Η Ελένη Μενεγάκη στο Hall of Femme. Σιγά το νέο…
Υπάρχουν πολλές Ελληνίδες που θα ακολουθήσουν ή υπήρξαν πολλές που θα έπρεπε να μπουν πρώτες στο Hall of Femme. Ναι, αλλά η Ελένη Μενεγάκη δεν περιμένει ποτέ στην ουρά.
- 28 ΝΟΕ 2011
Το Hall of Femme του ΟΝΕΜΑΝ δεν είναι εύκολο να το περάσεις. Όποια κι αν είσαι. Και κυρίως, τα κριτήρια γίνονται ακόμη πιο αυστηρά όταν πρόκειται για το «πότε» μια Ελληνίδα ή ξένη γυναίκα θα κερδίσει μια θέση στη ιντερνετική αιωνιότητα του Oneman.gr. Γιατί, είναι σαφές, πως αν μπει, δεν βγαίνει πια. Αλλά αν την εντάξουμε, σημαίνει ότι για τους άντρες περνάει σε ένα άλλο επίπεδο, το οποίο ας χαρακτηρίσουμε «ιστορική καταγραφή».
Η Ελένη Μενεγάκη είναι η πρώτη Ελληνίδα που θα πάρει τη δική της, περίοπτη και γεμάτη ντεκολτέ θέση στο Hall of Femme (αλήθεια, ποια θέση θα πάρει στο OneWoman 2011, το διαγωνισμό που θα αναδείξει(ς) την Top Ελληνίδα της χρονιάς;). Νομίζω πως έφτασε η ώρα της. Πιστεύω πως δεν θα βρούμε καλύτερο timing, ούτε είχαμε ποτέ ξανά άλλο παρόμοιο. Ύστερα από 15 συνεχόμενα χρόνια στην πρωινή μας (αντρική) ψυχαγωγία, έχει περάσει στο μεσημέρι και δεν την βλέπουμε.
Και άνεργος να είσαι, μεσημεριάτικα δύσκολα θα είσαι σπίτι, οπότε δεν υπάρχει πια αυτή η σχεδόν καθημερινή επαφή μαζί της και δεν ξέρω αν στη μετακίνησή της προς το μεσημέρι του ALPHA έχασε τις νοικοκυρές, αλλά σίγουρα έχασε τους νοικοκυραίους.
Οπότε, μοιάζει με προσταγή του χρόνου αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή: η Ελληνίδα που κατάφερε να ενώσει γενιές (από τους πατεράδες μέχρι τα μικρά μας αδερφάκια) και να διαλύσει συνειδήσεις (πόσοι σκέφτηκαν όταν χώρισε, ότι τελικά όντως είναι ικανή για όλα) πρέπει να πάρει την διαχρονική πιστοποίηση, πως είναι ό,τι πιο –ξανθά- θηλυκό πέρασε ποτέ από την ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα.
Και την είδαμε σε όλες τις πιθανές εκδοχές. Με πρωινή εκπομπή εδώ και χρόνια, αφήνοντας πολλά να εννοηθούν και αρκετά (αλλά ποτέ πολλά) να φανούν μέσα από συγκεκριμένα ντεκολτέ, στάσεις σώματος προς την κάμερα, παιχνίδια με το φακό, με τις λέξεις (την ίδια ώρα που έπαιζε παιχνίδια με τις νοικοκυρές και μοίραζε ηλεκτρικές σκούπες). Σε καλλιστεία όπου ορισμένες φορές ήσουν σίγουρος πως τελικά ο φάκελος θα λέει (ή θα έπρεπε να λέει αν σκεφτώ και συγκεκριμένες νικήτριες των καλλιστείων) το όνομά της στη θέση της Σταρ Ελλάς.
Σε εκπομπές, όπως πρόσφατα στον Τσαντίρι του Λαζόπουλου, να κάνει ό,τι μπορεί για να πιστοποιήσει ξανά πως παραμένει Hot Right Now και όχι πως είναι μια ανάσα πριν το Hall of Femme. Την έχουμε διαβάσει σε εκατοντάδες συνεντεύξεις, είτε ως ανερχόμενη παρουσιάστρια με πιο καστανό μαλλί και λιγότερα wow στοιχεία στην εμφάνισή της, είτε ως βασίλισσα της πρωινής ζώνης. Την έχουμε δει σωστή μητέρα με τα παιδιά της, αλλά και ανανεωμένη γυναίκα με νέο έρωτα.
Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως η Ελένη Μενεγάκη είναι μια γυναίκα που έχουμε ζήσει (έστω και από μακριά) σε όλες τις version και σε καμία από αυτές δεν γυρίσαμε το κεφάλι απηυδισμένοι. Και τώρα που νιώθουμε, πως όλη αυτή η σχέση βρίσκεται στα προπύλαια του τελευταίου κύκλου της, είναι η στιγμή που πρέπει να δείξουμε την αντικειμενικότητά μας και να καταλήξουμε, πώς η Ελένη Μενεγάκη έγινε μέσα σε 15 χρόνια το πιο «καθημερινό» πρότυπο γυναίκας σε αυτή τη χώρα και αν τελικά αυτό είναι καλό (για τη χώρα) ή όχι. Όμως, επειδή αυτή η κοινωνικοπολιτική ανάλυση του brand της Μενεγάκη μπορεί είτε να σε εκθέσει (σαν γράφοντα), είτε να σε ξεφτιλίσει (σαν άντρα), τη σταματώ εδώ και συνεχίζω και κλείνω με τη δέουσα χαλαρότητα.
Είναι αδιαπραγμάτευτο γεγονός, λοιπόν, και αν υπάρχουν διαφωνίες, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε και γκάλοπ για αυτό, ότι σε αυτά τα 15 χρόνια της κυριαρχίας της, η Ελένη δεν κέρδισε ποτέ όλες τις γυναίκες (όπως εκείνη ή πολλοί ακόμη νομίζουν), δεν κατέκτησε ποτέ όλες τις νοικοκυρές (και ειδικά τα τελευταία χρόνια, χάνει και κάποιες από αυτές). Η Ελένη Μενεγάκη κέρδισε όλους τους άντρες. Και αυτό ήταν πιο δύσκολο.
