Τα τατού της Ιωάννας Μπέλλα κρύβουν μια συγκλονιστική ιστορία επιβίωσης

Πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που είδα άνθρωπο να κουτουλάει κανονικά σε τηλεφωνικό στύλο στη θέα μιας ωραίας / μοιραίας γυναίκας (συγκεκριμένα με την Έλενα Παπαβασιλείου, πριν από πέντε χρόνια, μπροστά στο Μουσείο Ακρόπολης).

To αγαπημένο μου σημείο πάνω μου είναι τα πόδια μου, επειδή είναι ψηλά και γυμνασμένα. Κατά τα άλλα έχω πολλές ανασφάλειες. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ο αφαλός μου και το χρώμα των ματιών μου

(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)

Αυτό ακριβώς που συνέβη στον δύσμοιρο -και εντελώς απροετοίμαστο για το φαντασμαγορικό θέαμα- περαστικό που είδε τη συγκεκριμένη μελαχρινή Αμαζόνα (ανήκει στο δυναμικό του πρακτορείου Happy People Models που έκανε και το κονέ για την συνέντευξη), με ύψος 185 εκατοστών, να βγαίνει από το αυτοκίνητό της προκειμένου να με συναντήσει.

‘Έχω μεγαλώσει μέσα στην παράδοση, ακούγοντας κλαρίνα και πηγαίνοντας σε πανηγύρια στο χωριό μου. Επίσης επί επτά χρόνια, κάθε Παρασκευή και Σάββατο, με πήγαινε ο πατέρας μου για παραδοσιακούς χορούς σε ένα σύλλογο βλάχων. Ξέρω όλους τους χορούς, ειδικά τη Ζαχαρούλα που είναι και ο πιο διάσημος. Πλέον, κάθε φορά που ακούω κλαρίνο ή μυρίζω ραβανί, μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία’

(Styling: Έφη Καρύδη)

Τον καταλαβαίνω απόλυτα τον περαστικό που ‘αυτοτραμαυτίστηκε’ στη θέα της. Μεταξύ μας, το ίδιο σοκ & δέος, αν και φρόντισα να μην το δείξω (έχουμε και μια ιστορία πίσω μας, οφείλα να είμαι μπλαζέ) έπαθα και εγώ. Το πρώτο δεκάλεπτο της συνομιλίας μας με την ομορφιά της. Το επόμενο δίωρο με κάτι πολύ πιο αναπάντεχο, το πόσο δηλαδή φανταστικά καλό παιδί είναι.

‘Λατρεύω τα ζώα. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είχα κατοικίδια σκυλιά. Το αγαπημένο μου ήτανε ένα αγγλικό μπουλντόγκ, ο Μπόμπος, δώρο του μπαμπά μου.

Ο μπαμπάς μου έχει κάνει επίσης δώρο άλογο. Και μάλιστα δυο φορές. Η πρώτη ήταν, στα 12 μου, ένα πόνι, την Ιωάννα Νάνα, που ήταν το παρατσούκλι που με φώναζε. Θυμάμαι ότι ήρθε σπίτι ένα μεσημέρι, μου έκλεισε τα μάτια με ένα μαντήλι, με πήγε στο στάβλο και με έβαλε και κάθισα πάνω της.

Ήταν φοβερή έκπληξη. Αν και, λόγω βόλεϊ, δεν ασχολήθηκα πολύ μαζί της. Το δεύτερο ήταν στα 18 μου ένα άλογο, η Μπέλα. Αυτή τη φορά όντως πήγαινα και έκανα ιππασία μαζί της κάθε Κυριακή. Ήταν κάτι που μου χαλάρωνε πολύ’

Κάτι, το ‘καλό παιδί από καλό σπίτι’ χαρακτήρα της, που σαφώς και δεν είναι εύκολο να διακρίνεις κοιτώντας το -τόσο όσο- κυριλοσέξι account της στο instagram (βλέπε 100.000 followers) ή διαβάζοντας τις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει δώσει ως τώρα, οι οποίες εστιάζουν αποκλειστικά στο ότι έχει υπάρξει, πριν γίνει μοντέλο, make up artist της Βίσση και της Φουρέιρα.

Καμία σχέση δηλαδή με την ουσία. Το τι γράφει δηλαδή στα δυο χαρακτηριστικά τατού που έχει η -όνομα και πράγμα- Μπέλλα στο πάνω μέρος των μηρών της, δηλαδή ‘Όταν χάνεις τα πάντα μπες και ξαναπαίξε’

Έκανα τα τατού στα 18 μου όταν περπάτησα ξανά μετά από ένα χρόνο στο κρεβάτι και στην αναπηρική καρέκλα. Είναι το μότο της ζωής μου

Μπορεί βλέπεις η Ιωάννα (κόρη του γνωστού βιομηχάνου κρέατος που έχει σφαγεία στη Βέροια και 200 κρεοπωλεία σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα) να μεγάλωσε σαν μια μικρή πριγκίπισσα, αλλά, στα 17 της, είδε το μεγαλύτερό της όνειρο, το να γίνει επαγγελματίας βολεϊμπολίστρια, να γίνεται θρύψαλα από τη μια στιγμή στην άλλη.

‘Έπαιζα βόλεϊ από τα επτά μου. Στην αρχή στον Ποσειδώνα Βέροιας και, μετά, στα 15 μου, στον Ηρακλή και στα κλιμάκια της εθνικής ομάδας, με την μαμά μου να με πηγαινοφέρνει στις προπονήσεις. Μάλιστα με είχε δει ένας μάνατζερ από την Ρωσία και μου κανόνιζε να πάω να αγωνιστώ στο εκεί πρωτάθλημα. Παρότι ήμουν μόλις 45 κιλά, στα όρια της νευρικής ανορεξίας, που σήμαινε ότι έπρεπε να κάνω άμεσα ενδυνάμωση, του άρεσε τόσο η τεχνική μου όσο και ο σωματότυπός μου αφού έχω σωστές αναλογίες, ψηλά πόδια και είμαι παντού γυμνασμένη.

Λίγες εβδομάδες πριν φύγω, στα πλαίσια της προετοιμασίας με την εθνική ομάδα εφήβων στο Σουφλί, ήμασταν στο γυμναστήριο μαζί με το αντρικό τμήμα και κάναμε βάρη. Ο προπονητής μου έλειπε. Κάποιος μου έβαλε στοίχημα ότι δεν μπορώ να σηκώσω 150 κιλά στη μπάρα. Το δοκίμασα. Και στη δεύτερη επανάληψη ακούστηκε ένα κρακ και έπεσα κάτω.’

Έπαθα σπονδυλολίσθηση και ράγισμα στην λεκάνη. Τους επόμενους πέντε μήνες τους πέρασα στο κρεβάτι μιας κλινικής στη Θεσσαλονίκη, ανήμπορη να περπατήσω

Κάτι που, όπως είναι φυσιολογικό, την οδήγησε στα όρια της κατάθλιψης. Ένα γεγονός που μου εκμυστηρεύεται με τρεμάμενη φωνή και μάτια ένα βήμα από το κλάμα. Κάτι που την καθιστά, η ευαισθησία της δηλαδή, ακόμη πιο ερωτεύσιμη.

‘Όσο ήμουν κλινήρης στο κρεβάτι πέρασα μια μίνι κατάθλιψη. Είχα σοκαριστεί. Το βόλεϊ ήταν όλη μου η ζωή. Είπα ‘τελείωσαν όλα τα όνειρά μου. Και φταίω εγώ για αυτό’.

Το χειρότερο ήταν ότι, επειδή οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν γιατί δεν μπορώ να περπατήσω, μου έκαναν εξετάσεις μέχρι και για όγκο στο κεφάλι. Το συγκεκριμένο βράδυ, μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα, ήταν το χειρότερο της ζωής μου

‘Θυμάμαι την μητέρα μου να προσπαθεί μου κρύψει την αγωνία της πηγαίνοντας και κλαίγοντας όλο το βράδυ στην τουαλέτα. Και εμένα να είμαι σίγουρη ότι κάτι πολύ κακό μου συμβαίνει’

Πέντε μήνες μετά η Ιωάννα, μαθήτρια της 3ης Λυκείου, βγαίνει επιτέλους από την κλινική και ετοιμάζεται να πάει ξανά σχολείο. Για πρώτη φορά με αναπηρικό καροτσάκι.

Βγήκα από την κλινική, αλλά και πάλι δεν ένοιωθα καλά, ένοιωθα τα πόδια μου να παραλύουν. Οπότε ο γιατρός μου είπε να πηγαίνω σχολείο με αναπηρικό καροτσάκι για να μην είμαι πολλές ώρες στην καρέκλα

‘Την πρώτη φορά που πήγα στο σχολείο με το καροτσάκι ήταν πολύ άβολα. Αλλά τόσο οι φίλοι μου όσο και οι καθηγητές μου με έκαναν νιώσω καλά. Σηκώθηκα από το καροτσάκι στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Αλλά συνέχισα να παίρνω χάπια και να κάνω εντατικά φυσικοθεραπείες για άλλο 1 1/2 χρόνο’

Και, έτσι, στα 18 της, η Ιωάννα Μπέλλα που δεν μπορούσε πλέον να δώσει εξετάσεις για να περάσει στη Γυμναστική Ακαδημία, έπρεπε να αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνει στη ζωή της. Και όχι, το μόντελινγκ, παρά το ύψος της και το γεγονός ότι το εφηβικό της δωμάτιο ήταν γεμάτο από Αγγελάκια της Βικτόρια που θαύμαζε, όπως τις Adriana Lima και Alessandra Ambrosiο (τι σύμπτωση, και το δικό μου δωμάτιο ίδες αφίσες είχε) δεν ήταν καθόλου μέσα στα άμεσα πλάνα της.

‘Δεν είχα τότε το μόντελινγκ στο μυαλό μου. Μου άρεσε από πάντα, αλλά ήθελα να σπουδάσω πρώτα κάτι, να έχω ένα πτυχίο στο χέρι μου, γιατί το μόντελινγκ είναι εφήμερο’

Λογικό, αφού όλες οι πραγματικές ωραίες γυναίκες που είχα τη χαρά να συναντήσω στη ζωή μου, άργησαν πολύ να το πάρουν πρέφα τι επίδραση έχουν πάνω στο αντρικό φύλο.

‘Μέχρι τα 17 μου ήμουν συνέχεια με φόρμες και ένα κότσο. Δεν προκαλούσα. Και δεν ένοιωθα ξεχωριστή. Πρώτη φορά αισθάνθηκα γυναίκα στην τριήμερη στο Βόλο που πήγαμε όταν ήμουν 2α Λυκείου. Τότε ήταν που φόρεσα για πρώτη φορά γόβες, ένα ζευγάρι 8ποντες Migato. Τις οποίες συνδύασα με ένα απλό κοντό μαύρο φόρεμα. Ήμουν πραγματικά θεόρατη. Και είχα πολλά θετικά σχόλια, κυρίως από τους καθηγητές μου”

Κάτι που άλλαξε σε χρόνο dt όταν η εντυπωσιακή Ιωάννα βρέθηκε να σπουδάζει αισθητική και make up στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στη Θεσσαλονίκη, ενώ, ταυτόχρονα, δούλευε ως υποδοχή στο Markiz δίπλα στην κολλητή της Ιωάννα Τούνη του My Style Rocks.

”Είχα πάει ως πελάτης, με είδε το αφεντικό και μου πρότεινε να ξεκινήσω. Εκεί, τον ένα χρόνο μου στην Θεσσαλονίκη ως φοιτήτρια, ήταν που αισθάνθηκα ότι τραβάω τα βλέμματα των αντρών. Σκέψου ότι την πρώτη μου νύχτα στο μαγαζί ήρθε ένας και μου έκανε πρόταση γάμου. Σοκαρίστηκα. Λέω ‘Δεν το ζω αυτό’ και μετά με έπιασε νευρικό γέλιο. Δεν του απάντησα ποτέ. Απλώς του γύρισα την πλάτη και έφυγα”

Μια μικρή ‘επανάσταση’ που κράτησε μόλις έξι μήνες.

Δούλεψα υποδοχή για 6 μήνες, μέχρι που το έμαθαν οι γονείς μου, οπότε σταμάτησα. Έγινε μεγάλος καβγάς με τον πατέρα μου να μου λεέι -και να έχει δίκαιο- ‘Δεν σε μεγάλωσα σαν πριγκιπέσα για να πηγαίνεις να δουλεύεις νύχτα. Αν το είχες οικονομική ανάγκη, θα το καταλάβαινα. Αλλά δεν το έχεις. Και έτσι χαλάς την εικόνα σου

Ναι, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλό μας, η Ιωάννα δεν το είχε ανάγκη να δουλέψει νύχτα.

Όπως και δεν είχε ανάγκη να κατέβει στην Αθήνα (με αρχική πρόθεση να σπουδάσει στη σχολή δημοσιογραφίας του Ant1) και να περάσει τον επόμενο 1 1/2 χρόνο δουλεύοντας αρχικά στο ινστιτούτο Πρίνου στο Σύνταγμα και στη συνέχεια ως make up artist σε γάμους, σε θεατρικές παραστάσεις και δίπλα σε καλλιτέχνες όπως η Φουρέιρα και η Βίσση (‘Με βοήθησε πολύ ο Παντελής Τουτουντζής. Με πήρε ως βοηθό του βλέποντας τη δουλειά μου στο θέατρο Πειραιώς όπου έκανα την πρακτική μου βάφοντας τους ηθοποιούς’).

Οι οποίες, φαντάζομαι, ότι σοκάρονταν όταν την έβλεπαν να έρχεται στα γυρίσματα των videoclip τους και συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι το μοντέλο.

‘Καμία σχέση. Είναι οι δυο τους φοβερά ακομπλεξάριστες. Απλώς μου έλεγαν ότι πρέπει να γίνω μοντέλο. Ότι είμαι χαζή που δεν το κάνω. Οπότε, κάπως έτσι, αποφάσισα να πάω σε πρακτορείο μοντέλων. Αν και, σαν μοντέλο, αισθάνομαι ότι μόλις τώρα ξεκινάω. Δεν έχω προλάβει να δείξω τίποτα ακόμη’

Το γεγονός όμως αυτό, ότι η Ιωάννα (που ως ωραιότερες Ελληνίδες θεωρεί την Όλγα Φαρμάκη και τη Βάνα Μπάρμπα) μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα παρατήσει όλα και να επιστρέψει στη Βέροια ή στη Θεσσαλονίκη ως ιδιοκτήτρια ενός ινστιτούτου αισθητικής, παραδόξως, δεν την κάνει διόλου λιγότερο αποφασισμένη να ζήσει το όνειρό της.

‘Είμαι γκρινιάρα. Ειδικά όταν θέλω να κάνω κάτι στα επαγγελματικά μου, θέλω να το κάνω εδώ και τώρα. Δεν έχω υπομονή’

Το οποίο περιλαμβάνει τα πρώτα της ταξίδια στο εξωτερικό ως μοντέλο (σε Τουρκία, Μιλάνο και Αμερική) και σπουδές στη σχολή του Ant1 προκειμένου να εξοικειωθεί με την κάμερα που τόσο την λατρεύει (έχει υπάρξει ήδη μοντέλο στην πρωινή εκπομπή της Φαίης Σκορδά, δουλεύει ως μοντέλο στο ‘Στη φωλιά των Κου Κου’ του Star και είναι ένα από τα υποψήφια κορίτσια για συμπαρουσιάστρια του Γιώργου Λιάγκα στη βραδινή εκπομπή του).

‘Δεν έχει γνωρίσει ποτέ ο μπαμπάς μου κάποια σχέση μου. Ήμουν και παραμένω η πριγκίπισσα του. Μέχρι πέρυσι νόμιζε ότι απλά κρατιέμαι χεράκι, άντε δίνω και κανένα φιλάκι. Και εννοείται πως δεν με ακολουθεί στο instagram. Αλλά του λένε οι φίλοι του τι ποστάρω. Η αλήθεια είναι ότι μου έχει εμπιστοσύνη. Την οποία και δεν έχω προδώσει ποτέ’ .

Είμαι σίγουρος, εντελώς σίγουρος, ότι θα τα καταφέρει, καθώς όντως είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές γυναίκες που έχω γνωρίσει την τελευταία δεκαετία. Το μόνο που της εύχομαι είναι να συνεχίσει να κοιτάζει τον κόσμο -παρά τα 185 αψεγάδιαστα εκατοστά μεσογειακής ομορφιάς της- με την ίδια απρόσμενη αισιοδοξία και αθωότητα.

‘Η αλήθεια είναι ότι έχω χιούμορ, κάνω χαζομάρες και γενικά είμαι αφελής με την καλή έννοια. Καλοπροαίρετη. Επίσης δεν ζηλεύω ποτέ τους άλλους. Ούτε κρατάω κακίες’

Παρότι δεν της έχουν φερθεί όλοι όσοι έχουν περάσει από τη ζωή της ως πριγκίπισσα.

Τους πρώτους μήνες όλοι οι άντρες είναι τέλειοι. Λουλούδια και τέτοια. Μετά είναι που συνειδητοποιείς τη ζήλια και την παράνοια του άλλου

‘Αν και ποτέ δεν δίνω δικαιώματα. Είμαι ήσυχη. Δεν θα προκαλέσω με το τι θα βάλω, τι θα πω και πως θα φερθώ. Έχει τύχει όμως να την πατήσω.  Έχω φάει και ξύλο (και χαστούκι και μπουνιά) από κάποιον που αμέσως μετά διέγραψα από τη ζωή μου. Ήταν κάτι που με σόκαρε. O λόγος ήταν ότι, ενώ διέγραψα το facebook όπως μου ζήτησε, πίστευε ότι μπαίνω από το account της παιδικής φίλης μου’.

Κατά τα άλλα ελπίζω κάποια στιγμή να έχω την ευκαιρία να δοκιμάσω το σουφλέ αλλαντικών για το οποίο είναι διάσημη (συνοδεία με το ραβανί από τα χέρια της χρυσοχέρας μαμά της). Καθώς επίσης να πάμε έξω για φαγητό μιας και μιλάμε για μια γυναίκα που ξέρει να διαλέγει κρέας.

‘Δεν έχω δουλέψει ποτέ στην επιχείρηση του μπαμπά μου. Με έχει πάρει μαζί, ωστόσο, σε Ρουμανία και Γαλλία προκειμένου να διαλέξουμε τι ζώα θα φέρουμε. Κάτι μου με έχει κάνει πολύ αυστηρή όσον αφορά που και τι κρέας τρώω όταν βγαίνω για φαγητό. Π.χ. Συκώτι δεν τρώω ποτέ εκτός σπιτιού ‘

Και, φυσικά, να μου κάνει ένα tour στην αγαπημένη της Βέροια. Αν και κάτι μου λέει ότι θα το χάσουμε γρήγορα και αυτό το -διεθνών προδιαγραφών- κορμί πατριώτη.

‘Πηγαίνω στην Μπαρμπούτα που είναι μια λίμνη και αυτό με ηρεμεί. Είναι το αγαπημένο μου σημείο. Έχει διάφορα μέρη για καφέ και φαγητό αλλά έχει και κάποια παγκάκια που κάθεσαι απλά και βλέπεις την λίμνη ‘

Ευχαριστούμε το Happy People Models για την βοήθειά του στην πραγματοποίηση της φωτογράφησης και της Ιωάννας που μας άνοιξε την καρδιά, αλλά και το σπίτι της.

Κι ευχαριστούμε τα brands Calzedonia και Tezenis για τα ρούχα και τα αξεσουάρ.