H Ζωή Δημητράκου μάς κράτησε fit εν μέσω πανδημίας

Αυτές ήταν οι ερωτήσεις (συν το τελευταίο, που είναι δική μου διαπίστωση) που είχα στο μυαλό μου ήδη από την πρώτη φορά που παρακολούθησα την εντυπωσιακή Θεσσαλονικιά να βγάζει το ‘ταγέρ’ της αθλητικής παρουσιάστριας (βλέπε Mega Sports Weekend με Αντώνη Κατσαρό) προκειμένου να φορέσει και πάλι τα αθλητικά της.

“Είχα το πτυχίο μου από την Γυμναστική Ακαδημία και τις σχετικές γνώσεις, αλλά δεν είχα δουλέψει ποτέ ως γυμνάστρια ή personal trainer. Προφανώς, λόγω του αθλητικού background μου, ήμουν κατάλληλη για την εκπομπή. Το μεγάλο μου άγχος; Tο να δω τον εαυτό μου στην τηλεόραση να κάνω κάτι τέτοιο. Μου φάνηκε αρχικά ξένο. Γιατί μέχρι τότε με είχα συνηθίσει να με βλέπω ή να παίζω μπάσκετ ή να παρουσιάζω”.

Αυτή την φορά όχι για να σηκώσει κάποια κούπα, αλλά για τις ανάγκες της καθημερινής εκπομπής ‘Γυμναστική…από σπίτι’ του Mega την οποία και παρακολουθούσα ανελλιπώς ήδη από την πρώτη μέρα προβολής της (βλέπε καθημερινά και το ΣΚ στις 11:20 στο MEGA)

“Παρακολουθώ κάθε εκπομπή μου, αφού προβληθεί, για να βλέπω ποια λάθη γίνονται ή τι δεν πάει σωστά. Μου αρέσει να βελτιώνομαι συνεχώς. Έτσι έχω συνηθίσει από την εποχή που ήμουν αθλήτρια”.

Αν και, όπως της εξομολογήθηκα ευθύς εξαρχής, άνηκα σε εκείνους τους τύπους που προτιμούσαν να την βλέπουν να γυμνάζεται καθισμένοι στον καναπέ τους παρά να κάνουν όντως τις -προσιτές για όλους- ασκήσεις που μας πρότεινε.

“Οι ασκήσεις είναι έτσι σχεδιασμένες ώστε να αφορούν τους πάντες, εκτός και αν έχουν κάποιο συγκεκριμένο ιατρικό πρόβλημα. Το θέμα άλλωστε δεν είναι να κάνει κάποιος κατά γράμμα ότι κάνω εγώ, αλλά να σηκωθεί από τον καναπέ και να κινηθεί. Προφανώς όποιος δεν θέλει, δεν θα το κάνει με τίποτα. Ούτε με εμένα, ούτε με κανέναν. Αν και, κρίνοντας από τα μηνύματα του κόσμου, ειδικά από αυτούς που έχουν πολλά χρόνια να γυμναστούν, έχω βρω τον τρόπο να τους πείθω να μπουν στο τριπάκι. Kάτι που με χαροποιεί και με συγκινεί”.

Εννοείται πως η Ζωή (που πέρα από την εκπομπή κάνει καθημερινά βάρη, αερόβια ή πάει για τρέξιμο) μου είχε μια έτοιμη απάντηση στην παραπάνω ερώτηση. Όπως μου είχε μια έτοιμη (γρήγορη, έξυπνη, εμπεριστατωμένη) απάντηση για κάθε ερώτηση.

“Αυτό που μου έλειψε, όσον αφορά τη γυμναστική, λόγω καραντίνας, είναι η παρέα. Το να μην χρειάζεται να τα κάνω όλα μόνη μου. Κάτι που το αναπλήρωσα μέσω της εκπομπής. Ελπίζω το ίδιο να συνέβη και με τους τηλεθεατές”.

Γιατί αν υπάρχει ένα πράγμα που οφείλεις να καταλάβεις για εκείνη, ένα πράγμα που θα ήθελα να συνειδητοποιήσεις διαβάζοντας αυτή την συνέντευξη, είναι ότι αυτή που στέκεται απέναντί σου είναι μια εσαεί πρωταθλήτρια. 

“Όταν ήμουν πιο μικρή δεν μου άρεσε το γεγονός ότι δεν μπορούσα ποτέ να περάσω απαρατήρητη. Τώρα, όμως, μου αρέσει. Δεν μπορώ να με φανταστώ πιο κοντή. Και σκέψου ότι, πέρα από το 1,87 που είμαι, μου αρέσουν πάρα πολύ και τα τακούνια”.

“Με το που ακούμπησα την μπάλα είπα μέσα μου ‘Ζωή, αυτό είναι’”

Η Ζωή ντιμετωπίζει την δεύτερη καριέρα της, αυτή μπροστά στις κάμερες, με την ίδια σοβαρότητα και στοχοπροσήλωση όπως την πρώτη φορά, πίσω στα εννιά της, που ακούμπησε την πορτοκαλί μπάλα.

“Θυμάμαι σαν σήμερα την πρώτη φορά που μπήκα στο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ του Απόλλωνα Καλαμαριάς για να κάνω την πρώτη μου προπόνηση. Με το που ακούμπησα την μπάλα είπα μέσα μου ‘Ζωή, αυτό είναι’”.

Εκείνη την μπάλα που, για την μοναχοκόρη της πρωταθλήτριας κολύμβησης του ΠΑΟ και του παίκτη μπάσκετ του ΠΑΟΚ, υπήρξε το διαβατήριο για μια καριέρα που εκτινάχθηκε σε τρεις ηπείρους (Ευρώπη, Αμερική, Ασία) και πέντε διαφορετικές χώρες (Γαλλία, Ισπανία, Ρωσία, Τουρκία, ΗΠΑ).

Εκείνη την μπάλα για χατίρι της οποίας πέρασε πολλά χρόνια μακριά από τους αγαπημένους της, μια ξένη ανάμεσα σε ξένους.

“Όταν ήμουν στην Ρωσία ήμουν εντελώς μόνη. Μόνη, στους -40 βαθμούς, ένα βήμα από την Σιβηρία και χωρίς τίποτα να κάνεις στην πόλη εκτός από μπάσκετ. Για αυτό και εκεί ήταν που πέρασα πιο δύσκολα. Μια εμπειρία που με έκανε πιο δυνατή. Έχω μείνει γενικότερα πολύ μόνη. Από την άλλη οι σχέσεις τότε δεν ήταν τότε προτεραιότητα για μένα. Αλλιώς δεν θα είχα πάει εξαρχής στο εξωτερικό”.

Σκέψου ότι όταν το 2017 αναγκάστηκε να τερματίσει την αθλητική της καριέρα, μόλις στα 29 της, λόγω μιας εγχείρησης στο γόνατο, εκείνη αντί να πατήσει stop μοιάζει να πάτησε fast forward. Πηγαίνοντας στο Λονδίνο για οικονομικά στο London School of Economics και Master στο Regent’s University.

“Τα γόνατά μου ήταν ήδη σε άσχημη κατάσταση. Αλλά ήθελα η τελευταία μου χρονιά να είναι στον Ολυμπιακό. Οπότε και ήρθα Ελλάδα αμέσως μετά το πέρασμά μου από τις Washington Mystics. Χτύπησα στην προπόνηση. Και το ήξερα αμέσως ότι έπρεπε να κάνω εγχείρηση και ότι αυτό ήταν το τέλος. Δεν είχα σκεφτεί την επόμενη μέρα μου. Για αυτό και έπαθα για μερικούς μήνες ψιλο-κατάθλιψη. Φοβόμουν μήπως μείνω στάσιμη. Οπότε αποφάσισα να κάνω Master στο Λονδίνο πάνω σε αυτό που μου άρεσε, το management πολυτελών brand τύπου Chanel, Four Seasons, Ferrari κτλ. Χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θα έκανα με αυτό το πτυχίο πίσω στην Ελλάδα. Ομολογώ ότι δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να έχεις συνηθίσει από πολύ μικρή να έχεις συμβόλαια και να έχεις το δικό σου μισθό και ξαφνικά να γίνεσαι πάλι φοιτήτρια”.

Αν και η Ζωή δεν πρόλαβε να μείνει για πολύ φοιτήτρια, αφού η δεύτερη καριέρα της, αυτή μπροστά στις κάμερες, ξεκίνησε πριν καν πάρει το Master της.

“Πριν καν τελειώσω με κάλεσαν να κάνω ένα δοκιμαστικό για την εκπομπή Vita, που έχει να κάνει με υγεία, στο One Channel. Το έκανα. Τους άρεσα και με πήραν. Ομολογώ ότι ξετρελάθηκα. Μου άρεσε πάρα πολύ η τηλεόραση. Σκέφτηκα από μέσα μου ότι ‘Επιτέλους, μετά από καιρό, βρήκα κάτι που μπορεί να με γεμίσει όπως το μπάσκετ’. Η τηλεόραση όντως με γεμίζει πολύ. Από το μπροστά στις κάμερες μέχρι πίσω στο κοντρόλ. Προσπαθώ να συμμετέχω παντού. Να είμαι π.χ. και στο μοντάζ, να ψάχνω και μουσική για την γυμναστική. Θέλω να μαθαίνω και να γίνομαι καλύτερη. Συνεχίζω να έχω την νοοτροπία του πρωταθλητισμού”.

To πιο εντυπωσιακό; Ότι η Ζωή μοιάζει απρόσβλητη από την συνήθη τηλεοπτική ασθένεια της ματαιοδοξίας. Σαν να μην την αφορά και να μην ποντάρει (τουλάχιστον συνειδητά) στην εξωτερική της εμφάνιση.

“Δεν μου αρέσει να το παίζω ωραία. Αυτό, η εμφάνιση, είναι κάτι που έρχεται και περνάει. Αυτός είναι και ο λόγος που αρνήθηκα να δεχθώ οποιαδήποτε πρόταση μου έκαναν να πάω σε πρακτορείο μοντέλων. Όπως δεν έκανα και ποτέ πλαστική παρότι παλιότερα είχα σκεφτεί να κάνω στην μύτη μου. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι ‘η μισή σου προσωπικότητα εκεί είναι’”.

Το μοναδικό κρίμα στην υπόθεση; Ότι η Ζωή, παρότι έχει εμφανώς τα προσόντα, δεν φιλοδοξεί να γίνει η νέα μας εθνική γυμνάστρια. Εκείνη έχει άλλα πρότυπα, πιο αμερικάνικα.

“Μου έχει λείψει η παρουσίαση. Αν και με γεμίζει πάρα πολύ αυτό που κάνω τώρα. Ποια είναι τα πρότυπά μου; Mου αρέσει πάρα πολύ η Ellen DeGeneres την οποία και παρακολουθώ φανατικά. Επίσης βλέπω NBA on TNT με τον Shaquille O’Neal. Με αυτούς θα ήθελα, μιας και ρωτάς, να βρεθώ μαζί τους σε καραντίνα. Με την Ellen θα είχαμε πολλά να πούμε. Και με τον Shaquille θα γελούσαμε συνέχεια”_.

Μια ταυτόχρονα προσγειωμένη και φιλόδοξη γυναίκα που όχι μόνο είχε από πιτσιρίκι (τότε που είχε εμμονή με τον Kevin των Backstreet boys) bucket list, αλλά φρόντισε να σβήσει πεισματικά ότι είχε βάλει ποτέ εντός της .

“Από τότε που ξεκίνησα το μπάσκετ ήθελα να παίξω Ρωσία και στο WNBA. Ήταν εντός του bucket list που είχα γράψει, πίσω στα 15 μου, στο ημερολόγιο μου. Και μάλιστα συγκεκριμένα με τι συμβόλαιο θέλω να πάω. Κάτι που κατάφερα να κάνω. Γενικώς από όσα είχα γράψει τότε, δεν έχει μείνει κάτι να διαγράψω”.

Ζωή, μήπως ήρθε η ώρα να φτιάξεις την καινούργια;

“Είμαι πολύ προσγειωμένη σε κάποια πράγματα. Άσχετα με το τι πιστεύω ότι μπορώ να κάνω εγώ αν δουλέψω. Και αυτό γιατί γνωρίζω καλά, από την εποχή που έπαιζα εναντίον των καλύτερων αθλητριών του κόσμου, είτε στη Ρωσία είτε στις ΗΠΑ, ότι αλλιώς είναι να είσαι ο Νο1 παγκοσμίως και αλλιώς ο πρώτος του χωριού”.