H Πηνελόπη Πλάκα μας βάζει στο υπέροχο χάος που κρύβεται στο μυαλό της

Τίποτα δεν σε προετοιμάζει για το πηγαίο, μεταδοτικό, γάργαρο γέλιο της. Αυτό που ταυτόχρονα σε αποσυντονίζει, σε αναγκάζει να την κοιτάξεις στα μάτια και σε υποχρεώνει να συνειδητοποιήσεις ότι η Θεσσαλονικιά που έχεις μπροστά σου είναι μια αληθινή γυναίκα, γεμάτη χαρά και λαχτάρα για ζωή, και όχι κάποιο ανορεξικό τηλεοπτικό προϊόν που ορίζεται και περιορίζεται από τις επαγγελματικές του φιλοδοξίες.

Άξια διάδοχος της Τζένης Μπότση, όπως έχουμε ήδη γράψει (‘Το διάβασα το κείμενο, μου φάνηκε πολύ αστείο’), στο παλμαρέ των χυμωδών γυναικών που ξέρουν και να γοητεύουν με την ειλικρίνεια και το χιούμορ τους και να ξορκίζουν δημόσια τις ανασφάλειες τους με το να αυτοσαρκάζονται αμείλικτα.

Παρόλο που γενικά στη ζωή μου έχω χιούμορ και είμαι ψυχή της παρέας, στις συνεντεύξεις δεν το δείχνω. Έχω τρακ. Ήμουν σαφώς πιο άνετη όταν, στα 10 μου, καθόμουν μπροστά στο καθρέφτη και προσποιόμουν ότι έρχονται και μου παίρνουν συνέντευξη οι δημοσιογράφοι μετά από κάποια πρεμιέρα

Ένα ‘αμάρτημα’/ αμυντικός μηχανισμός στο οποίο η Πηνελόπη, κόρη γνωστής δικηγόρου και χρυσοχόου της συμπρωτεύουσας, επιδίδεται με θαυμαστή συνέπεια, μιλώντας σχεδόν σε κάθε συνέντευξη της για το πόσο άσχημη υπήρξε ως παιδί και έφηβη με ατάκες τύπου ‘Μεγαλώνοντας πήγαινα σε εκκλησιαστικό σχολείο. Ήμασταν όλες πολύ χάλια. Με μπλε ποδιές, χοντρά άσπρα καλσόν για να μην φαίνονται τα πόδια μας, τα μαλλιά πιασμένα πάντα κότσο, φρύδια σκέτο δάσος και μουστάκια’. Κάτι που φυσικά κάνει και εδώ.

Επίσης δεν μου άρεσαν τα χείλια μου. Μου φαίνονταν μεγάλα. Οπότε πήγαινα σχολείο και τα ρουφούσα. Τρελά πράγματα. Ήμουν, πάντως, όντως πολύ άσχημο παιδί. Για την ακρίβεια, μετά από πολύ δουλειά με τον εαυτό μου και ειδικό, καταλαβαίνω πλέον ότι αυτό είχα στο μυαλό μου επειδή είχα πολύ ανασφάλεια. Ήμουν χαμηλών τόνων, πολύ ντροπάλη και το δημιουργούσα όλο αυτό μόνη μου

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η εφηβεία της δεν υπήρξε όντως φρίκη, με εκείνη να αισθάνεται μαύρο πρόβατο τόσο στο εκκλησιαστικό σχολείο που πήγε δημοτικό (σ.σ. τα εκπαιδευτήρια Απόστολος Παύλος στην Πυλαία Θεσσαλονίκης) όσο και στο δημόσιο γυμνάσιο και λύκειο όπου ζήτησε να την πάνε οι γονείς της προκειμένου να αισθάνεται πιο ελεύθερη.

Εμφανίστηκα την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο φορώντας φούστα ως το γόνατο και φαρδιά μπλούζα, με πυκνά φρύδια και μαλλιά κότσο, ενώ όλες οι υπόλοιπες ήταν με τα κοτσιδάκια τους, τα σορτσάκια τους και τα πολύχρωμά τους. Επίσης οι γονείς μου ήταν αυστηροί, δεν με άφηναν καν να βγω ως την πλατεία. Οπότε μου ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ

Όλα αυτά μέχρι την 2η Λυκείου, όταν τα πάντα άλλαξαν εξαιτίας τόσο του καλού Θεούλη όσο και ενός έρωτα.

Έσκασα μύτη στο σχολείο μετά το καλοκαίρι και ήμουν μια άλλη. Έπαθα μετάλλαξη. Ένοιωθα για πρώτη φορά πάνω μου τα βλέμματα. Βοήθησε, βλέπεις,  ο θεούλης και άλλαξε το σώμα μου. Αδυνάτισα και ταυτόχρονα απέκτησα καμπύλες. Επίσης τότε έκανα την πρώτη μου επανάσταση. Ερωτεύτηκα και είπα στους γονείς μου ότι θα βγω και θα γυρίσω στις δυο τα μεσάνυχτα

Με άλλα λόγια, τότε ήταν που το επίθετό της, το Πλάκα, άρχισε να ακούγεται πέρα για πέρα, φουλ οξύμωρο.

Πλέον δεν με χαλάει τίποτα στην εξωτερική μου εμφάνιση. Αυτό που δουλεύω είναι το μέσα μου. Έχω ανασφάλειες που χτυπάνε ταβάνι, με καταστρέφουν και δεν με αφήνουν να προχωρήσω μπροστά. Όχι επαγγελματικά, εκεί δουλεύω non stop οπότε δεν προλαβαίνω να σκεφτώ, αλλά σε προσωπικό επίπεδο. Γίνεται πραγματικά ένα χάος στο κεφάλι μου. Νομίζω είναι ένας τομέας που θα με δυσκολέψει για πάρα πολλά χρόνια

Όχι ότι η Πηνελόπη (που, όταν την ρωτήσαμε, αν συνεχίζει να θεωρεί την Δούκισσα Νομικού 10άρι και πόσο, αντίστοιχα, βαθμολογεί τον εαυτό της, μας είπε ‘με 6’– κάτι με το οποίο σαφώς και διαφωνούμε) θα είχε κάτι φοβερό και τρομερό να εξομολογηθεί, αν αναγκαζόταν να κάνει κάτι τέτοιο όπως την εποχή που ήταν μικρό κορίτσι.

Προφανώς και οι άνθρωποι στο σχολείο δεν πίστευαν ότι έχουμε κάνει αμαρτίες, απλώς επειδή ήταν θρησκευτικό σχολείο ήθελαν να μας βάλουν στο σχετικό πνεύμα. Οπότε μας έδιναν ένα χαρτάκι που έγραφε πάνω π.χ. ‘ακούσατε λαϊκά τραγούδια;’, ‘κλέψατε τη γόμα του συμμαθητή σας;’ και τέτοια. Εγώ το μόνο που είχα πει ήταν ότι άκουγα Βανδή. Οπότε ο ιερέας μου είπε ότι δεν είναι κακό, αρκεί να λέω το Πάτερ Ημών ταυτόχρονα. Αν αναρωτιέσαι, ναι, δοκίμασα να το κάνω

Δέσποινα Βανδή, αν το διαβάζεις αυτό, νομίζω ότι την επόμενη φορά που θα έρθει η Πηνελόπη στα λημέρια σου, οφείλεις να την ανεβάσεις στην πίστα για ένα remix Νυχτολούλουδο + Πάτερ Ημών. Επίσης, σεναριογράφε του Συμμαθητές, εσύ που την ξέρεις τόσο καλά ώστε να εμπνέεσαι για τον χαρακτήρα της από την προσωπική της ζωή, σε ευχαριστούμε προκαταβολικά για την πρόθεσή σου να την ντύσεις καλόγρια.

Ο ρόλος μου φέτος στους Συμμαθητές είναι υπέροχος. Έχει πολύ έρωτα, πολύ ίντριγκα, πολλά σκαμπαναβάσματα, πολύ δυσκολία. Είναι όπως οι έρωτες που έχω όντως στη ζωή μου. Επίσης γενικώς θέλω να παίξω κόντρα ρόλους. Μια πολύ κακιά, μια καταθλιπτική ή, να μου βάλουν ελιές, φρύδια και να παίξω μια πολύ άσχημη

Ναι, οι έρωτες της Πηνελόπης είναι δύσκολοι. Είναι όμως, όπως λέει, η κινητήριος δύναμη για πολλά πράγματα που δεν μπορεί να κάνει όταν δεν έχει αυτή την τρέλλα στο κεφάλι (‘όταν δεν είμαι ερωτευμένη είμαι πολύ λογική και νορμάλ’). Κυριολεκτικά κινητήριος δύναμη, αφού ένας έρωτας, ο πρώτος της, ήταν αυτός που την έφερε, πριν από έξι χρόνια κοντά μας.

Στα 18 μου, όντως φοιτήτρια του Παιδαγωγικού στα Γιάννενα, ερωτεύτηκα ένα αγόρι που συμμετείχε σε θεατρική παράσταση και λέω στους δικούς μου ‘φεύγω, γειά σας’. Πήγα μαζί με εκείνον και τον θιασό του περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Ως κοπέλα του δηλαδή. Έχει πλάκα τώρα που δουλεύω ή συναντώ ανθρώπους που με θυμούνται από τότε. Στη συνέχεια κατέβηκα στην Αθήνα, βρήκα σπίτι, γράφτηκα στην σχολή υποκριτικής και μετά χωρίσαμε

Ήδη από τον πρώτο χρόνο της σχολής η Πηνελόπη έπιασε το Τζόκερ, όπως έχει πει, κερδίζοντας την ίδια μέρα (στην πρώτη audition που πήγε ποτέ στη ζωή της) τον ρόλο της πρωταγωνίστριας στο ‘Είναι Στιγμές’ του Ant1 ανάμεσα σε 1.800 υποψήφιες (‘Οι περισσότερες ήταν πιο ψηλές και πιο όμορφες από μένα’) και αυτό της ιερόδουλου Μαλούα στο ‘Το Πλοίο’ του Νίκου Κούνδουρου.

Ελπίζω μέχρι τα 30 μου να έχω βρει τον κατάλληλο σύντροφο για κάνω το πιο ωραίο παιδί του κόσμου. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να δημιουργείς ζωή. Δεν έχω στόχο στη ζωή μου να κάνω καριέρα και να μείνω μόνο σε αυτό, αλλά να είμαι ένας ευτυχισμένος και γεμάτος άνθρωπος, για τον οποιό και οι άλλοι να λένε πως είναι και καλός

Από τότε το πληθωρικό -σε όλα του- κορίτσι που προκάλεσε blackout στο Λυκαβηττό όταν, προσπαθώντας να παρκάρει, έριξε μια κολώνα της ΔΕΗ που έπεσε και πλάκωσε ένα αυτοκίνητο (‘Δεν έχω κάνει καμία άλλη ζημιά στην πόλη σας, αλήθεια λέω’) δουλεύει, εν μέσω κρίσης, συνεχώς και αδιάλειπτα.

Είμαι κορίτσι για σπίτι. Έχω μανία με την καθαριότητα και μαγειρεύω καθημερινά. Αν μαγειρεύω για κάποιον που ξέρω ήδη, θα του φτιάξω κολοκυθάκια γεμιστά που θα γλείφει το ταψί ή μια υπέροχη κρεατόσουπα. Αν είναι πρώτο ραντεβού τότε θα σπαταλήσω περισσότερες ώρες για κάτι gourmet, τύπου κολοκυθόσουπα με κρουτόν και μπέικον. Κάτι που έχω ήδη κάνει. Και πάλι έγλειψε το πιάτο

Επίσης, όπως της επισημαίνω, είναι τυχερή που δεν υπάρχουν πια αντρικά περιοδικά, γιατί, με αυτό το σωματότυπο, σίγουρα θα την πολιορκούσαν σθεναρά για non stop εξώφυλλα.

Ευτυχώς γιατί μου αρέσουν οι φωτογραφήσεις. Ίσως επειδή στην καθημερινή μου ζωή είμαι πιο απλή, με φόρμες, κότσο, μου αρέσει στις φωτογραφήσεις να βγαίνω πιο femme fatale. Όχι ότι θα έκανα ποτέ γυμνό, ντρέπομαι πάρα πολύ, αλλά κάτι πιο αισθησιακό ίσως

Όπως έχεις ήδη καταλάβει, η Ι.Χ. Πηνελόπη δεν έχει καμία σχέση με την δημόσια εικόνα της (‘Το σπίτι μου και οι πιτζάμες μου είναι η χαρά της Μίνι Μάους, του Τουίτι και της αγαπημένης μου Τίνκερμπελ’). Το μόνο σίγουρο είναι ότι, το να έχεις σχέση μαζί της, μόνο βαρετό δεν ακούγεται.

Το καλύτερο στο να έχει κάποιος σχέση μαζί μου είναι ότι, όταν ερωτεύομαι, είμαι απίστευτα δοτική. Μια πλευρά μου που εκπλήσσει τους λιγοστούς ανθρώπους που έχουν την ευκαιρία να την δουν. Το χειρότερο είναι ότι είμαι τρελλή. Το ένα λεπτό θέλω αυτό και το επόμενο το ακριβώς αντίθετο. Πρέπει πραγματικά να έχει ο άλλος πολύ υπομονή μαζί μου
 

Μια δημόσια εικόνα, της σέξι και πληθωρικής ανερχόμενης ηθοποιού, που παίζει -αν έχω καταλάβει καλά- και να της έχει κάνει κακό όσον αφορά ένα συγκεκριμένο ανεκπλήρωτο έρωτα.

Δεν αντέχουν όλοι οι άνθρωποι την δουλειά μου. Δεν θέλουν να γίνεται είδηση κάθε φορά που βάζω ένα μαγιό ή να με βλέπουν -στα πλαίσια του ρόλου- να φιλιέμαι με τους συμπρωταγωνιστές μου. Από την άλλη, δεν γίνεται εγώ να απαρνηθώ τον εαυτό μου και αυτό που έχω διαλέξει να κάνω

Επιπλέον, παρόλο που η ίδια επιμένει να προσπαθεί να μας πείσει πως είναι κακός μπελάς (‘Η μεγαλύτερη ερωτική αλητεία μου; Το να λέω συνεχώς ψέματα στον άλλο. Εγώ το έκανα για καλό σκοπό, αλλά ο ίδιος δεν το εξέλαβε έτσι‘), εγώ συνεχίζω να θαυμάζω την ειλικρίνεια με την οποία παραδέχεται τα ντεφό της.
 

Φοβάμαι πολύ την μοναξιά. Για αυτό και έχω υπάρξει σε σχέση στην οποία δεν ήθελα να είμαι, απλώς για να μην είμαι μόνη μου. Έλεγα από τα έξι πράγματα που ψάχνω σε έναν άντρα (σ.σ. βλέπε ασφάλεια, ειλικρίνεια και να είναι ο άλλος μπαμπάς, φίλος, ερωτικός σύντροφος και λίγο φευγάτος) έχει το ένα. Δεν πειράζει, θα συμβιβαστώ

Είπαμε, η Πλάκα είναι κανονική γυναίκα. Με τις καμπύλες της και τα πάθη της.

Μου αρέσει πάρα πολύ το φαγητό. Είναι η μεγαλύτερή μου απόλαυση. Αυτό στο οποίο δεν μπορώ να αντισταθώ με τίποτε είναι ο γύρος του Γιώτη στη Θεσσαλονίκη και το βρώμικο από την καντίνα που βρίσκεται στην Χαριλάου Τρικούπη στην Κηφισιά

Και όχι, αγαπητή κυρία Μάρθα (η μητέρα της), χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω, δεν νομίζω ότι θα την δεις σύντομα όπως ονειρεύσαι, πίσω δηλαδή από μια έδρα πανεπιστημίου, να γράφει κάποιο παιδαγωγικό βιβλίο.

Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω καλύτερη μαμά και τέτοια ελπίζω ότι θα γίνω και εγώ. Είναι αυστηρή, αλλά αυτό με βοηθάει στο να με κοντρολάρει. Και, αν και δεν θέλω να το παραδεχθώ και τα σβήνω από την μνήμη μου, γιατί δεν θέλω να της δώσω την χαρά του ‘στα έλεγα εγώ’, με έχει προειδοποιήσει για πολλά από αυτά που μου συμβαίνουν

Από την άλλη, κυρία Μάρθα μου, νομίζω ότι κάποια στιγμή σίγουρα θα έχεις την χαρά του να έχεις την κόρη σου, αυτή που μάγκικα στήριξες φέρνοντάς την στην Αθήνα στα 18 της για να κυνηγήσει το όνειρό της, πάλι κοντά σου. Αρκεί να πείσει τον μέλλοντα σύζυγό της (αν δεν είναι Θεσσαλονικιός) να έρθει μαζί της.

Θέλω να γυρίσω όντως στην Θεσσαλονίκη όταν κάνω παιδί. Μου λείπουν διάφορα πράγματα. Το σπίτι στο χωριό που μεγάλωσα ως τα 5 μου μαζί με τον παππού και την γιαγιά μου, οι γονείς μου, η βόλτα στην παραλία και το να βγαίνω στο κέντρο. Εκεί μόνο νοιώθω ότι παίζω εντός έδρας

Ναι, όπως τα λες είναι, το χάνουμε το κορμί πατριώτη.