Βλέποντας το MadWalk με σεξουαλικές παρωπίδες

Θα ξεκινήσω λέγοντας τα πράγματα με τα οποία δεν θα ασχοληθώ σε αυτό το κείμενο. Γιατί υπάρχει focus εδώ πέρα. Υπήρχε μία sexy διάθεση που την μύριζες, την έβλεπες και την ένιωθες να σε περικλύει από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή του Madwalk 2013 by Coca Cola Light.

Δεν θα μιλήσω λοιπόν για τις μουσικές επιλογές της βραδιάς αν και μερικές ήταν αρκετά επιτυχημένες όπως το Toxic της Φουρέιρα ή το πάντρεμα του Κωνσταντίνου Αργυρού με τον Χρήστο Μάστορα. Ακόμα και ο Stan ήταν αρκετά ξεσηκωτικός στο κλείσιμο της βραδιάς. Ούτε θα μιλήσω για τους σχεδιαστές της βραδιάς όσο κι αν παραδέχτηκα για άλλη μια φορά τον Γιάννη Λάσκο με τον Κωνσταντίνο Μελή, τους Deux Hommes και τον Απόστολο Μητρόπουλο.

Θα σας μιλήσω μόνο για την σεξουαλικότητα της βραδιάς. Γιατί είχα την τύχη να βρεθώ μόλις 3 σειρές από την σκηνή. Και να μπορώ να δω με κάθε λεπτομέρεια τα ντυσίματα, τα χορευτικά, την πασαρέλα, τα μοντέλα και τις τραγουδίστριες. Φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι θα περάσουμε καλά στο Madwalk.

Η Courtney Parker είναι σχετικά άγνωστη στο κοινό αν και είναι σίγουρο ότι η Panik Records θα φροντίσει να την έχουμε μάθει όλοι μέχρι το καλοκαίρι. Το όνομά της το έχω πετύχει σε διάφορα live που γίνονται στα Νότια Προάστια. Ένα “τι πόδια είναι αυτά” που ακούστηκε από κάπου στα δεξιά μου περιέκλειε σε τέσσερις λέξεις την βεβαιότητά μας ότι η Courtney δεν θα ακουμπήσει και θα φύγει. Θα ακουμπήσει και θα μείνει. Προφανώς και έχει ωραία φωνή. Μην φεύγεις από το θέμα.

Φωνητικά ούτως ή άλλως δεν τα πήγαμε άσχημα στη βραδιά. Κανένα από τα κορίτσια που εμφανίστηκαν δεν μας πρόδωσε με τις ερμηνείες της. Οκ, η Ριανοποίηση της Δέσποινας Βανδή κλώτσαγε λίγο. Και η Demy πέρα από τις φαντασιώσεις που ξύπναγε με τα σανδάλια του μονομάχου δεν ξέφυγε από τα δικά της καθιερωμένα. Αλλά δεν θα κολλήσουμε εκεί. Απλά δεν θα βάλουμε την Δέσποινα και την Demy στην λίστα του sexyness. Γιατί υπήρχαν τόσα κορίτσια που αξίζει να αποθεώσουμε.

Ξεκινώντας από τις λαμπρές εξαιρέσεις των μοντέλων. Γιατί οφείλω να πω ότι σε γενικές γραμμές η αίσθηση ήταν ότι το ελληνικό μόντελινγκ περνάει μια μικρή κρίση. Στους άντρες μια χαρά τα πάει. Αλλά στις γυναίκες έχω μόνο δύο παραδείγματα να εξάρω από την παρουσία τους στη βραδιά.

Τη Χριστιάνα Γαργαροπούλου η οποία ξεχώριζε σαν τη μύγα στο γάλα από τις υπόλοιπες και την Μαρία Τριανταφυλλίδη που μπορεί να μην είχε πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά είναι αυτό που ζητάει ένας σχεδιαστής στο catwalk. Τα υπόλοιπα μοντέλα που κέρδιζαν το βλέμμα ήταν ξένες ή απλά άγνωστες στη δική μου RAM.

Η παρένθεση με διάφορες επώνυμες στα κόκκινα φορέματα ήταν ευχάριστη. Γιατί είχαμε την μικρή χαρά να δούμε την Τόνια Σωτηροπούλου στα κόκκινα. Είχαμε την χαρά να δούμε για ακόμα μια φορά την Λάουρα Νάργιες να βγάζει την πιο pin up πλευρά ενός φορέματος. Είχαμε την μεγάλη χαρά να δούμε την Έβελυν Καζαντζόγλου να δείχνει στις υπόλοιπες πώς υποστηρίζεται ένα κόκκινο μακρύ φόρεμα από μια sexy γυναίκα.

Αλλά αρκετά με τα τριγύρω.

Τα πρώτα ονόματα ήταν εκεί. Συμφωνώ ή διαφωνώ με τις μουσικές τους επιλογές, το ύφος και το ήθος τους, τα παρακάτω κορίτσια ανέβασαν το δείκτη του hotness της βραδιάς. Ναι, για μερικούς ανθρώπους αυτό είναι αρκετό. Αλλά δεν στέκομαι εκεί. Στέκομαι στο γεγονός ότι έχουμε αρκετές γυναίκες να αγαπάμε ως ONEMAN. Κι αυτό εν μέσω κρίσης σε παραγωγή και πρωτεμφανιζόμενες, είναι κάτι πολύ σημαντικό.

Η Δούκισσα ήταν απλά η Δούκισσα. Κι αυτό είναι υπέραρκετο

Η Onewoman 2012 έχει περάσει εκείνη την λεπτή γραμμή της θεοποίησης. Στα περυσινά MadWalk έβαλε τα γυαλιά σε όσους την αμφισβητούσαν. Φέτος αρκούσε απλά το να υπάρχει στο χώρο για να νιώθεις ότι σε αυτό το Λύκειο υπάρχει Prom Queen και μάλιστα αδιαμφισβήτητη. Η Δούκισσα είναι και η μόνη που ανεβάσαμε στο Instagram του Oneman. Δίκαιο.

Η πρώιμη ενηλικίωση της Θωμαή Απέργη

Βγαίνει στη σκηνή. Οι χορευτές της κάνουν μία απότομη κατακόρυφη τούμπα και την προσγειώνουν στο έδαφος. Η Θωμαή πατάει καλά στα πόδια της και στο πρόσωπό της είναι ζωγραφισμένο χαμόγελο και το υπέροχο στήθος της διαγράφεται σε αυτό το στενό φόρεμα που φοράει. Σε κάθε της ανάσα βλέπεις το ντεκολτέ της να πάλλεται. Είναι η αυτοπεποίηθηση που την κάνει να πατά τόσο δυνατά. Ολα αυτά που πρόλαβε και πέρασε μέσα σε λίγους μήνες από την αφάνεια, στην Eurovision και την καταξίωση. Κάποτε θα ασχολούμαστε μόνο με τη Θωμαή να ξέρετε. Δεν θα υπάρχει καμία άλλη.

Η τοξικότητα της Ελένης Φουρέιρα

Σίγουρα το ευτυχές συμβάν της βραδιάς με την Φουρέιρα να μην αρκείται για άλλη μια φορά σε μια sexy εμφάνιση αλλά να το πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Γδυνόταν, κυλιόταν, περπατούσε στα τέσσερα, κούμπωνε και ξεκούμπωνε τα κορίτσια του μπαλέτου. Την στιγμή που γράπωσε και με τα δύο χέρια από το στήθος την μία χορεύτρια και την τράβηξε προς το μέρος της έβλεπες στο βλέμμα της τον ρόλο που είχε πιστέψει. Τον ρόλο της Femme Fatale που της πάει τόσο μα τόσο πολύ.

Μια ευχάριστη έκπληξη με το όνομα Πάολα

Δεν το περίμενα. Ότι αυτό το γυμνασμένο σώμα θα λικνιζόταν τόσο καλά, τόσο άρτια και τόσο σεξουαλικά. Πόναγα να την βλέπω να πέφτει με τα γόνατα στη σκηνή από τα χέρια του χορευτή. Αλλά εκείνη δεν καταλάβαινε τίποτα. Λες και ο προβολέας της έδινε δύναμη να συνεχίζει. Το μόνο εμπόδιο να την παρακολουθήσω ήταν δύο κυρίες στα δεξιά μου που φώναζαν με μανία το όνομά της και κράδαιναν κινητά που μαγνητοσκοπούσαν ένα νέο Blair Witch Project από το πολύ κούνημα. Πείτε ό,τι θέλετε για την Πάολα. Το σώμα της δεν το έχει καμία.

Η δεδομένη υπεροχή της Τάμτα

τριγύρω μου σχολίαζαν τα φορέματα που φόρεσε. Ακόμα και τον κορσέ με τον οποίο εμφανίστηκε μέχρι να αλλάξει εμφάνιση. Εγώ σε αυτό το μείγμα burlesque και καμπαρέ είδα μία γυναίκα τόσο συνειδητοποιημένη με την θηλυκή της πλευρά που μπορεί ανεπαίσθητα να σου περνάει κάτι τόσο κομψό όσο και ερωτικό. Απαλές κινήσεις αλλά τόσο σίγουρες και δυναμικές για μία γυναίκα που δεν βαριέσαι ποτέ να βλέπεις.

Έφυγα ευχαριστημένος από το MadWalk. Με την ιδέα – αν όχι τη βεβαιότητα – ότι και στα φετινά Mad Video Music Awards θα ταιριάζουν πολύ καλά αυτές οι παρωπίδες.