνύματα”.

Μπαίνω κι εγώ στο Facebook, αλλά δεν είναι σωστή αυτή η επικοινωνία ρε παιδιά. Εσύ τι θεωρείς σωστή; Ε αφού δεν μπορώ να ξεφύγω, βαδίζω με την εποχή. Κρατάω αγκαλιά τους δίσκους μου και προχωράω. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Μπορώ;”.

Δεν έχω να της απαντήσω κάτι. Λίγο πριν πατήσω το στοπ της ζητάω να μου πει αν έχει κάποιο παράπονο από τη ζωή της που να την κρατάει ξύπνια το βράδυ. ”Παράπονο;”, ρωτάει φωναχτά τον εαυτό της, ”θα θελα να είχα έναν σύντροφο που να ήταν σωστός απέναντί μου και να βρίσκονταν κοντά μου ο πατέρας και ο αδερφός μου τους οποίους έχασα το 2007 με λίγους μήνες διαφορά”.

Με παίρνει από το χέρι και με πηγαίνει στο εικονοστάσι που είχα δει από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο σπίτι της. Ο καπνός από ένα κερί που σιγοκαίει θολώνει τις εικόνες των αγίων και τις φωτογραφίες του αδερφού και του πατέρας της που μου δείχνει με καμάρι.

***

Αφού σιγουρεύτηκε πως μιλούσε με τον σωστό Υδροχόο, συνέχισε:”Ψυχούλα μου, δεν θα ξεχάσεις να γράψεις για τα παιδιά μου, έτσι; Ότι το 1972 γέννησα τον γιο μου τον Βαγγέλη για τον οποίο είναι γραμμένο το ‘Ποια Θυσία‘ και ότι το 1986, όταν ήμουν έγκυος την Όλια τραγουδούσα στο ‘Playboy’. Για την κόρη μου είναι γραμμένο το ‘Δυο Φωνές’‘.

Την καθησύχασα πως τις παραπάνω πληροφορίες τις είχα ήδη ηχογραφημένες από τη συνέντευξη στο σπίτι της. Με ευχαρίστησε και ολοκλήρωσε την συνομιλία μας λέγοντας:”την επόμενη φορά που θα έρθεις Ηλιούπολη, χτύπησέ μου να πάμε για σουβλάκια”.

Άντζελα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου χτυπήσω.