H Νόνη Δούνια δεν ένιωσε ποτέ η τελευταία Coca-Cola στην έρημο

“Παρόλο που ήμουν απίστευτα εξοικειωμένη με το γυμνό, αφού, λόγω κολύμβησης, ήμουν από πολύ μικρή σε αποδυτήρια με άλλες γυναίκες, ένοιωσα πολύ άβολα στην πρώτη μου φωτογράφιση. Όπως ήταν σοκαριστικό όταν είδα το περιοδικό στο περίπτερο”.

Μιλάμε πάντα για το πρώτο της εξώφυλλο στο Playboy,τον Σεπτέμβριο του 1997, ένα χρόνο μετά την στέψη της ως Β’ Μις Ελλάς στα καλλιστεία-την χρονιά που Σταρ Ελλάς ήταν η Νίνα Γεωργαλά και Μις Ελλάς η Ειρήνη Σκλήβα. Δείτε την στο βίντεο αγνώριστη, με κοντό μαλλί (“τα είχα για χρόνια κοντά επειδή βαριόμουν να τα στεγνώνω κάθε μέρα μετά το κολυμβητήριο”).

 

“Η συγκεκριμένη φωτογράφιση ήταν πολύ επιθετική. Τη θεωρώ το μεγαλύτερο λάθος που έχω κάνει. Κυρίως επειδή δεν φρόντισα, λόγω απειρίας, να τσεκάρω τις φωτογραφίες. Η επόμενη για το Playboy (στην Τενερίφη το 2001) ήταν πολύ διαφορετική. Όπως και να’ χει, ήταν μια απόφαση που πήρα για την οποία δεν μετανιώνω. Χρησιμοποίησα την εμπειρία αυτή ως μάθημα για όλες τις υπόλοιπες στις οποίες φρόντισα να θέσω τους όρους μου, όπως να επιλέγω το επιτελείο (φωτογράφος, στιλίστας, make up artist) και να έχω τον τελικό λόγο στο ποιες φωτογραφίες δημοσιεύονται”.

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Αργότερα είχε άλλη μια ‘άσχημη’ εμπειρία, όταν, σε μια φωτογράφηση στο BIG, την εποχή που το photoshop στην Ελλάδα ήταν στα ‘σπάργανά’ του, της έσβησαν το εσώρουχο και ένα δάχτυλο. Έκανε μήνυση, την οποία και κέρδισε.

 

Όλα αυτά η Νόνη (έτσι την έλεγε από μικρή ο μπαμπάς της, παρόλο που την βάφτισαν Παναγιώτα), εξίσου ‘επιβλητικά’ όμορφη όπως στα 90s, μια δίμετρη Αμαζόνα που σίγουρα θα εκτιμούσε ο Helmut Newton, μου τα λέει καθώς είμαστε καθισμένοι σε ένα καφέ κοντά στο σπίτι της στο Νέο Φάληρο.

Ο μόνος λόγος που ήθελα απεγνωσμένα να της μιλήσω είναι επειδή, την εποχή που ήταν ταυτόχρονα παντού εξώφυλλο, ομολογώ ότι -όπως φαντάζομαι και όλος ο υπόλοιπος αντρικός πληθυσμός εκεί έξω- δεν έδινα ιδιαίτερα σημασία στις όποιες λέξεις ‘συνόδευαν’ τις υπέροχες φωτογραφήσεις της.

Όμως, προτρέχω. Καταρχάς ας πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αειθαλή Τζων Τίκη, το videoclip του οποίου για το χιτ ‘Φυλακισμένος στη μάτια σου’ ήταν η πρώτη της δουλειά ως μοντέλο.

 

“Ήμουν 23 ετών και πληρώθηκα 150.000 δραχμές, όσος ήταν ο μισθός του πατέρα μου στο δήμο Πειραιά, όπου δούλευε. Με τα χρήματα αυτά μετακόμισα στο πρώτο μου σπίτι κοντά στο γκολφ Γλυφάδας, παίρνοντας μαζί μου ένα καναπέ, ένα κουζινάκι και ένα stereo από το σπίτι μου. Περνούσα δύσκολα. Μετρούσα ακόμη και τα ψιλά για να πληρώσω το νοίκι και τη δόση του αυτοκινήτου. Αλλά, ταυτόχρονα, μαγικά”.

Εννοείται πως η Φρεατιδιώτισσα Νόνη, που ξεκίνησε μπαλέτο στα πέντε, κολύμπι στα εννιά (στον Εθνικό Πειραιά-έφτασε στην 8άδα στο πανελλήνιο στα 100 μέτρα πρόσθιο), πόλο στα 15 (στην Καστέλα-ήταν τερματοφύλακας) και ως τα 17 ήταν σίγουρη ότι θα ασχοληθεί επαγγελματικά με το χορό (ήταν στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη σχολή χορού Ραλλού Μανού), δεν είχε ποτέ φιλοδοξία να γίνει μοντέλο.

“Το πρώτο μου μεροκάματο ήταν μια τυρόπιτα και 100 δρχ. την εβδομάδα. Ήμουν 10 ετών και δούλευα για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου, όπως έκανα κάθε καλοκαίρι, ως βοηθός πωλήτριας στο κατάστημα με αντρικά ρούχα που είχε οικογενειακός φίλος στις Σπέτσες (σ.σ. Εκεί που, εδώ και δυο χρόνια, διατηρεί franchise του εξαιρετικού εστιατορίου Bluefield Burger). Όταν έγινα 16 δούλευα τα καλοκαίρια σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο στις Σπέτσες. Και, αργότερα, όταν τελείωσα το Λύκειο, πέρασα δυο χρόνια κάνοντας promotion”.

To modeling της προέκυψε όταν η διορατική ιδιοκτήτρια του πρακτορείου Agence την βρήκε να διασκεδάζει στο club ‘Άτομο’, την ίδια εποχή που ήταν φοιτήτρια σχεδίου μόδας στην Βελουδάκη και γραφιστικής στην ΑΚΤΟ.

 

Όπως εννοείται, πως όπως όλες οι πραγματικά όμορφες γυναίκες που προέρχονται από τον χώρο του αθλητισμού, δεν είχε ιδέα του γκελ που προκαλούσε στον περίγυρο.

“Ήμουν ψηλή και εντυπωσιακή, αλλά δεν απέπνεα θηλυκότητα. Ήμουν αγοροκόριτσο. Μια ζωή όλοι με θυμούνται με φόρμες και αθλητικά”.

Συγκεκριμένα ξυπνούσε στις 5.30, πήγαινε στις 6 το πρωί προπόνηση στο κολυμβητήριο και μετά πάλι το βράδυ. Τα απογεύματα έκανε αγγλικά και τρεις φορές την εβδομάδα μπαλέτο.

 

Σκέψου ότι πρώτη της ‘σχέση’ ήταν με τον βιολιστή Στέφανο με το καροτί μαλλί στην 1η δημοτικού και πρώτη κανονική μόλις στην 3η λυκείου.

“Προτιμούσα να αράζω με τους φίλους μου στο Goody’s στο Πασαλιμάνι, να παραγγέλνουμε μια μερίδα πατάτες τηγανητές και να καθόμαστε μέχρι να μας πετάξει έξω η υπεύθυνη. Σημασία μου έδιναν -και μάλιστα πάρα πολύ- τα καλοκαίρια στις Σπέτσες, όταν φορούσα μαγιό. Εκεί είχα όντως φοβερές επιτυχίες”.

Παραδόξως χρειάστηκε να περάσουν τρία ολόκληρα χρόνια από τότε που η Νόνη ξεκίνησε μέχρι να γίνει γνωστή. Όταν δηλαδή αναγκάστηκε να λάβει μέρος σε ένα θεσμό με τον οποίο ήταν αντίθετη, τα καλλιστεία. Αμέσως μετά τα οποία έκανε και την πρώτη φωτογράφηση της ζωής της για το Down Τown.

“Τα καλλιστεία τότε ήταν μονόδρομος. Όμως έβλεπα ότι οι κοπέλες που είχαν περάσει από αυτά, είχαν μεγαλύτερο κασέ. Οπότε πήγα. Η αλήθεια είναι ότι πέρασα καλά. Θυμάμαι στα παρασκήνια που ερχόντουσαν και με ρωτούσαν όλες οι υπόλοιπες διαγωνιζόμενες για την χορογραφία τους. Γενικώς πάντοτε, στα καλλιστεία, στα promotion και γενικότερα, ήμουν αυτή που οργάνωνε τις υπόλοιπες. Η μάνα του λόχου”.

Και, κάπως έτσι, ξεκίνησε μια καριέρα που κράτησε μόλις μια δεκαετία, αφού το 2002 η Νόνη γνωρίζει και ερωτεύεται τον σύζυγό της που εργάζεται στον χώρο των media. Και, δυο χρόνια μετά, αποφασίζει να αποσυρθεί οριστικά από το μόντελινγκ και να αφοσιωθεί στην οικογένεια της, που πλέον περιλαμβάνει δυο αξιολάτρευτα παιδιά.

“Ήμουν και παραμένω εργασιομανής. Η δουλειά ήταν για μένα το παν. Υπήρχε μια εποχή που έτρεχα από το πρωί ως το βράδυ για φωτογραφήσεις, επιδείξεις μόδας και τηλεοπτικά γυρίσματα. Κουραζόμουν, αλλά το έβλεπα ως διασκέδαση. Και ήμουν πάντοτε πειθαρχημένη και συνεπής. Κάτι που μου έμαθε η ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό.

Το μόνο που θα ήθελα, είναι να έχω κάνει και διαφορετικού τύπου φωτογραφήσεις. Αλλά από την πρώτη στιγμή, ίσως εξαιτίας του παρουσιαστικού μου, μου μπήκε η ταμπέλα του sex symbol. Και μετά δεν με εμπιστεύτηκαν σε κάτι άλλο. Επίσης ήταν λάθος μου που δεν δοκίμασα να δουλέψω έξω. Κάτι που δεν έκανα γιατί τα πήγαινα τόσο καλά στο εσωτερικό, που φοβόμουν μην χάσω όσα είχα στήσει εδώ”.

Η Νόνη, στα ντουζένια της, ήταν πραγματικά παντού. Στα περιοδικά, στις πασαρέλες, στην παρουσίαση εκδηλώσεων και βραβείων (“ήμουν πολύ δυνατή σε αυτό τον τομέα. Αντιθέτως με το ραδιόφωνο, που ήταν πολύ κλειστό κύκλωμα, στο οποίο ποτέ δεν μπόρεσα να μπω”), καθώς επίσης στην παρουσίαση τηλεοπτικών εκπομπών.

Ήταν, μεταξύ άλλων, η πρώτη ‘γλάστρα’ του Θέμου, στο Μπίλιες στον ΣΚΑΪ (δες βίντεο), παρτενέρ του Σπύρου Παπαδόπουλου στο Κόντρα Πλακέ και, πιο πρόσφατα, το κεντρικό πρόσωπο του Mommy.

 

Και δεν μιλάω καν για τα δεκάδες γκεσταριλίκια της σε τηλεοπτικές σειρές. Από το πρώτο της, στο ‘Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή’ ως η ψυχολόγος που κάνει τη ζωή του Παρτσαλάκη κόλαση.

 

Ως το τελευταίο της, ως ‘πλαστικοποιημένη’ κολλητή της Μαρίας Καβογιάννη που τα φτιάχνει με το γιο της στο ‘Το σόι σου’.

“Αν και είμαι από τις λίγες 43χρονες που δεν έχει περάσει ποτέ από γραφείο πλαστικού χειρούργου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω συμφιλιωθεί απαραίτητα με το πέρασμα του χρόνου”.

Με ενδιάμεση στάση την -δυστυχώς μοναδική- κινηματογραφική της εμφάνιση στον ‘Χαμένο Παράδεισο’ δίπλα στον Πασχάλη Τσαρούχα που, λογικό, την κοιτάζει συνεχώς με το στόμα ανοιχτό.

 

Η Νόνη έφυγε από το μόντελινγκ, όταν ήταν ακόμη στα πολύ πάνω της. Έφυγε χορτασμένη, συνειδητοποιημένη και με τους δικούς της όρους.

“‘Έφυγα από το modeling μόλις στα 31 μου, γιατί θεωρώ ότι σωστό είναι να αποχωρείς όταν έχεις ακόμη ζήτηση. Επίσης ήμουν χορτασμένη και αισθανόμουν ότι, επειδή η ελληνική αγορά είναι μικρή, επαναλαμβανόμουν. Ήθελα να πάω παρακάτω”.

Έφυγε για να φτιάξει ένα σπίτι (στο οποίο δεν υπάρχει ούτε μια φωτογραφία από την δουλειά της) τόσο αγαπημένο όσο εκείνο των δικών της, η ιστορία του έρωτα των οποίων είναι εντελώς κινηματογραφική.

“Έχουν 14 χρόνια διαφορά. Η μητέρα μου τον είδε για πρώτη φορά όταν ήταν 12 ετών, σε ένα πλοίο για τη Ρόδο στο οποίο ταξίδευε με την μαμά της. Και για δεύτερη στο Πειραιά, την εποχή που τελείωνε το Λύκειο. Τον θυμόταν από τότε. Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν”.

Ένα σπίτι που λειτουργεί ρολόι, με άξονα το πρόγραμμα και τους κανόνες.

“Είμαι αυστηρή. Αγαπώ πολύ τα όρια, το πρόγραμμα και τους κανόνες. Θεωρώ ότι τα παιδιά το χρειάζονται. Αν και εγώ, στην εφηβεία μου, ήμουν δύσκολη και ατίθαση. Έκανα χοντράδες. Το κλασικό ήταν ότι αργούσα πολύ μετά το ξενύχτι. Με θυμάμαι να γυρίζω και να με περιμένει ξύπνιος στο σαλόνι ο πατέρας μου. Όταν έμπαινα μου έλεγε ‘θα τα πούμε το πρωί’. Τι γινόταν το πρωί; Ένας ομηρικός καβγάς. Και μια τιμωρία να μείνω σπίτι ένα μήνα μέσα”.

Τώρα οι όροι έχουν αντιστραφεί. Η Νόνη είναι μάνα. Ένας ρόλος που παίρνει πολύ, πολύ σοβαρά.

“Η μητρότητα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Άλλη πίστα. Έχεις την ευθύνη ενός άλλου ανθρώπου. Και επειδή είμαι εξαιρετικά τελειομανής και υπεύθυνη, ήθελα να είμαι τέλεια. Κάτι που δεν γίνεται. Δεν υπάρχει τέλειος γονιός. Η πρώτη φορά που πήγα σε ψυχολόγο ήταν πριν κλείσει χρόνο ο γιος μου. Ήθελα να μου πει κάποιος ειδικός ότι δεν κάνω κάτι λάθος. Φαντάσου ότι τους πρώτους τρεις μήνες μετά την γέννα, έκλαιγα συνεχώς. Ήμουν σίγουρη ότι κάνω κάτι λάθος”.

Ύστερα από δυο ώρες συνέντευξης, με εμένα ζαλισμένο ακούγοντας την υπέροχα σέξι φωνή της, αυτό που μου μένει είναι η θεϊκή ατάκα της “δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου ως την τελευταία Coca Cola στην έρημο” που χρησιμοποιεί για να μου περιγράψει τον εντελώς ρεαλιστικό τρόπο που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την εξωπραγματική ομορφιά της.

 

Εννοείται πως κάπου έβγαλα το σκασμό, αφήνοντάς την να ολοκληρώσει τη σκέψη της.

“Όλοι οι άνθρωποι φαντάζονται κάτι για τις ωραίες γυναίκες. Ότι είναι ωραίες γυναίκες σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ότι όλο το 24ωρο ασχολούνται με αυτό. Δεν είμαι έτσι. Ούτε εγώ, ούτε οι φίλες που έχω από τον χώρο (σ.σ. δηλαδή οι Άντζελα Ευριπίδη, Ρέα Τουτουνζή, Κάλλι Τσιλίδου, Δήμητρα Κωστάκη και Εύη Αδάμ, με τις οποίες συναντιούνται σε εβδομαδιαία βάση). Πραγματικά είμαι και είμαστε η πλήρης απομυθοποίηση. Όταν π.χ. ανοίγει την πόρτα η Ρέα με γυαλί μυωπίας και παντόφλες Garfield. Επίσης κάτι άλλο που έχω εισπράξει είναι η έκπληξη των ανθρώπων όταν με γνωρίζουν από κοντά. Περιμένουν, για κάποιο λόγο, ότι θα είμαι δύσκολη και απρόσιτη και έχουν μια συστολή απέναντί μου. Κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Τώρα, βέβαια, που είμαι μάνα, και όχι πλέον αντικείμενο του πόθου, με πλησιάζουν πιο εύκολα”.

Καταλαβαίνω γιατί είναι πιο εύκολο να την πλησιάσει κάποιος. Διαφωνώ με το ότι έχει πάψει να είναι αντικείμενο του πόθου. Αλλά προτιμώ να την ρωτήσω κάτι πιο χρηστικό, όπως τι της έχει μάθει η ζωή για τους άντρες.

 

Άντρες που έχουν ‘υποφέρει’ εξαιτίας της ωμής ειλικρίνειας που την διακρίνει.

“Είμαι πολύ ωμή και απότομη όταν απορρίπτω άντρα. Έχει τύχει να πω ‘Δεν θα γίνει ποτέ. Μην το κουράζουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση. Επίσης δεν μπορώ τα πολύ ποιητικά και τα πολλά σάλια. Μπορώ να πεθάνω. Αυτά τα σημειωματάκια, τα ραβασάκια και γενικά η υπερβολή. Κάποιος μου έστελνε επί ένα μήνα λουλούδια. Από την τρίτη μέρα τα πέταγα κατευθείαν στα σκουπίδια”.

Για τα πολιτικά (βλέπε την πρόσφατη υποψηφιότητά της στις βουλευτικές εκλογές στον Πειραιά με την ΝΔ) δεν συζητήσαμε καθόλου. Αλλά, το γεγονός ότι πήρε την τρίτη θέση χωρίς όντως να κάνει καμπάνια ή να ασχοληθεί με το ήμισυ της τελειομανίας που την διακρίνει, για μένα σημαίνει ότι, μελλοντικά, θα μας απασχολήσει ξανά. Ενδεχομένως σε δημοτικό επίπεδο, αφού λατρεύει τον Πειραιά και τις Σπέτσες αμετανόητα και ολοκληρωτικά.

Στο τέλος της ημέρας, η 40άρα Δούνια δεν διαφέρει σε πολλά από την 20άρα. Συνεχίζει να είναι υπερφυσικά οργανωμένη και τελειομανής. Συνεχίζει να πηγαίνει, όσο πιο συχνά μπορεί στο κολυμβητήριο (“το καταλαβαίνω ότι είναι βαρετό το να μετράς πλακάκια, αλλά μετά νιώθεις φοβερή ευεξία και έχεις άλλη ενέργεια. Αντιθέτως μετά το γυμναστήριο είσαι κομμάτια, θέλεις να πέσεις κάτω”). Και συνεχίζει να μην ανέχεται με τίποτα την ασυνέπεια (μου κάνει εντύπωση πραγματικά που δεν μου είπε κάτι για το γεγονός ότι άργησα πέντε λεπτά).

Όσον αφορά το αν είναι η τελευταία Coca Cola στην έρημο ή όχι (μεταξύ μας, το σώμα της όντως θυμίζει το συγκεκριμένο μπουκάλι) αφήνω εσάς να της το πείτε, στα δεκάδες comments που είμαι σίγουρος ότι θα ακολουθήσουν.