‘Νταντεύοντας’ τη Μαρία Λεκάκη

Ήθελα εδώ και χρόνια να γράψω κάτι, οτιδήποτε, για τη Μαρία Λεκάκη. Όμως ούτε εκείνη μου έδινε την αφορμή, ούτε ήμουν σίγουρος αν το κόλλημα που ανέκαθεν είχα μαζί της είναι εντελώς προσωπική υπόθεση ή αν είμαστε πολλοί εκεί έξω και απλά δεν είχαμε την ευκαιρία να εκφραστούμε δημόσια. Ώρα να το ανακαλύψουμε.

Στα 43 της η Μαρία Λεκάκη, πάλαι ποτέ παρουσιάστρια της ΕΤ1 (στα πολύ νιάτα της-κυκλοφορεί και ένα σχετικό βίντεο), κολλητή της Ελένης Ράντου στο ‘Κωνσταντίνου & Ελένης’, κολλημένη με τον Κώστα Κόκλα στο ‘Βότκα Πορτοκάλι’, αεράτη φυλακόβια στο ‘Οι στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη’ και νταντά για φίλημα στο ‘Η νταντά’ συνεχίζει να πάσχει από ανίατη αγοραφοβία.

Προφανώς και δεν είμαι ψυχίατρος, αλλά αυτό είναι το συμπέρασμα που βγάζει κάποιος διαπιστώνοντας πόσο ελάχιστες συνεντεύξεις έχει δώσει στην καριέρα της, πόσο ελάχιστες φωτογραφίες της κυκλοφορούν και ότι δε διαθέτει ούτε για πλάκα λογαριασμό στο facebook ή στο twitter.

Άλλωστε και η ίδια το έχει δηλώσει ξεκάθαρα. Τόσο δημόσια, όσο και όταν κάποια στιγμή βρήκα το θάρρος να την πάρω τηλέφωνο για να της ζητήσω να φωτογραφηθεί (ντυμένη) σε αντρικό περιοδικό.

Δεν είναι ότι η κοπέλα το παίζει μυστηριώδης. Απλά βλέπει όλη την ιστορία σαν δουλειά. Και, προφανώς, είναι τόσο χορτασμένη από τον αντρικό θαυμασμό που δεν υπάρχει τρόπος να της ‘γαργαλήσουμε’ τη ματαιοδοξία.

Στο μυαλό μου η Μαρία -που την είδαμε τελευταία φορά τηλεοπτικά στην εκπομπή ‘Τα τραγούδια της οθόνης’ στην ΕΤ3 το 2012, ενώ θεατρικά διαπρέπει στο ‘Η Σεξουαλική ζωή του κύριου και της κυρίας Νικολαΐδη’- ανήκει στην ίδια συνομοταξία με την Τζένη Μπότση.

Μια γυναίκα δηλαδή της διπλανής πόρτας με μεσογειακές καμπύλες (και όλες 100% αληθινές) που, αν όντως είχες γειτόνισσα, θα ξημεροβραδιαζόσουν έξω από την πόρτα της απλά για να της πεις ‘καλημέρα’, ‘καληνύχτα’ και ‘λες να βρέξει σήμερα;’.

Η ωραία του σχολείου και της γειτονιάς με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες που εξελίχθηκε σε μια ζουμερή γυναίκα που ποτέ δεν μπήκε στο τριπάκι του να δείχνει ανορεξική για να είναι εντός μόδας.

Εκείνο το είδος γυναίκας η οποία είναι (εν δυνάμει) μοιραία στην πραγματική ζωή και όχι μόνο στη μικρή ή την μεγάλη οθόνη.

Μόνο που, σε αντίθεση με την πιο ‘έξω καρδιά’ Τζένη, από την Λεκάκη δεν θα έκλεβες με τίποτα χαμόγελο.

Ίσως κάνω λάθος. Ίσως οι φίλοι της να την θεωρούν τη χαρά της ζωής, εξωστρεφή μέχρι παρεξηγήσεως. Αλλά εγώ αυτή τη στιγμή αναφέρομαι στη δημόσια περσόνα της.

Δεν με χαλάει που δεν ξέρω τίποτα για εκείνη. Ίσα ίσα που είναι αναζωογονητικό σε μια εποχή που όλοι λένε τα πάντα προκειμένου να κερδίσουν λίγα ψίχουλα δημοσιότητας παραπάνω.

Σε τέτοιο βαθμό που μέχρι που αισθάνομαι αμήχανα βλέποντας τη μοναδική σέξι σκηνή της καριέρας της, αυτή από την ταινία Αίνιγμα κάπου στα 90s.

Γιατί τη Λεκάκη δεν την έχω έτσι στο μυαλό μου.

Και, δυστυχώς, τα αισθήματα είναι αμοιβαία αφού ούτε εκείνη είδε ποτέ τον εαυτό της με αυτό τον τρόπο.

Με άλλα λόγια, το χάσαμε το κορμί πατριώτη. Για την ακρίβεια ποτέ δεν το είχαμε.