Η Νathalie Emmanuel άλλαξε πίστα

Περνώντας μάλιστα ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά τη σαπουνόπερα, δουλεύοντας ως πωλήτρια σε κατάστημα ρούχων προκειμένου να καταφέρει να πληρώσει το νοίκι της στο Λονδίνο.

«Ήμουν ουσιαστικά άνεργη. Δεν έβγαζα λεφτά ως ηθοποιός. Οπότε έγινα πωλήτρια, δούλευα για το βασικό μισθό, ατέλειωτες ώρες και προσπαθούσα να πάρω ό,τι βάρδια μπορούσα προκειμένου να επιβιώσω».

 

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που πήρε στα χέρια της και απογείωσε -με σημαία της την ευαισθησία- τον ρόλο της Missandei, της πιο πιστής ακόλουθου της Δρακομάνας στο Game of Thrones που μιλούσε 19 γλώσσες.

Μια ευκαιρία που εξαργύρωσε με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο «τσιμπώντας» βασικούς ρόλους σε back to back blockbusters, τo Fast & Furious και το Maze Runner. Κάτι που μόνο εύκολο δεν το λες να συμβεί σε κάποιον.

Η αγανάκτηση για το «τέλος» της Missandei

Αν και συνεχίζει να υπάρχει κατακραυγή για το γεγονός ότι η Missandei, η μοναδική έγχρωμη γυναίκα στο cast του GOT, βρίσκει εντελώς άδικη μοίρα λίγο πριν το τέλος της σειράς.

«Καταλαβαίνω την αγανάκτηση. Θεωρώ ότι αυτό αναδεικνύει την αναγκαιότητα η συμπερίληψη και η διαφορετικότητα να λαμβάνονται πάντα σοβαρά υπόψιν στο casting τέτοιων big budget project».

Όχι ότι η ίδια αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα. Η ομορφιά της και το ταλέντο της ξεπερνούν τέτοιους in your face ή «υπόκωφους» ρατσισμούς, όπως αποδεικνύει το εύρος των project στο οποίο έχει συμμετάσχει.

Συμπεριλαμβανομένου του πρωταγωνιστικού της ρόλου στο τηλεοπτικό Four Weddings and a Funeral, η συμμετοχή της στο zombie έπος Army of Thieves και η υποψηφιότητά για Emmy που κέρδισε με το Die Hart (βλέπε John Travolta και Kevin Hart). Κάτι που επίσης μόνο εύκολο δεν το λες να συμβεί σε κάποιον.

Αν και δεν το έχει παραδεχθεί ακριβώς, είναι σαν η Νathalie να τικάρει ένα-ένα τα κουτάκια προκειμένου να αποδείξει ότι είναι all around player. Κάτι που εξηγεί τη συμμετοχή της στο θρίλερ The Invitation, μια φεμινιστική εκδοχή του Δράκουλα του Bram Stoker όπου τη βλέπουμε ως Αμερικανίδα της εργατικής τάξης να ανακαλύπτει ότι είναι μέλος μιας αριστοκρατικής αγγλικής οικογένειας με σούπερ έπαυλη στην εξοχή και πολλά μυστικά.

Ναι, κάτι σαν αυτό που ένιωσε η Meghan Markle όταν μπήκε στην αγγλική βασιλική οικογένεια. Μια έγχρωμη γυναίκα που αισθάνεται ξένη μέσα σε μια λευκή δυναστεία. Με τη μόνη διαφορά ότι, στην προκειμένη περίπτωση, οι γαλαζοαίματοι πίνουν κανονικά αίμα και όχι απλά μεταφορικά του λαού.

Το Invitation και το επιβλητικό Megalopolis

Όλα αυτά πριν η Emmanuel μπει στη μεγάλη λίγκα στο πλαίσιο της συμμετοχής της, δίπλα στους Adam Driver, Aubrey Plaza και Laurence Fishburne, στο πολυαναμενόμενο Megalopolis του Coppola. Mια ταινία για την οποία δεν μπορεί να πει πολλά αλλά για την οποία δικαίως δεν μπορεί να κρύψει τον ενθουσιασμό της.

Αν και η ίδια, επειδή η ζωή πάντα κάνει κύκλους, αυτό που τελικά ονειρεύεται είναι να γυρίσει και πάλι σε αυτό που ξέρει, αυτό που ονειρευόταν από πιτσιρίκι. Συγκεκριμένα τη σκηνή του West End. Με το όνομά της, αυτή τη φορά, πρώτο στη μαρκίζα.

«Θέλω πολύ να επιστρέψω στο θέατρο. Ξεκίνησα πολύ μικρή, κάνοντας μιούζικαλ. Θα σκότωνα για να βρω τον κατάλληλο ρόλο και να παίξω σε ένα κανονικό έργο».